شوق به خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

== رابطه [[شوق]] و [[خوف]] ==

هرجا [[شوق]] [[صادق]] باشد، [[خوف]] هم همراه اوست. اگر در جایی [[شوق]] باشد ولی [[خوف]] نباشد، [[انسان]] راهی وادی [[غرور]] و [[فریب]] شده و هلاک می‌شود. از این رو [[انسان]] [[مؤمن]] در عین [[جدیت]] در عمل به عملش [[مغرور]] نیست. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: اگر مقدار [[ترس]] و [[بیم]] در [[قلب]] [[مؤمن]] با مقدار [[امید]] و [[شوق]] آن وزن می‌شد، به [[قدر]] یک مثقال، یکی بر دیگری سنگین‌تر نبود. بنابراین [[شوق]] به [[ثواب]] و [[خوف]] از [[عقاب]] در افراد باتقوا، یک ملکۀ نفسانی است. یعنی هیچ وقت از روی [[غفلت]] این موازنه به هم نمی‌خورد<ref>ر.ک: [[محمد حسین بهجتی اردکانی|بهجتی اردکانی، محمد حسین]]، [[نمی از دریای راز (کتاب)|نمی از دریای راز]].</ref>.

== بالاترین درجات شوق ==

[[برترین]] و بالاترین مراتب شوق]]، [[شوق]] به [[خداوند سبحان]] است<ref>ر.ک: [[رضا دهقانی|دهقانی، رضا]]، [[آینه فضیلت (کتاب)|آینه فضیلت]] ج ۱ ص ۱۴۸.</ref>. [[شوق]] [[الهی]] آتشی است که [[خدای تعالی]]، در [[دل]] اولیای خود برمی افروزد، تا آنچه در [[دل]] آنها از خواطر واردات و عوارض و [[حاجات]] است بسوزاند<ref>ر.ک: [[سید مجتبی علوی تراکمه‌ای|علوی تراکمه‌ای، سید مجتبی]]، [[شرح خطبه متقین در نهج البلاغه (کتاب)|شرح خطبه متقین در نهج البلاغه]].</ref>. [[شوق]] [[الهی]] از جهتی قابل [[ادراک]] و از جهتی غیر قابل [[ادراک]] است که دو صورت دارد:

# آنچه اندکی از آن نمایان شده ولی [[نیاز]] است که به صورت کامل آشکار و هویدا شود.  

# [[جمال]] [[محبوب]] که هویداست ولی در پس [[حجاب]] است. امر اول منتهای مطلوب [[عارفان]] که در [[آخرت]] محقق می‌شود و همین امر ضرورتاً موجب بروز [[شوق]] به استکمال است، این [[شوق]] در [[آخرت]] به رؤیت و مشاهده تجلیات [[الهی]] منجر می‌شود.

