←ابومسلم خراسانی در کوفه
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
==[[ابومسلم خراسانی]] در [[کوفه]]== | ==[[ابومسلم خراسانی]] در [[کوفه]]== | ||
[[محمد بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب]]، [[وصی]] [[ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه]] در منطقه‌ای به نام حمیمه از توابع [[شام]] به سر می‌برد. وی از همانجا گروهی را که با او [[بیعت]] کرده بودند، برای [[تبلیغ]] [[دعوت]] خود [[مأمور]] ساخت؛ از جمله دو نفر به نام‌های [[میسره | [[محمد بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب]]، [[وصی]] [[ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه]] در منطقه‌ای به نام حمیمه از توابع [[شام]] به سر می‌برد. وی از همانجا گروهی را که با او [[بیعت]] کرده بودند، برای [[تبلیغ]] [[دعوت]] خود [[مأمور]] ساخت؛ از جمله دو نفر به نام‌های [[میسره عبدی]] و [[محمد بن خنیس]] را به [[عراق]] فرستاد. این دو به کوفه آمدند و در آن [[شهر]] با [[بکیر بن ماهان]] [[ملاقات]] نموده و از او برای پیوستن به [[عباسیان]] دعوت کردند. «[[بکیر]]» مردی [[شیعه]] و [[دبیر]] [[جنید بن عبدالرحمن]]، [[حاکم]] سند بود. او که با [[اموال]] زیادی از سند به [[وطن]] خود (کوفه) بازگشته بود، دعوت [[داعیان عباسی]] را پذیرفت و پس از [[مرگ]] میسره» از طرف محمد بن علی بن [[عبدالله بن عباس]] مأمور دعوت عراق شد و چون مرگ خود را نزدیک دید، [[ابوسلمه خلال]] داماد خویش را [[جانشین]] قرار داد و از محمد بن علی برای او [[تأیید]] گرفت<ref>تاریخ طبری (دوره ۱۱ جلدی)، ج۷، ص۲۵.</ref>. | ||
بُکَیر هنگام فعالیت خود، در حالی که در خانه‌ای با گروهی به منظور تبلیغ دعوت عباسیان [[اجتماع]] کرده بودند، مورد [[شناسایی]] مأموران [[یوسف بن عمر]] [[فرمانروای کوفه]] قرار گرفت و دستگیر و [[زندانی]] شد. وی در [[زندان]] با [[عیسی بن معقل عجلی]] برخورد نمود و او را به عباسیان دعوت کرد که پذیرفت. ابومسلم که [[غلام]] عیسی بود در زندان، [[خدمت]] مولای خود را می‌کرد. بکیر با دیدن ابومسلم، وی را از عیسی خرید و پس از [[رهایی]] از زندان او را نزد [[ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس]] فرستاد، که پس از مرگ [[پدر]] (در سال ۱۲۴) جانشین او شده بود. به قول دیگری چند تن از داعیان عباسی در [[خراسان]] در مسیر خود به [[حج]]، وارد کوفه شدند و در ملاقات با عیسی بن معقل در زندان، ابومسلم را دیدند و با [[مشاهده]] آثار [[لیاقت]] در وی، او را به نزد [[ابراهیم]] بردند<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۵۱۲، ابوحنیفه دینوری محل زندان ابومسلم و کسان دیگر را در «واسط» نقل کرده است (الاخبار الطوال، ص۳۸۰).</ref>. | بُکَیر هنگام فعالیت خود، در حالی که در خانه‌ای با گروهی به منظور تبلیغ دعوت عباسیان [[اجتماع]] کرده بودند، مورد [[شناسایی]] مأموران [[یوسف بن عمر]] [[فرمانروای کوفه]] قرار گرفت و دستگیر و [[زندانی]] شد. وی در [[زندان]] با [[عیسی بن معقل عجلی]] برخورد نمود و او را به عباسیان دعوت کرد که پذیرفت. ابومسلم که [[غلام]] عیسی بود در زندان، [[خدمت]] مولای خود را می‌کرد. بکیر با دیدن ابومسلم، وی را از عیسی خرید و پس از [[رهایی]] از زندان او را نزد [[ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس]] فرستاد، که پس از مرگ [[پدر]] (در سال ۱۲۴) جانشین او شده بود. به قول دیگری چند تن از داعیان عباسی در [[خراسان]] در مسیر خود به [[حج]]، وارد کوفه شدند و در ملاقات با عیسی بن معقل در زندان، ابومسلم را دیدند و با [[مشاهده]] آثار [[لیاقت]] در وی، او را به نزد [[ابراهیم]] بردند<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۵۱۲، ابوحنیفه دینوری محل زندان ابومسلم و کسان دیگر را در «واسط» نقل کرده است (الاخبار الطوال، ص۳۸۰).</ref>. | ||
بدین ترتیب ابومسلم که در [[آینده]] نه دوری عامل اصلی [[سقوط]] [[امویان]] و روی کار آمدن [[عباسیان]] گردید، از [[کوفه]] و [[زندان]] آن چندان شناخته شد. | بدین ترتیب ابومسلم که در [[آینده]] نه دوری عامل اصلی [[سقوط]] [[امویان]] و روی کار آمدن [[عباسیان]] گردید، از [[کوفه]] و [[زندان]] آن چندان شناخته شد. | ||