اعتلاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | |||
اعتلاء، به معنای بلند پایه و [[برتری]] یافتن است<ref>فرهنگ معین، ج۱، ص۳۰۲.</ref>. "اعتلای لوای [[دین]]" کنایه از [[عظمت]] و [[قدرت]] [[دین]] است که در منابع [[فقهی]]، با عنوان {{متن حدیث|الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ}}<ref>وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۴؛ القواعدالفقهیه ج۱، ص۱۵۹.</ref> از آن یاد شده است. | |||
پیشینۀ اعتلاء در [[فقه سیاسی]]، به [[غزوه احد]] باز می‌گردد. "[[ابوسفیان]]" و "عکرمه" در حالی که [[بت‌ها]] را روی دست خود گرفته بودند، فریاد می‌زدند: {{عربی|"اعْلُ هُبَلُ، اعْلُ هُبَلُ"}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref> -سرفراز باد [[هبل]]-. [[پیامبر]] {{صل}}، با [[مشاهده]] این واقعه به [[مسلمانان]] [[دستور]] داد تا بگویند: {{متن حدیث|اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ، اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref> و بدین‌سان، از [[توطئه]] [[جنگ روانی]] [[دشمن]] جلوگیری به عمل آمد؛ همچنین در مقابل [[شعار]] [[کفار]] که می‌گفتند: {{عربی|"إن لنا العزى و لا عزى لكم"}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref> [[مسلمانان]] [[شعار]] می‌دادند: {{عربی|الله مولانا و لا مولى لكم}}<ref>بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصطلاحات قرآنی]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
اعتلاء، به معنای بلند پایه و برتری یافتن است[۱]. "اعتلای لوای دین" کنایه از عظمت و قدرت دین است که در منابع فقهی، با عنوان «الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ»[۲] از آن یاد شده است.
پیشینۀ اعتلاء در فقه سیاسی، به غزوه احد باز می‌گردد. "ابوسفیان" و "عکرمه" در حالی که بت‌ها را روی دست خود گرفته بودند، فریاد می‌زدند: "اعْلُ هُبَلُ، اعْلُ هُبَلُ"[۳] -سرفراز باد هبل-. پیامبر (ص)، با مشاهده این واقعه به مسلمانان دستور داد تا بگویند: «اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ، اللَّهُ أَعْلَى وَ أَجَلُّ»[۴] و بدین‌سان، از توطئه جنگ روانی دشمن جلوگیری به عمل آمد؛ همچنین در مقابل شعار کفار که می‌گفتند: "إن لنا العزى و لا عزى لكم"[۵] مسلمانان شعار می‌دادند: الله مولانا و لا مولى لكم[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معین، ج۱، ص۳۰۲.
- ↑ وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۴؛ القواعدالفقهیه ج۱، ص۱۵۹.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۳؛ مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۹، پیرامون آیه یکصد و چهل از آل عمران؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۱۵۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۴۸-۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۵۳.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۵.