مقام وراثت پیامبر به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی = [[مقام معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مقام معصوم]]
| موضوع اصلی = [[مقام معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مقام معصوم]]
| تصویر = 110031.jpg
| تصویر = 110059.jpg
| نمایه وابسته = [[مقام معصوم در حوزه شؤون ویژه (نمایه)|مقام معصوم در حوزه شؤون ویژه]]
| نمایه وابسته = [[مقام معصوم در حوزه شؤون ویژه (نمایه)|مقام معصوم در حوزه شؤون ویژه]]
| مدخل اصلی = [[مقام معصوم]]
| مدخل اصلی = [[مقام معصوم]]
خط ۴۴: خط ۴۴:
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین سجادیی؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین سجادی؛
| تصویر = 11003232.jpg
| تصویر = 11003232.jpg
| پاسخ‌دهنده = سید احمد سجادی
| پاسخ‌دهنده = سید احمد سجادی
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید احمد سجادی]]''' در کتاب ''«[[پرچم‌داران هدایت (کتاب)|پرچم‌داران هدایت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید احمد سجادی]]''' در کتاب ''«[[پرچم‌داران هدایت (کتاب)|پرچم‌داران هدایت]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«[[امامان معصوم]]{{عم}} [[ارث برنده]] [[پیامبران الهی]] بوده‌اند. آنچه از [[روایات]] بر می‌آید این است که امامان معصوم{{عم}} ما علاوه بر [[صفات نیکو]] در چند چیز از [[پیامبران]] [[ارث]] برده‌اند که اهم آنها عبارتند از:
«[[امامان معصوم]]{{عم}} [[ارث برنده]] [[پیامبران الهی]] بوده‌اند. آنچه از [[روایات]] بر می‌آید این است که امامان معصوم{{عم}} ما علاوه بر [[صفات نیکو]] در چند چیز از [[پیامبران]] [[ارث]] برده‌اند که اهم آنها عبارت‌اند از:


'''۱. [[علم پیامبران]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: ما [[وارثان انبیا]] و [[میراث]] بران [[کتاب الهی]] و [[برگزیدگان]] خداییم<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|" نَحْنُ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ، وَ وَرَثَةُ كِتَابِ‏ اللَّهِ‏، وَ نَحْنُ‏ صَفْوَتُه‏"}}؛ مختصر البصائر، ص۲۱۹.</ref> [[ابو بصیر]] می‌گوید: از امام صادق{{ع}} سؤال کردم: شما [[وارثان]] [[رسول خدا]]{{صل}} هستید؟ فرمودند: آری عرض کردم: [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[وارث]] تمام پیامبران بود و هرچه آنها می‌دانستند، می‌دانست؟ فرمودند: آری<ref>کافی، ج ۱، ص۴۷۰.</ref>
'''۱. [[علم پیامبران]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: ما [[وارثان انبیا]] و [[میراث]] بران [[کتاب الهی]] و [[برگزیدگان]] خداییم<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ، وَ وَرَثَةُ كِتَابِ‏ اللَّهِ‏، وَ نَحْنُ‏ صَفْوَتُه‏}}؛ مختصر البصائر، ص۲۱۹.</ref> [[ابو بصیر]] می‌گوید: از امام صادق{{ع}} سؤال کردم: شما [[وارثان]] [[رسول خدا]]{{صل}} هستید؟ فرمودند: آری عرض کردم: [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[وارث]] تمام پیامبران بود و هرچه آنها می‌دانستند، می‌دانست؟ فرمودند: آری<ref>کافی، ج ۱، ص۴۷۰.</ref>.


