عراقین: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
تثنیۀ [[عراق]] است، دو [[عراق]]. [[عراق]] [[عرب]] و [[عراق]] [[عجم]] را با هم در برخی اصطلاحها عراقین گفتهاند. همچنین عراقین به [[کوفه]] و [[بصره]] هم گفته شده است. [[عبیدالله بن زیاد]] (که فاجعه [[کربلا]] را آفرید) پیش از [[امارت]] بر [[کوفه]]، [[حاکم بصره]] بود و با نظر [[یزید]]، با [[حفظ]] سمت به [[امارت کوفه]] هم گماشته شد تا [[نهضت مسلم بن عقیل]] را فرو نشاند و [[یاران]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} را | تثنیۀ [[عراق]] است، دو [[عراق]]. [[عراق]] [[عرب]] و [[عراق]] [[عجم]] را با هم در برخی اصطلاحها عراقین گفتهاند. همچنین عراقین به [[کوفه]] و [[بصره]] هم گفته شده است. [[عبیدالله بن زیاد]] (که فاجعه [[کربلا]] را آفرید) پیش از [[امارت]] بر [[کوفه]]، [[حاکم بصره]] بود و با نظر [[یزید]]، با [[حفظ]] سمت به [[امارت کوفه]] هم گماشته شد تا [[نهضت مسلم بن عقیل]] را فرو نشاند و [[یاران]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} را سرکوب کند. به همین جهت او را “حاکم العراقین” میگفتند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۳۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۱۰: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مفاهیم]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۴
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
تثنیۀ عراق است، دو عراق. عراق عرب و عراق عجم را با هم در برخی اصطلاحها عراقین گفتهاند. همچنین عراقین به کوفه و بصره هم گفته شده است. عبیدالله بن زیاد (که فاجعه کربلا را آفرید) پیش از امارت بر کوفه، حاکم بصره بود و با نظر یزید، با حفظ سمت به امارت کوفه هم گماشته شد تا نهضت مسلم بن عقیل را فرو نشاند و یاران سیدالشهدا (ع) را سرکوب کند. به همین جهت او را “حاکم العراقین” میگفتند[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۳۶.