←اسامی سوره یس
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
این [[سوره]] با [[حروف مقطعه]] و [[نورانی]] ( | این [[سوره]] با [[حروف مقطعه]] و [[نورانی]] (یس) آغاز و به همین اسم هم نامگذاری شده است. یکی از [[القاب]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} نیز «یاسین» است. | ||
در این سوره که روی سخنش با [[پیامبر]] {{صل}} است، پایههای سهگانه [[دین]] ([[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]]) مطرح و نیز حالت [[مردم]] در قبول و ردّ دعوتها، و سرانجامِ [[مجرمان]] و [[پرهیزگاران]] را در [[قیامت]] بیان شده است. | در این سوره که روی سخنش با [[پیامبر]] {{صل}} است، پایههای سهگانه [[دین]] ([[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]]) مطرح و نیز حالت [[مردم]] در قبول و ردّ دعوتها، و سرانجامِ [[مجرمان]] و [[پرهیزگاران]] را در [[قیامت]] بیان شده است. | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
# [[اراده تکوینی]] [[الهی]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷،صفحه ۶۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه ۱۹۴و۶۳و۴۹و۴۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۸،صفحه ۳۰۷؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱،صفحه ۳۱۵؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱،صفحه ۱۹۳؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سورههای قرآن، صفحه (۳۱۳-۳۱۵)؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱،صفحه ۳۹۰؛</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۱۸۰.</ref> | # [[اراده تکوینی]] [[الهی]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۷،صفحه ۶۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه ۱۹۴و۶۳و۴۹و۴۳؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۸،صفحه ۳۰۷؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱،صفحه ۳۱۵؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱،صفحه ۱۹۳؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سورههای قرآن، صفحه (۳۱۳-۳۱۵)؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱،صفحه ۳۹۰؛</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۱۸۰.</ref> | ||
== فضیلت سوره | == فضیلت سوره یس == | ||
از [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} [[روایت]] شده، مثل: «هر کس سوره یس را قرائت نماید مانند آن است که ده بار قرآن را ختم نماید»، «هر کس سوره یس را برای [[رضای خدا]] بخواند [[خداوند]] او را خواهد بخشید و اجری همانند ۱۲ [[ختم قرآن]] به او خواهد داد و اگر برای مریض در [[شرف]] مرگی خوانده شود، به تعداد حروف این [[سوره]] ۱۰ [[فرشته]] نزد او به صف شده و برای او [[استغفار]] کرده و [[شاهد]] قبض روحش بوده و جنازهاش را [[تشییع]] میکنند و بر او [[نماز]] گزارده و شاهد دفنش هستند»، | از [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} [[روایت]] شده، مثل: «هر کس سوره یس را قرائت نماید مانند آن است که ده بار قرآن را ختم نماید»، «هر کس سوره یس را برای [[رضای خدا]] بخواند [[خداوند]] او را خواهد بخشید و اجری همانند ۱۲ [[ختم قرآن]] به او خواهد داد و اگر برای مریض در [[شرف]] مرگی خوانده شود، به تعداد حروف این [[سوره]] ۱۰ [[فرشته]] نزد او به صف شده و برای او [[استغفار]] کرده و [[شاهد]] قبض روحش بوده و جنازهاش را [[تشییع]] میکنند و بر او [[نماز]] گزارده و شاهد دفنش هستند»، | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
«هر کس سوره یس را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نیز هزار گونه [[نور]] و [[یقین]] و [[برکت]] و [[رحمت]] را وارد کرده است و هر گونه دردی را از او دور میکند». | «هر کس سوره یس را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نیز هزار گونه [[نور]] و [[یقین]] و [[برکت]] و [[رحمت]] را وارد کرده است و هر گونه دردی را از او دور میکند». | ||