'''۲. کتاب‌های پیامبران:''' بریه از امام صادق{{ع}} پرسید: [[تورات]]، [[انجیل]] و کتب پیامبران، چگونه به شما رسیده؟ [[امام]]{{ع}} پاسخ دادند: این کتاب‌ها از ایشان به ما به ارث رسیده است. و ما آن را همانگونه که آنها می‌خواندند، می‌خوانیم و همان‌گونه که آنها بیان می‌کردند، بیان می‌نماییم. همانا [[خداوند]] قرار نمی‌دهد، حجتی را بر روی [[زمین]] که پیرامون مطلبی از او سؤال نمایند و او بگوید نمی‌دانم<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"فَقَالَ بُرَيْهٌ أَنَّى لَكُمُ التَّوْرَاةُ وَ الْإِنْجِيلُ وَ كُتُبُ الْأَنْبِيَاءِ قَالَ هِيَ عِنْدَنَا وِرَاثَةً مِنْ عِنْدِهِمْ نَقْرَؤُهَا كَمَا قَرَءُوهَا وَ نَقُولُهَا كَمَا قَالُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يَجْعَلُ حُجَّةً فِي أَرْضِهِ يُسْأَلُ عَنْ شَيْ‏ءٍ فَيَقُولُ لَا أَدْرِي‏"}}؛ کافی، ج ۱، ص۲۲۷.</ref>
'''۲. کتاب‌های پیامبران:''' بریه از امام صادق{{ع}} پرسید: [[تورات]]، [[انجیل]] و کتب پیامبران، چگونه به شما رسیده؟ [[امام]]{{ع}} پاسخ دادند: این کتاب‌ها از ایشان به ما به ارث رسیده است. و ما آن را همانگونه که آنها می‌خواندند، می‌خوانیم و همان‌گونه که آنها بیان می‌کردند، بیان می‌نماییم. همانا [[خداوند]] قرار نمی‌دهد، حجتی را بر روی [[زمین]] که پیرامون مطلبی از او سؤال نمایند و او بگوید نمی‌دانم<ref>{{متن حدیث|فَقَالَ بُرَيْهٌ أَنَّى لَكُمُ التَّوْرَاةُ وَ الْإِنْجِيلُ وَ كُتُبُ الْأَنْبِيَاءِ قَالَ هِيَ عِنْدَنَا وِرَاثَةً مِنْ عِنْدِهِمْ نَقْرَؤُهَا كَمَا قَرَءُوهَا وَ نَقُولُهَا كَمَا قَالُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يَجْعَلُ حُجَّةً فِي أَرْضِهِ يُسْأَلُ عَنْ شَيْ‏ءٍ فَيَقُولُ لَا أَدْرِي‏}}؛ کافی، ج ۱، ص۲۲۷.</ref>.


'''۳. وسائلی که خداوند برای پیامبران فرستاد:''' امام صادق{{ع}} می‌فرمایند: [[ده فرمان]] [[موسی]] و عصای او نزد ماست و ما وارثان پیامبران هستیم<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"أَلْوَاحُ مُوسَى عِنْدَنَا وَ عَصَا مُوسَى عِنْدَنَا وَ نَحْنُ وَرَثَةُ النَّبِيِّينَ‏"}}؛ بحارالانوار، ج ۴۷، ص۲۱.</ref> نزد من است. [[الواح]] امام صادق{{ع}} فرمودند: همانا [[پرچم]] [[ظفر]] بخش پیامبران موسی و عصای او و [[انگشتر]] [[سلیمان بن داوود]] و طشتی که موسی در آن گوسفند [[قربانی]] می‌کرد نزد من است<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"إِنَّ عِنْدِي لَرَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ دِرْعَهُ وَ لَامَتَهُ وَ مِغْفَرَهُ فَإِنْ كَانَا صَادِقَيْنِ فَمَا عَلَامَةٌ فِي دِرْعِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ إِنَّ عِنْدِي لَرَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} الْمِغْلَبَةَ وَ إِنَّ عِنْدِي أَلْوَاحَ مُوسَى وَ عَصَاهُ وَ إِنَّ عِنْدِي لَخَاتَمَ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ إِنَّ عِنْدِي الطَّسْتَ الَّذِي كَانَ مُوسَى يُقَرِّبُ بِهِ الْقُرْبَانَ‏"}}؛ کافی، ج ۱، ص۲۳۳.</ref>»<ref>[[سید احمد سجادی|سجادی، سید احمد]]، [[پرچم‌داران هدایت (کتاب)|پرچم‌داران هدایت]]، ص۶۷.</ref>
