دعوت به ارزش‌های اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان پرسش‌های وابسته}} +{{پایان پرسش‌ وابسته}}))
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[فلسفه بعثت]]''' است. "'''دعوت به ارزش‌های اخلاقی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = فلسفه بعثت
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[دعوت به ارزش‌های اخلاقی در قرآن]] - [[دعوت به ارزش‌های اخلاقی در حدیث]] - [[دعوت به ارزش‌های اخلاقی در کلام اسلامی]] - [[دعوت به ارزش‌های اخلاقی در فلسفه اسلامی]] - [[دعوت به ارزش‌های اخلاقی در عرفان اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل  =  
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دعوت به ارزش‌های اخلاقی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =
}}


'''دعوت به ارزش‌های اخلاقی''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است.
'''دعوت به ارزش‌های اخلاقی''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است.


==حدیث==
==[[حدیث]] ==
*[[پیامبر خدا]]{{صل}}: من برای بزرگواری‌ها و نیکی‌های اخلاقی برانگیخته شدم.<ref>{{عربی|"رسول اللّه{{صل}}: بُعِثتُ بِمَکارِمِ الأَخلاقِ ومَحاسِنِها"}}. الأمالی للطوسی: ص ۵۹۶، ح ۱۲۳۴، عن إسحاق بن جعفر عن الإمام الصادق عن آبائه{{عم}}، مشکاة الأنوار: ص ۴۲۵، ح ۱۴۲۳، عن الإمام زین العابدین{{ع}}، بحارالأنوار: ج۱۶، ص ۲۸۷، ح ۱۴۲.</ref>
# [[پیامبر خدا]]{{صل}}: من برای بزرگواری‌ها و نیکی‌های [[اخلاقی]] برانگیخته شدم<ref>{{متن حدیث|رسول اللّه{{صل}}: بُعِثتُ بِمَکارِمِ الأَخلاقِ ومَحاسِنِها}}، الأمالی للطوسی، ص۵۹۶، ح۱۲۳۴، عن إسحاق بن جعفر عن الإمام الصادق عن آبائه{{عم}}، مشکاة الأنوار، ص۴۲۵، ح۱۴۲۳، عن الإمام زین العابدین{{ع}}، بحارالأنوار، ج۱۶، ص۲۸۷، ح۱۴۲.</ref>.
 
# پیامبر خدا{{صل}}: تنها برای تکمیلِ بزرگواری‌های اخلاقی برانگیخته شدم<ref>{{متن حدیث|عنه{{صل}}: إنَّما بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ مَکارِمَ الأَخلاقِ}}، السنن الکبری، ج۱۰، ص۳۲۳، ح۲۰۷، مسند الشهاب، ج۲، ص۱۹۲، ح۱۱۶۵، کلاهما عن أبی هریرة، کنزالعمّال، ج۱۱، ص۴۲۰، ح۳۱۹۶۹؛ مکارم الأخلاق، ص۳۶، بحارالأنوار، ج۱۶، ص۲۱۰.</ref>.
*[[پیامبر خدا]]{{صل}}: تنها برای تکمیلِ بزرگواری‌های اخلاقی برانگیخته شدم.<ref>{{عربی|"عنه{{صل}}: إنَّما بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ مَکارِمَ الأَخلاقِ"}}. السنن الکبری: ج ۱۰، ص ۳۲۳ ح ۲۰۷، مسند الشهاب: ج ۲، ص ۱۹۲، ح ۱۱۶۵، کلاهما عن أبی هریرة، کنزالعمّال: ج ۱۱، ص ۴۲۰ ح ۳۱۹۶۹؛ مکارم الأخلاق: ص ۳۶، بحارالأنوار: ج ۱۶، ص ۲۱۰.</ref>
# پیامبر خدا{{صل}}: برای تکمیل [[اخلاق نیکو]] برانگیخته شدم<ref>{{عربی|"عنه{{صل}}: بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ حُسنَ الأَخلاقِ"}}. الموطأ: ج ۲، ص۹۰۴، ح ۸، الطبقات الکبری: ج ۱، ص۱۹۳ کلاهما عن مالک، کنزالعمّال: ج ۳، ص۱۶، ح ۵۲۱۸.</ref>.
 
