ساده‌زیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

ساده‌زیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۲

۳۴٬۹۷۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳

←‏پانویس

دیداریویکی‌متن

Ali

مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۲۴٬۴۶۴

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{سیره معصوم}}
 {{مدخل مرتبط
-| موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی
+| موضوع مرتبط = ساده‌زیستی
-| عنوان مدخل  = [[ساده‌زیستی]]
+| عنوان مدخل  = ساده‌زیستی
 | مداخل مرتبط = [[ساده‌زیستی در معارف و سیره نبوی]] - [[ساده‌زیستی در معارف و سیره علوی]] - [[ساده‌زیستی در معارف و سیره فاطمی]] - [[ساده‌زیستی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
 | پرسش مرتبط  =
@@ خط ۹: / خط ۸: @@
 == مقدمه ==
 یکی از [[اصول اخلاقی]] بسیار مهم، ساده‌زیستی و دوری از [[تجملات]] توسط کارگزاران [[نظام]] می‌باشد. در نظام [[مقدس]] [[اسلامی]] همه کارگزاران نظام خصوصاً [[روحانیت]] موظف به [[پرهیز]] از [[تجمل‌گرایی]] می‌باشند و تجمل‌گرایی و طرز آن زندگی‌ای که مناسب [[شأن]] روحانیت نباشد، [[مردم]] را از نظام و اسلام دور خواهد کرد و موجب [[سقوط]] [[نظام جمهوری اسلامی]] خواهد شد و این گناهی است نابخشودنی<ref>صحیفه امام، ج۱۹، ص۳۱۷.</ref>. ایشان لازم می‌دانستند مسئولین نظام هم‌سطح عموم مردم [[زندگی]] کنند و از تجمل‌گرایی به شدت باید پرهیز گردد و روزی را که توجه به کاخ‌نشینی و تجملات [[سیره]] مسئولین گردد را [[روز]] پایان نظام اسلامی می‌دانستند و این [[ساده‌زیستی]] را بر همه مسئولین از [[رئیس]] [[جمهور]] تا معاونین، [[وزرا]]، [[نمایندگان]] مجلس و [[روحانیون]] لازم و ضروری می‌دانستند<ref>صحیفه امام، ج۱۷، ص۳۷۶.</ref>.<ref>[[سید محسن سادات کیائی|سادات کیائی، سید محسن]]، [[نظام اخلاق اسلامی - سادات کیائی (مقاله)| مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۳۶۹.</ref>
+== معناشناسی ==
+[[زندگی ساده]] یا [[ساده‌زیستی]] [[تمایل]] به زندگی ساده در عرصه‌های مختلف [[لباس]]، [[خوراک]] و وسایل [[زندگی]] و پذیرش زندگی بدون [[آرایش]] و [[زینت]] و فاقد تکلفات مصنوعی است.<ref>دهخدا، لغتنامه، ۸/۱۱۶۵۰ و ۱۱۶۵۴.</ref> ساده‌زیستی در اصطلاح [[وارستگی]] و عدم تعلق [[قلبی]] به [[مال]] و [[مقام]] [[دنیا]] در عین [[توانایی]] است.<ref>اسلامی، امام، ۲۶۴–۲۶۶.</ref> [[ساده‌زیست]] به کسی گفته می‌شود که زندگی، [[خانه]] و [[لباس ساده]] و بدون [[ظاهرسازی]] و در عین حال تمیز و مرتب داشته باشد.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۵/۳۹۶۶–۳۹۶۷.</ref>
+ساده‌زیستی با [[زهد]] و [[عزلت]] متفاوت است. [[زهد]] [[دل]] برداشتن از دنیا و بسنده‌ کردن به مواهب [[دنیوی]] به قدر [[ضرورت]] است<ref>نراقی، معراج السعاده، ۳۶۲.</ref> و عزلت [[گوشه‌گیری]] و دوری از [[امور دنیوی]].<ref>سجادی، فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، ۵۷۹.</ref> در [[کلام]] [[امام خمینی]] ساده‌زیستی دارای دو مرحله است که یکی ناظر به مقام و مراحل [[عرفانی]] است و دیگری ناظر به [[مسئولان]] و [[قدرت]] است که در اینجا موضوع اصلی سخن است.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== پیشینه ==
