بنی‌عبدالاشهل در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

بنی‌عبدالاشهل در معارف و سیره نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۱

۱۱٬۰۸۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴

جز

جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۹۱۵

ویرایش

@@ خط ۴۸: / خط ۴۸: @@
 ===حضور [[بنی عبدالاشهل]] در [[غزوه حدیبیه]] ([[سال ششم هجری]])===
 [[رسول خدا]]{{صل}} با شماری از مردان و [[زنان]] [[مسلمانان]] از جمله [[ام عامر اشهلی]] - مادر [[سعد بن معاذ]] - و هفتاد شتر [[قربانی]] به منظور انجام [[عمره]]، بدون [[سلاح]] از [[مدینه]] خارج شدند. حضرت، پس از رسیدن به«[[ذوالحلیفه]]» [[بسر بن سفیان]] را جهت اطلاع از واکنش [[قریش]] فرستاد. هم‌چنین [[عباد بن بشر اشهلی]] را با بیست نفر از سواران، پیشاپیش گروه [[معمرین]] اعزام کرد که در میان آنان [[محمد بن مسلمه]] - حلیف بنی عبدالاشهل - حضور داشت.<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۵۷۴. و نقلی دیگر سعید بن زید را به عنوان فرمانده طلیعه داران نام می‌برد.</ref> مسلمانان در [[مسجد]] ذوالحلیفه [[محرم]] شدند. به نقل از [[واقدی]]، [[خالد بن ولید]] و همراهانش در این مکان، [[پیامبر]]{{صل}} و یارانش را زیر نظر داشتند. از این رو حضرت، فورا عباد بن بشر را با دویست سوار در مقابل آنان به صف کرد<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۵۸۲.</ref> تا آنان را از انجام هر حرکتی باز دارد. در عین حال، حضرت جهت [[احتیاط]] شب هنگام، سه نفر از جمله عباد بن بشر و محمد بن مسلمه را به [[نگهبانی]] گماشت.<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۶۰۲.</ref> در [[روز]] [[نوشتن]] [[صلح حدیبیه]] نیز، وقتی سهیل‌بن‌عمرو برای نوشتن [[صلح‌نامه]] آمد، عباد بن بشر و [[سلمة بن اسلم بن حریش اشهلی]] زره به تن و [[اسلحه]] به دست، مراقب اوضاع و [[حافظ]] حضرت بودند.<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۶۰۶.</ref> ضمن این که از محمد بن مسلمه - حلیف بنی عبدالاشهل - همراه با تنی چند از مسلمانان و [[کفار]] در شمار [[شهود]] صلح‌نامه نام برده شده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۳۳۳؛ واقدی، المغازی، ج۱، ص۶۱۲؛، طبری، تاریخ الطبری، ج۲، ص۶۳۶.</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۲۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
+===نقش آفرینی بنی عبدالاشهل در [[فتح خیبر]] ([[سال هفتم هجری]])===
+در جریان فتح خیبر، حضرت، [[عباد بن بشر اشهلی]] را با چند سوار پیشاپیش فرستاد. آنان در میانه راه، [[جاسوسی]] [[یهودی]] را دستگیر کردند. عباد درباره [[یهودیان]] [[خیبر]] اخباری در خصوص همپیمانان، [[ذخیره]] آذوقه و [[میزان]] [[سلاح]] آنان از وی به دست آورد. این جاسوس، پس از مواجه شدن با [[تهدید]] تازیانه عباد بن بشر، خبرهای بیشتری به [[مسلمانان]] داد و از [[وحشت]] یهودیان خیبر از مسلمانان گفت. عباد او را نزد حضرت برد و موضوع را به اطلاع ایشان رساند.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۴۱ – ۶۴۳.</ref> در این [[جنگ]]، علاوه بر حضور جمعی از مردان بنی عبدالاشهل، حدود بیست [[زن]] از مسلمانان از جمله ام [[عامر]] اشهلی حضور داشتند. ضمن این که از [[محمود بن مسلمه اشهلی]] هم، در شمار شهدای این جنگ نام برده شده است.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۸۵.</ref>