# پیامبر خدا{{صل}}: تنها برای تکمیل [[اخلاق]] [[شایسته]] برانگیخته شدم<ref>{{متن حدیث|عنه{{صل}}: إنَّما بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ صالِحَ الأَخلاقِ}}، مسند ابن حنبل: ج ۳، ص۳۲۳، ح ۸۹۶۱، المستدرک علی الصحیحین: ج ۲، ص۶۷۰، ح ۴۲۲۱، السنن الکبری: ج ۱۰، ص۳۲۳، ح ۲۰۷۸۲ کلّها عن أبی هریرة، کنزالعمّال: ج ۱۱، ص۴۲۵، ح ۳۱۹۹۶.</ref>.
*پیامبر خدا {{صل}}: برای تکمیل اخلاق نیکو برانگیخته شدم. <ref>{{عربی|"عنه {{صل}}: بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ حُسنَ الأَخلاقِ"}}. الموطأ: ج ۲، ص ۹۰۴، ح ۸، الطبقات الکبری: ج ۱، ص ۱۹۳ کلاهما عن مالک، کنزالعمّال: ج ۳، ص ۱۶، ح ۵۲۱۸.</ref>
# پیامبر خدا{{صل}}: [[خداوند متعال]]، مرا به تکمیل بزرگواری‌های اخلاقی و نیکی‌های [[اعمال]]، برانگیخته است<ref>{{متن حدیث|عنه{{صل}}: إنَّ اللّهَ بَعَثَنی بِتَمامِ مَکارِمِ الأَخلاقِ، وکَمالِ مَحاسِنِ الأَفعالِ}}، المعجم الأوسط: ج ۷، ص۷۴، ح ۶۸۹۵، عن جابر بن عبداللّه، تفسیر القرطبی: ج ۱۸، ص۲۲۷، وفیه «لاُتمم» بدل «بتمام»، کنزالعمّال: ج ۱۱، ص۴۱۵، ح ۳۱۹۴۷.</ref>.
 
# پیامبر خدا{{صل}}ـ به مُعاذ، آن هنگام که او را به سوی [[یمن]] فرستاد ـ:ای مُعاذ! [[کتاب خدا]] ([[قرآن]]) را به آنان بیاموز و آنان را با اخلاق شایسته بپرور<ref>{{متن حدیث|عنه{{صل}} ـ لِمُعاذٍ لَمّا بَعَثَهُ إلَی الیَمَنِ ـ:یا مُعاذُ، عَلِّمهُم کِتابَ اللّهِ، وأَحسِن أدَبَهُم عَلَی الأَخلاقِ الصّالِحَةِ}}. تحف العقول: ج ۲۵، بحار الأنوار: ج ۷۷، ص۱۲۶، ح ۳۳.</ref>.
*[[پیامبر خدا]]{{صل}}: تنها برای تکمیل اخلاق شایسته برانگیخته شدم.<ref>{{عربی|"اعنه {{صل}}: إنَّما بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ صالِحَ الأَخلاقِ"}}. مسند ابن حنبل: ج ۳، ص ۳۲۳، ح ۸۹۶۱، المستدرک علی الصحیحین: ج ۲، ص ۶۷۰، ح ۴۲۲۱، السنن الکبری: ج ۱۰، ص ۳۲۳، ح ۲۰۷۸۲ کلّها عن أبی هریرة، کنزالعمّال: ج ۱۱، ص ۴۲۵، ح ۳۱۹۹۶.</ref>
# [[مسند]] [[ابن حنبل]] ـ به نقل از اَنَس ـ: پیامبر خدا{{صل}}برای ما [[سخنرانی]] نمی‌کرد، مگر آنکه می‌فرمود: «آن کس که [[امانتدار]] نیست، [[ایمان]] ندارد و آن کس که [[پیمان شکن]] است، [[دین]] ندارد»<ref>{{متن حدیث|مسند ابن حنبل عن أنس: ما خَطَبَنا نَبِیُّ اللّهِ{{صل}} إلّا قالَ: لا إیمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَهُ، ولا دینَ لِمَن لا عَهدَ لَهُ"}}. مسند ابن حنبل: ج ۴، ص۲۷۱ ح۱۲۳۸۶، صحیح ابن حبّان: ج ۱، ص۴۲۳، ح ۱۹۴، السنن الکبری: ج ۶، ص۴۷۱، ح۱۲۶۹۰، المعجم الأوسط: ج ۳، ص۹۸، ح ۲۶۰۶، مسند أبی یعلی: ج ۳، ص۳۸۷، ح ۳۴۳۲، کنز العمّال: ج ۳، ص۶۲ ح ۵۵۰۳.</ref>.
 
