دبیر: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{پانویس}} +==پانویس== {{پانویس}} )) |
(←مقدمه) |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[دبیر در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== | == مقدمه == | ||
دبیر، از دستیاران [[خلیفه]] و [[حاکم اسلامی]] بود. در صدر اسلام، چون بیشتر [[عربها]] از هنر خواندن و نوشتن [[محروم]] و تعداد افرادی که کار دبیری را برعهده داشتهاند اندک بود، شمار معدودی از آنها همچون [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، [[زید بن ثابت]]، [[عمر بن خطاب]] و [[معاویة بن ابیسفیان]]، [[آیات قرآن]] و نامههای [[پیامبر]] {{صل}} را مینوشتند<ref>تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۱.</ref>. هنگامی که [[ابوبکر]] به [[خلافت]] رسید، “عثمان بن عفان” را به دبیری خویش برگزید<ref>تجارب الامم، ج۱، ص۳۸۳.</ref>. با به [[قدرت]] رسیدن [[بنی امیه]]، به [[دلیل]] [[کثرت]] کارهای [[حکومتی]]، پنج دبیر دیگر [[برگزیده]] شدند؛ دبیر رسائل، [[خراج]]، [[سپاه]]، [[نگهبان]] و [[قضا]] که دبیر رسائل در میان این گروهها، از همه مهمتر بود. به همین سبب، [[خلفا]]، اغلب این منصب را به [[نزدیکان]] خود میدادند<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۳؛ کتاب العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۸۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۲؛ النظم الاسلامیه، ص۱۴۲.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۰۵.</ref> | |||
==پانویس== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژهنامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۸
مقدمه
دبیر، از دستیاران خلیفه و حاکم اسلامی بود. در صدر اسلام، چون بیشتر عربها از هنر خواندن و نوشتن محروم و تعداد افرادی که کار دبیری را برعهده داشتهاند اندک بود، شمار معدودی از آنها همچون علی بن ابی طالب (ع)، زید بن ثابت، عمر بن خطاب و معاویة بن ابیسفیان، آیات قرآن و نامههای پیامبر (ص) را مینوشتند[۱]. هنگامی که ابوبکر به خلافت رسید، “عثمان بن عفان” را به دبیری خویش برگزید[۲]. با به قدرت رسیدن بنی امیه، به دلیل کثرت کارهای حکومتی، پنج دبیر دیگر برگزیده شدند؛ دبیر رسائل، خراج، سپاه، نگهبان و قضا که دبیر رسائل در میان این گروهها، از همه مهمتر بود. به همین سبب، خلفا، اغلب این منصب را به نزدیکان خود میدادند[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ تجارب الامم، ج۱، ص۳۸۳.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۳؛ کتاب العرب قبل الاسلام، ج۱، ص۸۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۴۲؛ النظم الاسلامیه، ص۱۴۲.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۰۵.