اجلح بن وقاص: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - '(مخضرمین)' به '(مخضرمین)') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
وی از [[تیره فَهم]]، از [[قبیله]] [[قیس بن عیلان]]، یا [[ازد]]، یا [[اسد بن وبره]] است<ref> سیوطی، ص۲۰۰.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام او را در بخش سوم (مخضرمین) آورده که [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرده است. احتمال دارد اجلح [[لقب]] باشد<ref>طبسی، ص۳۹.</ref>؛ در این صورت نام وی معلوم نیست. | وی از [[تیره فَهم]]، از [[قبیله]] [[قیس بن عیلان]]، یا [[ازد]]، یا [[اسد بن وبره]] است<ref> سیوطی، ص۲۰۰.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۰.</ref> نام او را در بخش سوم ([[مخضرمین]]) آورده که [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرده است. احتمال دارد اجلح [[لقب]] باشد<ref>طبسی، ص۳۹.</ref>؛ در این صورت نام وی معلوم نیست. | ||
ابن حجر به نقل از [[ابو عبیده]]، [[معمر بن مثنی]] - در کتاب [[مقاتل الفرسان (کتاب)|مقاتل الفرسان]] – می‌گوید: اجلح با [[عمرو بن معدیکرب]] بر عمر وارد شدند، در حالی که مشغول وزن کردن چیزی بود. [[خلیفه]] پس از [[فراغت]] به آنان گفت: بنشینید. سپس عمرو بن معدیکرب از [[تندخویی]]، گذشت و چالاک بودن دوستش برای خلیفه گفت. وقتی خلیفه این اوصاف را شنید، [[خشم]] در صورتش نمایان شد. اجلح درباره عمرو بن معدیکرب به خلیفه و به خطاب کلی گفت: [[مردم]] [[صالح]] هستند و نسل‌شان زیاد، روزیشان برقرار، زمین‌هایشان سبز، بر دشمنانشان [[جری]] هستند، و صالح بودن آنان به خوبی امیرشان است. در این هنگام خلیفه به اجلح گفت: چه چیز مانع شد تا تو مانند آنچه دوستت گفت درباره او نگویی، گفت: خشم در صورت تو<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۲، ص۱۱۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.</ref> عمر گفت: درست است<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اجلح بن وقاص»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۰-۱۱.</ref> | ابن حجر به نقل از [[ابو عبیده]]، [[معمر بن مثنی]] - در کتاب [[مقاتل الفرسان (کتاب)|مقاتل الفرسان]] – می‌گوید: اجلح با [[عمرو بن معدیکرب]] بر عمر وارد شدند، در حالی که مشغول وزن کردن چیزی بود. [[خلیفه]] پس از [[فراغت]] به آنان گفت: بنشینید. سپس عمرو بن معدیکرب از [[تندخویی]]، گذشت و چالاک بودن دوستش برای خلیفه گفت. وقتی خلیفه این اوصاف را شنید، [[خشم]] در صورتش نمایان شد. اجلح درباره عمرو بن معدیکرب به خلیفه و به خطاب کلی گفت: [[مردم]] [[صالح]] هستند و نسل‌شان زیاد، روزیشان برقرار، زمین‌هایشان سبز، بر دشمنانشان [[جری]] هستند، و صالح بودن آنان به خوبی امیرشان است. در این هنگام خلیفه به اجلح گفت: چه چیز مانع شد تا تو مانند آنچه دوستت گفت درباره او نگویی، گفت: خشم در صورت تو<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۲، ص۱۱۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.</ref> عمر گفت: درست است<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اجلح بن وقاص»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۰-۱۱.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۳
اجلح بن وقاص از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجلح بن وقاص در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وی از تیره فَهم، از قبیله قیس بن عیلان، یا ازد، یا اسد بن وبره است[۱]. ابن حجر[۲] نام او را در بخش سوم (مخضرمین) آورده که زمان رسول خدا (ص) را درک کرده است. احتمال دارد اجلح لقب باشد[۳]؛ در این صورت نام وی معلوم نیست.
ابن حجر به نقل از ابو عبیده، معمر بن مثنی - در کتاب مقاتل الفرسان – می‌گوید: اجلح با عمرو بن معدیکرب بر عمر وارد شدند، در حالی که مشغول وزن کردن چیزی بود. خلیفه پس از فراغت به آنان گفت: بنشینید. سپس عمرو بن معدیکرب از تندخویی، گذشت و چالاک بودن دوستش برای خلیفه گفت. وقتی خلیفه این اوصاف را شنید، خشم در صورتش نمایان شد. اجلح درباره عمرو بن معدیکرب به خلیفه و به خطاب کلی گفت: مردم صالح هستند و نسل‌شان زیاد، روزیشان برقرار، زمین‌هایشان سبز، بر دشمنانشان جری هستند، و صالح بودن آنان به خوبی امیرشان است. در این هنگام خلیفه به اجلح گفت: چه چیز مانع شد تا تو مانند آنچه دوستت گفت درباره او نگویی، گفت: خشم در صورت تو[۴] عمر گفت: درست است[۵][۶]
منابع
پانویس
- ↑ سیوطی، ص۲۰۰.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۰.
- ↑ طبسی، ص۳۹.
- ↑ ابن ابی الحدید، ج۱۲، ص۱۱۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۳۱.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اجلح بن وقاص»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۰-۱۱.