(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
#تغییر_مسیر [[عباس بن علی (ابهام‌زدایی)]]
{{مهدویت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عباس بن علی در حدیث]] | [[عباس بن علی در تاریخ اسلامی]] | [[عباس بن علی در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عباس بن علی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
*[[حضرت اباالفضل]]، عباس بن علی{{ع}} [[فرزند حضرت امیرالمؤمنین]]{{ع}} است. مادرش [[فاطمه کلابیه]] ([[ام البنین]]) بود. در روز ۴ [[شعبان]] سال ۲۶ هجری در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. در حادثه [[کربلا]] او و سه [[برادر]] دیگرش حضور داشتند و [[جان]] خود را فدای [[امام حسین]]{{ع}} کردند. [[عباس]]{{ع}} در [[کربلا]] به عنوان [[پرچمدار سپاه سیدالشهدا]]{{ع}} بود.
*چهره‌ای زیبا و قامتی [[رشید]] و شجاعتی کم‌نظیر داشت. به او [[قمر بنی هاشم]] نیز می‌‌گفتند. نقش او در حادثه [[عاشورا]] بسیار مهم بود و وجودش مایه خاطر جمعی [[اهل‌بیت]] و موجب [[هراس]] [[دشمنان]] می‌شد. در [[روز عاشورا]] وقتی به [[فرمان امام]]، برای آوردن [[آب]] برای [[کودکان تشنه]] [[حرم]] به [[فرات]] رفت، در محاصره انبوه [[سپاه]] [[دشمنان]] قرار گرفت و در نبردی حماسی دست‌هایش قطع شد، سپس همان جا به [[شهادت]] رسید. وقتی وارد [[فرات]] شده بود، با آنکه تشنه بود، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[کودکان]] افتاد و [[آب]] ننوشید و [[تشنه لب]] [[شهید]] شد. از این رو او را [[مظهر]] وفا و [[جوانمردی]] گویند.
*در [[روایات]] و [[زیارت‌نامه‌ها]] از او به بزرگ‌ترین صفت‌ها [[ستایش]] شده است. [[مرقد]] او به فاصله نزدیکی از [[حرم]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} قرار داد و دارای صحن و گنبد طلا و زوار فراوان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۵.</ref>.
