←آیه مباهله
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
رسول اکرم {{صل}} در حالی که حسین {{ع}} را در آغوش و دست حسن را در دست داشت و [[فاطمه]] پشت سرش و علی پشت سر فاطمه حرکت می‌کرد، راهی مکان مباهله شد و به همراهانش می‌فرمود: هرگاه من [[دعا]] کردم شما آمین بگویید. کشیش [[مسیحی]] [[نجران]] به [[یاران]] خود گفت: من امروز چهره‌هایی را می‌بینم که اگر از [[خدا]] درخواست کنند کوهی را از جا برکند، [[خداوند]] دعایشان را [[مستجاب]] و آن‌کار را عملی خواهد ساخت، از این‌رو، به شما سفارش می‌کنم با اینان به مباهله نپردازید که همگی به [[هلاکت]] خواهید رسید و تا [[قیامت]] یک تن [[مسیحی]] روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند<ref>مرحوم شرف الدین عاملی گفته است، مفسران و محدثان و کلیه تاریخ‌نگارانی که به حوادث سال دهم هجری یعنی سال مباهله اشاره کرده‌اند این حدیث را یادآور شده‌اند. به صحیح مسلم، کتاب فضائل صحابه، کشاف زمخشری در تفسیر آیه ۶۱ آل عمران مراجعه شود.</ref>. | رسول اکرم {{صل}} در حالی که حسین {{ع}} را در آغوش و دست حسن را در دست داشت و [[فاطمه]] پشت سرش و علی پشت سر فاطمه حرکت می‌کرد، راهی مکان مباهله شد و به همراهانش می‌فرمود: هرگاه من [[دعا]] کردم شما آمین بگویید. کشیش [[مسیحی]] [[نجران]] به [[یاران]] خود گفت: من امروز چهره‌هایی را می‌بینم که اگر از [[خدا]] درخواست کنند کوهی را از جا برکند، [[خداوند]] دعایشان را [[مستجاب]] و آن‌کار را عملی خواهد ساخت، از این‌رو، به شما سفارش می‌کنم با اینان به مباهله نپردازید که همگی به [[هلاکت]] خواهید رسید و تا [[قیامت]] یک تن [[مسیحی]] روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند<ref>مرحوم شرف الدین عاملی گفته است، مفسران و محدثان و کلیه تاریخ‌نگارانی که به حوادث سال دهم هجری یعنی سال مباهله اشاره کرده‌اند این حدیث را یادآور شده‌اند. به صحیح مسلم، کتاب فضائل صحابه، کشاف زمخشری در تفسیر آیه ۶۱ آل عمران مراجعه شود.</ref>. | ||
[[فخر رازی]] پس از نقل این رویداد می‌گوید: این [[آیه شریف]] دلالت دارد که [[حسن]] و [[حسین]]، [[فرزندان رسول خدا]] {{صل}} به‌شمار می‌آمدند زیرا آن حضرت به [[مسیحیان]] [[وعده]] داد فرزندانش را برای [[مباهله]] فرابخواند و حسن و حسین را فراخواند. بنابراین، لزوما این‌دو بزرگوار، [[فرزندان]] [[رسول]] اکرم‌اند<ref>تفسیر کبیر، ذیل همین آیه؛ الصواعق المحرقه، ص۲۳۸؛ اسباب النزول واقدی، ص۷۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)| پیشوایان هدایت ج۳]]، ص | [[فخر رازی]] پس از نقل این رویداد می‌گوید: این [[آیه شریف]] دلالت دارد که [[حسن]] و [[حسین]]، [[فرزندان رسول خدا]] {{صل}} به‌شمار می‌آمدند زیرا آن حضرت به [[مسیحیان]] [[وعده]] داد فرزندانش را برای [[مباهله]] فرابخواند و حسن و حسین را فراخواند. بنابراین، لزوما این‌دو بزرگوار، [[فرزندان]] [[رسول]] اکرم‌اند<ref>تفسیر کبیر، ذیل همین آیه؛ الصواعق المحرقه، ص۲۳۸؛ اسباب النزول واقدی، ص۷۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)| پیشوایان هدایت ج۳]]، ص ۳۰؛ [[محمد حیدر مظفری|مظفری، محمد حیدر]]، [[امامت در بیان حضرت فاطمه (کتاب)|امامت در بیان حضرت فاطمه]]، ص ۱۸.</ref> | ||
== [[ایثار]] [[فاطمه]] {{س}} == | == [[ایثار]] [[فاطمه]] {{س}} == | ||