'''۳. وسائلی که خداوند برای پیامبران فرستاد:''' امام صادق{{ع}} می‌فرمایند: [[ده فرمان]] [[موسی]] و عصای او نزد ماست و ما وارثان پیامبران هستیم<ref>{{متن حدیث|أَلْوَاحُ مُوسَى عِنْدَنَا وَ عَصَا مُوسَى عِنْدَنَا وَ نَحْنُ وَرَثَةُ النَّبِيِّينَ‏}}؛ بحارالانوار، ج ۴۷، ص۲۱.</ref> نزد من است. [[الواح]] امام صادق{{ع}} فرمودند: همانا [[پرچم]] ظفر بخش پیامبران موسی و عصای او و [[انگشتر]] [[سلیمان بن داوود]] و طشتی که موسی در آن گوسفند [[قربانی]] می‌کرد نزد من است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ عِنْدِي لَرَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ دِرْعَهُ وَ لَامَتَهُ وَ مِغْفَرَهُ فَإِنْ كَانَا صَادِقَيْنِ فَمَا عَلَامَةٌ فِي دِرْعِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ إِنَّ عِنْدِي لَرَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} الْمِغْلَبَةَ وَ إِنَّ عِنْدِي أَلْوَاحَ مُوسَى وَ عَصَاهُ وَ إِنَّ عِنْدِي لَخَاتَمَ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ إِنَّ عِنْدِي الطَّسْتَ الَّذِي كَانَ مُوسَى يُقَرِّبُ بِهِ الْقُرْبَانَ‏}}؛ کافی، ج ۱، ص۲۳۳.</ref>.<ref>[[سید احمد سجادی|سجادی، سید احمد]]، [[پرچم‌داران هدایت (کتاب)|پرچم‌داران هدایت]]، ص۶۷.</ref>
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۶۳: خط ۶۳:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌]]''' در کتاب ''«[[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌]]''' در کتاب ''«[[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«{{عربی|"وَ وَرَثَةِ الاَنبِیاءِ"}} اطلاق این جمله اقتضا دارد که [[ائمّه]]{{عم}} [[وارث]] همه [[پیامبران]] باشند در تمام آنچه [[ارث]] بر آن صادق است. از [[احادیث]] بسیاری این حقیقتی که اشاره کردیم، استفاده می‌شود و عناوین ابواب [[روایات]] دلالت بر مدّعا دارد؛ مانند عنوان: {{عربی|"بابُ ما عِندَهُم جَمِیعُ عُلُومِ المَلائِکَةِ وَ اَنَّهُم اُعطُوا ما اَعطاهُ الله الاَنبِیاء{{عم}}"}}.<ref>بحار الانوار ۲۶ / ۱۵۹.</ref> که در این باب ۶۳ [[حدیث]] آمده که در یازده روایتش به خصوص کلمه ارث آمده است. {{عربی|"بابُ أنَّ عِندَهُم صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم کُتُبَ الاَنبِیَاء{{عم}} یَقرَؤُنَها عَلَی اختِلافِ لُغاتِها"}}.<ref>همان، ۱۸۰.</ref> که در این باب ۲۷ [[روایت]] آمده که در پنج حدیث آن، باز عنوان ارث یافت می‌شود. بابُ أنَّهُم اَعلَمُ مِنَ الاَنبِیاء{{عم}}. که در این باب ۱۳ روایت آمده که در سه حدیثش واژه وارث به چشم می‌خورد.<ref>بحار الانوار ۲۶ / ۱۹۴.</ref> {{عربی|"بابُ ما عِندَهُم مِن سَلاحِ رَسُولِ الله وَ آثارِه وَ آثارِ الاَنبِیاء{{عم}}"}}. که در این باب ۴۸ روایت آمده و بیان‌گر این [[حقیقت]] است که طشت [[قربانی]]<ref>طشتی در بنی اسرائیل بوده که قربانی‌های خود را در آن می‌گذاردند و آتشی می‌آمده و آن را می‌سوزانده که نشانه قبول بوده. بحار الانوار ۹ / ۱۹۲.</ref>، [[عصای حضرت موسی]] و پیراهن جناب یوسف و [[انگشتر]] [[حضرت سلمان]] و سایر موارد [[مواریث انبیا]] و [[مواریث]] [[رسول خدا]]{{صل}} در [[خدمت]] حضراتشان می‌باشد. در [[اصول کافی]] [[کتاب الحجّة]] نیز به روایاتی که بازگو کننده همین حقیقت است، بر می‌خوریم که به نقل [[حدیثی]] بسنده می‌کنیم. [[ابو حمزه ثمالی]] گوید: شنیدم [[حضرت صادق]]{{ع}} می‌فرمود: {{عربی|"الواح موسی عندنا، و عصا موسی عندنا، و نحن ورثه النبین"}}.<ref>اصول کافی، کتاب الحجّة، باب ما عند الائمّة من آیات الانبیاء{{عم}}، حدیث ۲.