|
|
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{امامت}}
| | #تغییر_مسیر [[حصین بن نمیر کندی در تاریخ اسلامی]] |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حصین بن نمیر]]''' است. "'''[[حصین بن نمیر]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حصین بن نمیر در تاریخ اسلامی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| | |
| '''حُصَین بن نُمَیر'''، از [[سرداران]] [[بنی‌امیه]] در دوران [[معاویه]]، [[یزید]] و [[مروان بن حکم]] بود. وی را از کسانی دانسته‌اند که معاویه را به [[انتخاب]] یزید برای [[جانشینی]] خود [[تشویق]] می‌کرد و در [[روز عاشورا]] [[فرماندهی]] چهار هزار نفر از [[لشکریان]] [[عمر بن سعد]] را بر عهده داشت.
| |
| | |
| ==مقدمه==
| |
| [[نسب]] [[حصین]] به [[شَبیب بن سَکون]]، از بزرگان [[قبیله کنده]] از [[قبایل عرب]] [[یمانی]] می‌رسد.<ref>جمهرة انساب العرب، ابنحزم اندلسی، علیبن احمد، قاهره: دار المعارف، ۱۳۸۲ قمری.، ص۴۲۹.</ref>
| |
| | |
| در مورد [[تاریخ]] ولادت حُصَین اطلاع [[درستی]] در دست نیست. او [[روزگار]] [[پیامبر]]{{صل}} را [[درک]] کرد. بنا به نقل [[مسعودی]] او از کاتبان آن [[حضرت]] بود.<ref>التنبیه و الاشراف، مسعودی، علیبن الحسین، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، قاهره.، ص۲۸۲.</ref> که به نظر درست نمی‌آید؛ زیرا جز مسعودی هیچ مورخی چنین مطلبی را ذکر نکرده است.
| |
| | |
| در سال ۱۱ [[هجری]] و در روزگار [[خلافت ابوبکر]]، از [[حصین بن نمیر]] در جنگ‌های ردّه یاد شده است. هنگامی که [[ابوبکر]]، [[زیاد بن لبید]] را برای جمع‌آوری [[زکات]] [[بنی عمرو بن معاویه]] گسیل کرد و آنان حاضر به پرداخت زکات نشدند، زیاد، حصین بن نمیر را [[مأمور]] سرکوبی آنان کرد.<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۲، ص۳۸۰. </ref>
| |
| | |
| در [[زمان]] [[خلافت عمر|خلافت عمر بن خطّاب]]، هنگام [[فتح قادسیه]] در [[سال چهاردهم هجری]]، لشکری چهار هزار نفری به فرماندهی [[سعد بن ابی وقاص|سعد بن ابی‌وقّاص]] برای [[فتح]] [[عراق]] فرستاده شد که حصین بن نمیر و گروهی از [[قبیله]] سَکون نیز در آن بودند.<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۲، ص۴۵۱. </ref>
| |
| | |
| در روایتی، حصین بن نمیر سرسخت‌ترین [[دشمن]] در [[جنگ]] با [[امام علی]]{{ع}} خوانده شده است<ref>الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۲، ص۴۵۲. </ref> ولی [[نصر بن مزاحم]]، اگر چه از [[حصین بن نمیر]] به عنوان یکی از [[سرداران معاویه]] یاد کرده،<ref>وقعه صفین، منقری، نصربن مزاحم، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم: مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۳۷۶ شمسی.، ص۴۷.</ref> اما در شرح [[جنگ صفین]] از او نامی نبرده است.
| |
| | |
| به نوشته [[نصر بن مزاحم]]، [[معاویه]] در نامه‌ای به [[مصریان]] از آنان خواست که به کمک حصین بن نمیر و [[معاویة بن خُدَیج]] – که هر دو در [[مصر]] بودند - در مقابل [[فرماندار]] [[امام علی]]{{ع}}، [[قیس بن سعد بن عباده]]، بایستند. ظاهراً حصین بن نمیر در [[زمان]] جنگ صفین در مصر بوده است.<ref>وقعه صفین، منقری، نصربن مزاحم، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم: مکتبه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۳۷۶ شمسی.، ص۱۲۸. </ref>
| |
| | |
| حصین یکی از رؤسای [[اهل شام]] بود که در سال ۵۶ معاویه را [[تشویق]] کرد [[یزید]] را به ولایت عهدی برگزیند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۰۱؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۴، ص۳۳۴.</ref>
| |
| | |
| در پاره‌ای [[روایات]] از حصین بن نمیر به عنوان یکی از [[سرداران]] [[لشکر]] [[عبید الله بن زیاد]] در سال ۶۰ نام برده‌اند.
| |
| | |
| [[عبیدالله بن زیاد]] پس از [[شکست]] [[نهضت]] [[مسلم بن عقیل]] به حصین بن نمیر گفت: ای حصین! مادرت به عزایت بنشیند اگر کوچه‌های [[شهر]] را محافظت نکنی و مسلم امشب از [[کوفه]] بگریزد. اینک من تو را بر خانه‌های کوفه مسلط کردم و داروغه‌گری شهر را به تو سپردم.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۰؛الارشاد فی معرفة حججالله علیالعباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری. فی معرفة حججالله علیالعباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۴۰۳.</ref>
| |
| | |
| حُصَین بن نُمَیر تَمیمی از سوی عبیدالله بن زیاد در قادسیه، پُست نظامی نیرومندی مرکب از چهار هزار نفر از لشکریان برپا ساخته بود و نواحی منتهی به [[قادسیه]] را با گماردن لشکریانی تحت [[مراقبت]] گرفت و راه [[نفوذ]] از [[کوفه]] به [[حجاز]] را بست و امکان ورود و خروج به کوفه را مسدود ساخت تا کسی به [[لشکر]] [[امام]] نپیوندد. او [[قیس بن مسهر صیداوی|قَیس بن مُسَهَّر صیداوی]] را که از سوی امام با نامه‌ای برای شیعیانش به کوفه روانه شده بود، دستگیر و نزد عبیدالله بن زیاد فرستاد و عبیدالله، قیس را به [[شهادت]] رساند.<ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی.، ص۱۶۰؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۱۶۷؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۳،۲۴۰؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۸۲،۵۲</ref> روزی که [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ بن یزید]] راه را بر امام حسین{{ع}} گرفت، از قادسیه می‌آمد و [[عبیدالله بن زیاد]] برای اینکه هر چه زودتر و بهتر به مقصد برسد، به حصین بن نمیر [[دستور]] داده بود که به قادسیه رفته و حُرّ را با هزار نفر به سوی امام روانه کند. او هم طبق [[فرمان]] عمل کرد.
| |
| | |
| پس از فرود آمدن امام در کربلا و رسیدن [[عمر بن سعد]] به آنجا، عبیدالله بن زیاد پی‌در پی [[نیروی نظامی]] به [[یاری]] عمر بن سعد می‌فرستاد. او از حصین بن نمیر نیز خواست تا با افراد تحت [[فرماندهی]] خود به کربلا رود و تحت فرماندهی عمر بن سعد قرار گیرد.<ref>مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۴۲-۲۴۳.</ref>
| |
| | |
| حصین بن نمیر در روز عاشورا فرماندهی چهار هزار نفر از [[لشکریان]] عمر بن سعد را بر عهده داشت. عمر بن سعد، حصین بن نمیر را همراه پانصد نفر تیرانداز به سوی [[امام حسین]]{{ع}} فرستاد. در این [[حمله]] بسیاری از اصحاب با تیرهایی که بر بدن‌شان فرود آمد، به شهادت رسیده یا زخمی شدند.<ref>مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۱۳.</ref>
| |
| | |
| [[ظهر عاشورا]] یک‌بار دیگر تیراندازان و کمان‌داران، سپاه امام را هدف تیر قرار دادند. حُصین بن نُمَیر که [[سرپرست]] تیراندازان بود، هنگامی که پافشاری یاران امام حسین{{ع}} را دید، [[دستور]] داد تا همه یک‌باره اصحاب امام را تیرباران کنند.<ref>الارشاد فی معرفة حججالله علیالعباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۱۴ قمری. فی معرفة حججالله علیالعباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۱۴ قمری.، ج۲، ص۴۵۶.</ref>
| |
| | |
| در [[روز]] یازدهم [[محرم]]، عمر بن سعد دستور داد سرهای شهدا را بر نیزه زنند و پیشاپیش کاروان [[اسرا]] به سوی [[کوفه]] حرکت کنند.<ref>العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی.، ج۲، ص۳۶. </ref> هفده سر را [[قبیله]] [[تمیم]] به [[رهبری]] [[حصین بن نمیر]] همراه خود بردند.
| |
| | |
| ==[[واقعه حره|واقعه حَرّه واقم]]==
| |
| در واقعه حَرّه واقم، اواخر سال ۶۳ [[یزید]] برای مقابله با آشفتگی‌های [[مدینه]] به [[مسلم بن عقبه|مسلم بن عُقبه]] دستور داد که با لشکری گران روانه [[حجاز]] شود و آشوب‌های مدینه و [[مکه]] را خاموش سازد. حصین بن نمیر از [[سرداران]] همراه مسلم بود. او [[فرماندهی]] [[اهل]] حِمص را بر عهده داشت. در آخر محرم سال ۶۴ [[مسلم بن عقبه]] پس از [[سرکوب]] قیام مردم مدینه، در حالی که برای سرکوب [[شورش]] [[عبدالله بن زبیر]] روانه مکه بود، در گردنه مُشَلَّل مُرد و حُصَین بن نمیر بنا به سفارش یزید [[فرماندهی سپاه]] را برعهده گرفت.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۶؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۱؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۸۸، ۴۹۰، ۴۹۶، ۴۹۷.</ref>
| |
| | |
| [[مردم]] در [[مکه]] با [[عبدالله بن زبیر|ابن زبیر]] [[بیعت]] کرده بودند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۷.</ref> [[حصین بن نمیر]] در ۲۵ یا ۲۶ [[محرم]] سال ۶۴ وارد مکه شد و ابن زبیر را محاصره کرد. ابن زبیر و همراهانش به [[مسجدالحرام]] [[پناه]] بردند. در سوم [[ربیع الاول]] [[سال]] ۶۴، [[حصین]] و [[سپاهیان شام]] در کوه‌های اطراف [[کعبه]]، منجنیق‌ها و عرابه‌هایی به کار انداختند و با سنگ و [[آتش]] به کعبه و [[شهر]] مکه [[حمله]] کردند که کعبه ویران شد و [[جامه]] و چوب‌های آن سوخت.<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۱۵۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۷-۴۹۹؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۱۶۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۷۰.</ref> در اوج [[جنگ]] بین [[شامیان]] و مکّیان، خبر مرگ یزید<ref>مرگ یزید در ۱۴ ربیع الاول سال ۶۴ هجری در سن ۳۸ یا ۳۹ سالگی در حُوّارِین شام بود.</ref> رسید و باعث [[تضعیف]] سپاهیان شام شد.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۹؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۸۱.</ref> حصین بن نمیر که نمی‌دانست برای چه کسی باید بجنگد، محاصره را متوقف ساخت و به ابن زبیر پیشنهاد کرد [[خلافت]] را بپذیرد و همراه او و لشکرش به [[شام]] برود تا از [[شامیان]] برایش [[بیعت]] بگیرد. اما ابن زبیر نپذیرفت و [[حصین]] با [[لشکر]] خود سوی [[شام]] بازگشت.<ref>ر.ک: الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۶۸؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۹۹، ۵۰۱-۵۰۲؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۸۱.</ref>
| |
| | |
| پس از [[خلافت]] کوتاه [[معاویة بن یزید]] و [[مرگ]] او در سال ۶۴، [[حصین بن نمیر]] برای به خلافت رساندن [[مروان بن حکم]] کوشید.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۰۳، ۵۳۵-۵۳۶.</ref>
| |
| | |
| در سال ۶۵ و در آغاز خلافت [[عبدالملک بن مروان]]، حصین جزو [[فرماندهان]] شام بود که به جنگ توابین رفت.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴.</ref> توابین در [[عین الوردة|عین‌الورده]] استقرار یافتند که [[سپاه شام]] به [[فرماندهی]] [[عبیدالله بن زیاد]] به سوی عین‌الورده در حرکت بود. پیش‌قراولان سپاه شام را حصین بن نمیر فرماندهی می‌کرد که پیش از عبیدالله به عین‌الورده رسید. نوشته‌اند که چون حصین به مقابل [[سپاه توابین]] رسید، ایشان را مخاطب ساخته، گفت: ای [[سپاه]]! اکنون [[مسلمانان]] دو گروه‌اند: زبیریان و [[مروانیان]]. شما خارجیان در این میان چه کاره‌اید؟ شما که امامتان در میان شما نیست، پس بی‌جهت [[خون]] خویش را نریزید. [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خزاعی]] پاسخ داد: ای حصین! بهتر است برای نداشتن [[امام]]، خود و [[سپاه شام]] را ملامت کنی. شما که هر هفته امامی دارید، آن هم امامی ناحق، [[ناشایست]] و [[ستمگر]]. ای حصین! امام ما از [[خاندان پیامبر]]{{صل}} است و [[خون]] [[دختر]] [[پیامبر]] را از شما [[طلب]] می‌کنیم.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۲۱-۲۲۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴-۲۹۵؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۱۸۲؛ البدایة و النهایة، ابنکثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیلبن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۲۵۴.</ref>
| |
| | |
| بالاخره [[قیام توابین|قیام توّابین]] به [[رهبری]] سلیمان بن صُرَد خزاعی در «عین الورده» توسط [[سپاهیان شام]] [[سرکوب]] گردید.<ref>ر.ک: تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۴، ۵۹۷-۵۹۹؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۲۱-۲۲۴؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۴-۲۹۵.</ref>
| |
| | |
| هنگامی که مختار به [[خون‌خواهی]] امام حسین{{ع}} قیام کرد، با جلب [[همکاری]] [[ابراهیم بن مالک اشتر]]، [[مبارزه]] خود را با نام [[محمد بن حنفیه]] آغاز کرد و موفق شد [[نهضت]] خود را به [[پیروزی]] برساند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق:۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۳۸۵؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۹۰-۲۹۱،۳۱۴؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۸.</ref> او به [[فرمانده]] سپاهش، ابراهیم بن مالک اشتر، سفارش کرد که [[عبیدالله بن زیاد]] و [[حصین بن نمیر]] را به [[قتل]] برساند.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۹۳. </ref>
| |
| | |
| مختار در [[انتقام‌گیری]] از [[خون]] [[امام حسین]]{{ع}} توانست اکثر [[مسئولان]] و دست اندرکاران [[واقعه کربلا]] را به [[مجازات]] برساند<ref>المحبّر، ابن حبیب، محمد، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدر آباد دکن: ۱۳۶۱ قمری/ ۱۹۴۲ میلادی.، ص۴۹۱؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۶۴؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۰۱-۳۰۶؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۸۳؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱.</ref> و حتی سردارش ابراهیم در [[جنگ خازر]] نزدیک زاب از [[اراضی]] [[موصل]] با [[لشکر]] عبیدالله جنگید. در این [[جنگ]] که در عاشورای سال ۶۶ یا ۶۷ روی داد، [[سپاه شام]] [[شکست]] [[سختی]] خورد و بسیاری از [[قاتلان]] امام کشته شدند. عبیدالله بن زیاد طراح اصلی [[قتل عام]] [[کربلا]] و حُصین بن نمیر [[فرمانده]] [[شامیان]] در واقعه تلخ [[حمله]] به [[خانه خدا]] و [[آتش]] زدن [[کعبه]] و دیگر [[فرماندهان]] [[شام]] کشته شدند.<ref>الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۰۶؛ تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۹؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۸؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲،ص۲۶۵.</ref>
| |
| | |
| حصین بن نمیر به دست [[ابراهیم بن مالک اشتر]]<ref>تاریخ الیعقوبی، احمدبن اسحاق (ابنواضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۰۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۸۸-۹۰؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۲، ص۲۶۵.</ref> یا شَریک بن جَدیر تَغلَبی<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۸۸-۹۰؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۸۰؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۸.</ref> کشته شد.
| |
| | |
| ابراهیم سر عبیدالله، [[حصین بن نمیر]]، [[شرحبیل بن ذی الکلاع حمیری|شرحبیل بن ذی‌الکلاع]] و جمعی از [[فرماندهان]] را از تن جدا کرد و به سوی مختار به [[کوفه]] فرستاد و [[بدن]] آنان را سوزاند. سرهای فرماندهان را در کوفه آویزان کردند.<ref>المحبّر، ابن حبیب، محمد، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدر آباد دکن: ۱۳۶۱ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۴۹۱؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، خلیفةبن خیاط، ابنعمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۶۴؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۴۲۳-۴۲۶؛ الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۴۷؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۸۲-۲۸۳؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۸۳؛ البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۵، ص۲۱؛۴۳. تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ذهبی، محمدبن احمد، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت: ۱۴۲۴ قمری.، حوادث و وفیات ۶۱-۸۰ هجری، ص۵۶-۵۷؛ الوافی بالوفیات، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، ج۱۹، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۶۷-۱۷۲.</ref>
| |
| | |
| ==جستارهای وابسته==
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| {{منابع}}
| |
| #[[پرونده:87443.jpg|22px]] [[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|'''دوزخیان جاوید''']]
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| {{پانویس}}
| |
| {{قاتلان امام حسین}}
| |
| | |
| [[رده:حصین بن نمیر]]
| |
| [[رده:مدخل]]
| |
