بنی مازن بن سعدالعشیره: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== بنی مازن را از شاخه‌های قبیله سعد العشیره - از شعبه‌های بزرگ قبیله مذحج -<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و منتسب به مازن بن سعد العشیرة بن مالک (مذحج...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
برچسب: واگردانی دستی
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = بنی‌سعدالعشیره
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط =  
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
بنی مازن را از شاخه‌های [[قبیله سعد العشیره]] - از شعبه‌های بزرگ [[قبیله مذحج]] -<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و منتسب به [[مازن بن سعد العشیرة بن مالک]] ([[مذحج]]) بن ادد گفته‌اند.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۳۸.</ref> اندک اطلاعی از گذشته [[تاریخی]] این [[طایفه]] در دست است که چگونگی جدایی آنان از مذحج و پیوستن آنها به [[بنی تمیم]]، از جمله مهمترین این [[اخبار]] است. گفته شده که [[مخزم بن سلمه]] - از بزرگان [[قبیله]] بنی مازن بن سعد - شبان شترانش به نام عبدالله بن [[معدی]] [[کرب]]، [[برادر]] [[عمرو]] بن معدی کرب [[زبیدی]] - از [[شجاعان]] [[یمن]] و صاحب برخی غارات [[جاهلی]] - را کشت. پس بنی مازن بن سعد از [[بیم]] [[انتقام]] عمرو و نابودی طایفه، از مذحج و قبیله [[جعفی بن سعد العشیره]] که پیش از آن با آنها بودند، خارج شدند و به [[مالک بن عمرو]] بن [[تمیم]] ملحق شدند. واقعه ای که أشقر بن ابی [[حمران]] در این باره سروده است:
بنی مازن را از شاخه‌های [[قبیله سعد العشیره]] - از شعبه‌های بزرگ [[قبیله مذحج]] -<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و منتسب به [[مازن بن سعد العشیرة بن مالک]] ([[مذحج]]) بن ادد گفته‌اند.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۳۸.</ref> اندک اطلاعی از گذشته [[تاریخی]] این [[طایفه]] در دست است که چگونگی جدایی آنان از مذحج و پیوستن آنها به [[بنی تمیم]]، از جمله مهمترین این [[اخبار]] است. گفته شده که [[مخزم بن سلمه]] - از بزرگان [[قبیله]] بنی مازن بن سعد - شبان شترانش به نام [[عبدالله بن معدی کرب]]، [[برادر]] [[عمرو بن معدی کرب زبیدی]] - از [[شجاعان]] [[یمن]] و صاحب برخی غارات [[جاهلی]] - را کشت. پس بنی مازن بن سعد از [[بیم]] [[انتقام]] عمرو و نابودی طایفه، از مذحج و قبیله [[جعفی بن سعد العشیره]] که پیش از آن با آنها بودند، خارج شدند و به [[مالک بن عمرو بن تمیم]] ملحق شدند. واقعه ای که أشقر بن ابی [[حمران]] در این باره سروده است:
{{عربی|أریدُ دِمَاء بنی مازن وراعَ المُعَلَّی بیاضُ اللبن
{{عربی|أریدُ دِمَاء بنی مازن وراعَ المُعَلَّی بیاضُ اللبن
خلیلان مُخْتَلِفٌ شأننا نرید العَلا ویُریدُ السَّمَن}}<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹. ابن درید، با انتساب این طایفه به "مازن بن مالک"، (ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۱۲) و ابن کلبی، با معرفی مازن به عنوان یکی از پسران ربیعة بن زبید از فرزندان با واسطه منبه (زبید) بن صعب بن سعد العشیره، مطالب مشابهی را در ذیل نام او ذکر کرده‌اند. (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۷)</ref>
خلیلان مُخْتَلِفٌ شأننا نرید العَلا ویُریدُ السَّمَن}}<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹. ابن درید، با انتساب این طایفه به "مازن بن مالک"، (ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۱۲) و ابن کلبی، با معرفی مازن به عنوان یکی از پسران ربیعة بن زبید از فرزندان با واسطه منبه (زبید) بن صعب بن سعد العشیره، مطالب مشابهی را در ذیل نام او ذکر کرده‌اند. (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۷)</ref>