و خطاب به [[امیرالمؤمنین]] فرمودند: «ای [[علی]]! | و خطاب به [[امیرالمؤمنین]] فرمودند: «ای [[علی]]! یس را بخوان که در آن ده اثر است: هر که آن را قرائت کند: اگر گرسنه باشد سیرگردد؛ اگر [[تشنه]] باشد، [[سیراب]] گردد؛ اگر عریان باشد، پوشانیده گردد؛ اگر عزب باشد، [[ازدواج]] کند؛ اگر ترسان باشد، [[امنیت]] یابد؛ اگر مریض باشد، [[عافیت]] یابد؛ اگر [[زندانی]] باشد، [[نجات]] یابد؛ اگر مسافر باشد، در سفرش [[یاری]] شود؛ نزد میت خوانده نمیشود مگر اینکه [[خدا]] بر او آسان گیرد؛ اگر گمشده داشته باشد، گمشدهاش را پیدا کند». | ||
[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که: «براستی برای هر چیزی [[قلبی]] است و [[قلب]] [[قرآن]] سوره [[یاسین]] است. هر کس آن را قبل از [[خواب]] یا در [[روز]]، قبل از آنکه [[شام]] شود بخواند در آن روز از محفوظین و بهره مندان باشد تا آنکه [[شام]] کند، و هر کس در شب قبل از [[خواب]] آن را [[تلاوت]] کند [[خداوند]] بر وی ۱۰۰۰ [[فرشته]] بگمارد تا او را از [[شر]] [[بدی]] و هر [[شیطان]] [[رانده شده]] و هر آسیب [[حفظ]] کنند و هر گاه در همان [[روز]] بمیرد خداوند او را وارد [[بهشت]] گرداند و ۳۰ هزار فرشته هنگام غسلش گرد آیند و برای او [[طلب آمرزش]] کنند و با [[استغفار]] او را مشایعت و بدرقه نمایند تا کنار [[قبر]]، و چون او را به قبر برند آن [[فرشتگان]] جمله در قبر با وی درآیند و [[خدا]] را [[عبادت]] کنند و [[ثواب]] او را به مرده دهند و قبرش تا هر کجا که چشم ببیند فراخ گردد و از [[فشار قبر]] ایمن باشد و همیشه از قبرش تا [[آسمان]] نوری تابان باشد تا اینکه خداوند او را از قبر بیرون آرد و چون او را برانگیخت فرشتگان خدا با او هستند و بدرقهاش کنند و با وی به [[گفتگو]] پردازند و به رویش لبخند زنند و به هر خیر و [[نیکی]] مژدهاش دهند تا او را از [[صراط]] و [[میزان]] بگذرانند و در پایگاه [[قربی]] او را بدارند که هیچ مخلوقی را جز [[مقربان]] و فرستادگان [[حق]] آن [[مقام]] و [[منزلت]] و [[قرب]] را باشد، و وی با [[پیامبران]] در آن درگاه نزد [[خدای تعالی]] باز ایستد و با غمخواران [[غم]] نخورد و با اندوهگینان [[اندوه]] نکشد و با [[زاری]] کنندگان زاری نکند. آنگاه [[خداوند تعالی]] گوید: ای [[بنده]] من [[شفاعت]] کن هر که را خواهی، که شفاعت را درباره همه بپذیرم و [[حاجت]] بخواه که هر چه خواهی به تو دهم پس وی حاجت را از خدا بخواهد که برآورده شود و شفاعت کند که پذیرفته گردد و حساب او را چون دیگران نکشند و در آنجا چون دیگران بازداشت نشود و چون زبونان و [[خوار]] شدگان [[زبون]] و خوار نگردد و به نکبت [[گناه]] و [[عمل]] [[زشتی]] که از او سر زده گرفتار نشود و برات [[آزادی]] او را سر گشاده بدو دهند تا اینکه از [[درگاه الهی]] به زیر آید و همه [[مردم]] از روی [[تعجب]] گویند: سبحان [[الله]] این [[بنده]] را حتی یک گناه نبود او از همدمان [[محمد]] {{صل}} خواهد شد. | [[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که: «براستی برای هر چیزی [[قلبی]] است و [[قلب]] [[قرآن]] سوره [[یاسین]] است. هر کس آن را قبل از [[خواب]] یا در [[روز]]، قبل از آنکه [[شام]] شود بخواند در آن روز از محفوظین و بهره مندان باشد تا آنکه [[شام]] کند، و هر کس در شب قبل از [[خواب]] آن را [[تلاوت]] کند [[خداوند]] بر وی ۱۰۰۰ [[فرشته]] بگمارد تا او را از [[شر]] [[بدی]] و هر [[شیطان]] [[رانده شده]] و هر آسیب [[حفظ]] کنند و هر گاه در همان [[روز]] بمیرد خداوند او را وارد [[بهشت]] گرداند و ۳۰ هزار فرشته هنگام غسلش گرد آیند و برای او [[طلب آمرزش]] کنند و با [[استغفار]] او را مشایعت و بدرقه نمایند تا کنار [[قبر]]، و چون او را به قبر برند آن [[فرشتگان]] جمله در قبر با وی درآیند و [[خدا]] را [[عبادت]] کنند و [[ثواب]] او را به مرده دهند و قبرش تا هر کجا که چشم ببیند فراخ گردد و از [[فشار قبر]] ایمن باشد و همیشه از قبرش تا [[آسمان]] نوری تابان باشد تا اینکه خداوند او را از قبر بیرون آرد و چون او را برانگیخت فرشتگان خدا با او هستند و بدرقهاش کنند و با وی به [[گفتگو]] پردازند و به رویش لبخند زنند و به هر خیر و [[نیکی]] مژدهاش دهند تا او را از [[صراط]] و [[میزان]] بگذرانند و در پایگاه [[قربی]] او را بدارند که هیچ مخلوقی را جز [[مقربان]] و فرستادگان [[حق]] آن [[مقام]] و [[منزلت]] و [[قرب]] را باشد، و وی با [[پیامبران]] در آن درگاه نزد [[خدای تعالی]] باز ایستد و با غمخواران [[غم]] نخورد و با اندوهگینان [[اندوه]] نکشد و با [[زاری]] کنندگان زاری نکند. آنگاه [[خداوند تعالی]] گوید: ای [[بنده]] من [[شفاعت]] کن هر که را خواهی، که شفاعت را درباره همه بپذیرم و [[حاجت]] بخواه که هر چه خواهی به تو دهم پس وی حاجت را از خدا بخواهد که برآورده شود و شفاعت کند که پذیرفته گردد و حساب او را چون دیگران نکشند و در آنجا چون دیگران بازداشت نشود و چون زبونان و [[خوار]] شدگان [[زبون]] و خوار نگردد و به نکبت [[گناه]] و [[عمل]] [[زشتی]] که از او سر زده گرفتار نشود و برات [[آزادی]] او را سر گشاده بدو دهند تا اینکه از [[درگاه الهی]] به زیر آید و همه [[مردم]] از روی [[تعجب]] گویند: سبحان [[الله]] این [[بنده]] را حتی یک گناه نبود او از همدمان [[محمد]] {{صل}} خواهد شد. | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هر کس در نهم [[شعبان]] سوره یس را با گلاب و زعفران نوشته و بنوشد در [[حفظ]] و [[امان]] خواهد بود و قلبش نیرومند و ذهنش [[قوی]] میگردد»<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۲۳۳و۲۳۰؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه(آل البیت)، جلد۶، صفحه (۲۴۷-۲۴۸)؛ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، صفحه ۱۱۰؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القران، جلد۸،صفحه (۲۵۴-۲۵۵)؛ نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل ومستنبط المسائل، جلد۴،صفحه (۳۲۳-۳۲۵)و۳۱۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، جلد۵،صفحه (۲۵۶-۲۵۸)؛ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالانوار، جلد۸۹، صفحه ۲۸۸.</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۵۹۷.</ref> | [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هر کس در نهم [[شعبان]] سوره یس را با گلاب و زعفران نوشته و بنوشد در [[حفظ]] و [[امان]] خواهد بود و قلبش نیرومند و ذهنش [[قوی]] میگردد»<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۲۳۳و۲۳۰؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه(آل البیت)، جلد۶، صفحه (۲۴۷-۲۴۸)؛ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، صفحه ۱۱۰؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القران، جلد۸،صفحه (۲۵۴-۲۵۵)؛ نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل ومستنبط المسائل، جلد۴،صفحه (۳۲۳-۳۲۵)و۳۱۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، جلد۵،صفحه (۲۵۶-۲۵۸)؛ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالانوار، جلد۸۹، صفحه ۲۸۸.</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۵۹۷.</ref> | ||
== اسامی | == اسامی سوره یس == | ||
برای سوره یس اسامی برشمردهاند: | برای سوره یس اسامی برشمردهاند: | ||
# '''[[حبیب نجار]]:''' حبیب نجار یکی از مردان با [[ایمان]] بود که در [[شهر]] [[انطاکیه]] در [[سرزمین شام]] و در میان قومی لجوج و [[طغیانگر]] میزیست. او پس از پذیرش [[دعوت پیامبر]] [[زمان]] خویش به دست [[قوم]] خود به [[شهادت]] رسید. داستان این مرد [[صالح]] در [[آیات]] ۱۳ - ۳۰ سوره یس بیان شده است. به پاس [[فداکاری]] و رشادتهای وی، این [[سوره]] به اسم او نامگذاری شده است. | # '''[[حبیب نجار]]:''' حبیب نجار یکی از مردان با [[ایمان]] بود که در [[شهر]] [[انطاکیه]] در [[سرزمین شام]] و در میان قومی لجوج و [[طغیانگر]] میزیست. او پس از پذیرش [[دعوت پیامبر]] [[زمان]] خویش به دست [[قوم]] خود به [[شهادت]] رسید. داستان این مرد [[صالح]] در [[آیات]] ۱۳ - ۳۰ سوره یس بیان شده است. به پاس [[فداکاری]] و رشادتهای وی، این [[سوره]] به اسم او نامگذاری شده است. |