مبطلین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۷

مقدمه

مبطلین – ستیزه‌گران گمراه - گروهی از مردم که در جستجوی حق نبوده و از روی تمایلات غیر منطقی و برای رسیدن به اهداف مادی و دنیوی، شیوۀ مخالفت با دول اسلامی را در پیش می‌گیرند و با تبلیغات گمراه‌کننده، مردم را به شورش و قیام وا می‌دارند. بنابر این تعریف، مبطلین جزو بغات می‌باشند^[۱]. هر چند برخی از فقها، مبطلین را از بغات ندانسته‌اند^[۲]^[۳].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ ر. ک: بغات. جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲؛ نهج البلاغة، خطبه ۶۰.
↑ تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۴۰۷.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۰.

[1] ر. ک: بغات. جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲؛ نهج البلاغة، خطبه ۶۰.

[2] تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۴۰۷.

[3] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۰.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == مقدمه ==
-«مبطلین»، ستیزه‌گران گمراه. گروهی که در جست‌وجوی یافتن [[حق]] نبوده و از روی [[تمایلات]] غیر منطقی و برای رسیدن به اهداف مادی و [[دنیوی]]، [[سیاست]] و شیوه‌ای را در [[مخالفت]] با [[دولت اسلامی]] مطرح می‌کنند و با [[تبلیغات]] [[گمراه کننده]]، [[مردم]] را به [[شورش]] و [[قیام]] وامی‌دارند. برخی از [[فقها]] این گروه را از [[بغاة]] نشمرده و آنها را تحت عنوان مبطلین (ستیزه‌گران گمراه) آورده‌اند<ref>تذکرة الفقهاء، ج۱، ص۵۵۴.</ref> و بعضی دیگر چون [[صاحب جواهر]]، آنان را از [[بغاه]] دانسته‌اند<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲.</ref>؛ زیرا [[قاسطین]] ([[شورشیان]] [[شام]] به سرکردگی [[معاویه]]) و [[ناکثین]] (شورشیان [[پیمان‌شکن]] به سرکردگی [[طلحه]]، [[زبیر]] و [[عایشه]]) که علی{{ع}} با آنان جنگید، قیامشان علیه [[امام]] به دلیل [[اشتباه]] و یا [[خطا]] در [[اجتهاد]] نبوده است. بر اساس حدیث نبوی که درباره کشته شدن [[عمار]] به دست قاسطین آمده {{متن حدیث|تَقْتُلُكَ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ}}<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲.</ref> و همچنین در [[حدیث]] دیگر که علی{{ع}} از [[پیامبر]]{{صل}} درباره گروهی که باید با آنها بجنگد [[پرسش]] می‌کند، می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ هُمْ مُخَالِفُونَ لِسُنَّتِي وَ طَاعِنُونَ فِي دِينِي}}<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲.</ref> (آنها کسانی هستند که با [[سیره]] و [[سنت]] من مخالفت می‌ورزیدند و در [[دین]] من [[انحراف]] ایجاد می‌کنند). کلمه {{متن حدیث|الْفِئَةُ}} در هر دو حدیث اشاره به [[آیه]] مربوط به [[فئه باغیه]]<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}} «و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید پس اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد و چون بازگشت، میان آن دو با دادگری آشتی دهید و دادگری ورزید که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره حجرات، آیه ۹.</ref> است<ref>فقه سیاسی، ج۳، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۷۲.</ref>
+مبطلین – ستیزه‌گران [[گمراه]] - گروهی از [[مردم]] که در جستجوی [[حق]] نبوده و از روی [[تمایلات]] غیر منطقی و برای رسیدن به اهداف مادی و [[دنیوی]]، شیوۀ [[مخالفت]] با دول [[اسلامی]] را در پیش می‌گیرند و با [[تبلیغات]] [[گمراه‌کننده]]، [[مردم]] را به [[شورش]] و [[قیام]] وا می‌دارند. بنابر این تعریف، مبطلین جزو [[بغات]] می‌باشند<ref>ر. ک: بغات. جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۲۶؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۹۲؛ نهج البلاغة، خطبه ۶۰.</ref>. هر چند برخی از [[فقها]]، مبطلین را از [[بغات]] ندانسته‌اند<ref>تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۴۰۷.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۰.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:1100701.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۲''']]
+# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
 {{پایان منابع}}