حزن در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۱

حزن و اندوه برای اولیای دین

یادآوری غصب حقوق امامان(ع) از سوی حاکمان ستمگر و ابراز اندوه بر آن، به‌ویژه در عید فطر و عید قربان،^[۱] و اظهار اندوه در مصائب وارد شده بر خاندان پیامبر(ص)، به‌ویژه امام حسین(ع) و بخصوص در روز عاشورا،^[۲] مستحب است. زیارت حضرت سید الشّهداء(ع) با حال حزن مستحب است.^[۳] همچنین بر استحباب روزه گرفتن در روز عاشورا به انگیزه اظهار اندوه بر مصیبت آن حضرت ادّعای اجماع شده است، لکن برخی متأخّران آن را حرام و بسیاری از معاصران مکروه دانسته‌اند ^[۴].

حزن در تلاوت قرآن

«تلاوت قرآن با صوت حزین»^[۵] و همدردی با مصیبت دیدگان و کاستن از اندوه آنان با کلمات تسلّی‌بخش،^[۶] مستحب است.

حزن در قضاوت

در حال اندوهگینی بر کرسی قضاوت نشستن کراهت دارد.^[۷]

نماز نافله در حالت حزن

ترک نافله در حالت غمگینی جایز است، بدین معنا که تأکیدی بر انجام دادن این عمل مستحب در حالت یاد شده‌ نیست.^[۸].^[۹]

منابع

هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس

↑ کشف الغطاء، ج ۳، ص۲۶۸
↑ وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰
↑ الدروس الشرعیة، ج ۲، ص۱۲
↑ مستند العروة (الصوم)، ج ۲، ص۳۰۲ ـ ۳۰۳؛ جواهر الکلام، ج ۱۷، ص۱۰۵؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص۲۴۲
↑ المبسوط، ج ۸، ص۲۲۷؛ کشف الغطاء، ج ۳، ص۴۶۱
↑ تحریر الوسیلة، ج ۱، ص۹۵
↑ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۸۱؛ قواعد الاحکام، ج ۳، ص۴۶۲
↑ مستند الشیعة، ج ۵، ص۴۲۸.
↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۲۱-۷۲۲.

[1] کشف الغطاء، ج ۳، ص۲۶۸

[2] وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰

[3] الدروس الشرعیة، ج ۲، ص۱۲

[4] مستند العروة (الصوم)، ج ۲، ص۳۰۲ ـ ۳۰۳؛ جواهر الکلام، ج ۱۷، ص۱۰۵؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص۲۴۲

[5] المبسوط، ج ۸، ص۲۲۷؛ کشف الغطاء، ج ۳، ص۴۶۱

[6] تحریر الوسیلة، ج ۱، ص۹۵

[7] جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۸۱؛ قواعد الاحکام، ج ۳، ص۴۶۲

[8] مستند الشیعة، ج ۵، ص۴۲۸.

[9] هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۲۱-۷۲۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = حزن| عنوان مدخل  = حزن| مداخل مرتبط = [[حزن در لغت]] - [[حزن در قرآن]] - [[حزن در فقه اسلامی]] - [[حزن در معارف دعا و زیارات]] - [[حزن در معارف و سیره سجادی]] - [[حزن در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = }}
-== مقدمه ==
+== حزن و اندوه برای اولیای دین ==
-[[اندوه]]: [[ناراحتی]].
+{{همچنین|عزاداری}}
+یادآوری [[غصب حقوق امامان]]{{عم}} از سوی [[حاکمان ستمگر]] و ابراز اندوه بر آن، به‌ویژه در [[عید فطر]] و [[عید قربان]]،<ref>کشف الغطاء، ج ۳، ص۲۶۸</ref> و اظهار اندوه در [[مصائب]] وارد شده بر [[خاندان پیامبر]]{{صل}}، به‌ویژه [[امام حسین]]{{ع}} و بخصوص در [[روز عاشورا]]،<ref>وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰</ref> [[مستحب]] است. [[زیارت]] [[حضرت سید الشّهداء]]{{ع}} با حال [[حزن]] مستحب است.<ref>الدروس الشرعیة، ج ۲، ص۱۲</ref> همچنین بر [[استحباب]] [[روزه]] گرفتن در روز عاشورا به [[انگیزه]] اظهار اندوه بر [[مصیبت]] آن حضرت ادّعای [[اجماع]] شده است، لکن برخی متأخّران آن را [[حرام]] و بسیاری از معاصران [[مکروه]] دانسته‌اند <ref>مستند العروة (الصوم)، ج ۲، ص۳۰۲ ـ ۳۰۳؛ جواهر الکلام، ج ۱۷، ص۱۰۵؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص۲۴۲</ref>.
-یادآوری [[غصب]] [[حقوق]] [[امامان معصوم]]{{عم}} از سوی [[حاکمان ستمگر]] و ابراز اندوه بر آن، به‌ویژه در [[عید فطر]] و [[عید قربان]]،<ref>کشف الغطاء، ج ۳، ص۲۶۸</ref> و اظهار اندوه در [[مصائب]] وارد شده بر [[خاندان پیامبر]]{{صل}}، به‌ویژه [[امام حسین]]{{ع}} و بخصوص در [[روز عاشورا]]،<ref>وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰</ref> [[مستحب]] است. [[زیارت]] [[حضرت سید الشّهداء]]{{ع}} با حال [[حزن]] مستحب است.<ref>الدروس الشرعیة، ج ۲، ص۱۲</ref> همچنین بر [[استحباب]] [[روزه]] گرفتن در روز عاشورا به [[انگیزه]] اظهار اندوه بر [[مصیبت]] آن حضرت ادّعای [[اجماع]] شده است، لیکن برخی متأخّران آن را [[حرام]] و بسیاری از معاصران [[مکروه]] دانسته‌اند <ref>مستند العروة (الصوم)، ج ۲، ص۳۰۲ ـ ۳۰۳؛ جواهر الکلام، ج ۱۷، ص۱۰۵؛ العروة الوثقی، ج ۲، ص۲۴۲</ref>.
+== حزن در تلاوت قرآن ==
+{{همچنین|تلاوت قرآن}}
-[[تلاوت قرآن]] با صوت [[حزین]]<ref>المبسوط، ج ۸، ص۲۲۷؛ کشف الغطاء، ج ۳، ص۴۶۱</ref> و [[همدردی]] با مصیبت دیدگان و کاستن از اندوه آنان با کلمات تسلّی‌بخش،<ref>تحریر الوسیلة، ج ۱، ص۹۵</ref> مستحب است.
+«تلاوت قرآن با صوت حزین»<ref>المبسوط، ج ۸، ص۲۲۷؛ کشف الغطاء، ج ۳، ص۴۶۱</ref> و [[همدردی]] با مصیبت دیدگان و کاستن از اندوه آنان با کلمات تسلّی‌بخش،<ref>تحریر الوسیلة، ج ۱، ص۹۵</ref> مستحب است.
+== حزن در قضاوت ==
+{{همچنین|قضاوت}}
 در حال اندوهگینی بر [[کرسی]] [[قضاوت]] نشستن [[کراهت]] دارد.<ref>جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۸۱؛ قواعد الاحکام، ج ۳، ص۴۶۲</ref>
+== نماز نافله در حالت حزن ==
+{{همچنین|نماز نافله}}
 ترک [[نافله]] در حالت غمگینی جایز است، بدین معنا که تأکیدی بر انجام دادن این [[عمل]] مستحب در حالت یاد شده‌ نیست.<ref>مستند الشیعة، ج ۵، ص۴۲۸.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۷۲۱-۷۲۲.</ref>