</ref> [[الواح موسی]] و عصای او پیش ماست و ماییم [[وارثان]] پیامبران. لازم به [[تذکّر]] است که در این [[زیارت]] شریفه سه جمله در این زمینه آمده است: یکی همین جمله {{عربی|"وَرَثَةُ الاَنبِیا"}}. دوم و {{عربی|"مِیراثُ النُّبُوَّةِ عِندَکُم"}}. و سومی {{عربی|"عَندکم ما نزلت به رسله"}}. بعید نیست جمله سوم ناظر به خصوص کتب نازله و [[علوم]] حقایقی باشد که به [[انبیا]] ارزانی شده، ولی جمله اول و دوم اعمّ است و همه جهات را شامل می‌شود. عنوان [[ارث]] هم دو مرتبه ذکر شده است، شاید در جمله {{عربی|"وَ میراث النُّبوي عندکم"}} ناظر به جهت صدوری است که خود ارث باشد، و در جمله و ورثة النبیاء ناظر به جهت وقوعی است؛ ارث از موّرث به [[وارث]] تعلق گرفته و بر او واقع می‌شود. بنابراین تفاوت دو جمله اعتباری است. ممکن است جمله مِیراث النبوة عندکم ناظر به چیزهایی است که از انبیا به جا مانده است، مانند [[عصا]] و [[انگشتر]] و پیراهن و غیر اینها. ممکن است یک جمله راجع به علوم و [[معارف]] انبیا باشد و جمله دیگر مربوط به آثار و اشیای باقی مانده از آنان. در هر حال این جملات بیان‌گر [[مقام]] بس رفیعی است برای [[خاندان رسالت]]{{عم}}، که معلوم می‌شود همه [[کمالات]] [[علمی]] و عملی، [[واقعی]] و اعتباری همه [[پیامبران]] از [[آدم]] تا خاتم به عنوان ارث و غیر ارث به این [[دودمان]] رسیده است، مگر چیزی که دلیل خاصی آن را استثناء نموده، مانند اصل [[مقام نبوت]] و [[رسالت]]. [[ائمه]]{{عم}} از [[مواریث]] [[سلف]] که به آنها رسیده است یاد نموده و خصوصیاتش را بازگو می‌کرده‌اند. در خصوص اوّلین و آخرین آنان، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[مهدی آل محمّد]]{{ع}} روایاتی رسیده است که نمونه‌ای از آنها را می‌آوریم. قال [[رسول الله]]{{صل}}: من اراد ان ینظر الی آدم فی علمه، و الی نوح فی تقواه، و الی ابراهیم فی حلمه، و الی [[موسی]] فی هیبته، و الی [[عیسی]] فی عبادته فلینظر الی [[علی بن ابی طالب]].<ref>مناقب خوارزمی ۵۰.</ref> [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: هر کس می‌خواهد [[علم]] و [[دانایی]] آدم، [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] نوح، [[حلم]] و [[بردباری]] ابراهیم، هیبت و بزرگی موسی و [[عبادت]] و [[بندگی]] عیسی را ببیند، باید به [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} بنگرد. این [[حدیث]] بیان‌گر دارا بودن [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است [[کمالات]] [[باطنی]] و [[معنوی]] [[پیامبران]] را. [[روایت]] بعد روشنگر داشتن کمالات ظاهری آنان است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: [[خلق]] [[الله]] علیا فی صورة عشرة [[انبیاء]]: [[جعل]] راسه کرأس [[آدم]]، و وجهه کوجه نوح، و فمه کفم [[شیث]]، و انفه کانف [[شعیب]]، و بطنه کبطن [[موسی]]، و یده [[کید]] [[عیسی]] و رجله کرجل [[اسحاق]]، و ساعده کساعد سلیمان، و وجهه کوجه یوسف، و عینه کعینی، و انا [[خاتم الانبیاء]] و علیٌّ وصیی و خلیفّتی من بعدی.<ref>مجمع النورین و ملتقی البحرین ۱۹۱.</ref> [[خداوند سبحان]] در امیرالمؤمنین از ده [[پیامبر]] نشانی نهاده: سر مبارکش همانند آدم، چهره شریفش مانند نوح، [[دهان]] پاکش چون شیث، بینی‌اش نظیر شعیب، بطن شریفش مثل موسی، [[دست]] توانایش همانند عیسی، پای پایدارش چونان اسحاق، و فاصله میان مچ ت آرنجش چون سلیمان، و [[زیبایی]] رخسارش مانند یوسف، و دیده و چشم حق‌بینش همانند دیدگان من که [[پیامبر آخرالزمان]] هستم و علیّ [[وصیّ]] و [[خلیفه]] بعد از من است» <ref>ر. ک. [[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌|ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌، سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌]]، [[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]؛ ص:۱۴۱ تا ۱۴۴.</ref>.