+نگاهی دوبُعدی به [[انسان]] و [[جهان هستی]] (دنیا ـ [[آخرت]]) یا جسمی و روحی‌ بودن انسان و [[جهان]] پیرامون او، [[فلسفه]] ساده‌زیستی و زهد را در [[اسلام]] مشخص کرده و فرق آن را با [[رهبانیت]] در [[ادیان]] دیگر که تنها نگاهی یک‌سویه به انسان دارند روشن کرده است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۶/۵۱۴–۵۱۵.</ref> در نگاه [[اسلامی]] ساده‌زیستی از امور نیکویی است که راه رسیدن به [[خالق]] را برای انسان سالک هموار می‌کند<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ۱۱/۱۷۳.</ref>؛ زیرا انسان ساده‌زیست در عین [[وابستگی به دنیا]] به مظاهر مادی زندگی [[احساس]] و تعلق قلبی ندارد<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۶/۵۱۴.</ref> و در مرحله تعلق قلبی نداشتن به امور [[دنیایی]] است که شخص می‌تواند به خالق [[جاودانه]] نزدیک گردد<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ۱۱/۱۷۶.</ref> و به زهد [[راستین]] و ساده‌زیستی بدون تعلق قلبی به دنیا که [[گسستن]] از غیر [[خدا]] و رسیدن به خداست برسد<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ۱۱/۱۷۵.</ref>
+در [[قرآن کریم]] همراه با سفارش به [[بهره‌مندی از نعمت‌ها]] و روزی‌های [[پاک]] و [[حلال]]، بر [[ساده‌زیستی]] و دوری از [[دنیاپرستی]] تأکید {{متن قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ}}<ref>«بگو: چه کسی زیوری را که خداوند برای بندگانش پدید آورده و (نیز) روزی‌های پاکیزه را، حرام کرده است؟ بگو: آن (ها) در زندگی این جهان برای کسانی است که ایمان آورده‌اند، در روز رستخیز (نیز) ویژه (ی مؤمنان) است؛ این چنین ما آیات خود را برای گروهی که دانشورند روشن می‌داریم» سوره اعراف، آیه ۳۲.</ref> و در بهره‌گیری از نعمت‌های حلال به [[میانه‌روی]] و دوری از [[اسراف]] توصیه {{متن قرآن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا}}<ref>«که فراخ رفتاران یاران شیطانند و شیطان به پروردگارش ناسپاس است» سوره اسراء، آیه ۲۷.</ref> شده است و [[زهد]] و [[سادگی]] مورد رضای [[خداوند]] معرفی شده‌اند.{{متن قرآن|وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref> این ساده‌نگریستن به [[زندگی اجتماعی]] و بی‌علاقه‌ بودن به [[زندگی]] [[دنیایی]] که با آمدن [[دنیا]] خوشحال نشود و با رفتنش [[غمگین]] نگردد {{متن قرآن|لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ}}<ref>«تا بر آنچه از دست شما رفت دریغ نخورید و بر آنچه به شما دهد شادی نکنید و خداوند هیچ خود پسند خویشتن ستایی  را دوست نمی‌دارد» سوره حدید، آیه ۲۳.</ref> با رهبانیتی که در [[مسیحیت]] وجود دارد متفاوت است. رهبانیتی که شخص در آن پشت به دنیا کرده، تنها به [[عبادت]] بپردازد، مقبول [[اسلام]] نیست و [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آن را [[نکوهش]] کرده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۶۵/۳۱۹.</ref> همچنین پشت‌ کردن به دنیا و استفاده‌ نکردن از نعمت‌های آن با [[جهان‌بینی]] و [[فلسفه]] نگاه مثبت اسلام به هستی و [[خلقت]] سازگار نیست.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۶/۵۱۵.</ref>
+ساده‌زیست‌ بودن از صفات خوب [[اخلاقی]] است و نمونه‌های فراوانی از ساده‌زیستی [[پیشوایان]] بزرگ اسلام را در [[سیره]] آنان می‌توان [[مشاهده]] کرد<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۲۲۹.</ref> و [[زندگی پیامبر اکرم]]{{صل}} دراین‌باره الگویی شاخص است. آن حضرت با [[حفظ]] سادگی در تمام ابعاد حتی در [[معاشرت]] و چگونگی [[برخورد با مردم]]، ساده‌زیستی و قناعت‌ورزی را یکی از اصول [[سیاست الهی]] خویش قرار داده بود.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۶/۸۵–۹۰.</ref> حضرت زندگی کم‌خرج و ساده‌ای داشت<ref>نهج البلاغه، خ۱۵۹، ۲۲۶–۲۲۸.</ref> و [[پیام]] ایشان، زندگی با [[فقرا]] و هم‌مسکن‌ شدن با [[مردم]] [[فقیر]] بود.<ref>نهج البلاغه، خ۱۵۹، ۲۲۷.</ref> [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} نیز ساده‌زیستی را مایه [[بی‌نیازی]] و غنای [[انسان]] می‌دانست و کفایتِ به‌اندازه را مایه [[آرامش]] می‌خواند.<ref>نهج البلاغه، ح۳۶۳، ۵۸۷.</ref> ایشان ساده‌زیستی را مقدمه آرامش [[قلبی]] و [[باطنی]] می‌دانست.<ref>آمدی، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ۲۶۶ و ۳۶۶.</ref>
+بُعد مادی دنیا جذاب و [[لذت‌بخش]] است و [[انسان‌ها]] را به سوی خود می‌کشد و تنها افراد خاص می‌توانند از این دام [[رهایی]] یابند. بسیاری از افراد به دلیل محدودیت‌هایی که دارند به [[زندگی ساده]] روی می‌آورند؛ در حالی‌که [[هنر]] در آن است که افراد در عین داشتن امکانات رفاهی به دنبال ساده زندگی‌ کردن باشند.<ref>بهرامی، امام خمینی از دیدگاه مقام معظم رهبری، ۱۹.</ref> به [[باور]] [[امام خمینی]] باید ضمن دورشدن از [[تفکر]] مادی به معنای کسب [[مادیات]] از هر راهی و با هر وسیله‌ای، با [[تعقل]] به سمتی رفت که مادیات در [[خدمت]] [[معنویت]] [[انسان]] باشد؛ به باور ایشان استفاده از مظاهر [[دنیوی]] برای [[رشد معنوی]] لازم است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۳۶۰.</ref>.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== [[الگوها]] و قالب‌های [[ساده‌زیستی]] ==
+امام خمینی، [[انبیا]]{{ع}} را افرادی معرفی می‌کرد که با وجود اینکه [[حاکم]] [[جوامع]] خود بودند، هیچ‌گاه به [[فکر]] [[مال‌اندوزی]] و بهره‌گیری از [[مقام]] و موقعیت خویش نبودند و [[تشکیل حکومت]]، آنان را از [[قناعت]] و [[سادگی]] دور نکرد.<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، ۱۰۳–۱۰۴.</ref> به [[اعتقاد]] ایشان در [[اسلام]] الگوهای مناسبی برای ساده‌زیستی وجود دارد که [[مردم]] می‌توانند با [[تأسی]] به آنان به اهداف عالی برسند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۳–۳۷۴.</ref> ایشان معنویت عالم را از وجود انسان‌های کوخ‌نشین و ساده‌زیستی چون [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و حضرت [[فاطمه]]{{ع}} می‌دانست و ساده‌زیستی آنان را [[الگو]] معرفی می‌کرد؛ زیرا آنان در عین ساده‌زیستی منشأ خدمات و [[خیرات]] فراوانی در [[جهان اسلام]] شدند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۳–۳۷۴.</ref> پیامبر اکرم{{صل}} چنان با [[فقرا]] [[زندگی]] می‌کرد و نشست و برخاست داشت که کسی اگر بر آنان وارد می‌شد نمی‌فهمید کدام یک حاکم است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۲۲۰.</ref>
+در [[سیره امامان]]{{ع}} موارد زیادی وجود دارد که آن بزرگواران به‌طور ساده‌ای از [[زندگی دنیا]] بهره برده‌اند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۸/۳۰۳.</ref> امام خمینی [[حضرت علی]]{{ع}} را نیز نمونه کامل [[انسان]] [[ساده‌زیست]] معرفی می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۰۱–۱۰۲ و ۶/۳۲۷.</ref> و همه [[مسئولان]] [[جامعه اسلامی]] را به [[پیروی]] از این الگوهای کامل [[دعوت]] می‌کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۰۱–۱۰۲ و ۳۹۶.</ref> از آنجاکه امام خمینی ساده‌بودن و ساده زندگی‌کردن را یک [[فرهنگ]] در [[اسلام]] می‌دانست، ضمن بیان توجه اسلام به [[سادگی]] در همه زمینه‌ها، [[حج]] را با توجه به ساده‌بودن [[خانه کعبه]] و گردهمایی به دور از هر گونه تشریفات [[مسلمانان]]، [[ترویج]] [[ساده‌زیستی]] می‌شمرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۴–۲۵.</ref> و با [[انتقاد]] از رفتارهای [[حکام]] بی‌درد در [[کشورهای اسلامی]]، یادآور می‌شد [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به دنبال [[مجد]] و [[عظمت]] [[پیروان]] خود بود. ایشان ساخت [[مساجد]] و مناره‌های اشرافی را برخلاف [[سیره]] و ساده‌زیستی [[پیامبر]]{{صل}} می‌دانست.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۸۰.</ref>.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== آثار ساده‌زیستن ==
+[[امام خمینی]] تأکید می‌کرد که ساده‌زیستی، [[آسایش]] در دو [[دنیا]] را در پی دارد.<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ۸۳–۸۴.</ref> ایشان [[سعادت حقیقی]] در دنیا و [[آخرت]] را در گرو [[زندگی ساده]] ارزیابی می‌کرد و [[باور]] نادرست دربارهٔ رابطه [[ثروت]] و [[سرمایه‌داری]] با [[سعادت انسان]] را به چالش می‌کشید.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۳.</ref> امام خمینی، چنان‌که در [[روایات]] آمده است،<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۶۷/۲۳۹.</ref> یکی از آثار [[زندگی زاهدانه]] و ساده را دل‌کندن از دنیا و آماده‌بودن برای آخرت می‌دانست.<ref>امام خمینی، سرّ الصلاة، ۳۷.</ref> ایشان با بیان اهمیت ویژه ساده‌زیستی در اسلام، اساس هر چیزی به‌خصوص سادگی و [[قناعت]] را بر پایه [[معنویت]] [[استوار]] می‌دانست و [[معتقد]] بود مادی‌گراها به سبب اینکه در [[مادیت]] خود [[غرق]] شده‌اند، از این معنویت غافل‌اند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۶۱.</ref> به باور ایشان [[تحمل]] سختی‌هایی که افراد موفقی مانند [[محمدحسن نجفی]] معروف به «[[صاحب جواهر]]» برای رسیدن به اهدافشان متحمل شدند، از افرادی که به دنبال [[مال و منال]] و [[جاه]] باشند برنمی‌آید.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۵.</ref> ایشان [[ایستادگی]] در برابر [[باطل]] و توطئه‌های آنان را از آثار ساده‌زیستی می‌دانست و باور داشت [[انسان]] با [[زندگی]] اشرافی و مصرفی هرگز نمی‌تواند [[ارزش‌های انسانی]] و [[اسلامی]] را [[حفظ]] کند و با قدرت‌های طاغوتی مقابله کند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۷۱.</ref>.<ref>منیره طبرسی|طبرسی، منیره، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== [[ساده‌زیستی]] [[مسئولان]] [[جمهوری اسلامی]] ==
+از دیرباز اغلب [[حکومت‌ها]] به‌خصوص حکومت‌های [[پادشاهی]] به [[ایجاد تشکیلات]] تجملی و [[رفاه]] و استفاده از امکانات پُر زرق و برق [[تمایل]] داشته‌اند. بسیاری از [[رهبران]] حکومت‌شان را با [[شعار]] ساده‌زیستی آغاز می‌کنند؛ ولی پس از تثبیت، به [[تجمل‌گرایی]] رو می‌آورند و این امر [[تعصب]] و [[دلیری]] [[حاکمان]] و [[سربازان]] یک [[حکومت]] را در [[دفع دشمنان]] کاهش می‌دهد.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ، ۱/۱۷۶–۱۷۷ و ۲۰۹.</ref> ساده‌زیستی صرفاً یک [[فضیلت اخلاقی]] نیست، بلکه می‌تواند یک [[ضرورت]] [[سیاسی]] باشد. شخصی می‌تواند با [[پایبندی]] به [[اخلاق سیاسی]] وارد عرصه [[سیاست]] شود که به [[مال]] و [[جاه و مقام]] [[دلبستگی]] نداشته باشد؛ زیرا به همان مقدار که [[انسان]] به این امور وابسته می‌شود، به همان [[میزان]] امکان تحرک و [[پیشرفت]] او کاهش می‌یابد.<ref>اسلامی، امام، ۲۷۷.</ref>
+[[امام خمینی]] بر اهمیت ساده‌زیستی در [[حکومت اسلامی]] تأکید می‌کرد؛ از همین‌رو در توضیح و شرح شیوه و شرایط حکومت اسلامی و فرق آن با دیگر حکومت‌ها ازجمله [[رژیم‌های سلطنتی]] و پادشاهی، [[سادگی]] را یکی از ویژگی‌های مهم حکومت اسلامی می‌دانست و [[معتقد]] بود در حکومت اسلامی کاخ‌های تجملی، [[خدم]] و حشم و لوازم [[سلطنت]] جایگاهی ندارد.<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، ۴۶.</ref> ایشان به حاکمانی که بر خلاف [[موازین اسلامی]] [[رفتار]] کنند و از [[اموال عمومی]] برای ساختن عمارت‌ها و کاخ‌ها و برگزاری جشن‌ها بهره ببرند و [[سیره ائمه]] [[معصومان]]{{ع}} را در ساده‌زیستی نادیده بگیرند، [[مؤاخذه الهی]] در [[روز قیامت]] را گوشزد می‌کرد.<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، ۸۱–۸۲.</ref> ایشان در رهنمودهای خود اندکی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، [[دولت]] را به [[لزوم]] ساده‌زیستی و [[پرهیز]] از ساخت وزارتخانه‌ها به شکل [[کاخ]] و دوری از [[اسراف]] در هزینه‌ها توصیه می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۲۶۶، ۳۲۹ و ۳۳۱.</ref> زیرا از نظر ایشان یکی از پایه‌های نظری [[اخلاق کارگزاران]] در [[نظام اسلامی]] توجه به ساده‌زیستی<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۶.</ref> و [[خدمت به مردم]]<ref>ثواقب، جلوه‌هایی از اندیشه سیاسی امام خمینی، ۱۳۱.</ref> است؛ چنان‌که پس از دوران [[انقلاب اسلامی]] کاخ‌ها نوعاً تبدیل به موزه‌های [[هنری]] و [[فرهنگی]] شدند و درِ آنها به روی عموم [[مردم]] گشوده شد.<ref>هنر، مجله، حرکتی مثبت در راه عرضه تاریخ نقاشی ـ دیداری از مجموعه سعدآباد، ۲۰۱.</ref>
+میان [[ساده‌زیستی]] و [[تواضع]] [[سیاسی]] تناسب وجود دارد. یکی از فواید ساده‌زیستی در عرصه [[سیاست]] [[حشر]] و نشر [[مسئولان]] [[نظام]] با [[مستمندان]] و [[ارتباط]] نزدیک با مردم است؛ زیرا مبنای بسیاری از [[انحرافات]] و کج‌روی‌ها در [[حکومت اسلامی]] دوری مردم خصوصاً [[رهبران]] [[جامعه]] از ساده‌زیستی است.<ref>افتخاری، انتظام ملی، ۸۴–۸۵؛ امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۱۷–۳۱۸، ۴۱۲، ۴۸۳ و ۲۰/۳۴۰–۳۴۱.</ref> [[امام خمینی]] با توجه به [[نقش مردم در حکومت اسلامی]] به مسئولان خاطرنشان می‌کرد بزرگان [[صدر اسلام]] از میان مردم برخاستند و مسئولان [[جمهوری اسلامی]] نیز باید به گونه‌ای [[رفتار]] کنند که مردم آنان را از خودشان بدانند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۳۸۱–۳۸۲.</ref> ایشان بر این [[باور]] بود تا وقتی پیوند میان مسئولان [[نظام جمهوری اسلامی]] و مردم [[حفظ]] شود، این نظام خلل‌ناپذیر می‌ماند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۸۳–۳۸۴.</ref> ایشان یکی از [[عنایات]] بزرگ [[خداوند]] به جمهوری اسلامی را این می‌دانست که متصدیان امور از قشر [[مرفه]] نیستند و تا وضع به این گونه است، حکومت اسلامی برقرار خواهد بود؛ از این‌رو لازم است به شکرانه این [[نعمت]]، به مردم [[خدمت]] شود<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۶/۴۲۲.</ref> و بزرگی [[کارگزاران]] در جمهوری اسلامی نه به [[دنیا]] و [[تجملات]] که به [[مردم‌داری]] و [[آبرومندی]] در پیشگاه خداوند است و این مسئله مهمی است؛ زیرا این مردم‌اند که در [[حفظ اسلام]] و جمهوری اسلامی دخالت دارند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ‏۱۹/۳۱۸.</ref>
+امام خمینی در توصیه‌هایی به مسئولان نظام همواره گوشزد می‌کرد مهمانی‌های [[اداری]] باید ساده و [[ارزش‌های دینی]] در آن رعایت شود<ref>امام خمینی، صحیفه، ‏۸/۱۰۳.</ref> و [[سیره امامان معصوم]]{{ع}} به‌ویژه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} سرلوحه کار باشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۴۴۰–۴۴۱؛ ۷/۲۵۶–۲۵۹ و ۱۶/۴۵۱.</ref> ایشان با مقایسه میان [[زندگی]] رهبران [[اسلامی]] و رهبران [[ناصالح]] [[معتقد]] بود یکی از ارزش‌های اصیلی که پس از [[پیروزی انقلاب]] در [[جامعه]] زنده شد، [[روحیه]] [[سادگی]] و دوری از [[تجمل]] در میان [[ملت]] بود که در دوره [[جنگ]] تحمیلی نیز شدت گرفت.<ref> اداره کل، درآمدی براندیشه‌های اجتماعی امام، ۳۱–۳۴.</ref>.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== اهمیت [[ساده‌زیستی]] [[روحانیان]] ==
+[[امام خمینی]] [[ساده زیستی]] و [[قناعت]] در میان روحانیان را برای بقای [[روحانیت]]، بسیار با اهمیت می‌دانست <ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۲۵ و ۱۹/۴۲.</ref> و معتقد بود روحانیانی که منشأ آثار بزرگ بودند و حرفشان میان [[مردم]] خریدار داشت، [[ساده]] [[زندگی]] می‌کردند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ‏۱۹/۲۵۱.</ref> ایشان با تأکید بر مجاهدت‌های [[علمای شیعه]] در برابر [[سلاطین]]، از [[سیدحسن مدرس]] به عنوان عالمی نمونه یاد می‌کرد که در نهایت سادگی و [[بی‌آلایشی]] در مجلس شورای دوران رضاشاه پهلوی حاضر می‌شد و در برابر [[استبداد]] [[ایستادگی]] می‌کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۰۵.</ref>
+امام خمینی روحانیان [[واقعی]] را کسانی می‌دانست که با مطالعه در زندگی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از ساده‌زیستی و [[زندگی زاهدانه]] آن حضرت درس می‌گیرند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲/۲۱.</ref> و در زندگی خویش به‌کار می‌بندند. به [[باور]] ایشان آن چیزی که روحانیت را در طول [[تاریخ]] [[حفظ]] کرده، ساده زندگی‌کردن این قشر است<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۵۱.</ref> و روحانیت باید بداند هر چه از ساده‌زیستی دور شود، از [[علم]]، [[معنویت]] و ارزش‌اش به همان مقدار کاسته می‌شود<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۵۲.