اخلاق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  =  

}}

== معناشناسی ==

=== معنای لغوی ===

=== معنای اصطلاحی ===

نظام‌های اخلاقی به عنوان مجموعه‌هایی مشتمل بر [[ارزش‌ها]] و دربردارندۀ دستورهایی برای اتصاف به خوی‌های [[نیک]] و انجام دادن [[اعمال پسندیده]] و دوری گزیدن از خوی‌ها و کردارهای ناپسند، در میان بسیاری از [[ملل]] باستانی دیده می‌شود و شکل‌گیری آنها به عنوان علم اخلاق در تمدن‌های گوناگون [[عهد]] باستان، از جمله [[ایران]] و یونان، مسیری را پیموده، و آثاری اخلاقی با سبک‌هایی متفاوت پدید آورده است؛ از آن جمله می‌توان کتاب اخلاق نیکوماخوس را که از مهم‌ترین کتاب‌های ارسطو است، نام برد<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۴۱-۴۶.</ref>.

[[امام‌ خمینی]] خُلق را حالتی در نفس می‌داند که انسان را به عمل [[دعوت]] می‌کند و به واسطه [[ریاضت]] نفس، [[تفکر]] و تکرار به دست می‌آید<ref>امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۵۱۰.</ref>. ایشان علم اخلاق را علم به منجیات و مهلکات خُلقی و [[تربیت]] قلب و ریاضت آن و همچنین علم به کیفیت تحصیل [[فضایل]] و رهایی از رذایل و علم به مبادی و شرایط آنها می‌داند<ref>امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۳۸۷.</ref>.<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده]] و [[مهدی احمدپور|احمدپور]]، [[اخلاق - علی‌زاده و احمدپور (مقاله)|مقاله «اخلاق»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص ۵۱۹ - ۵۳۰.</ref>

علم اخلاق در تعریفی جامع عبارت است از دانشی از انواع صفات خوب و بد و چگونگی اکتساب صفات خوب و زدودن صفات بد و موضوع آن عبارت است از صفات خوب و بد از آن جهت که مرتبط با [[افعال]] اختیاری [[انسان]] بوده و برای او قابل اکتساب یا اجتناب‌اند، علمی که در آن ضمن آشنایی با انواع [[فضایل]] و [[رذایل اخلاقی]]، راه‌های اکتساب و [[آراستگی]] به [[خوبی‌ها]] و اجتناب و [[پیراستگی]] از [[بدی‌ها]] را [[تعلیم]] می‌دهد<ref>ر.ک: مصباح یزدی، محمد تقی، فلسفه اخلاق، ص۱۸.</ref>.<ref>[[روح‌الله شاطری|شاطری، روح‌الله]]، [[نظام اخلاق اسلامی - شاطری (مقاله)|مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱]] ص ۴۰۵.</ref>

== اهمیت و جایگاه ==

معرفی [[تهذیب اخلاق]] [[جامعه]] به عنوان [[حقیقت]] و مقصد اصلی [[دین]] و [[دروغ]] پنداشتن [[حاکمیت]] دین و [[حکومت دینی]]، بدون دستیابی به [[تحول]] در [[انسان‌ها]]<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در نماز جمعه تهران، ۲۸/۴/۱۳۶۴.</ref> از شاخصه‌های [[فکری]] [[آیت الله خامنه‌ای]] است. از نظر ایشان در [[اسلام]] همه چیز مقدمه [[خودسازی]] است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با روحانیون، ۱۶/۳/۱۳۶۶.</ref> و خودسازی [[هدف]] [[حیات]] می‌باشد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با روحانیون، ۴/۱۲/۱۳۷۱.</ref> و [[عمران]] و پرورش [[روح انسان]] از عمران [[طبیعت]] والاتر است. این نگاه تحول [[اخلاقی]] را تضمین‌کننده سعادت انسان‌ها می‌داند <ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در روز پاسدار، ۱۷/۷/۱۳۸۱.</ref> و [[معتقد]] است جامعه بدون اخلاق و [[معنویت]] نمی‌تواند هدف یک [[ملت]] زنده و بیدار و باهوش قرار بگیرد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در عید مبعث، ۲۹/۴/۱۳۸۸.</ref>.