«{{متن حدیث|وَ وَرَثَةِ الاَنبِیاءِ}} اطلاق این جمله اقتضا دارد که [[ائمّه]]{{عم}} [[وارث]] همه [[پیامبران]] باشند در تمام آنچه [[ارث]] بر آن صادق است. از [[احادیث]] بسیاری این حقیقتی که اشاره کردیم، استفاده می‌شود و عناوین ابواب [[روایات]] دلالت بر مدّعا دارد؛ مانند عنوان: {{عربی|"بابُ ما عِندَهُم جَمِیعُ عُلُومِ المَلائِکَةِ وَ اَنَّهُم اُعطُوا ما اَعطاهُ الله الاَنبِیاء{{عم}}"}}.<ref>بحار الانوار ۲۶ / ۱۵۹.</ref> که در این باب ۶۳ [[حدیث]] آمده که در یازده روایتش به خصوص کلمه ارث آمده است. {{عربی|"بابُ أنَّ عِندَهُم صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم کُتُبَ الاَنبِیَاء{{عم}} یَقرَؤُنَها عَلَی اختِلافِ لُغاتِها"}}.<ref>همان، ۱۸۰.</ref> که در این باب ۲۷ [[روایت]] آمده که در پنج حدیث آن، باز عنوان ارث یافت می‌شود. {{عربی|"بابُ أنَّهُم اَعلَمُ مِنَ الاَنبِیاء{{عم}}"}} که در این باب ۱۳ روایت آمده که در سه حدیثش واژه وارث به چشم می‌خورد.<ref>بحار الانوار ۲۶ / ۱۹۴.</ref> {{عربی|"بابُ ما عِندَهُم مِن سَلاحِ رَسُولِ الله وَ آثارِه وَ آثارِ الاَنبِیاء{{عم}}"}}. که در این باب ۴۸ روایت آمده و بیان‌گر این [[حقیقت]] است که طشت [[قربانی]]<ref>طشتی در بنی اسرائیل بوده که قربانی‌های خود را در آن می‌گذاردند و آتشی می‌آمده و آن را می‌سوزانده که نشانه قبول بوده. بحار الانوار ۹ / ۱۹۲.</ref>، [[عصای حضرت موسی]] و پیراهن جناب یوسف و [[انگشتر]] [[حضرت سلمان]] و سایر موارد [[مواریث انبیا]] و [[مواریث]] [[رسول خدا]]{{صل}} در [[خدمت]] حضراتشان می‌باشد. در [[اصول کافی]] [[کتاب الحجّة]] نیز به روایاتی که بازگو کننده همین حقیقت است، بر می‌خوریم که به نقل [[حدیثی]] بسنده می‌کنیم. [[ابو حمزه ثمالی]] گوید: شنیدم [[حضرت صادق]]{{ع}} می‌فرمود: {{عربی|"الواح موسی عندنا، و عصا موسی عندنا، و نحن ورثه النبین"}}.<ref>اصول کافی، کتاب الحجّة، {{عربی|"باب ما عند الائمّة من آیات الانبیاء{{عم}}"}}، حدیث ۲.</ref> [[الواح موسی]] و عصای او پیش ماست و ماییم [[وارثان]] پیامبران. لازم به [[تذکّر]] است که در این [[زیارت]] شریفه سه جمله در این زمینه آمده است: یکی همین جمله {{متن حدیث|وَرَثَةُ الاَنبِیا}}. دوم و {{متن حدیث|مِیراثُ النُّبُوَّةِ عِندَکُم}}. و سومی {{متن حدیث|عَندکم ما نزلت به رسله}}. بعید نیست جمله سوم ناظر به خصوص کتب نازله و [[علوم]] حقایقی باشد که به [[انبیا]] ارزانی شده، ولی جمله اول و دوم اعمّ است و همه جهات را شامل می‌شود. عنوان [[ارث]] هم دو مرتبه ذکر شده است، شاید در جمله {{متن حدیث|وَ میراث النُّبوي عندکم}} ناظر به جهت صدوری است که خود ارث باشد، و در جمله و ورثة النبیاء ناظر به جهت وقوعی است؛ ارث از موّرث به [[وارث]] تعلق گرفته و بر او واقع می‌شود. بنابراین تفاوت دو جمله اعتباری است. ممکن است جمله مِیراث النبوة عندکم ناظر به چیزهایی است که از انبیا به جا مانده است، مانند [[عصا]] و [[انگشتر]] و پیراهن و غیر اینها. ممکن است یک جمله راجع به علوم و [[معارف]] انبیا باشد و جمله دیگر مربوط به آثار و اشیای باقی مانده از آنان. در هر حال این جملات بیان‌گر [[مقام]] بس رفیعی است برای [[خاندان رسالت]]{{عم}}، که معلوم می‌شود همه [[کمالات]] [[علمی]] و عملی، [[واقعی]] و اعتباری همه [[پیامبران]] از [[آدم]] تا خاتم به عنوان ارث و غیر ارث به این [[دودمان]] رسیده است، مگر چیزی که دلیل خاصی آن را استثناء نموده، مانند اصل [[مقام نبوت]] و [[رسالت]]. [[ائمه]]{{عم}} از [[مواریث]] [[سلف]] که به آنها رسیده است یاد نموده و خصوصیاتش را بازگو می‌کرده‌اند. در خصوص اوّلین و آخرین آنان، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[مهدی آل محمّد]]{{ع}} روایاتی رسیده است که نمونه‌ای از آنها را می‌آوریم. {{متن حدیث|قال [[رسول الله]]{{صل}}: من اراد ان ینظر الی آدم فی علمه و الی نوح فی تقواه و الی ابراهیم فی حلمه و الی موسی فی هیبته و الی عیسی فی عبادته فلینظر الی علی بن ابی طالب}}<ref>مناقب خوارزمی ۵۰.