# [[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}}: [[پیامبر خدا]] در پایان خطابه‌اش می‌فرمود: «خوشا به حال آن کسی که خُویش [[نیکو]]، رفتارش [[پاک]]، نهانش [[شایسته]]، و ظاهرش [[نیک]] باشد، و مازاد مالش را [[انفاق]] کند، و از زیاد گویی بپرهیزد، و به [[مردم]] از جانب خود، [[انصاف]] دهد!»<ref>{{متن حدیث|الإمام زین العابدین{{ع}}: کانَ رَسولُ اللّهِ{{صل}} یَقولُ فی آخِرِ خُطبَتِهِ: طوبی لِمَن طابَ خُلقُهُ، وطَهُرَت سَجِیَّتُهُ، وصَلُحَت سَریرَتُهُ، وحَسُنَت عَلانِیَتُهُ، وأَنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ، وأَمسَکَ الفَضلَ مِن قَولِهِ، وأَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ}}، الکافی: ج ۲، ص۱۴۴، ح ۱، عن أبی حمزة الثمالی، الاختصاص: ص۲۲۸، جامع الأحادیث للقمّی: ص۹۷، بحارالأنوار: ج ۷۵، ص۳۰ ح ۲۲.</ref>.
*[[پیامبر خدا]]{{صل}}: خداوند متعال، مرا به تکمیل بزرگواری‌های اخلاقی و نیکی‌های اعمال، برانگیخته است.<ref>{{عربی|"عنه {{صل}}: إنَّ اللّهَ بَعَثَنی بِتَمامِ مَکارِمِ الأَخلاقِ، وکَمالِ مَحاسِنِ الأَفعالِ"}}. المعجم الأوسط: ج ۷، ص ۷۴، ح ۶۸۹۵، عن جابر بن عبداللّه، تفسیر القرطبی: ج ۱۸، ص ۲۲۷، وفیه «لاُتمم» بدل «بتمام»، کنزالعمّال: ج ۱۱، ص ۴۱۵، ح ۳۱۹۴۷.</ref>
# [[امام رضا]]{{ع}} ـ به [[عبدالعظیم حسنی]] ـ: ای [[عبد]] [[العظیم]]! به دوستانم از طرف من [[سلام]] برسان و به آنان بگو: «راهی برای [[شیطان]] بر خویش قرار ندهند» و آنان را به [[راستگویی]] در گفتار و [[ادای امانت]] و [[خاموشی]] و ترک [[جدال]] در موارد بی‌فایده و رویکرد نسبت به یکدیگر و به [[دیدار]] هم رفتن [[فرمان]] بده، که [این [[کارها]]] موجب نزدیکی به من‌اند. [بگو که] خویش را به کوبیدن یکدیگر مشغول نکنند، که من به جانم [[سوگند]] خورده ام که هر کس چنین کند و یکی از دوستانم را [[خشمگین]] سازد، از [[خدا]] درخواست کنم که او را در [[دنیا]] به شدیدترین [[عذاب]]، دچار سازد و در [[آخرت]]، از [[زیانکاران]] باشد. به آنان بیاموز که [[خداوند]]، نیکوکارشان را می‌بخشد و از بدکارشان در می‌گذرد، مگر آن را که به او [[شرک]] ورزیده باشد، یا یکی از دوستانم را [[آزار]] برساند، یا [[کینه]] او را در [[دل]] خود جای دهد، که [[خداوند]]، او را مادام که از این کار روی بر نتابد، نخواهد بخشید. پس اگر باز گردد، که هیچ، و گر نه، [[روح ایمان]] از جانش خارج می‌گردد، و از [[ولایت]] من بیرون می‌رود، و در ولایت ما بهره ای نخواهد داشت. من از چنین فرجامی به [[خدا]] [[پناه]] می‌برم<ref>{{متن حدیث|الإمام الرضا{{ع}} ـ لِعَبدِ العَظیمِ الحَسَنِیِّ ـ:یا عَبدَ العَظیمِ، أبلِغ عَنّی أولِیائِی السَّلامَ، وقُل لَهُم: أن لا یَجعَلوا لِلشَّیطانِ عَلی أنفُسِهِم سَبیلاً، ومُرهُم بِالصِّدقِ فِی الحَدیثِ، وأَداءِ الأَمانَةِ، ومُرهُم بِالسُّکوتِ، وتَرکِ الجِدالِ فی ما لا یَعنیهِم، وإقبالِ بَعضِهِم عَلی بَعضٍ، وَالمُزاوَرَةِ؛ فَإِنَّ ذلِکَ قُربَةٌ إلَیَّ، ولا یَشغَلوا [فی الطبعة المعتمدة «یشتغلوا»، والتصویب من بحارالأنوار] أنفُسَهُم بِتَمزیقِ بَعضِهِم بَعضا؛ فَإِنّی آلَیتُ عَلی نَفسی أنَّهُ مَن فَعَلَ ذلِکَ وأَسخَطَ وَلِیّا مِن أولِیائی دَعَوتُ اللّهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنیا أشَدَّ العَذابِ، وکانَ فِی الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ. وعَرِّفهُم أنَّ اللّهَ قَد غَفَرَ لِمُحسِنِهِم، وتَجاوَزَ عَن مُسیئِهِم إلّا مَن أشرَکَ بِهِ، أو آذی وَلِیّا مِن أولِیائی، أو أضمَرَ لَهُ سوءا؛ فَإِنَّ اللّهَ لا یَغفِرُ لَهُ حَتّی یَرجِعَ عَنهُ، فَإِن رَجَعَ وإلّا نَزَعَ روحَ الإِیمانِ عَن قَلبِهِ، وخَرَجَ عَن وَلایَتی، ولَم یَکُن لَهُ نَصیبٌ [فی الطبعة المعتمدة «نصیبا»، والتصویب من بحارالأنوار] فی وَلایَتِنا، وأَعوذُ بِاللّهِ مِن ذلِکَ}}، الاختصاص: ص۲۴۷، عن عبد العظیم، بحار الأنوار: ج ۷۴، ص۲۳۰، ح ۲۷.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۹۵-۹۹.</ref>
 
