←ویژگی‌های عمومی تورات
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
===ویژگی‌های عمومی [[تورات]]=== | ===ویژگی‌های عمومی [[تورات]]=== | ||
قرآن کریم در وصفی کلی از کتاب حضرت موسی{{ع}}، آن را مایه هدایت، [[بصیرت]] و [[رحمت الهی]] برای مردم می‌‌خواند: «ثُمَّ ءاتَینا موسَی الکِتـبَ تَمامـًا عَلَی الَّذِی اَحسَنَ وتَفصیلاً لِکُلِّ شَی ءٍ وهُدیً ورَحمَةً لَعَلَّهُم بِلِقاءِ رَبِّهِم یُؤمِنون». (انعام / ۶، ۱۵۴ و نیز ر. ک: [[قصص]] / ۲۸، ۴۳؛ [[هود]] / ۱۱، ۱۷؛ [[احقاف]] / ۴۶، ۱۲)؛ همچنین جداکننده [[حق]] از [[باطل]]، روشنگر راه و مایه [[تذکر]] و یادآوری برای [[پرهیزگاران]] و [[خردمندان]] و مایه [[یاد خدا]] ([[انبیاء]] / ۲۱، ۴۸؛ [[غافر]] / ۴۰، ۵۳ ـ ۵۴) و نیز دارای [[نور]] و مایه [[روشنگری]] مردم معرفی شده است: «اِنّا اَنزَلنَا التَّورةَ فیها هُدیً ونورٌ». ([[مائده]] / ۵، ۴۴ و نیز انعام / ۶، ۹۱) [[مفسران]] هدایت را به وجود آموزه‌های [[توحیدی]] و [[تنزیه]] [[خداوند]] از داشتن [[همسر]]، فرزند، [[شریک]] و انباز، | قرآن کریم در وصفی کلی از کتاب حضرت موسی{{ع}}، آن را مایه هدایت، [[بصیرت]] و [[رحمت الهی]] برای مردم می‌‌خواند: «ثُمَّ ءاتَینا موسَی الکِتـبَ تَمامـًا عَلَی الَّذِی اَحسَنَ وتَفصیلاً لِکُلِّ شَی ءٍ وهُدیً ورَحمَةً لَعَلَّهُم بِلِقاءِ رَبِّهِم یُؤمِنون». (انعام / ۶، ۱۵۴ و نیز ر. ک: [[قصص]] / ۲۸، ۴۳؛ [[هود]] / ۱۱، ۱۷؛ [[احقاف]] / ۴۶، ۱۲)؛ همچنین جداکننده [[حق]] از [[باطل]]، روشنگر راه و مایه [[تذکر]] و یادآوری برای [[پرهیزگاران]] و [[خردمندان]] و مایه [[یاد خدا]] ([[انبیاء]] / ۲۱، ۴۸؛ [[غافر]] / ۴۰، ۵۳ ـ ۵۴) و نیز دارای [[نور]] و مایه [[روشنگری]] مردم معرفی شده است: «اِنّا اَنزَلنَا التَّورةَ فیها هُدیً ونورٌ». ([[مائده]] / ۵، ۴۴ و نیز انعام / ۶، ۹۱) [[مفسران]] هدایت را به وجود آموزه‌های [[توحیدی]] و [[تنزیه]] [[خداوند]] از داشتن [[همسر]]، فرزند، [[شریک]] و انباز،<ref>جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹؛ تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> [[معارف]] مربوط به [[معاد]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> [[تصدیق]] و [[تنزیه انبیا]]، [[بشارت]] [[بعثت پیامبر اکرم]]{{صل}}،<ref> جامع البیان، ج ۳، ص۲۲۶.</ref> احکام الهی و [[ادله]] آن <ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸؛ مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۴.</ref> [[تفسیر]] کرده‌اند. قرآن کریم نیز مایه هدایت خوانده شده است. (بقره۲ /، ۲) فهمیدن این معنا و توجه به آن می‌‌تواند در [[فهم]] وصف تورات به مایه هدایت بودن بسیار راهگشا باشد، چنان که در تفسیر اشتمال تورات بر نور، آن را اشاره به [[بیان احکام]] [[شرعی]]،<ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> ادله، مثل‌ها، [[فضایل]] و ارزش‌های رهنمون به سوی حق <ref>تفسیر المنار، ج ۶، ص۴۰۱.</ref> و زدودن تاریکی‌های [[جهل و نادانی]]<ref>جامع البیان، ج ۶، ص۳۵۸ - ۳۵۹.</ref> از سوی [[تورات]] معنا کرده‌اند و مراد از وجود [[موعظه]] در آن را، [[فرمان‌های الهی]] مبنی بر [[پرهیز از گناه]] و انجام [[عبادات]] و [[پند]] و اندرزهای شیوا و رسا گفته‌اند.<ref>مجمع البیان، ج ۳، ص۳۱۱؛ التفسیر الکبیر، ج ۱۲، ص۹.</ref> | ||
==آموزه‌های تورات== | ==آموزه‌های تورات== | ||
[[قرآن کریم]]، گاه با برخی اوصاف کلی و گاه با یادکرد پاره ای از [[احکام]] و [[آموزه‌های اخلاقی]] و [[اعتقادی]] مشخص، تصویری نسبتا کامل، از ویژگی‌های عمومی و محتوای تورات و [[آموزه‌های وحیانی]] [[حضرت موسی]]{{ع}} به دست می‌‌دهد و کتاب حضرت موسی{{ع}} را بیانگر همه [[معارف]] مورد نیاز [[مردم]] می‌‌شناساند: «ثُمَّ ءاتَینا موسَی الکِتـبَ تَمامـًا عَلَی الَّذِی اَحسَنَ وتَفصیلاً لِکُلِّ شَی ءٍ». (انعام / ۶، ۱۵۴) در [[تفسیر آیه]] گفته‌اند که [[کتاب‌های آسمانی]] پیش از حضرت موسی{{ع}} تنها شامل اصول و کلیاتی از آموزه‌ها و [[شرایع الهی]] بودند و مراد از «کُلِّ شَی ءٍ» بیان تفصیلی جزئیات آن اصول و کلیات است که کتاب حضرت موسی{{ع}} بر اساس نیاز [[بنی اسرائیل]] به تبیین آنها پرداخت <ref>المیزان، ج ۷، ص۳۸۱ ـ ۳۸۴.</ref>. افزون بر موارد یاد شده، قرآن کریم بسیاری از [[تعالیم وحیانی]] حضرت موسی{{ع}} رانیز گزارش کرده است. هر چند [[قرآن]] اشاره ای به آمدن بسیاری از این آموزه‌ها در کتاب حضرت موسی{{ع}} نکرده است، در صورتی که تورات را مجموع تعالیم وحیانی نازل شده بر آن حضرت بدانیم، آموزه‌های یاد شده نیز قطعا بخشی از [[تعالیم]] کتاب وی خواهند بود. این آموزه‌ها، حوزه‌های مختلف [[خداشناسی]]، [[معادشناسی]]، [[نبوت]]، [[احکام]]، [[اخلاق]] و [[تاریخ]] را دربرمی گیرند: | [[قرآن کریم]]، گاه با برخی اوصاف کلی و گاه با یادکرد پاره ای از [[احکام]] و [[آموزه‌های اخلاقی]] و [[اعتقادی]] مشخص، تصویری نسبتا کامل، از ویژگی‌های عمومی و محتوای تورات و [[آموزه‌های وحیانی]] [[حضرت موسی]]{{ع}} به دست می‌‌دهد و کتاب حضرت موسی{{ع}} را بیانگر همه [[معارف]] مورد نیاز [[مردم]] می‌‌شناساند: «ثُمَّ ءاتَینا موسَی الکِتـبَ تَمامـًا عَلَی الَّذِی اَحسَنَ وتَفصیلاً لِکُلِّ شَی ءٍ». (انعام / ۶، ۱۵۴) در [[تفسیر آیه]] گفته‌اند که [[کتاب‌های آسمانی]] پیش از حضرت موسی{{ع}} تنها شامل اصول و کلیاتی از آموزه‌ها و [[شرایع الهی]] بودند و مراد از «کُلِّ شَی ءٍ» بیان تفصیلی جزئیات آن اصول و کلیات است که کتاب حضرت موسی{{ع}} بر اساس نیاز [[بنی اسرائیل]] به تبیین آنها پرداخت <ref>المیزان، ج ۷، ص۳۸۱ ـ ۳۸۴.</ref>. افزون بر موارد یاد شده، قرآن کریم بسیاری از [[تعالیم وحیانی]] حضرت موسی{{ع}} رانیز گزارش کرده است. هر چند [[قرآن]] اشاره ای به آمدن بسیاری از این آموزه‌ها در کتاب حضرت موسی{{ع}} نکرده است، در صورتی که تورات را مجموع تعالیم وحیانی نازل شده بر آن حضرت بدانیم، آموزه‌های یاد شده نیز قطعا بخشی از [[تعالیم]] کتاب وی خواهند بود. این آموزه‌ها، حوزه‌های مختلف [[خداشناسی]]، [[معادشناسی]]، [[نبوت]]، [[احکام]]، [[اخلاق]] و [[تاریخ]] را دربرمی گیرند: | ||