تولی در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = تولی
| موضوع مرتبط = تولی
| عنوان مدخل  = تولی
| عنوان مدخل  = تولی
| مداخل مرتبط = [[تولی در لغت]] - [[تولی در فقه سیاسی]] - [[تولی در فقه اسلامی]] - [[تولی در کلام اسلامی]] - [[تولی در معارف و سیره فاطمی]]
| مداخل مرتبط = [[تولی در لغت]] - [[تولی در فقه سیاسی]] - [[تولی در فقه اسلامی]] - [[تولی در کلام اسلامی]] - [[تولی در معارف دعا و زیارات]] - [[تولی در معارف و سیره فاطمی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
خط ۱۳: خط ۱۳:
[[امام باقر]] {{ع}} در این باره به توضیح و تبیین این مسئله می‌پردازد که چرا در آیه‌ای [[پیامبر]] مزدی برای [[رسالت]] نمی‌خواهد، ولی در [[آیه]] ۲۳ [[شوری]] از [[مردم]] مزد رسالتی خواسته شده که همان [[محبت به اهل بیت]] است. [[امام]] با توجه به آیه ۴۷ [[سوره سبا]] می‌فرماید که جمله {{متن قرآن|فَهُوَ لَكُمْ}}<ref>«از آن خودتان باد!» سوره سبأ، آیه ۴۷.</ref> بیان می‌دارد که این مزد برای خود [[مردمان]] است و آنان خود از آثار این مزد بهره‌مند می‌شود<ref>تفسیر القمی، علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ذیل آیه ۴۷ سوره سبأ.</ref>.  
[[امام باقر]] {{ع}} در این باره به توضیح و تبیین این مسئله می‌پردازد که چرا در آیه‌ای [[پیامبر]] مزدی برای [[رسالت]] نمی‌خواهد، ولی در [[آیه]] ۲۳ [[شوری]] از [[مردم]] مزد رسالتی خواسته شده که همان [[محبت به اهل بیت]] است. [[امام]] با توجه به آیه ۴۷ [[سوره سبا]] می‌فرماید که جمله {{متن قرآن|فَهُوَ لَكُمْ}}<ref>«از آن خودتان باد!» سوره سبأ، آیه ۴۷.</ref> بیان می‌دارد که این مزد برای خود [[مردمان]] است و آنان خود از آثار این مزد بهره‌مند می‌شود<ref>تفسیر القمی، علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ذیل آیه ۴۷ سوره سبأ.</ref>.  


از دیگر آثاری که [[قرآن]] بر می‌شمارد، امکان [[توسل]] به آن حضرت و بهره‌مندی از مقام ایشان برای [[رفع گرفتاری‌ها]] و رسیدن به خواسته‌های [[مشروع]] است؛ چنان که [[حضرت آدم]] برای توبه‌پذیری به ایشان و خانواده‌اش تمسک جسته و خود را رهانیده است<ref>{{متن قرآن|فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}} «آنگاه آدم از پروردگارش کلماتی فرا گرفت و (پروردگار) از او در گذشت که او بسیار توبه‌پذیر بخشاینده است» سوره بقره، آیه ۳۷.</ref>.
از دیگر آثاری که [[قرآن]] بر می‌شمارد، امکان [[توسل]] به آن حضرت و بهره‌مندی از مقام ایشان برای رفع گرفتاری‌ها و رسیدن به خواسته‌های [[مشروع]] است؛ چنان که [[حضرت آدم]] برای توبه‌پذیری به ایشان و خانواده‌اش تمسک جسته و خود را رهانیده است<ref>{{متن قرآن|فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ}} «آنگاه آدم از پروردگارش کلماتی فرا گرفت و (پروردگار) از او در گذشت که او بسیار توبه‌پذیر بخشاینده است» سوره بقره، آیه ۳۷.</ref>.


در برخی از توصیه‌ها آمده است که ذکر {{متن حدیث|إللهم بحقّ فاطمة و أبيها و بعلها و بنيها و السرّ المستودع فيها}}، می‌تواند در توسل به [[حق]] نقش مفید و تأثیرگذاری را ایفا کند و این مسئله از سوی بسیاری به عنوان تجربه‌ای نتیجه‌بخش، یاد شده است. حضرت، [[مستجاب الدعوه]] است و اگر در پیشگاه [[خدا]] [[نفرین]] یا دعایی کند [[مستجاب]] می‌شود. حضور ایشان در [[داستان مباهله]]<ref>{{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}} «بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> بیانگر مقام والای ایشان است.
در برخی از توصیه‌ها آمده است که ذکر {{متن حدیث|إللهم بحقّ فاطمة و أبيها و بعلها و بنيها و السرّ المستودع فيها}}، می‌تواند در توسل به [[حق]] نقش مفید و تأثیرگذاری را ایفا کند و این مسئله از سوی بسیاری به عنوان تجربه‌ای نتیجه‌بخش، یاد شده است. حضرت، [[مستجاب الدعوه]] است و اگر در پیشگاه [[خدا]] [[نفرین]] یا دعایی کند [[مستجاب]] می‌شود. حضور ایشان در [[داستان مباهله]]<ref>{{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}} «بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> بیانگر مقام والای ایشان است.
۱۱۷٬۸۳۵

ویرایش