اشجع بن عمرو سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اشجع بن عمرو سلمی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اشجع بن عمرو سلمی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
ابوالولید یا [[ابوعمرو اشجع بن عمرو سلمی]] در یمامه به [[دنیا]] آمد و در همان جا [[رشد]] و نمو یافت. پس از [[مرگ]] پدر، همراه مادر به [[بصره]] رفت و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به [[بغداد]] منتقل شد و در آنجا اقامت گزید. او که به [[شعر]] و [[شاعری]] علاقه وافری داشت، پس از مدتی از جمله [[شاعران]] زبردست گردید. به [[خاندان]] [[برامکه]] به خصوص [[جعفر بن یحیی]] پیوست و با قصیده‌های بسیار آنان را [[مدح]] کرد و ده هزار درهم جایزه گرفت<ref> الاغانی ۱۸/۲۱۳ تاریخ بغداد ۷/۴۵ الشعر والشعراء ۶۰۹ و ۶۱۰.</ref> و سپس در [[رقّه]] به دربار [[هارون]] پیوست و او را مدح نمود و صد هزار درهم نیز از او جایزه گرفت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۴۵ طبقات الشعراء (ابن معتز) ۲۵۰ و۲۵۱.</ref> | |||
اشجع از جمله [[مداحان]] بزرگ بود و بیشتر [[خلفا]] و بزرگان بغداد را مدح کرد.<ref>تاریخ التراث العربی ۲/۴/۶۸.</ref> برخی هم گفته‌اند که او بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شد و آن حضرت را مدح کرد و [[امام]] مبلغ چهارصد درهم به او [[هدیه]] فرمود. همچنین [[امام رضا]]{{ع}} را مدح کرد.<ref>اعیان الشیعه ۳/۴۴۷.</ref> از این جهت [[ابن شهرآشوب]] نامش را از جمله شعرای [[اهل بیت]]{{ع}}آورده است<ref>معالم العلماء ۱۵۳.</ref> و [[صاحب اعیان الشیعه]] گفته که مدح امام صادق و [[امام رضا]]{{عم}}، آن هم در شرایط سخت آن [[روزگار]]، دلیل بر [[تشیّع]] او می‌‌باشد.<ref>اعیان الشیعه ۳/۴۴۷.</ref> از جمله آثار او، دویست ورقه شعر است که بر جای مانده است.<ref>الفهرست (الندیم) ۴/۱۸۴.</ref> او سرانجام در حدود ۱۹۵ هـ درگذشت<ref>الاعلام ۱/۳۳۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۱۹۰.</ref> | اشجع از جمله [[مداحان]] بزرگ بود و بیشتر [[خلفا]] و بزرگان بغداد را مدح کرد.<ref>تاریخ التراث العربی ۲/۴/۶۸.</ref> برخی هم گفته‌اند که او بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شد و آن حضرت را مدح کرد و [[امام]] مبلغ چهارصد درهم به او [[هدیه]] فرمود. همچنین [[امام رضا]]{{ع}} را مدح کرد.<ref>اعیان الشیعه ۳/۴۴۷.</ref> از این جهت [[ابن شهرآشوب]] نامش را از جمله شعرای [[اهل بیت]]{{ع}}آورده است<ref>معالم العلماء ۱۵۳.</ref> و [[صاحب اعیان الشیعه]] گفته که مدح امام صادق و [[امام رضا]]{{عم}}، آن هم در شرایط سخت آن [[روزگار]]، دلیل بر [[تشیّع]] او می‌‌باشد.<ref>اعیان الشیعه ۳/۴۴۷.</ref> از جمله آثار او، دویست ورقه شعر است که بر جای مانده است.<ref>الفهرست (الندیم) ۴/۱۸۴.</ref> او سرانجام در حدود ۱۹۵ هـ درگذشت<ref>الاعلام ۱/۳۳۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۱۹۰.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام صادق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. اشجع بن عمرو سلمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اشجع بن عمرو سلمی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوالولید یا ابوعمرو اشجع بن عمرو سلمی در یمامه به دنیا آمد و در همان جا رشد و نمو یافت. پس از مرگ پدر، همراه مادر به بصره رفت و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به بغداد منتقل شد و در آنجا اقامت گزید. او که به شعر و شاعری علاقه وافری داشت، پس از مدتی از جمله شاعران زبردست گردید. به خاندان برامکه به خصوص جعفر بن یحیی پیوست و با قصیده‌های بسیار آنان را مدح کرد و ده هزار درهم جایزه گرفت[۱] و سپس در رقّه به دربار هارون پیوست و او را مدح نمود و صد هزار درهم نیز از او جایزه گرفت.[۲]
اشجع از جمله مداحان بزرگ بود و بیشتر خلفا و بزرگان بغداد را مدح کرد.[۳] برخی هم گفته‌اند که او بر امام صادق(ع) وارد شد و آن حضرت را مدح کرد و امام مبلغ چهارصد درهم به او هدیه فرمود. همچنین امام رضا(ع) را مدح کرد.[۴] از این جهت ابن شهرآشوب نامش را از جمله شعرای اهل بیت(ع)آورده است[۵] و صاحب اعیان الشیعه گفته که مدح امام صادق و امام رضا(ع)، آن هم در شرایط سخت آن روزگار، دلیل بر تشیّع او می‌‌باشد.[۶] از جمله آثار او، دویست ورقه شعر است که بر جای مانده است.[۷] او سرانجام در حدود ۱۹۵ هـ درگذشت[۸].[۹]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
