ابن عبد ربه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
== آشنایی اجمالی == | |||
[[ | [[ابوعمر احمد بن محمد بن عبدربه بن حبیب قرطبی اندلسی]]، معروف به «ابن عبدربه» در سال ۲۴۶ هجری به [[دنیا]] آمد. <ref>بغیه الملتمس ۱۴۸.</ref> از [[موالی]] [[هشام بن عبدالرحمن]] داخل و [[اهل]] قرطبه بود. ابوعمر از [[بقی بن مخلد]]، [[ابن وضاح وخشنی]] [[روایت]] کرد. <ref>تاریخ العلماء والرواة للعلم بالاندلس ۱ / ۴۹.</ref> [[سعید بن قزاز]] و نیز [[ابوبکر یحیی بن مالک اندلسی]] اشعاری از او را روایت کرده‌اند. <ref>جذوة المقتبس ۹۴.</ref> برخی معتقدند اشعار ابن عبدربه بر [[تشیع]] وی دلالت دارد. <ref>البدایة والنهایة ۱۱ / ۱۹۳.</ref> ابن عبدربّه اشعار بسیاری سرود که نام مجموعه آنها را ممحّصات نهاد. وی همچنین «امیر محمد»، «امیر منذر» و «عبداللّه ناصر» از [[امویان اندلس]] را [[مدح]] کرد. <ref>بغیه الملتمس ۱۴۸.</ref> منابع، او را فردی [[دیندار]]، [[راستگو]] و [[موثق]] دانسته‌اند. <ref>تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.</ref> وی در آغاز با [[ابومحمد یحیی قلفاط]] [[شاعر]]، رابطه [[دوستی]] داشت؛ ولی به خاطر جریانی که بین آن دو رخ داد، این دوستی به [[اختلاف]] انجامید و یکدیگر را هجو گفتند. ابوعمر در سال ۳۲۸ هجری از دنیا رفت. <ref>تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.</ref> و در [[مقبره]] [[بنی العباس]] به خاک سپرده شد. البته برخی درگذشت وی را در سال ۳۸۲ هجری دانسته‌اند. او در پایان [[عمر]] به فلج دچار شد. <ref>تاریخ العلماء والرواة للعلم بالاندلس ۱ / ۴۹.</ref> آثار ابوعمر عبارت‌اند از: [[العقد الفرید]] در تاریخ و [[آداب]] که در ۵۰ جزء و ۲۵ جلد تدوین شده و بارها چاپ شده است. <ref>معجم الادبا ۴ / ۲۱۱.</ref> قصیده‌هایی در [[زهد]] که در سال‌های پایانی عمر خود به [[نظم]] کشید؛ <ref>تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.</ref> [[اخبار]] [[فقهاء]] قرطبه، اللباب فی معرفة العلم والآداب، [[دیوان]] [[شعر]]، <ref>معجم المؤلفین ۲ / ۱۱۵.</ref> الارشاد فی اللغه،<ref>هدیه العارفین ۱ / ۶۰.</ref> منتخب اخبار الفقهاء المتأخرین من اهل قرطبه (الاحتفال)<ref>کشف الظنون ۱ / ۲۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۷۴-۷۵.</ref> | ||
</ | |||
== | == منابع == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۷
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعمر احمد بن محمد بن عبدربه بن حبیب قرطبی اندلسی، معروف به «ابن عبدربه» در سال ۲۴۶ هجری به دنیا آمد. [۱] از موالی هشام بن عبدالرحمن داخل و اهل قرطبه بود. ابوعمر از بقی بن مخلد، ابن وضاح وخشنی روایت کرد. [۲] سعید بن قزاز و نیز ابوبکر یحیی بن مالک اندلسی اشعاری از او را روایت کرده‌اند. [۳] برخی معتقدند اشعار ابن عبدربه بر تشیع وی دلالت دارد. [۴] ابن عبدربّه اشعار بسیاری سرود که نام مجموعه آنها را ممحّصات نهاد. وی همچنین «امیر محمد»، «امیر منذر» و «عبداللّه ناصر» از امویان اندلس را مدح کرد. [۵] منابع، او را فردی دیندار، راستگو و موثق دانسته‌اند. [۶] وی در آغاز با ابومحمد یحیی قلفاط شاعر، رابطه دوستی داشت؛ ولی به خاطر جریانی که بین آن دو رخ داد، این دوستی به اختلاف انجامید و یکدیگر را هجو گفتند. ابوعمر در سال ۳۲۸ هجری از دنیا رفت. [۷] و در مقبره بنی العباس به خاک سپرده شد. البته برخی درگذشت وی را در سال ۳۸۲ هجری دانسته‌اند. او در پایان عمر به فلج دچار شد. [۸] آثار ابوعمر عبارت‌اند از: العقد الفرید در تاریخ و آداب که در ۵۰ جزء و ۲۵ جلد تدوین شده و بارها چاپ شده است. [۹] قصیده‌هایی در زهد که در سال‌های پایانی عمر خود به نظم کشید؛ [۱۰] اخبار فقهاء قرطبه، اللباب فی معرفة العلم والآداب، دیوان شعر، [۱۱] الارشاد فی اللغه،[۱۲] منتخب اخبار الفقهاء المتأخرین من اهل قرطبه (الاحتفال)[۱۳].[۱۴]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲
پانویس
- ↑ بغیه الملتمس ۱۴۸.
- ↑ تاریخ العلماء والرواة للعلم بالاندلس ۱ / ۴۹.
- ↑ جذوة المقتبس ۹۴.
- ↑ البدایة والنهایة ۱۱ / ۱۹۳.
- ↑ بغیه الملتمس ۱۴۸.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.
- ↑ تاریخ العلماء والرواة للعلم بالاندلس ۱ / ۴۹.
- ↑ معجم الادبا ۴ / ۲۱۱.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۴ / ۲۲۱.
- ↑ معجم المؤلفین ۲ / ۱۱۵.
- ↑ هدیه العارفین ۱ / ۶۰.
- ↑ کشف الظنون ۱ / ۲۸.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۷۴-۷۵.