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: هر کس می‌خواهد [[علم]] و [[دانایی]] آدم، [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] نوح، [[حلم]] و [[بردباری]] ابراهیم، هیبت و بزرگی موسی و [[عبادت]] و [[بندگی]] عیسی را ببیند، باید به [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} بنگرد. این [[حدیث]] بیان‌گر دارا بودن [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است [[کمالات]] [[باطنی]] و [[معنوی]] [[پیامبران]] را. [[روایت]] بعد روشنگر داشتن کمالات ظاهری آنان است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|خلق الله علیا فی صورة عشرة انبیاء: جعل راسه کرأس آدم و وجهه کوجه نوح، و فمه کفم شیث و انفه کانف شعیب و بطنه کبطن موسی و یده کید عیسی و رجله کرجل اسحاق و ساعده کساعد سلیمان و وجهه کوجه یوسف و عینه کعینی و انا خاتم الانبیاء و علیٌّ وصیی و خلیفّتی من بعدی}}<ref>مجمع النورین و ملتقی البحرین ۱۹۱.</ref> [[خداوند سبحان]] در امیرالمؤمنین از ده [[پیامبر]] نشانی نهاده: سر مبارکش همانند آدم، چهره شریفش مانند نوح، [[دهان]] پاکش چون شیث، بینی‌اش نظیر شعیب، بطن شریفش مثل موسی، [[دست]] توانایش همانند عیسی، پای پایدارش چونان اسحاق، و فاصله میان مچ ت آرنجش چون سلیمان، و [[زیبایی]] رخسارش مانند یوسف، و دیده و چشم حق‌بینش همانند دیدگان من که [[پیامبر آخرالزمان]] هستم و علیّ [[وصیّ]] و [[خلیفه]] بعد از من است»<ref>ر.ک: [[سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌ ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌|ب‍ح‍ری‍ن‍ی‌، سید م‍ج‍ت‍ب‍ی‌]]، [[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]؛ ص۱۴۱ تا ۱۴۴.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۷۱: خط ۷۱:
| پاسخ = آقای'''[[سید مجتبی حسینی]]''' در کتاب ''«[[مقامات اولیاء ج۱ (کتاب)|مقامات اولیاء]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
| پاسخ = آقای'''[[سید مجتبی حسینی]]''' در کتاب ''«[[مقامات اولیاء ج۱ (کتاب)|مقامات اولیاء]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«'''[[مقامات انبیا]]{{عم}} و [[تقرب]] به [[اهل‌بیت]]{{عم}}:''' [[ائمه]]{{عم}}، هم خود خیرند و هم حامل، عامل و آمر خیر هستند. ذات و اصل و نهاد خیر در وجود اهل‌بيت{{عم}} است که [[امام هادی]]{{ع}} در فراز دیگری از [[زیارت جامعه]] فرمودند: {{عربی|إِنْ ذُكِرَ اَلْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاهُ}} آثار تشعشع خیری که ایشان داشته‌اند، انبيا{{عم}} را به مقاماتی رسانده است. یک [[ولیّ خدا]] هرقدر تقرب بیشتری به [[اهل بیت]]{{عم}} داشته باشد، از [[مقامات]] بالاتری برخوردار می‌شود. [[اولوالعزم]] در یک معنی به پیامبرانی گفته می‌شود که در تقرب به [[معصومین]]{{عم}} [[عزم]] راسخ‌تری داشته و قدم‌های بلندتری برداشته‌اند. ائمه{{عم}} از سویی بذر خیر را در انبيا{{عم}} و [[اولیا]] به [[ودیعه]] نهاده‌اند و از سوی دیگر، تجلی و تبلور نهایی خیری که در وجود انبيا{{عم}} بوده است، در [[زمان ائمه]]{{عم}} عینیت و ظهور یافته است. اگر [[انبیا]] برای رسیدن به هدفی تلاش کردند؛ [[پرچم]] آن [[هدف]] به دست اهل‌بیت{{عم}} و حالا در دست [[حضرت حجت]] [[عجل الله فرجه]] است که [[وارث]] همه انبیا و اولیا هستند.
