←ابعاد معنوی حضرت زهرا {{س}}
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
برخی دیگر از [[القاب]] و کنیه‌های ایشان چنین است: [[بتول]]، [[حصان]]، [[حرّه]]، [[سیده]]، [[عذرا]]، [[زهرا]]، [[حوراء]]، [[مبارکه]]، [[طاهره]]، [[زکیه]]، [[راضیه]]، [[مرضیه]]، [[محدثه]]، [[مریم]] کبری، [[صدیقه]] کبری، نوریه، سماویه، حانیه، [[انسیه]]، منصوره، أم‌الحسن، أم‌الحسین، أم‌المحسن، ام‌الحسنین، أم الأئمه، أم‌أبیها، [[سیدة نساء العالمین]] و...<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۱۰۳؛ محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۱۰.</ref>.<ref>[[منیره شریعت‌جو|شریعت‌جو، منیره]]، [[حضرت فاطمه زهرا (مقاله)|حضرت فاطمه زهرا]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref> | برخی دیگر از [[القاب]] و کنیه‌های ایشان چنین است: [[بتول]]، [[حصان]]، [[حرّه]]، [[سیده]]، [[عذرا]]، [[زهرا]]، [[حوراء]]، [[مبارکه]]، [[طاهره]]، [[زکیه]]، [[راضیه]]، [[مرضیه]]، [[محدثه]]، [[مریم]] کبری، [[صدیقه]] کبری، نوریه، سماویه، حانیه، [[انسیه]]، منصوره، أم‌الحسن، أم‌الحسین، أم‌المحسن، ام‌الحسنین، أم الأئمه، أم‌أبیها، [[سیدة نساء العالمین]] و...<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۱۰۳؛ محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۱۰.</ref>.<ref>[[منیره شریعت‌جو|شریعت‌جو، منیره]]، [[حضرت فاطمه زهرا (مقاله)|حضرت فاطمه زهرا]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref> | ||
== ابعاد معنوی | == ابعاد معنوی == | ||
{{اصلی|سیره معنوی حضرت فاطمه}} | |||
در [[ابعاد معنوی]] وجود [[حضرت فاطمه]] {{س}} آمده است که [[خلقت]] نوری ایشان و سایر [[معصومان]]، هزاران سال قبل از [[خلق]] [[دنیا]] و در حالی بوده است که در [[عرش]] به [[تسبیح]] [[خداوند]]، مشغول بوده‌اند<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۲۰۸.</ref>. [[سجده]] [[ملائکه]] بر [[آدم]] نیز به [[دلیل]] وجود این اشباح [[نورانی]] در صلب [[آدم]] بود و کلماتی که [[خداوند]] بدان وسیله، [[آدم]] و [[حوا]] را پس از رانده شدن از [[بهشت]] بخشید، [[اسامی]] [[پنج تن]] ([[حضرت محمد]] {{صل}}، [[حضرت علی]] {{ع}}، [[حضرت فاطمه]] {{س}} و [[حسنین]] {{ع}}) بوده است<ref>الإمام العسکری، تفسیر الإمام العسکری، ص۲۱۹ و ۲۲۵؛ محمد بن مسعود العیاشی، تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱.</ref>. از [[برکات]] وجودی [[حضرت فاطمه]] {{س}} این بود که در زمان حمل، با مادرش [[خدیجه]] [[انس]] داشته، با وی سخن می‌گفته است<ref>محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۷۷.</ref>. در زمان ولادت نیز [[حضرت]] ([[حوا]]<ref>احمد بن عبدالله طبری، ذخائر العقبی، ص۴۴.</ref>) یا [[ساره]]، [[همسر]] [[ابراهیم]] {{ع}}، [[آسیه همسر فرعون]]، کلثوم [[خواهر]] [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[مریم]] [[مادر]] [[حضرت عیسی]] {{ع}} به [[اذن خداوند]] حضور داشته‌اند<ref>احمد بن عبدالله طبری، ذخائر العقبی، ص۴۴؛ محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۷۸.</ref>.<ref>[[منیره شریعت‌جو|شریعت‌جو، منیره]]، [[حضرت فاطمه زهرا (مقاله)|حضرت فاطمه زهرا]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۱۴.</ref> | در [[ابعاد معنوی]] وجود [[حضرت فاطمه]] {{س}} آمده است که [[خلقت]] نوری ایشان و سایر [[معصومان]]، هزاران سال قبل از [[خلق]] [[دنیا]] و در حالی بوده است که در [[عرش]] به [[تسبیح]] [[خداوند]]، مشغول بوده‌اند<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۲۰۸.</ref>. [[سجده]] [[ملائکه]] بر [[آدم]] نیز به [[دلیل]] وجود این اشباح [[نورانی]] در صلب [[آدم]] بود و کلماتی که [[خداوند]] بدان وسیله، [[آدم]] و [[حوا]] را پس از رانده شدن از [[بهشت]] بخشید، [[اسامی]] [[پنج تن]] ([[حضرت محمد]] {{صل}}، [[حضرت علی]] {{ع}}، [[حضرت فاطمه]] {{س}} و [[حسنین]] {{ع}}) بوده است<ref>الإمام العسکری، تفسیر الإمام العسکری، ص۲۱۹ و ۲۲۵؛ محمد بن مسعود العیاشی، تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱.</ref>. از [[برکات]] وجودی [[حضرت فاطمه]] {{س}} این بود که در زمان حمل، با مادرش [[خدیجه]] [[انس]] داشته، با وی سخن می‌گفته است<ref>محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۷۷.</ref>. در زمان ولادت نیز [[حضرت]] ([[حوا]]<ref>احمد بن عبدالله طبری، ذخائر العقبی، ص۴۴.</ref>) یا [[ساره]]، [[همسر]] [[ابراهیم]] {{ع}}، [[آسیه همسر فرعون]]، کلثوم [[خواهر]] [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[مریم]] [[مادر]] [[حضرت عیسی]] {{ع}} به [[اذن خداوند]] حضور داشته‌اند<ref>احمد بن عبدالله طبری، ذخائر العقبی، ص۴۴؛ محمد بن جریر طبری، دلائل الإمامة، ص۷۸.</ref>.<ref>[[منیره شریعت‌جو|شریعت‌جو، منیره]]، [[حضرت فاطمه زهرا (مقاله)|حضرت فاطمه زهرا]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۱۴.</ref> | ||