"عوتبی صحاری" پس از نقل این مطالب، آورده که آنان تا کنون (یعنی [[قرن ششم هجری]]) ملحق به بنی مالک بن عمرو بن تمیم‌اند و به آنان مازن بن مالک بن عمرو بن تمیم گفته می‌‌شود.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref> اما [[ابن حجر]] در گزارشی در کتاب خود – الاصابه - در مدخل "[[لبید بن سهیل]]"، به نقل از "[[عدوی]]" (متوفای ۲۴۰ [[هجری]] و مؤلف کتاب [[نسب]] الانصار)، از پدر لبید بن سهل به عنوان یکی از [[رجال]] [[بنی حارث]] بن [[مازن]] بن [[سعد العشیره]] و از حلفاء [[انصار]] یاد کرده است.<ref>ابن حجر عسقلانی، الإصابة فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۵۰۴.</ref> این سخن [[عدوی]]، علاوه بر معرفی یکی از شاخه‌های [[طایفه]] بنی مازن بن سعد العشیره (یعنی بنی حارث بن مازن) و ذکر [[مدینة النبی]]{{صل}} به عنوان یکی از مواطن احتمالی آنان، می‌‌تواند گویای این مطلب باشد که تا [[قرن سوم هجری]]، دستکم برخی از [[طوایف]] بنی مازن، بر [[نسب]] خود باقی مانده یا به نسب خود بازگشته بودند و احتمالاً با سکونت در [[مدینه]] یا اطراف آن، [[حلیف]] انصار در این [[شهر]] شده بودند.
"عوتبی صحاری" پس از نقل این مطالب، آورده که آنان تا کنون (یعنی [[قرن ششم هجری]]) ملحق به بنی مالک بن عمرو بن تمیم‌اند و به آنان مازن بن مالک بن عمرو بن تمیم گفته می‌‌شود.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref> اما [[ابن حجر]] در گزارشی در کتاب خود – الاصابه - در مدخل "[[لبید بن سهیل]]"، به نقل از "[[عدوی]]" (متوفای ۲۴۰ [[هجری]] و مؤلف کتاب [[نسب]] الانصار)، از پدر لبید بن سهل به عنوان یکی از [[رجال]] [[بنی حارث بن مازن بن سعد العشیره]] و از حلفاء [[انصار]] یاد کرده است.<ref>ابن حجر عسقلانی، الإصابة فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۵۰۴.</ref> این سخن [[عدوی]]، علاوه بر معرفی یکی از شاخه‌های [[طایفه]] بنی مازن بن سعد العشیره (یعنی بنی حارث بن مازن) و ذکر [[مدینة النبی]]{{صل}} به عنوان یکی از مواطن احتمالی آنان، می‌‌تواند گویای این مطلب باشد که تا [[قرن سوم هجری]]، دستکم برخی از [[طوایف]] بنی مازن، بر [[نسب]] خود باقی مانده یا به نسب خود بازگشته بودند و احتمالاً با سکونت در [[مدینه]] یا اطراف آن، [[حلیف]] انصار در این [[شهر]] شده بودند.
در ذکر اعلام و مشاهیر بنی مازن بن سعد العشیره، علاوه بر مخزم بن سلمه - که در سطور بالا به نام او اشاره شد - می‌‌توان از [[ابو عمرو]] بن معلی، به عنوان یکی از شخصیت‌ها و [[رجال]] بنی مازن یاد کرد.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>
در ذکر اعلام و مشاهیر بنی مازن بن سعد العشیره، علاوه بر مخزم بن سلمه - که در سطور بالا به نام او اشاره شد - می‌‌توان از [[ابو عمرو]] بن معلی، به عنوان یکی از شخصیت‌ها و [[رجال]] بنی مازن یاد کرد.<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>


خط ۲۱: خط ۲۱:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:بنی‌سعدالعشیره]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۸

مقدمه

بنی مازن را از شاخه‌های قبیله سعد العشیره - از شعبه‌های بزرگ قبیله مذحج -[۱] و منتسب به مازن بن سعد العشیرة بن مالک (مذحج) بن ادد گفته‌اند.[۲] اندک اطلاعی از گذشته تاریخی این طایفه در دست است که چگونگی جدایی آنان از مذحج و پیوستن آنها به بنی تمیم، از جمله مهمترین این اخبار است. گفته شده که مخزم بن سلمه - از بزرگان قبیله بنی مازن بن سعد - شبان شترانش به نام عبدالله بن معدی کرب، برادر عمرو بن معدی کرب زبیدی - از شجاعان یمن و صاحب برخی غارات جاهلی - را کشت. پس بنی مازن بن سعد از بیم انتقام عمرو و نابودی طایفه، از مذحج و قبیله جعفی بن سعد العشیره که پیش از آن با آنها بودند، خارج شدند و به مالک بن عمرو بن تمیم ملحق شدند. واقعه ای که أشقر بن ابی حمران در این باره سروده است: أریدُ دِمَاء بنی مازن وراعَ المُعَلَّی بیاضُ اللبن خلیلان مُخْتَلِفٌ شأننا نرید العَلا ویُریدُ السَّمَن[۳]

"عوتبی صحاری" پس از نقل این مطالب، آورده که آنان تا کنون (یعنی قرن ششم هجری) ملحق به بنی مالک بن عمرو بن تمیم‌اند و به آنان مازن بن مالک بن عمرو بن تمیم گفته می‌‌شود.[۴] اما ابن حجر در گزارشی در کتاب خود – الاصابه - در مدخل "لبید بن سهیل"، به نقل از "عدوی" (متوفای ۲۴۰ هجری و مؤلف کتاب نسب الانصار)، از پدر لبید بن سهل به عنوان یکی از رجال بنی حارث بن مازن بن سعد العشیره و از حلفاء انصار یاد کرده است.[۵] این سخن عدوی، علاوه بر معرفی یکی از شاخه‌های طایفه بنی مازن بن سعد العشیره (یعنی بنی حارث بن مازن) و ذکر مدینة النبی(ص) به عنوان یکی از مواطن احتمالی آنان، می‌‌تواند گویای این مطلب باشد که تا قرن سوم هجری، دستکم برخی از طوایف بنی مازن، بر نسب خود باقی مانده یا به نسب خود بازگشته بودند و احتمالاً با سکونت در مدینه یا اطراف آن، حلیف انصار در این شهر شده بودند. در ذکر اعلام و مشاهیر بنی مازن بن سعد العشیره، علاوه بر مخزم بن سلمه - که در سطور بالا به نام او اشاره شد - می‌‌توان از ابو عمرو بن معلی، به عنوان یکی از شخصیت‌ها و رجال بنی مازن یاد کرد.[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.
  2. عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۳۸.
  3. عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹. ابن درید، با انتساب این طایفه به "مازن بن مالک"، (ابن درید، الاشتقاق، ج۱، ص۴۱۲) و ابن کلبی، با معرفی مازن به عنوان یکی از پسران ربیعة بن زبید از فرزندان با واسطه منبه (زبید) بن صعب بن سعد العشیره، مطالب مشابهی را در ذیل نام او ذکر کرده‌اند. (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۷)
  4. عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.
  5. ابن حجر عسقلانی، الإصابة فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۵۰۴.
  6. عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۹.
  7. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت