ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب‌ها: واگردانی برگردانده‌شده |
برچسب: خنثی‌سازی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری | | نام = ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
[[رده:اوس]] | [[رده:اوس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۹
| ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری | |
|---|---|
 تصویر کهنی از مدینه | |
| نام کامل | ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | اوس |
| پدر | عباد بن سهل بن أساف |
| مادر | بریده بنت بشر بن حارث |
| از اصحاب | پیامبر خاتم |
| حضور در جنگ | جنگ احد |
مقدمه
غالباً نام پدرش را عبّاد بن نَهِیک بن أساف[۱] گفته‌اند، ولی گاه با حذف نهیک، عباد بن اساف نیز می‌گویند[۲]. ابن اثیر[۳] و ابن حجر[۴] به نقل از ابن حبیب می‌گویند: بریده دختر بشر بن حارث با عباد بن سهل بن أساف ازدواج کرد و ابراهیم به دنیا آمد؛ در حالی که در المحبر[۵] عباد بن نهیک آمده است[۶]. ابن سعد[۷] نیز دقیقاً همانند ابن حبیب آورده است.
ابن عبدالبر[۸] و به پیروی از او، ابن اثیر[۹] و ابن حجر[۱۰]، ابراهیم را از شرکت کنندگان در احد برشمرده‌اند. تنها روایت او، به نقل از پدرش و مربوط به تغییر قبله است[۱۱][۱۲]
جستارهای وابسته
- عباد بن سهل بن أساف (پدر)
- اوس (قبیله)
- بریده بنت بشر بن حارث (مادر)
منابع
پانویس
- ↑ ابن سعد، ج۸، ص۳۴۳؛ ابن حبیب، ص۴۱۵؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۷.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۷۲.
- ↑ ابن اثیر، ج۷، ص۳۷.
- ↑ ابن حجر، ج۸، ص۴۹.
- ↑ المحبر، ص۴۱۵.
- ↑ ر. ک: عباد بن نهیک.
- ↑ ابن سعد، ج۸، ص۳۴۳.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۷.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۷۲.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۲، ص۱۸۹؛ ابن سیدالناس، ج۱، ص۳۱۴ و نیز ر. ک: عباد بن نهیک.
- ↑ هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابراهیم بن عباد حارثی اوسی انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۹۹.