ابوذؤیب هذلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی]] در [[مدینه]] می‌‌زیست.<ref>معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.</ref> [[شاعری]] [[فصیح]] از [[قوم]] [[بنی هذیل]] بود <ref>الاعلام ۲/۳۲۵.</ref> و [[زمان جاهلیت]] و [[اسلام]] را [[درک]] کرد.<ref>الاغانی ۶/۲۶۴ الشعر و الشعراء ۴۴۰.</ref> وی که در [[زمان]] [[وفات پیامبر اسلام]] {{صل}} به مدینه آمده بود، در [[سقیفه بنی ساعده]] شرکت جست و پس از اینکه اسلام [[اختیار]] کرد، با [[ابوبکر]] [[بیعت]] نمود.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۱۷/۵۳.</ref> او می‌‌گوید که در [[مراسم]] [[نماز]] بر [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[دفن]] آن بزرگوار شرکت داشتم.<ref>اسد الغابه ۵/۱۸۸.</ref>
[[ابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی]] در [[مدینه]] می‌‌زیست.<ref>معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.</ref> [[شاعری]] [[فصیح]] از [[قوم]] [[بنی هذیل]] بود <ref>الاعلام، ج2، ص ۳۲۵.</ref> و [[زمان جاهلیت]] و [[اسلام]] را [[درک]] کرد.<ref>الاغانی، ج6، ص ۲۶۴؛ الشعر و الشعراء، ص ۴۴۰.</ref> وی که در [[زمان]] [[وفات پیامبر اسلام]] {{صل}} به مدینه آمده بود، در [[سقیفه بنی ساعده]] شرکت جست و پس از اینکه اسلام [[اختیار]] کرد، با [[ابوبکر]] [[بیعت]] نمود.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج17، ص ۵۳.</ref> او می‌‌گوید که در [[مراسم]] [[نماز]] بر [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[دفن]] آن بزرگوار شرکت داشتم.<ref>اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.</ref>


ابوذؤیب تا [[زمان عثمان]] در قید [[حیات]] بود و در سال ۲۶هـ با [[لشکر]] [[عبدالله بن سعد]] به [[آفریقا]] رفت و در فتح آفریقا شرکت جست.<ref>الاغانی ۶/۲۶۶ اسد الغابه ۵/۱۸۸.</ref> برخی گویند که او در [[جنگ]] [[روم]] نیز شرکت کرد و در روم درگذشت.<ref>الاصابه ۷/۶۳.</ref> برخی گویند که او وقتی از آفریقا به [[مصر]] برمی گشت در راه مصر<ref>الکامل فی التاریخ ۳/۹۴.</ref> و در سال ۲۶ <ref>الاغانی ۶/۲۶۶.</ref> یا حدود ۲۷ه‍ <ref>معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.</ref> درگذشت و [[ابن زبیر]] او را به [[خاک]] سپرد.<ref> اسد الغابه ۵/۱۸۸.</ref> او [[دیوان]] شعری دارد.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۱۷/۵۳ معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.</ref> از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر [[طاعون]] در یک سال درگذشتند، می‌‌باشد <ref>الاصابه ۷/۶۳.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۱۸ - ۳۱۹.</ref>
ابوذؤیب تا [[زمان عثمان]] در قید [[حیات]] بود و در سال ۲۶هـ با [[لشکر]] [[عبدالله بن سعد]] به [[آفریقا]] رفت و در فتح آفریقا شرکت جست.<ref>الاغانی، ج6، ص ۲۶۶؛ اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.</ref> برخی گویند که او در [[جنگ]] [[روم]] نیز شرکت کرد و در روم درگذشت.<ref>الاصابه، ج7، ص ۶۳.</ref> برخی گویند که او وقتی از آفریقا به [[مصر]] برمی گشت در راه مصر<ref>الکامل فی التاریخ، ج3، ص ۹۴.</ref> و در سال ۲۶ <ref>الاغانی، ج6، ص ۲۶۶.</ref> یا حدود ۲۷ه‍ <ref>معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.</ref> درگذشت و [[ابن زبیر]] او را به [[خاک]] سپرد.<ref> اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.</ref> او [[دیوان]] شعری دارد.<ref> تاریخ مدینة دمشق، ج17، ص ۵۳؛ معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.</ref> از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر [[طاعون]] در یک سال درگذشتند، می‌‌باشد <ref>الاصابه، ج7، ص ۶۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۱۸ - ۳۱۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۱

ابوذؤیب هذلی
تصویر قدیمی مدینه
نام کاملابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی
جنسیتمرد
کنیهابوذؤیب
از قبیلهبنی‌هذیل
از تیرهبنی‌مخزوم
پدرخالد بن محرث هذلی مخضرمی
پسر
خویشاوندانمالک بن شویمر (پسرعمو)
محل زندگیمدینه
درگذشت۲۷ هجری
از اصحابپیامبر خاتم
حضور در جنگ

آشنایی اجمالی

ابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی در مدینه می‌‌زیست.[۱] شاعری فصیح از قوم بنی هذیل بود [۲] و زمان جاهلیت و اسلام را درک کرد.[۳] وی که در زمان وفات پیامبر اسلام (ص) به مدینه آمده بود، در سقیفه بنی ساعده شرکت جست و پس از اینکه اسلام اختیار کرد، با ابوبکر بیعت نمود.[۴] او می‌‌گوید که در مراسم نماز بر پیامبر اسلام (ص) و دفن آن بزرگوار شرکت داشتم.[۵]

ابوذؤیب تا زمان عثمان در قید حیات بود و در سال ۲۶هـ با لشکر عبدالله بن سعد به آفریقا رفت و در فتح آفریقا شرکت جست.[۶] برخی گویند که او در جنگ روم نیز شرکت کرد و در روم درگذشت.[۷] برخی گویند که او وقتی از آفریقا به مصر برمی گشت در راه مصر[۸] و در سال ۲۶ [۹] یا حدود ۲۷ه‍ [۱۰] درگذشت و ابن زبیر او را به خاک سپرد.[۱۱] او دیوان شعری دارد.[۱۲] از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر طاعون در یک سال درگذشتند، می‌‌باشد [۱۳].[۱۴]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.
  2. الاعلام، ج2، ص ۳۲۵.
  3. الاغانی، ج6، ص ۲۶۴؛ الشعر و الشعراء، ص ۴۴۰.
  4. تاریخ مدینة دمشق، ج17، ص ۵۳.
  5. اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.
  6. الاغانی، ج6، ص ۲۶۶؛ اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.
  7. الاصابه، ج7، ص ۶۳.
  8. الکامل فی التاریخ، ج3، ص ۹۴.
  9. الاغانی، ج6، ص ۲۶۶.
  10. معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.
  11. اسد الغابه، ج5، ص ۱۸۸.
  12. تاریخ مدینة دمشق، ج17، ص ۵۳؛ معجم المؤلفین، ج4، ص ۱۳۱.
  13. الاصابه، ج7، ص ۶۳.
  14. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۱۸ - ۳۱۹.