لیلة الهریر: تفاوت میان نسخه‌ها

به [[نقل]] [[ابن ابی الحدید]]، [[حضرت علی]] {{ع}} خطبه‌ای حماسی خواند و [[یاران]] را به [[نبرد]] برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان [[عرب]] را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست می‌کردند، حضرت می‌گرفت و دوباره حمله می‌کرد<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱</ref>. ضربات چنان سهمگین بود که [[معاویه]] دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به [[فکر]] فرار شبانه افتاد. ولی [[نیرنگ]] "[[قرآن]] بر سر نیزه‌کردن" را همان شب پرداختند و صبح، قرآن‌ها را برفراز نیزه کردند و سبب [[اختلاف]] در [[سپاه]] [[امام علی|علی]] {{ع}} و پیش آمدن ماجرای [[حکمیّت]] شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵</ref>. هریر به معنای زوزۀ سگ است<ref>مجمع البحرین</ref>. آن شب ضربات [[امام علی|علی]] {{ع}} و کشته‌ها و زخمی‌های سپاه شام آن‌قدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ [[باطل]] به گوش می‌آمد. ازاین‌رو آن شب حماسی و بی‌نظیر را که از افتخارات [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} است، "لیلة الهریر" نام نهاده‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۳.</ref>.