«'''[[مقامات انبیا]]{{عم}} و [[تقرب]] به [[اهل‌بیت]]{{عم}}:''' [[ائمه]]{{عم}}، هم خود خیرند و هم حامل، عامل و آمر خیر هستند. ذات و اصل و نهاد خیر در وجود اهل‌بيت{{عم}} است که [[امام هادی]]{{ع}} در فراز دیگری از [[زیارت جامعه]] فرمودند: {{متن حدیث|إِنْ ذُكِرَ اَلْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاهُ}} آثار تشعشع خیری که ایشان داشته‌اند، انبيا{{عم}} را به مقاماتی رسانده است. یک [[ولیّ خدا]] هرقدر تقرب بیشتری به [[اهل بیت]]{{عم}} داشته باشد، از [[مقامات]] بالاتری برخوردار می‌شود. [[اولوالعزم]] در یک معنی به پیامبرانی گفته می‌شود که در تقرب به [[معصومین]]{{عم}} [[عزم]] راسخ‌تری داشته و قدم‌های بلندتری برداشته‌اند. ائمه{{عم}} از سویی بذر خیر را در انبيا{{عم}} و [[اولیا]] به [[ودیعه]] نهاده‌اند و از سوی دیگر، تجلی و تبلور نهایی خیری که در وجود انبيا{{عم}} بوده است، در [[زمان ائمه]]{{عم}} عینیت و ظهور یافته است. اگر [[انبیا]] برای رسیدن به هدفی تلاش کردند؛ [[پرچم]] آن [[هدف]] به دست اهل‌بیت{{عم}} و حالا در دست [[حضرت حجت]] [[عجل الله فرجه]] است که [[وارث]] همه انبیا و اولیا هستند.


'''[[هدف انبیا]]:''' انبيا{{عم}} در پی [[تربیت]] [[انسان]] و جامعه‌ای بوده‌اند که تراز توحيد و [[مذهب]] باشند، [[قسط و عدل]] را رعایت کنند، در عالی‌ترین سطوح [[معرفتی]] قرار بگیرند و از [[اعمال]] و [[اخلاق]] [[صالح]] برخوردار باشند. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>همانا پیامبرانمان را با بینات فرستادیم و همراه ایشان کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قسط بپا دارند.سوره حدید، آیه ۲۵</ref> این اهداف مهم انبیا{{عم}} که حتی در [[زمان]] [[نبی خاتم]]{{صل}} و اوصیای ایشان محقق نشد، در زمان [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} تحقق می‌یابد.
'''[[هدف انبیا]]:''' انبيا{{عم}} در پی [[تربیت]] [[انسان]] و جامعه‌ای بوده‌اند که تراز توحيد و [[مذهب]] باشند، [[قسط و عدل]] را رعایت کنند، در عالی‌ترین سطوح [[معرفتی]] قرار بگیرند و از [[اعمال]] و [[اخلاق]] [[صالح]] برخوردار باشند. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...}}<ref>همانا پیامبرانمان را با بینات فرستادیم و همراه ایشان کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قسط بپا دارند.سوره حدید، آیه ۲۵.</ref> این اهداف مهم انبیا{{عم}} که حتی در [[زمان]] [[نبی خاتم]]{{صل}} و اوصیای ایشان محقق نشد، در زمان [[ظهور حضرت حجت]]{{ع}} تحقق می‌یابد.


'''[[میراث]] انبیا در دستان [[حجت]]:''' [[روایات]] متعددی داریم که [[زره]] و پرچم [[پیغمبر]] صل، [[پیراهن یوسف]]، [[تورات موسی]]، [[انجیل عیسی]]، [[زبور]] داوود، خاتم سليمان و [[صُحُف]] ابراهيم{{ع}} در دست اهل بیت{{عم}} است. این میراث[[دست]] به دست و [[نسل]] به نسل منتقل شده و به [[دست حضرت مهدی]]{{ع}} رسیده است و ما همچنان در انتظاریم که این [[میراث]] روزی متجلی شود. ایشان [[هنگام ظهور]] نشان می‌دهند که چگونه انبيا{{عم}} یک [[کلام]] واحد، یک [[پیام]] و [[پرچم]] داشته‌اند. [[خداوند]] [[اراده]] کرده است که ایشان را [[وارث زمین]] و [[وارث]] عالم کند. {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>سوره انبیا، آیه ۱۰۵</ref>؛ {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>سوره قصص، آیه ۵</ref> میراث همه انبيا{{عم}}، امروز در دست [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} است؛ چنان‌که در زمان‌های گذشته، در دست اولیای دیگر بوده است. یکی از مضامین [[آیه شریفه]] [[نور]] همین است.