+حضرت در خصوص سهم [[غنایم]] به دست آمده از «[[نطاة]]» و «[[شق]]»، برای هر صد نفر، یک [[سرپرست]] تعیین کرد تا غنایم را بین آنان تقسیم کند. [[سرپرستی]] سهم [[اوس]] و اسیدین‌حضیر و چند نفر دیگر، به [[عبدالله بن رواحه]] سپرده شد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۹۰.</ref> عبدالله وظیفه تقسیم درآمد و محصول این مناطق را بین افراد برعهده داشت. پس از [[شهادت]] وی در [[جنگ موته]]، حضرت، [[ابوالهیتم بن تیهان]] را به سرپرستی این جمع برگزید.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۹۱.</ref>
+حضرت، پس از پایان جنگ، [[سرزمین]] [[فدک]] را که به [[صلح]]، فتح شده بود در [[اختیار]] دخترش [[فاطمه زهرا]]{{س}} گذاشت. پس از [[رحلت]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} و [[غصب فدک]] در [[زمان خلیفه اول]]، ابویکر، ابوالهیتم بن تیهان و دو نفر دیگر را به جهت این که وی یهودیان را از آن منطقه بیرون رانده بود، برای تعیین قیمت درختان و [[زمین]] فدک معین کرد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۰۷.</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۲۷.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
+===حضور بنی عبدالاشهل در [[غزوات]] دیگر===
+حضور در [[سریه]] [[ذات السلاسل]] ([[سال هشتم هجری]])<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۷۰.</ref>و نیز [[فتح مکه]] در سال هشتم هجری از دیگر عرصه‌های حضور پر رنگ بنی عبدالأشهل در وقایع و اتفاقات [[عصر نبوی]]{{صل}} است. [[پیامبر]]{{صل}} در جریان فتح مکه، برای [[قبایل]] پرچم‌هایی قرار داد. ابونائله، [[پرچم‌دار]] بنی عبدالاًشهل در این [[پیکار]] [[سرنوشت]] ساز بود.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۸۰.</ref> همچنین در رژه‌ای که [[مسلمانان]]، پیش از فتح مکه نزد حضرت برگزار کردند، [[اسید بن حضیر]] در کنار [[رسول خدا]]{{صل}} بود.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۲۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۰۳.</ref> بعد از فتح مکه، حضرت، گروه‌هایی را جهت تخریب بت‌خانه‌ها به اطراف اعزام کرد. در همین راستا، حضرت، [[سعد بن زید اشهلی]] را برای ویران کردن بت‌خانه و [[بت]] «[[منات]]» به ناحیه مشلل فرستاد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۷۰؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۱۱ - ۱۱۲.</ref>
+اشهلی‌ها در [[غزوه حنین]] (سال هشتم هجری) نیز حضور داشتند. در این [[جنگ]]، حضرت پس از مرتب کردن [[سپاه]]، برای همه قبایل [[پرچم‌داری]] مشخص کرد. به همین منظور، [[پرچم]] [[اوس]] به دست اسید بن حضیر و پرچم بنی عبدالااشهل به ابونائله سپرده شد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۹۵.</ref> بعد از فتح حنین، پیامبر{{صل}} به قصد [[طائف]] حرکت کرد. در [[حصر]] طائف از سوی حضرت، منادی فریاد زد: هر برده‌ای از حصار قلعه بیرون آید و به ما بپیوندد [[آزاد]] است. برده‌ای به نام [[ابراهیم بن جابر]] به مسلمانان پیوست و حضرت او را به اسید بن حضیر سپرد و دستور فرمود که به این برده، [[قرآن]] و [[سنت]] [[اسلامی]] بیاموزد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص‎٩۳۲.</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۲۸.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
+===نقش بنی عبدالاشهل در [[غزوه تبوک]] ([[سال نهم هجری]])===