[[قدرت]] تنفس سالم از انسان گرفته خواهد شد؛ لذا در قرآن کریم در چند جا {{متن قرآن|يُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}<ref>«آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی می‌آموزد» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref>[[تزکیه]] که همان [[رشد اخلاقی]] دادن است جلوتر از [[تعلیم]] آمده است؛ کما اینکه در [[کلام]] [[رسول]]{{صل}} که مزکی یعنی [[رشد]] دهنده [[مردم]]؛ به تقدم [[اخلاق]] بر [[علم]] اشاره شده است و ترتیب این مسائل این‌گونه بیان می‌گردد که: [[عقل]]، اول [[حلم]] را به وجود آورد و پس از تحقق حالت [[تحمل]] و [[بردباری]] زمینه [[آموختن]] [[دانش]] برای فرد و [[جامعه]] فراهم آمد<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، پیام حلول سال نو، ۲۸/۱۲/۱۳۷۶.</ref>.

== پیشینه ==

[[هویت]] اخلاق در [[تمدن اسلامی]] ریشه در [[قرآن]] و [[سنت]] دارد و [[آیات]] و [[روایات]] فراوانی در این زمینه وجود دارد. [[قرآن کریم]] در معرفی آسیب‌های [[اخلاقی]]، به پیروی‌ نکردن از عالمانی که در [[پیروی]] از [[هوای نفسانی]]، [[کلام الهی]] را [[تحریف]] می‌کنند، توصیه کرده است: {{متن قرآن|أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}<ref>«آیا امید دارید که (آن یهودیان) به (خاطر دعوت) شما ایمان بیاورند با آنکه دسته‌ای از آنان سخن خداوند را می‌شنیدند و آن را پس از آنکه در می‌یافتند آگاهانه دگرگون می‌کردند؟» سوره بقره، آیه ۷۵.</ref>؛<ref>ایزدپناه، درآمدی بر مبانی، ۱۶۲-۱۶۳.</ref> توجه به مباحث اخلاقی [[اسلام]] و بحث از مفاد و مبانی آن در میان [[مسلمانان]]، به سده اول هجری به دورانی بر می‌گردد که مسائلی مانند «[[عدل الهی]] و معیار [[عدالت]]»، «معنا و ملاک [[حسن و قبح]]»، «رابطه [[اعتقاد]] و عمل» و «[[جبر و تفویض]] و [[نظریه]] [[امر بین الامرین]]»، [[ذهن]] مسلمانان را مشغول کرده بود<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱/۴۱-۴۲ و ۶/۶۳۹.</ref>. بعدها دانشمندان مسلمانان در [[نگارش]] اخلاق [[روایی]] کوشش‌های فراوانی کردند؛ ازجمله آنها تدوین کتاب [[شریف]] [[اصول کافی]] است که باب‌هایی از آن در مباحث اخلاق و مبانی آن بر محور [[روایت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و احادیث [[اهل بیت]]{{ع}} است<ref>کلینی، الکافی، ۲/۶۳۵-۶۷۴.</ref>. از سوی دیگر، برخی از [[صوفیه]] رویکردی اخلاقی که هویتی [[زهدگرایی]] داشت، مطرح کردند. بعدها [[میراث]] [[فرهنگی]] ارسطو بر باورهای [[عقلانی]] مسلمانان تاثیر گذاشت و مؤلفان [[اسلامی]] هر یک در حد توان خود از آثار ارسطو در تحریر [[اخلاق فلسفی]] استفاده کردند. از نخستین فیلسوفانی که از اخلاق ارسطویی نام برده، [[فارابی]] است<ref>فارابی، الجمع بین رای الحکیمین، ص ۹۵.</ref>؛ همچنین [[ابن‌مسکویه]] در آثار خود از آن نقل کرده است و اساس کتاب [[تهذیب الاخلاق]] و [[تطهیر الاعراق]] او متأثر از [[اخلاق]] ارسطویی است<ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۱۱۸.</ref>. از دیگر دانشمندانی که اخلاق ارسطویی را دنبال کردند، خواجه‌ [[نصیرالدین طوسی]] است. وی کتاب طهارة الاعراق ابن‌مسکویه را [[ترجمه]] و آن را با اضافاتی تألیف کرد<ref>خواجه‌نصیر، اخلاق ناصری، ۵-۶.</ref>. اگرچه بعدها [[ملا مهدی نراقی]] نیز تلاش کرد روش تلفیقی از [[استدلال]] و [[اخبار]] را در اخلاق در پیش بگیرد، اما شاکله اصلی کتاب وی اخلاق استدلالی است که مبتنی بر حکمت عملی [[فیلسوفان]] پیشین است. وی با اقتباس از تهذیب الاخلاق ابن‌مسکویه، مباحث تجرد نفس و [[دلایل]] آن را بیان می‌کند و سپس بر اساس قوای سه‌گانه نفس، [[فضیلت‌ها]] و رذیلت‌های هر یک از آنها را به صورت مفصل توضیح می‌دهد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱/۳۷.</ref>.