*[[پیامبر خدا]]{{صل}}ـ به مُعاذ، آن هنگام که او را به سوی یمن فرستاد ـ :ای مُعاذ ! کتاب خدا (قرآن) را به آنان بیاموز و آنان را با اخلاق شایسته بپرور.<ref>{{عربی|"عنه {{صل}} ـ لِمُعاذٍ لَمّا بَعَثَهُ إلَی الیَمَنِ ـ :یا مُعاذُ، عَلِّمهُم کِتابَ اللّهِ، وأَحسِن أدَبَهُم عَلَی الأَخلاقِ الصّالِحَةِ"}}. تحف العقول: ج ۲۵، بحار الأنوار: ج ۷۷، ص ۱۲۶، ح ۳۳.</ref>
 
*مسند ابن حنبل ـ به نقل از اَنَس ـ : پیامبر خدا{{صل}}برای ما سخنرانی نمی‌کرد، مگر آن که می‌فرمود: «آن کس که امانتدار نیست، ایمان ندارد و آن کس که پیمان شکن است، دین ندارد».<ref>{{عربی|"مسند ابن حنبل عن أنس: ما خَطَبَنا نَبِیُّ اللّهِ {{صل}} إلّا قالَ: لا إیمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَهُ، ولا دینَ لِمَن لا عَهدَ لَهُ"}}. مسند ابن حنبل: ج ۴، ص۲۷۱ ح۱۲۳۸۶، صحیح ابن حبّان: ج ۱، ص ۴۲۳، ح ۱۹۴، السنن الکبری: ج ۶، ص۴۷۱، ح۱۲۶۹۰، المعجم الأوسط: ج ۳، ص ۹۸، ح ۲۶۰۶، مسند أبی یعلی: ج ۳، ص ۳۸۷، ح ۳۴۳۲، کنز العمّال: ج ۳، ص ۶۲ ح ۵۵۰۳.</ref>
 