+مردان بنی عبدالاشهل در آخرین [[غزوه]] رسول خدا{{صل}} - یعنی [[غزوه تبوک]] - نیز حضوری گسترده داشتند. [[پیامبر]]{{صل}} در راه «ثنیةالوداع» به سوی [[تبوک]]، پرچم‌هایی را آماده کرد و [[پرچم]] [[اوس]] را به [[اسید بن حضیر]] داد.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص‎۹٩۶.</ref> حاملان پرچم کسانی بودند که بیشتر [[قرآن]] می‌دانستند.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۰۳.</ref> پیدا کردن شتر گم شده [[رسول خدا]]{{صل}} در راه تبوک توسط [[حارث بن خزمه اشهلی]] هم، از دیگر شواهد حضور اشهلی‌ها در این [[جنگ]] است.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۱۰.</ref>رسول خدا{{صل}}، پس از ورود به منطقه تبوک، [[عباد بن بشر]] را جهت محاظت از [[لشکر]] [[فرمانده]] [[نگهبانان]] [[سپاه]] قرار داد و او تا موقع بازگشت [[سپاه اسلام]] به [[مدینه]]، عهده دار این سمت بود.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۳۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۲۶.</ref> همچنین، زمانی که در راه بازگشت از تبوک، لشکر دچار کمبود آب گردید، پیامبر{{صل}}، اسید بن حضیر را برای جست‌وجوی آب فرستاد. وی آبی برای حضرت آورد و ایشان دعایی بر آن آب خواندند و [[خداوند]] برکتی به آب داد که همگی از آن [[سیراب]] شدند.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۴۴ و ۱۰۴۳.</ref> در این [[نبرد]]، بین بعضی از مردان [[بنی عبدالاشهل]] و [[منافقان]] سخنانی مطرح گردید که در برخی منابع بدان اشاره شده است.<ref>واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۰۹ - ۱۰۱۰؛ ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۲۷۹.</ref> در بازگشت از تبوک، عده‌ای از منافقان قصد [[ترور رسول خدا]]{{صل}} را در گردن هرشی در سر پروراندند، آن حضرت [[حذیفه]] را فرستاد تا ایشان را پراکنده کند.<ref>واقدی، المغازی، ج۳، ص‎۱۰۴۲ - ۱۰۴۳. نیز یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۶۸.</ref>
+در این [[غزوه]]، سه نفر از [[مردم]] بنی عبدالاشهل از رفتن به جنگ [[تخلف]] کردند. لکن طولی نکشید که [[توبه]] کردند و توبه آنان پذیرفته شد. حضرت مژده قبولی توبه آن سه را زمانی که به محله بنی عبدالاشهل برای ادای [[نماز صبح]] رفته بود، به آنان داد. [[سلکان بن سلامه]] و [[سلمة بن سلامة بن وقش]] به سراغ یکی از این متخلفین تائب به نام [[مرارة بن ربیع]] رفتند و [[بشارت]] قبولی توبه‌اش را به او دادند و سپس سه نفری حضور [[پیامبر]]{{صل}} رفتند.<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۵۴.</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۲۸.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
+===بنی عبدالاشهل و [[کارگزاری]] [[رسول خدا]]{{صل}}===
+علاوه بر حضور در عرصه‌های نظامی نام برخی از اشهلی‌ها در شمار [[کارگزاران]] رسول خدا{{صل}} ذکر گردیده است. [[عباد بن بشر اشهلی]] یکی از این افراد است. حضرت او را جهت [[جمع‌آوری زکات]] به سوی [[قبیله]] «[[سلیم]]» و «[[مزینه]]» فرستاد.<ref>واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۷۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۲۱.</ref> هم‌چنین عباد بن بشر در مأموریتی دیگر پس از [[عقبة بن ولید]] از سوی حضرت نزد قبیله [[بنی مصطلق]] فرستاده شد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۳۶.</ref>.<ref>نقش بنی عبدالأشهل در تحولات مدینه در دوران رسول‌اکرم{{صل}}، حسین مرادی نسب، ص۱۲۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
 == منابع ==