# [[علم اخلاق]] که به بررسی نظری فضیلت‌ها و رذیلت‌ها به معنای کلی آنها و معالجه برای [[تهذیب نفس]] می‌پردازد<ref>نراقی، ملااحمد، معراج السعاده، ۳۲.</ref>. علم اخلاق با تطبیق آن معیار بر ملکات نفسانی، مانند [[شجاعت]]، [[عفت]]، یا افعالی مانند [[وفای به عهد]] یا [[راستگویی]] به دست می‌آید.

[[امام‌ خمینی]] با روش اخلاقی و نظام ارزشی خود که مبتنی بر [[موعظه]]، [[نصیحت]] و [[انذار]] است روش‌های اخلاقی دیگر را نقد کرده<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۱۱-۱۳؛ امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۳۹۵.</ref> و در برخی موارد مسائل اخلاقی را به روش استدلالی و برهانی مطرح کرده است<ref>امام‌ خمینی، تقریرات، ۳/۳۳۸-۳۴۰.</ref>. ایشان در کتاب [[شرح چهل حدیث]] و [[شرح حدیث جنود عقل و جهل]] و در ضمن نامه‌های [[عرفانی]] خود، مباحث اخلاق عرفانی را مطرح کرده است و در آنها با دغدغه‌های اخلاقی به بحث از [[فضایل]] و [[رذایل اخلاقی]] پرداخته می‌شود، ولی طرح و بررسی موضوعات و حل و فصل آنها با رویکردی عرفانی انجام می‌شود. ایشان در این زمینه توانسته نمونه و الگویی مطرح کند و پیش از ایشان آن‌چنان به علم اخلاق عرفانی پرداخته نشده است<ref>یزدان‌پناه، فروغ معرفت، ۱/۲۲۸-۲۲۹.</ref>.<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده]] و [[مهدی احمدپور|احمدپور]]، [[اخلاق - علی‌زاده و احمدپور (مقاله)|مقاله «اخلاق»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص ۵۱۹ - ۵۳۰.</ref>

== اخلاق در روایات ==

بر این اساس، اخلاق مورد توجه متفکران [[اسلامی]] قرار گرفت و محققان و [[اندیشمندان مسلمان]] در زمینۀ اخلاق آثار متعددی از خود به یادگار گذاشتند<ref>ر.ک: [[محمد محسن آقابزرگ تهرانی|آقابزرگ تهرانی، محمد محسن]]، الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج۱، ص۳۷۰-۳۸۲.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۴۱-۴۶.</ref>

== مکاتب اخلاقی ==

## مکاتبی که احکام و قضایای اخلاقی را واقعیت‌های طبیعی می‌دانند. شماری از مهم‌ترین مکاتب و دیدگاه‌های این دسته عبارت‌اند از: عزت‌گرایی، سودگرایی، دیگرگرایی یا عاطفه‌گرایی، قدرت‌گرایی، تطورگرایی و وجدان‌گرایی.

== دانش اخلاق ==

[[قرآن کریم]] [[تهذیب]] و [[تزکیه]] را یکی از [[اهداف بعثت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} می‌داند.{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> از این‌رو [[پیامبر اکرم]]{{صل}} یکی از اهداف بعثت خود را اتمام [[مکارم اخلاق]] معرفی می‌کند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۰/۵۰۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۶/۲۱۰؛ امام‌ خمینی، جهاد اکبر، ۲۴.</ref>.