</ref> و در این خصوص به روحانیان هشدار می‌داد مراقب باشند اگر روزی زندگی‌شان از مردم عادی بالاتر رفت خیلی زود از جامعه طرد خواهند شد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۵۳.</ref> از نظر ایشان چیزی که مردم همواره از روحانیان توقع دارند وضع متناسب زندگی [[اهل علم]] است؛ زیرا اگر مردم ببینند [[رفتار]] و [[اعمال]] آنان مناسب [[شأن]] روحانیت نیست، دیدگاهشان به روحانیت[[تغییر]] پیدا می‌کند که در این صورت هم [[اسلام]] و هم [[جمهوری اسلامی]] ضربه می‌بیند<ref>امام خمینی، صحیفه، ‏۱۹/۳۱۷.</ref>
+در [[حقیقت]] تأکیدهای بسیار [[امام خمینی]] در این زمینه به این سبب بود که [[روحانیان]] و [[اهل علم]] به عنوان [[پیروان مکتب اهل بیت]]{{ع}} و [[الگو]] در میان [[مردم]] [[مشروعیت]] و [[نفوذ]] [[اجتماعی]] خاصی دارند و در صورت دوری از [[ساده‌زیستی]] و [[گرایش]] به [[تجملات]]، نفوذ اجتماعی خود را از دست می‌دهند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۵۳ و ۱۹/۳۱۷–۳۱۸.</ref> ایشان به [[امامان جمعه]] در شهرهای مختلف سفارش می‌کرد ضمن رعایت موارد حفاظتی از [[افراط]] در این خصوص [[پرهیز]] کنند؛ زیرا افراط در این امر موجب دوری از مردم می‌شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۱۸.</ref>.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
+== ساده‌زیستی در [[زندگی]] امام خمینی ==
+نگاهی گذرا به زندگی امام خمینی چه در [[دوران جوانی]] و چه در اوج [[مبارزه]] و [[تبعید]] و چه پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، نشان‌دهنده [[زندگی ساده]] و [[بی‌آلایش]] ایشان است.<ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۰۰–۲۰۳.</ref> ایشان در دوران طلبگی با وجود [[توانایی مالی]] حاضر به [[اجاره]] [[خانه]] نشد و در کنار دیگر طلاب در یکی از حجره‌های [[مدرسه فیضیه]] اقامت گزید.<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت اقلیم، ۶۷–۷۳.</ref> ایشان پس از [[ازدواج]] نیز همچنان [[خوی]] [[سادگی]] و ساده‌زیستی را [[حفظ]] کرد، با اینکه [[همسر]] ایشان از خانواده‌های [[مرفه]] و دارای [[تمکن مالی]] بود<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶.</ref> و این امر مانع از ادامه قناعت‌پیشگی و گرایش به سوی [[رفاه‌طلبی]] در زندگی ایشان نشد<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۶؛ میرشکاری، ۱۹۸.</ref>؛ به این ترتیب امام خمینی به مدت هفده‌سال در هفت [[خانه]] اجاره‌ای در [[شهر قم]] مستأجر بود<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت اقلیم، ۸۱–۸۸.</ref>
+امام خمینی تلاش می‌کرد زندگی ایشان مانند زندگی معمولی طلبه‌ها باشد و به قدر [[ضرورت]] از امکانات استفاده می‌کرد<ref>قرهی، مصاحبه، ۶/۱۴۴.</ref>؛ حتی وقتی در [[نجف]] ساکن بود، چون بیشتر طلبه‌ها [[قادر]] به خرید یخچال نبودند، ایشان هم تا مدتی که وضعیت شهریه طلبه‌ها بهتر شود و بتوانند یخچال تهیه کنند، برای [[خانه]] یخچال تهیه نکرد<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۴۴.</ref> و در مدت اقامت طولانی خود در [[نجف اشرف]] به‌رغم [[اصرار]] آشنایان به جای خرید خانه از خانه استیجاری استفاده می‌کرد.<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۴۵–۴۶.</ref> ایشان در فرانسه نیز خانه‌ای داشت کوچک با دو [[اتاق]] که یکی از اتاق‌ها برای [[خواب]] و دیگری برای [[دیدارها]] بود که در آنها از فرش و اشیای گران‌قیمت خبری نبود<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۵۰.</ref>
+ایشان با اینکه همیشه مرتب و آراسته بود و به ظاهرِ خوب و [[زیبایی]] [[لباس]] اهمیت می‌داد و همیشه از [[عطر]] استفاده می‌کرد،<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۱۶۳.</ref> برای لباس و [[قبا]] از پارچه‌های ارزان‌قیمت استفاده می‌کرد تا کمتر هزینه شود<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۶۳.</ref>
+وقتی [[انقلاب اسلامی]] در حال پیروزشدن بود، [[یاران]] [[امام خمینی]] در صدد تهیه منزلی برای ایشان در [[تهران]] بودند که ایشان پیغام داد محل اسکان جای پر زرق و برق نباشد.<ref>رفیق‌دوست، خاطرات، ۲۸۰.</ref>[[زهد]] و [[التزام]] به ساده‌زیستیِ ایشان [[اجازه]] نمی‌داد تا پس از [[پیروزی انقلاب]] نیز [[زندگی]] در یک [[کاخ]] مجلل را به جای یک خانه محقر برگزیند.<ref>اکبری، سیمای امام خمینی، ۴۹.</ref> در اوایل ورود به [[قم]]، امام خمینی به یکی از یارانش سفارش کرد برای ایشان خانه ساده‌ای تهیه شود.<ref>یزدی، مصاحبه، ۶/۱۷۷–۱۷۸.</ref> ایشان پس از آنکه به علت عارضه [[قلبی]] به تهران منتقل شد، برای ماندن در تهران شرط گذاشت خانه‌ای ساده و به دور از [[تجملات]] برای ایشان تهیه شود. به‌رغم [[تلاش فراوان]] حدود چهار ماه طول کشید تا خانه جماران تهیه شود. ایشان تأکید کرده بود اگر خانه ساده‌ای پیدا نشود، به قم باز خواهد گشت.<ref>رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ۲/۴۲–۴۴.</ref> پس از سکونت در جماران، [[دیدار امام]] خمینی با [[مردم]] سال‌ها در [[حسینیه]] جماران بود که حتی گچکاری مناسبی نداشت که خود نشان از [[ساده‌زیستی]] ایشان داشت.
+[[زندگی]] بی‌پیرایه [[امام خمینی]] برای فرهیختگان کشورهای [[مسلمان]] شگفت‌آور بود و این‌گونه زیستن را باعث عزت‌بخشیدن به [[مسلمانان]] می‌دانستند؛ زیرا ایشان بر خلاف دیگر [[رهبران]] [[جهان]] [[زندگی ساده]] را بر زندگی در قصر ترجیح می‌داد.<ref>داستانی بیرکی، امام خمینی از نگاه نخبگان جهان، ۴۰، ۵۰ و ۸۸.</ref> برخی [[رؤسای جمهور]] کشورها نیز که به [[دیدار]] ایشان می‌آمدند، ایشان را [[رهبری]] [[ساده‌زیست]] می‌دیدند که پیوسته در کنار [[مردم]] [[محروم]] قرار داشت.<ref>داستانی بیرکی، امام خمینی از نگاه نخبگان جهان، ۱۲–۱۴.</ref>.<ref>[[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۹۵ – ۹۹.</ref>
 == منابع ==
 {{منابع}}
+# [[پرونده:IM009851.jpg|22px]] [[منیره طبرسی|طبرسی، منیره]]، [[ساده زیستی (مقاله)| مقاله «ساده زیستی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|'''دانشنامه امام خمینی ج۶''']]
 # [[پرونده:1100618.jpg|22px]] [[سید محسن سادات کیائی|سادات کیائی، سید محسن]]، [[نظام اخلاق اسلامی - سادات کیائی (مقاله)| مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|'''منظومه فکری امام خمینی''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۱۸: / خط ۶۷: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:ساده‌زیستی]]
+[[رده:زهد]]
+[[رده:مدخل‌های در انتظار تلخیص]]