ابن حبیب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن حبیب بن امیة بن عمرو بغدادی هاشمی محبری، معروف به ابن حبیب زادگاه و محل سکونت‌اش بغداد بود[۱] و به خاطر اینکه از موالی بنی عباس بوده، هاشمی لقب گرفته و به سبب تألیف کتاب المُحبّر، «محبری» نامیده شده است. رجال شناسان او را عالم به انساب و اخبار عرب، لغت شناس، شاعر، حافظ حدیث و موثق معرفی کرده‌اند و به رغم اینکه به ظاهر حبیب، پدر اوست، گفته‌اند: حبیب نام مادرش می‌‌باشد که قبل از ولادت محمد به دلیل ملاعنه از شوهرش جدا شده است.[۲] وی از هشام بن محمد کلبی، قطرب، ابوعبیده، ابویقظان و ابن اعرابی روایت کرده و محمد بن احمد بن ابی عرابه و ابو سعید سکری از او روایت کرده‌اند.[۳] ابن حبیب از دوستان و همنشینان ثعلب بود و با اینکه چندین سال از ثعلب بزرگ‌تر بود، از حضور ثعلب به خاطر دانش او در مجلس خود بیم داشت و از املا خودداری می‌ورزید، به طوری که یک بار وی در توضیح بیتی از حسان فرو ماند و ثعلب به جای او پاسخ گفت.[۴] همچنین بعضی درباره‌اش گفته‌اند که او آثار دیگران را می‌‌گرفت و به نام خود منتشر می‌‌ساخت. وی از دوستان پدر ابن رومی هم بوده است.[۵] ابن حبیب در سال ۲۵۰هـ یا ۲۴۵هـ در سامرا از دنیا رفت.[۶]

آثار او عبارت‌اند از: الارحام التی بین رسول الله (ص) و اصحابه سوی العصبه؛ اُمَّهات النبی (ص)؛ امهات اعیان بنی عبدالمطلب؛ امهات السبعه من قریش؛ النسب؛ المحبر؛ الامثال علی افعل و یسمی المنمق؛ السعود و العمود؛ العمائر و الربائع (در باب نسب)؛ الموشح؛ المختلف و المؤتلف (در اسامی و نسب قبایل)؛ المقُتنی؛ غریب الحدیث؛ الانواء؛ المُشَجَّر کتاب مَنْ استجیبت دعوته؛ الموشا؛ المُذَهَّبْ فی اخبار الشعراء و طبقاتهم؛ نقائض جریر و عُمر بن لَجا؛ نقائض جریر و الفرزدق؛ المفوف (العفوف)؛ تاریخ الخلفاء؛ کتاب مَن سُمّی ببیت؛ قاله مقاتل الفرسان؛ القاب الشعراء؛ کُنَی الشعراء؛ العقل؛ السماة (المسماة)؛ ایام جریر التی ذکرها فی شعره؛ المقتبس؛ الخیل (الحیل/الخلیل)؛ النبات؛ الالقاب (القاب القبائل کُلها)؛ القاب الیمن و مُضَر و ربیعه و القبائل الکبیر و الایام (که برای فتح بن خاقان گرد آورده بود).[۷] بسیاری از کتب وی امروزه در دست است مانند المحبر، المنمق، القاب الشعراء، امهات النبی، اسماء المغتالین که در مجموعه نوادر المخطوطات چاپ شده است.[۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم الادباء، ج۱۸، ص۱۱۲.
  2. الفهرست (الندیم)، ص۱۱۹؛ تاریخ بغداد، ج۲، ص۲۷۷.
  3. الفهرست (الندیم)، ص۱۱۹؛ تاریخ بغداد، ج۲، ص۲۷۷.
  4. تاریخ بغداد، ج۲، ص۲۷۷.
  5. معجم الادباء، ج۱۸، ص۱۱۲.
  6. الوافی بالوفیات، ج۲، ص۳۲۵.
  7. الفهرست (الندیم)، ص۱۱۹.
  8. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۷۳.