در سخنان [[امام‌ خمینی]] محور اخلاق بر اساس مفاهیم قرآنی و [[کلام]] [[معصومان]]{{ع}} است. ایشان ضمن استفاده از دستورالعمل‌ها و توصیه‌های [[سیر]] و سلوکی استادان فن، بر [[تجربه]]، [[مجاهده]]، [[ریاضت]] و [[تعبد]] نیز تکیه کرده است<ref>امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۴، ۱۰ و ۱۶.</ref>. ایشان نسخه [[اصلاح]] بیماری‌های [[نفسانی]] را بهره‌بردن از آموزه‌های [[شریعت]] می‌داند؛ زیرا شناخت سعادت و شقاوت و [[مصالح]] و [[مفاسد]] [[نفس انسان]] تنها برای [[خالق]] آن ممکن است<ref>امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۲۰۰.</ref>.

=== مبانی علم اخلاق ===

«علم اخلاق» بر اساس هر گرایشی بر مبانی‌ای [[استوار]] است. مهمترین این مبانی از دیدگاه [[اسلام]] عبارت‌اند از:

## رواقیان [[مردم]] را در طبع [[پاک]] و [[نیکوکار]] می‌دانند و معتقدند هر کسی دارای خلقی نیکوست؛ اما این [[خلق]] پاک بر اثر [[همنشینی]] با [[اشرار]]، به [[رذیلت]] تبدیل می‌شود که دیگر با [[تادیب]] هم [[اصلاح]] نخواهند شد<ref> ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۱۱۶.</ref>.

## [[ابن‌ مسکویه]] همانند [[ارسطو]] معتقد است اخلاق و صفات بد برای انسان ذاتی و طبیعی نیست و [[انسان‌ها]] قابلیت [[تغییر]] [[اخلاق]] و خصلت‌های خود را به‌سرعت یا کندی دارند<ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۱۱۶؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۱/۵۵.</ref>.

# رویکرد [[عقلانی]] [[اخلاق]]: این رویکرد ریشه در مکتب اخلاقی ارسطو دارد که مبانی و مباحث خود را بر عقلانیت [[فلسفی]] بنا گذاشته است. ریشه این [[مکتب]]، [[معرفت]] قوای نفس و [[استدلال]] بر [[تجرد روح]] است<ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۸۵؛ خواجه‌نصیر، اخلاق ناصری، ۱۵-۲۲.</ref>. [[حکما]] در بیان [[فلسفه]] اخلاق از این مکتب [[پیروی]] کرده‌اند. در این روش [[انسان]] پس از [[شناخت]] خود و تجرد نفس و شناخت [[فضیلت‌ها]] و رذیلت‌ها، [[تربیت]] خود را آغاز می‌کند تا خود را به کمال حقیقی [[انسانی]] برساند<ref>ابن‌مسکویه، تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق، ۹۱-۹۹؛ غزالی، احیاء علوم الدین، ۸/۱۱۰.</ref>. [[امام‌ خمینی]] این روش حکمای اخلاق را چندان مطلوب ارزیابی نمی‌کند و آن را نوعی [[تاریخ]] اخلاق و وصف فضیلت‌ها و شمردن رذیلت‌ها می‌داند<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۱۱-۱۳.</ref>؛ از این‌رو ایشان برخی کتاب‌های اخلاقی نظیر [[احیاء]] [[علوم]] الدین غزالی را [[نقد]] می‌کند؛ زیرا این کتاب افزون بر اینکه بر روایات ضعیف تکیه کرده و به نقل اقوال و سرگذشت صوفیان پرداخته واندیشه‌های [[سست]] و متناقض را در خود جای داده، در روش نیز با بیان فروعات اخلاقی فراوان و بی‌فایده و بیان تاریخ اخلاق و حکایات، تاثیر چندانی در [[تصفیه]] اخلاق و [[تهذیب]] [[باطن]] ندارد و انسان را از مقصد اصلی باز می‌دارد<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۱۲-۱۳؛ امام‌ خمینی، تقریرات، ۳/۳۶۰-۳۶۱.</ref>. ایشان با توصیه به تمسک به [[سیره انبیا]]{{ع}} و اولیای [[معصوم]]{{ع}} [[معتقد]] است باید آنان را [[اسوه]] خود قرار داد تا به سرمنزل مقصود رسید<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۳۴۳.</ref>.