'''[[میراث]] انبیا در دستان [[حجت]]:''' [[روایات]] متعددی داریم که [[زره]] و پرچم [[پیغمبر]] صل، [[پیراهن یوسف]]، [[تورات موسی]]، [[انجیل عیسی]]، [[زبور]] داوود، خاتم سليمان و [[صُحُف]] ابراهيم{{ع}} در دست اهل بیت{{عم}} است. این میراث[[دست]] به دست و [[نسل]] به نسل منتقل شده و به [[دست حضرت مهدی]]{{ع}} رسیده است و ما همچنان در انتظاریم که این [[میراث]] روزی متجلی شود. ایشان [[هنگام ظهور]] نشان می‌دهند که چگونه انبيا{{عم}} یک [[کلام]] واحد، یک [[پیام]] و [[پرچم]] داشته‌اند. [[خداوند]] [[اراده]] کرده است که ایشان را [[وارث زمین]] و [[وارث]] عالم کند. {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>سوره انبیا، آیه ۱۰۵.</ref>؛ {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>سوره قصص، آیه ۵.</ref> میراث همه انبيا{{عم}}، امروز در دست [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} است؛ چنان‌که در زمان‌های گذشته، در دست اولیای دیگر بوده است. یکی از مضامین [[آیه شریفه]] [[نور]] همین است.


'''نورٌ على نور:''' {{متن قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لّا شَرْقِيَّةٍ وَلا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>سوره نور، آیه ۳۵</ref>. همراه هر [[امام]]، نور ایشان هم می‌آید، اما با رفتن ظاهری امام، نور آن حضرت از بین نمی‌رود و [[نور امام]] قبلی به نور امام بعد افزوده می‌شود: نورٌ على نور. این نورها بدون تماس زمانی، مکانی و جسمی می‌توانند شعله‌ها را در قلب‌ها برافروزند و شمع‌های خاموش وجود [[انسان‌ها]] را روشن کنند. [[حضرت امیر]]{{ع}} فرمودند: {{عربی|حُبُّ اَللَّهِ نَارٌ لاَ يَمُرُّ عَلَى شَيْءٍ إِلاَّ احْتَرَقَ}}<ref>مصباح الشریعه، ص۱۹۲</ref> حتی اگر هیچ اتصال حضوری نباشد، اما این نور آن‌چنان [[دل]] را می‌سوزاند و [[لهیب]] [[آتش]] را برمی‌افروزد که هیچ چیز دیگری بر این دل [[کارگر]] نمی‌افتد. بنابراین، [[ائمه]]{{عم}}، هم از جهت حرکت در جهت [[اهداف انبیا]]{{عم}} که توضیح آن بیان شد و هم از جهت [[آشتی دادن]] [[مردم]] با [[خدا]]، [[ورثه]] [[انبیا]]{{عم}} هستند» <ref>[[سید مجتبی حسینی|حسینی، سید مجتبی]]، [[مقامات اولیاء ج۱ (کتاب)|مقامات اولیاء]]؛ ج۱ ص: ۷۹ تا ۸۱.</ref>.
'''نورٌ على نور:''' {{متن قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لّا شَرْقِيَّةٍ وَلا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>سوره نور، آیه ۳۵.</ref>. همراه هر [[امام]]، نور ایشان هم می‌آید، اما با رفتن ظاهری امام، نور آن حضرت از بین نمی‌رود و [[نور امام]] قبلی به نور امام بعد افزوده می‌شود: نورٌ على نور. این نورها بدون تماس زمانی، مکانی و جسمی می‌توانند شعله‌ها را در قلب‌ها برافروزند و شمع‌های خاموش وجود [[انسان‌ها]] را روشن کنند. [[حضرت امیر]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|حُبُّ اَللَّهِ نَارٌ لاَ يَمُرُّ عَلَى شَيْءٍ إِلاَّ احْتَرَقَ}}<ref>مصباح الشریعه، ص۱۹۲.</ref> حتی اگر هیچ اتصال حضوری نباشد، اما این نور آن‌چنان [[دل]] را می‌سوزاند و [[لهیب]] [[آتش]] را برمی‌افروزد که هیچ چیز دیگری بر این دل [[کارگر]] نمی‌افتد. بنابراین، [[ائمه]]{{عم}}، هم از جهت حرکت در جهت [[اهداف انبیا]]{{عم}} که توضیح آن بیان شد و هم از جهت [[آشتی دادن]] [[مردم]] با [[خدا]]، [[ورثه]] [[انبیا]]{{عم}} هستند»<ref>[[سید مجتبی حسینی|حسینی، سید مجتبی]]، [[مقامات اولیاء ج۱ (کتاب)|مقامات اولیاء ج۱]]؛ ج۱ ص ۷۹ تا ۸۱.</ref>.
}}
}}


۱۱۷٬۲۸۴

ویرایش