[[ولی امر]] دوم امور [[الهی]] نامتناهی، که برای هر بنده‌ای، برخی از آنها روشن می‌شود ولی برخی از آنها همچنان پیچیده و مبهم باقی می‌مانند. شاید این امور نه در [[دنیا]] و نه در [[آخرت]] به کمال نهایت نرسد، زیرا محال است نهایت آنچه از صفات و [[افعال الهی]] برای [[خداوند]] معلوم است برای [[بنده]] مکشوف شود. این [[شوق]] هرگز فرو نمی‌نشیند و [[لذت]] لطایف [[نعمت‌ها]]، احساس درد عدم وصول را کاسته و [[الطاف]] [[کشف]] و [[شهود]] تا بی‌نهایت ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: [[رضا دهقانی|دهقانی، رضا]]، [[آینه فضیلت (کتاب)|آینه فضیلت]] ج ۱ ص ۱۴۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در همین زمینه فرمودند: "هر کس مشتاق به لقای [[الهی]] شد، میل به طعام و شراب و [[لذت]] اینها از او قطع می‌شود و میل [[خواب]] و استراحت برطرف می‌شود و به [[دوست]] و رفیق انس نمی‌گیرد، و به آبادی [[پناه]] نمی‌برد، [[لباس]] نرم و لطیف نمی‌پوشد، قرار و آرام نمی‌گیرد، شب و روز [[خداوند سبحان]] را [[عبادت]] می‌کند، و با زبان [[شوق]] با او [[راز]] و [[نیاز]] می‌کند، و درد [[دل]] خود را به او عرض می‌کند"<ref>{{متن حدیث|الْمُشْتَاقُ لَا یَشْتَهِی طَعَاماً وَ لَا یَلْتَذُّ شَرَاباً وَ لَا یَسْتَطِیبُ رُقَاداً وَ لَا یَأْنَسُ حَمِیماً وَ لَا یَأْوِی دَاراً وَ لَا یَسْکُنُ عُمْرَاناً وَ لَا یَلْبَسُ ثِیَاباً لَیِّنَةً وَ لَا یَقِرُّ قَرَاراً وَ یَعْبُدُ اللَّهَ لَیْلًا وَ نَهَاراً رَاجِیاً بِأَنْ یَصِلَ إِلَی مَا یَشْتَاقُ إِلَیْهِ وَ یُنَاجِیَهُ بِلِسَانِ الشَّوْقِ مُعَبِّراً عَمَّا فِی سَرِیرَتِهِ کَمَا أَخْبَرَ اللَّهُ تَعَالَی عَنْ مُوسَی {{ع}}فِی مِیعَادِ رَبِّهِ وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضی‏ وَ فَسَّرَ النَّبِیُّ ص عَنْ حَالِهِ أَنَّهُ مَا أَکَلَ وَ لَا شَرِبَ وَ لَا نَامَ وَ لَا اشْتَهَی شَیْئاً مِنْ ذَلِکَ فِی ذَهَابِهِ وَ مَجِیئِهِ أَرْبَعِینَ یَوْماً شَوْقاً إِلَی رَبِّهِ فَإِذَا دَخَلْتَ مَیْدَانَ الشَّوْقِ فَکَبِّرْ عَلَی‏ نَفْسِکَ وَ مُرَادِکَ مِنَ الدُّنْیَا وَ دَعْ جَمِیعَ الْمَأْلُوفَاتِ وَ اصْرِفْهُ عَنْ سِوَی مَعْشُوقِکَ وَ لَبِّ بَیْنَ حَیَاتِکَ وَ مَوْتِکَ لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْکَ أَعْظَمَ اللَّهُ أَجْرَکَ وَ مَثَلُ الْمُشْتَاقِ مَثَلُ الْغَرِیقِ لَیْسَ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا خَلَاصُهُ وَ قَدْ نَسِیَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ دُونَه}}، ‏ مصباح الشریعة باب ۹۸.</ref>.

== مبدأ [[شوق]] به [[خدا]] ==

مبدأ [[شوق]] و [[خوف]]، تصور [[عظمت]] [[خالق]] است. وقتی [[انسان]] [[عظمت]] [[خالق]] را در ذهن مجسم کند، حالت [[شوق]] و [[خوف]] به او دست می‌دهد. هر مقدار [[عظمت]] [[خالق]] را [[درک]] کنی، همان اندازه [[عظمت]] وعده‌ها و تهدید‌های [[الهی]] را [[درک]] خواهی کرد. وقتی [[عظمت]] [[خدا]] را [[درک]] کردی، روی وعده‌اش هم حساب می‌کنی، زیرا کسی که [[عظیم]] است، وعده‌اش نیز [[عظیم]] است. [[خداوند]] [[عظیم]] اگر غضبناک شود، کوه‌ها نیز نمی‌توانند در برابر [[غضب]] او [[طاقت]] بیاورند. [[درک]] عظمتِ وعده‌ها و وعید‌های [[الهی]] موجب [[شوق]] همیشگی و [[خوف]] همیشگی می‌شود. [[بهشت]] نیز درهای مختلفی دارد که یکی از آنها درِ [[خوف]] و [[شوق]] است. این دو، یکی از راه‌های ورود به [[بهشت]] است<ref>ر.ک: [[محمد حسین بهجتی اردکانی|بهجتی اردکانی، محمد حسین]]، [[نمی از دریای راز (کتاب)|نمی از دریای راز]].</ref>.

== منابع ==

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:فضایل اخلاقی]]