امامت اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
این اصطلاح در [[نظام سیاسی اسلام]]، در مقابل [[ولایت ولی]] [[فقیه]] بوده و تنها شامل [[نظام امامت]] [[معصومین]]{{عم}} است<ref>تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۰۵ | این اصطلاح در [[نظام سیاسی اسلام]]، در مقابل [[ولایت ولی]] [[فقیه]] بوده و تنها شامل [[نظام امامت]] [[معصومین]] {{عم}} است<ref>تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۰۵.</ref>. | ||
از ویژگی‌های این [[نظام]]، برخورداری از صفات برجسته و [[خارق‌العاده]] [[اخلاقی]] و [[معنوی]] و دوری از [[خطا]] و [[گناه]] است که از آن به [[مقام]] "[[عصمت]]" تعبیر می‌شود<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}} «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳؛ سفینة البحار، ج۲، ص۲۰۱؛ ر. ک: امامت.</ref>، و نیز اختیارات و توانمندی‌های اختصاصی [[رهبری]] در این [[نظام]]، در سایه [[ارتباطات]] خاصی با [[عوالم غیبی]] و ماورای [[طبیعت]] قرار دارد. شایان ذکر است که "[[امامت]] [[بالاصاله]]" در باب [[نماز جماعت]] به "[[امام]] راتب" گویند (راتب به [[امام]] جماعتی گویند که به‌طور مرتب، در یک مکان، اقامه [[جماعت]] کند)<ref>تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۱۲؛ سنن ابی داوود، ج۱، ص۱۶۳؛ سنن ترمذی، ج۲، ص۱۸۷؛ سنن بیهقی، ج۳، ص۱۲۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{ | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:اصطلاحات سیاسی]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
این اصطلاح در نظام سیاسی اسلام، در مقابل ولایت ولی فقیه بوده و تنها شامل نظام امامت معصومین (ع) است[۱].
از ویژگی‌های این نظام، برخورداری از صفات برجسته و خارق‌العاده اخلاقی و معنوی و دوری از خطا و گناه است که از آن به مقام "عصمت" تعبیر می‌شود[۲]، و نیز اختیارات و توانمندی‌های اختصاصی رهبری در این نظام، در سایه ارتباطات خاصی با عوالم غیبی و ماورای طبیعت قرار دارد. شایان ذکر است که "امامت بالاصاله" در باب نماز جماعت به "امام راتب" گویند (راتب به امام جماعتی گویند که به‌طور مرتب، در یک مکان، اقامه جماعت کند)[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۰۵.
- ↑ ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾ «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳؛ سفینة البحار، ج۲، ص۲۰۱؛ ر. ک: امامت.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۱۲؛ سنن ابی داوود، ج۱، ص۱۶۳؛ سنن ترمذی، ج۲، ص۱۸۷؛ سنن بیهقی، ج۳، ص۱۲۶.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۴.