*[[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}}: [[پیامبر خدا]] در پایان خطابه‌اش می‌فرمود: «خوشا به حال آن کسی که خُویش نیکو، رفتارش پاک، نهانش شایسته، و ظاهرش نیک باشد، و مازاد مالش را انفاق کند، و از زیاد گویی بپرهیزد، و به مردم از جانب خود، انصاف دهد!».<ref>{{عربی|"الإمام زین العابدین{{ع}}: کانَ رَسولُ اللّهِ {{صل}} یَقولُ فی آخِرِ خُطبَتِهِ: طوبی لِمَن طابَ خُلقُهُ، وطَهُرَت سَجِیَّتُهُ، وصَلُحَت سَریرَتُهُ، وحَسُنَت عَلانِیَتُهُ، وأَنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ، وأَمسَکَ الفَضلَ مِن قَولِهِ، وأَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ"}}. الکافی: ج ۲، ص ۱۴۴، ح ۱، عن أبی حمزة الثمالی، الاختصاص: ص ۲۲۸، جامع الأحادیث للقمّی: ص ۹۷، بحارالأنوار: ج ۷۵، ص ۳۰ ح ۲۲.</ref>
*[[امام رضا]]{{ع}} ـ به عبدالعظیم حسنی ـ: ای عبد العظیم! به دوستانم از طرف من سلام برسان و به آنان بگو: «راهی برای شیطان بر خویش قرار ندهند» و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و خاموشی و ترک جدال در موارد بی فایده و رویکرد نسبت به یکدیگر و به دیدار هم رفتن فرمان بده، که [این کارها] موجب نزدیکی به من اند. [بگو که] خویش را به کوبیدن یکدیگر مشغول نکنند، که من به جانم سوگند خورده ام که هر کس چنین کند و یکی از دوستانم را خشمگین سازد، از خدا درخواست کنم که او را در دنیا به شدیدترین عذاب، دچار سازد و در آخرت، از زیانکاران باشد. به آنان بیاموز که خداوند، نیکوکارشان را می‌بخشد و از بدکارشان در می‌گذرد، مگر آن را که به او شرک ورزیده باشد، یا یکی از دوستانم را آزار برساند، یا کینه او را در دل خود جای دهد، که خداوند، او را مادام که از این کار روی بر نتابد، نخواهد بخشید. پس اگر باز گردد، که هیچ، و گر نه، روح ایمان از جانش خارج می‌گردد، و از ولایت من بیرون می‌رود، و در ولایت ما بهره ای نخواهد داشت. من از چنین فرجامی به خدا پناه می‌برم.<ref>{{عربی|"الإمام الرضا{{ع}} ـ لِعَبدِ العَظیمِ الحَسَنِیِّ ـ :یا عَبدَ العَظیمِ، أبلِغ عَنّی أولِیائِی السَّلامَ، وقُل لَهُم: أن لا یَجعَلوا لِلشَّیطانِ عَلی أنفُسِهِم سَبیلاً، ومُرهُم بِالصِّدقِ فِی الحَدیثِ، وأَداءِ الأَمانَةِ، ومُرهُم بِالسُّکوتِ، وتَرکِ الجِدالِ فی ما لا یَعنیهِم، وإقبالِ بَعضِهِم عَلی بَعضٍ، وَالمُزاوَرَةِ؛ فَإِنَّ ذلِکَ قُربَةٌ إلَیَّ، ولا یَشغَلوا [فی الطبعة المعتمدة «یشتغلوا»، والتصویب من بحارالأنوار] أنفُسَهُم بِتَمزیقِ بَعضِهِم بَعضا؛ فَإِنّی آلَیتُ عَلی نَفسی أنَّهُ مَن فَعَلَ ذلِکَ وأَسخَطَ وَلِیّا مِن أولِیائی دَعَوتُ اللّهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنیا أشَدَّ العَذابِ، وکانَ فِی الآخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ. وعَرِّفهُم أنَّ اللّهَ قَد غَفَرَ لِمُحسِنِهِم، وتَجاوَزَ عَن مُسیئِهِم إلّا مَن أشرَکَ بِهِ، أو آذی وَلِیّا مِن أولِیائی، أو أضمَرَ لَهُ سوءا؛ فَإِنَّ اللّهَ لا یَغفِرُ لَهُ حَتّی یَرجِعَ عَنهُ، فَإِن رَجَعَ وإلّا نَزَعَ روحَ الإِیمانِ عَن قَلبِهِ، وخَرَجَ عَن وَلایَتی، ولَم یَکُن لَهُ نَصیبٌ [فی الطبعة المعتمدة «نصیبا»، والتصویب من بحارالأنوار ] فی وَلایَتِنا، وأَعوذُ بِاللّهِ مِن ذلِکَ"}}. الاختصاص: ص ۲۴۷، عن عبد العظیم، بحار الأنوار: ج ۷۴، ص ۲۳۰، ح ۲۷.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۹۵-۹۹.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/94 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''؛
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[اتمام حجت]]
* [[اتمام حجت]]
* [[برانگیختن فطرت و عقل]]
* [[برانگیختن فطرت و عقل]]
* [[احیای انسان]]
* [[احیای انسان]]
* [[خارج ساختن مردم از تاریکی‌ها به نور]]
* [[دعوت به مصالح دین و دنیا]]
* [[دعوت به مصالح دین و دنیا]]
* [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]]
* [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]]
خط ۵۶: خط ۴۵:
* [[نوید و بیم دادن]]
* [[نوید و بیم دادن]]
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]]
{{پایان}}
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان}}


== پرسش‌های وابسته ==
== منابع ==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{منابع}}
 
# [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/94 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''
{{پایان پرسش‌ وابسته}}
{{پایان منابع}}
 
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
{{منبع‌شناسی جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های نبوت|کتاب‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های نبوت|پایان‌نامه‌شناسی نبوت]].
{{پایان منبع‌شناسی جامع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{نبوت شناسی}}
[[رده:فلسفه نبوت]]
 
[[رده:دعوت]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:نبوت]]
[[رده:رسالت]]
[[رده:رسالت]]
[[رده:دعوت به ارزش‌های اخلاقی]]
۱۱۷٬۵۶۳

ویرایش