منخل بن جمیل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
== آشنایی اجمالی ==
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[منخل بن جمیل اسدی در علوم قرآنی]]</div>
[[منخل بن جمیل اسدی کوفی بیاع الجواری]] [[اهل کوفه]]<ref>خلاصة الاقوال ۲۶۱.</ref> و از [[اصحاب امام صادق]]<ref>رجال الطوسی ۳۲۰.</ref> و [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.</ref> بود و از آن دو بزرگوار [[روایت]] نقل کرده است. محدثانی چون [[محمد بن سنان]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref>[[احمد بن میثم]]<ref> الفهرست (طوسی) ۱۶۹.</ref> و [[عمار بن مروان]]<ref>جامع الرواة ۲/۲۶۳.</ref> از او [[حدیث]] نقل کرده‌اند.


==مقدمه==
از [[لقب]] بیاع الجواری به دست می‌‌آید که وی [[شغل]] برده فروشی داشته است. رجال‌شناسان ایشان را محدثی [[ضعیف]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶۱ رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref> فاسدالروایه<ref>رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref> و غالی<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۶۸.</ref> خوانده‌اند. با این همه، وی روایت‌هایی را در زمینه انطباق بعضی از [[آیات]] بر علی {{ع}} نقل کرده است.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.</ref> کتاب [[تفسیر]] اثر اوست<ref>رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۷۸۰.</ref>
[[منخل بن جمیل اسدی کوفی بیاع الجواری]] [[اهل کوفه]]<ref>خلاصة الاقوال ۲۶۱.</ref> و از [[اصحاب امام صادق]]<ref>رجال الطوسی ۳۲۰.</ref> و [[امام کاظم]]({{ع}})<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.</ref> بود و از آن دو بزرگوار [[روایت]] نقل کرده است. محدثانی چون [[محمد بن سنان]]،<ref>رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref>[[احمد بن میثم]]<ref> الفهرست (طوسی) ۱۶۹.</ref> و [[عمار بن مروان]]<ref>جامع الرواة ۲/۲۶۳.</ref> از او [[حدیث]] نقل کرده‌اند.
 
از [[لقب]] بیاع الجواری به دست می‌‌آید که وی [[شغل]] برده فروشی داشته است. رجال‌شناسان ایشان را محدثی [[ضعیف]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶۱ رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref> فاسدالروایه<ref>رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref> و غالی<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۶۸.</ref> خوانده‌اند. با این همه، وی روایت‌هایی را در زمینه انطباق بعضی از [[آیات]] بر علی{{ع}} نقل کرده است.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.</ref> کتاب [[تفسیر]] اثر اوست<ref>رجال النجاشی ۲/۳۷۲.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۷۸۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[تفسیر منخل بن جمیل]]


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۸: خط ۱۶:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:منخل بن جمیل اسدی]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام کاظم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۸

آشنایی اجمالی

منخل بن جمیل اسدی کوفی بیاع الجواری اهل کوفه[۱] و از اصحاب امام صادق[۲] و امام کاظم (ع)[۳] بود و از آن دو بزرگوار روایت نقل کرده است. محدثانی چون محمد بن سنان،[۴]احمد بن میثم[۵] و عمار بن مروان[۶] از او حدیث نقل کرده‌اند.

از لقب بیاع الجواری به دست می‌‌آید که وی شغل برده فروشی داشته است. رجال‌شناسان ایشان را محدثی ضعیف،[۷] فاسدالروایه[۸] و غالی[۹] خوانده‌اند. با این همه، وی روایت‌هایی را در زمینه انطباق بعضی از آیات بر علی (ع) نقل کرده است.[۱۰] کتاب تفسیر اثر اوست[۱۱].[۱۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. خلاصة الاقوال ۲۶۱.
  2. رجال الطوسی ۳۲۰.
  3. مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.
  4. رجال النجاشی ۲/۳۷۲.
  5. الفهرست (طوسی) ۱۶۹.
  6. جامع الرواة ۲/۲۶۳.
  7. خلاصة الاقوال ۲۶۱ رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.
  8. رجال ابن داود ۵۲۰ رجال النجاشی ۲/۳۷۲.
  9. اختیار معرفة الرجال ۳۶۸.
  10. مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۴۹۵.
  11. رجال النجاشی ۲/۳۷۲.
  12. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۷۸۰.