# رویکرد اخلاق [[روایی]]: مکتب روایی از منبع [[فیض]] [[وحیانی]] و [[علم لدنی]] [[اهل بیت]]{{ع}} نشئت گرفته است و برخی معتقدند اگر دیگران چیزی از تأملات خویش از [[معرفت نفس]] گفته‌اند، کامل‌تر از آن نزد [[انبیا]]{{ع}} و [[اهل بیت]]{{ع}} است<ref>آملی، جامع الاسرار، ۶۸.</ref>. [[امام‌ خمینی]] نیز در تبیین این رویکرد [[اخلاقی]] بر این [[اعتقاد]] است که [[اهل بیت]]{{ع}} آنچه در [[ارشاد]] [[خلق]] بیان کرده‌اند، از سرچشمه کامل [[علم لدنی]] [[رسول اکرم]]{{صل}} است که از [[وحی الهی]] و [[علم]] ربانی است و از قیاسات و اختراعات و تصرفات [[شیطانی]] مبراست<ref>امام‌ خمینی، حدیث جنود، ۵.</ref>.

# رویکرد ائتلافی: دسته‌ای از [[عالمان]] [[اسلامی]] با ادغام رویکرد [[روایی]] و [[عقلانی]] و برخی نیز با افزودن رویکرد عرفانی، از رویکرد ائتلافی و تلفیقی [[پیروی]] کردند که ازجمله آنان [[فیض کاشانی]] در [[محجة البیضاء]]، [[نراقی]] در [[جامع السعادات]] و امام‌ خمینی در [[شرح حدیث جنود عقل و جهل]] و [[شرح چهل حدیث]] است. آنان کوشیده‌اند بر منبع خاصی تاکید نکنند و امکانات همه منابع [[معرفتی]] (اعم از [[عقل]]، نقل و [[کشف]]) را در کسب معرفت اخلاقی به‌کار بگیرند. این گروه روشی مرکّب و تلفیقی را در اثبات احکام اخلاقی پیش گرفته‌اند<ref> شبّر، عبدالله، الاخلاق؛ فیض کاشانی، ملامحسن، الحقائق فی محاسن الاخلاق؛ نراقی، ملامهدی، جامع السعادات.</ref>.

=== گستره [[علم اخلاق]] ===

علم اخلاق در حوزه‌های مختلف کاربرد دارد، ازجمله:

# [[اخلاق فردی]]: برخی صفات مربوط به صفاتی است که در رابطه [[انسان]] با خود و با [[خداوند]] مطرح می‌گردد. [[قرآن کریم]] در [[آیات]] فراوانی به این قسم از اخلاق اشاره کرده است، مانند [[پاکدامنی]]: {{متن قرآن|وَابْتَلُوا الْيَتَامَى حَتَّى إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا وَمَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَمَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا}}<ref>«و یتیمان را تا زمانی که توانایی زناشویی یافته باشند بیازمایید، پس اگر در آنان کاردانی یافتید، دارایی‌هایشان را به آنان بازگردانید و آن را به گزافکاری و شتاب، از (بیم) اینکه بالغ گردند (و از شما باز گیرند) نخورید و هر کس از شما که توانگر باشد (در برداشت مزد سرپرستی) خویشتنداری کند و هرکس تنگدست باشد برابر عرف (از آن) بخورد؛ و هنگامی که دارایی‌های ایشان را به آنان باز می‌گردانید بر آنها گواه بگیرید و حسابرسی را خداوند، بسنده است» سوره نساء، آیه ۶.</ref>، [[اخلاص]]: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ}}<ref>«ما این کتاب را به حقّ به سوی تو فرو فرستاده‌ایم، از این روی خداوند را در حالی که دین (خود) را برای او ناب می‌داری بپرست» سوره زمر، آیه ۲.</ref>، [[خشوع]] و [[فروتنی]]: {{متن قرآن|أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ}}<ref>«آیا هنگام آن نرسیده است که دل‌های مؤمنان از یاد خداوند و از آنچه از سوی حق فرو فرستاده شده است فروتنی یابد و مانند کسانی نباشند که پیش از این به آنان کتاب (آسمانی) دادند اما روزگار بر آنان به درازا کشید و دل‌هاشان سخت شد و بسیاری از آنان بزهکار بودند؟» سوره حدید، آیه ۱۶.</ref>، [[زهد]]: {{متن قرآن|وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى}}<ref>«و به آنچه با آن دسته‌هایی از آنان را بهره‌مند گردانده‌ایم چشم مدوز، آراستگی زندگی این جهان را (به آنان داده‌ایم) تا آنان را در آن بیازماییم و روزی پروردگارت بهتر و پایاتر است» سوره طه، آیه ۱۳۱.</ref>. امام‌ خمینی نیز در قسم [[اخلاق فردی]] به بسیاری از این صفات در کتاب‌های شرح حدیث [[جنود عقل و جهل]] و شرح چهل حدیث اشاره و آنها را تحلیل و بررسی کرده است.

[[تفسیر اخلاقی]] امام‌ خمینی در حوزه فردی بیشتر به فردگرایی و بیان ملکات نفس و بیان شاکله [[انسانی]] توجه دارد<ref>امام‌ خمینی، چهل حدیث، ۱۸، ۱۹۶ و ۵۱۰-۵۱۱.</ref> و در حوزه [[اجتماعی]] بیشتر رویکرد وظیفه‌گرایانه دارد؛ مانند مواضع مشهور ایشان در [[جنگ]] تحمیلی [[عراق]] علیه [[ایران]] که بر اساس [[وظیفه]] و تکلیف الهی بوده است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۸۴.</ref>.<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده]] و [[مهدی احمدپور|احمدپور]]، [[اخلاق - علی‌زاده و احمدپور (مقاله)|مقاله «اخلاق»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص ۵۱۹ - ۵۳۰.</ref>

== اصول ملکات اخلاقی ==

[[امام‌ خمینی]] نقاط اعتدال و افراط و تفریطِ این چهار اصل و قوه را تبیین کرده است:

# [[قوه غضبیه]]: حد اعتدال آن [[شجاعت]] است؛ یعنی قوه‌ای که تحت [[میزان]] [[عقل]] است و حرکت و سکون آن به [[اجازه]] عقل صورت می‌گیرد و این صفت شجاعت است. طرف افراط این قوه [[تهور]] است و طرف تفریط این قوه، [[جبن]] و [[ترس]] است<ref>امام‌ خمینی، تقریرات، ۳/۳۵۸-۳۵۹.</ref>.

# [[قوه شهویه]]: این قوه حد اعتدالش [[عفت]] و طرف [[تفریط]] آن [[خمودی]] و طرف افراطش [[حرص]]، [[وقاحت]] و [[تبذیر]] است<ref>امام‌ خمینی، تقریرات، ۳/۳۵۹.</ref>.

# [[فطرت]] خداجویی و [[اعتدال]] که عامل [[ملکوتی]] و [[کمال انسان]] است (بُعد اثباتی)؛

== [[فضائل]] و [[رذائل اخلاقی]] ==

دوم: تفکیک [[اخلاق فردی]]، اجتماعی و ملی: تقسیم‌بندی دیگر در خصوص فضائل و رذائل که از سوی رهبری در بیانات‌شان ارائه شده است تفکیک فضائل و رذائل اخلاقی در عرصه شخصی، اجتماعی و ملی است. این تقسیم‌بندی کمک می‌کند تا بتوان آثار و آسیب‌های [[فضائل]] یا [[رذائل]] را در حوزه فردی، [[حکومتی]] و ملی [[شناسایی]] و [[مدیریت]] کرد. تفاوت آثار [[غرور]] در عرصه فردی و [[رذیلت]] شمردن آن و [[فضیلت]] شمردن همان در عرصه ملی به آثار دقیق این تقسیم‌بندی اشاره دارد.

== روش‌های درمان [[رذایل]] ==

=== روش‌های عملی ===

ازجمله این روش‌ها این موارد است:

=== روش [[علمی]] ===

== رابطه اخلاق با مقوله‌های اساسی زندگی ==

=== [[آزادی]] ===

=== [[عدالت اجتماعی]] ===

[[هدف]] [[جمهوری اسلامی]] ایجاد عدالت اجتماعی بوده و تحقق آن به این است که هر [[انسانی]] وظیفه‌اش را به خوبی انجام دهد و رفتارها بر مبنای اخلاق باشد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۱۹-۲۰.</ref>. عدالت اجتماعی تأثیر مستقیمی بر [[اخلاق]] [[مردم]] دارد و [[بی‌عدالتی‌ها]] می‌تواند اخلاق جامعه‌ای را به [[تباهی]] بکشاند. بسیاری از [[رذائل اخلاقی]] مانند [[حسادت]]، [[کینه]]، [[دشمنی]] و مانند آن از فقدان [[عدالت اجتماعی]] ناشی می‌گردد <ref>ر.ک: مطهری، مجموعه آثار، ج۲۳، ص۷۳۸.</ref>.

=== [[حقوق]] ===

نهادهای متعددی در [[اخلاق]] [[جامعه]] نقش‌آفرین است. شماری از مهمترین این نهادها عبارت‌اند از:

=== [[دولت]] ===

=== [[خانواده]] ===

=== [[مدارس]] ===

=== [[روحانیت]] ===

=== [[رسانه‌ها]] ===

== راهبردها و ابزارهای تحقق و توسعه [[اخلاق]] ==

برای استقرار اخلاق در [[جامعه]]، یکی از مهمترین ابزارها، تمرین و [[مجاهدت]] مسئولان و افراد است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۶/۱/۱۳۸۵.</ref>. در [[جامعه اسلامی]] [[هدف]]، تعالی [[انسان]] است که از جمله آنها تعالی [[روحی]] و [[اخلاقی]] است و همه موظفند در جهت کسب آن تلاش کنند<ref>ر.ک: امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۰۳؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۱۲/۹/۱۳۷۹.</ref>.

=== [[مبارزه]] [[حکومت]] با بسترها و ریشه‌های فساد اخلاقی ===

=== الگوسازی شخصیت‌های [[اخلاقی]] و معنوی ===

=== استفاده مناسب از رسانه‌های عمومی و تولید کتب و نشریات اخلاقی ===

=== بهره‌برداری بهتراز [[منبرها]] و مناسبت‌ها ===

=== استفاده از ابزار پرنفوذ هنر ===

=== بسط [[ارزش‌ها]] در میان همه سطوح و طبقات جامعه ===

=== تفاوت در تعیین مصداق [[سعادت]] ===

=== تفاوت در راه‌های وصول به سعادت ===

== چالش‌ها و آسیب‌های [[اخلاقی]] فراروی [[نظام اسلامی]] ==

=== [[حب دنیا]] ===

=== خودبینی و [[تکبر]] ===

=== [[اشرافی‌گری]] و [[تجمل‌گرایی]] ===

=== [[غفلت]] ===

=== خودفراموشی ===

=== خودباختگی در برابر [[بیگانگان]] ===

=== [[مدیریت]] [[ناتوان]] و نااهل ===

=== [[قدرت‌طلبی]] ===

=== [[تهاجم فرهنگی]] ===

=== تقلید از فرهنگ بیگانه ===

از جمله [[مشکلات]] و چالش‌های پیش روی گسترش اخلاق و [[فضائل اخلاقی]]، تقلید و تأثیرپذیری از فرهنگ بیگانه است، چنانکه رواج فرهنگ [[اسراف]] و [[تجمل‌گرایی]] در جامعه، میل به [[خشونت]]، پخش فیلم‌های [[خشن]] و ضد اخلاقی که نتیجه تقلید از فرهنگ غربی است تهدیدی برای [[نظام اخلاقی]] به شمار می‌آیند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۱۶/۵/۱۳۹۰.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۹۸.</ref>

== جستارهای وابسته ==

# [[پرونده:1100619.jpg|22px]] [[روح‌الله شاطری|شاطری، روح‌الله]]، [[نظام اخلاق اسلامی - شاطری (مقاله)|مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ (کتاب)|'''منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱''']]

# [[پرونده:IM009731.jpg|22px]] [[ مهدی علی‌زاده|علی‌زاده]] و [[مهدی احمدپور|احمدپور]]، [[اخلاق - علی‌زاده و احمدپور (مقاله)|مقاله «اخلاق»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه امام خمینی ج۱''']]

{{پایان منابع}}