تفسیر امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = تفسیر | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تاریخ]] [[تفسیر]] [[شیعه امامیه]]، به تاریخ شکل‌گیری [[شیعه]] برمی‌گردد. همان‌طور که [[جلال‌الدین سیوطی]] از [[مفسران]] معروف [[اهل‌سنت]] نوشته است، نخستین بار خود [[پیامبر اکرم]]{{صل}} کلمه شیعه را بر [[یاران علی]]{{ع}} اطلاق فرمود. | [[تاریخ]] [[تفسیر]] [[شیعه امامیه]]، به تاریخ شکل‌گیری [[شیعه]] برمی‌گردد. همان‌طور که [[جلال‌الدین سیوطی]] از [[مفسران]] معروف [[اهل‌سنت]] نوشته است، نخستین بار خود [[پیامبر اکرم]] {{صل}} کلمه شیعه را بر [[یاران علی]] {{ع}} اطلاق فرمود. | ||
[[شیعیان]] از آغاز تاریخ خود اثر چشمگیری در تفسیر [[وحی]] داشتند؛ زیرا به آبشخور وحی و عدیل [[قرآن]] یعنی علی{{ع}} و خاندانش روی آوردند. | [[شیعیان]] از آغاز تاریخ خود اثر چشمگیری در تفسیر [[وحی]] داشتند؛ زیرا به آبشخور وحی و عدیل [[قرآن]] یعنی علی {{ع}} و خاندانش روی آوردند. | ||
شیعه در [[تفسیر قرآن]] از دو منبع اصیل [[قرآنی]] بهره‌مند بوده است: | شیعه در [[تفسیر قرآن]] از دو منبع اصیل [[قرآنی]] بهره‌مند بوده است: | ||
#[[میراث]] [[غنی]] و [[ارزشمند]] [[احادیث]] [[اهل‌بیت]]{{ع}}؛ | # [[میراث]] [[غنی]] و [[ارزشمند]] [[احادیث]] [[اهل‌بیت]] {{ع}}؛ | ||
#[[اجتهاد]] بر اساس روشهای اتخاذ شده از [[ائمه معصوم]]{{ع}}. | # [[اجتهاد]] بر اساس روشهای اتخاذ شده از [[ائمه معصوم]] {{ع}}. | ||
از آنجا که شیعه به [[عصمت امامان]]{{ع}} [[معتقد]] است، گفتار و [[عمل]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{ع}} را برای همگان [[حجت]] [[قطعی]]، و دیدگاه‌های [[صحابه]] و [[تابعین]] را فاقد [[حجیت]] می‌داند و به [[احادیث معتبر]] [[تفسیری]] که از راه‌های مطمئن از پیامبر{{صل}} یا [[ائمه]]{{ع}} رسیده باشد، استناد می‌جوید، و اجتهاد را نیز به معنای شیوه [[استنباط]] مطالب بر اساس این احادیث معتبر می‌داند. | از آنجا که شیعه به [[عصمت امامان]] {{ع}} [[معتقد]] است، گفتار و [[عمل]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}} را برای همگان [[حجت]] [[قطعی]]، و دیدگاه‌های [[صحابه]] و [[تابعین]] را فاقد [[حجیت]] می‌داند و به [[احادیث معتبر]] [[تفسیری]] که از راه‌های مطمئن از پیامبر {{صل}} یا [[ائمه]] {{ع}} رسیده باشد، استناد می‌جوید، و اجتهاد را نیز به معنای شیوه [[استنباط]] مطالب بر اساس این احادیث معتبر می‌داند. | ||
صحابه و تابعین پس از اهل‌بیت{{ع}} همانند [[ابن‌عباس]]، [[ابن‌مسعود]]، [[جابر بن عبد الله انصاری]]، [[ابی بن کعب]] و [[میثم تمار]] در زمینه گسترش تفسیر [[شیعی]] تلاش‌های چشمگیری کرده‌اند. | صحابه و تابعین پس از اهل‌بیت {{ع}} همانند [[ابن‌عباس]]، [[ابن‌مسعود]]، [[جابر بن عبد الله انصاری]]، [[ابی بن کعب]] و [[میثم تمار]] در زمینه گسترش تفسیر [[شیعی]] تلاش‌های چشمگیری کرده‌اند. | ||
در دوره تابعین، [[تفسیر شیعه]] با [[سعید بن جبیر]] [[شهید]] راه [[تشیع]] آغاز شد و با [[مجاهد بن جبر]] ادامه یافت. | در دوره تابعین، [[تفسیر شیعه]] با [[سعید بن جبیر]] [[شهید]] راه [[تشیع]] آغاز شد و با [[مجاهد بن جبر]] ادامه یافت. | ||
[[عالمان شیعه]]، تفسیر قرآن را با [[احتیاط]] بیشتری پی‌گرفته‌اند؛ زیرا اولاً [[امامان]]{{ع}} از [[تفسیر به رأی]] و [[بازی]] با قرآن و سنجش [[کلام الهی]] با [[عقل]] محدود بشری برحذر داشته‌اند؛ ثانیاً شیعه در مدت طولانی حضور ائمه اطهار{{ع}} به علت دسترسی به [[واقعیت]] [[شریعت]] و تفسیر [[حقیقی]] و قطعی اهل‌بیت{{ع}} از [[آیات]]، خود را از اجتهاد شخصی [[بی‌نیاز]] می‌دانستند. | [[عالمان شیعه]]، تفسیر قرآن را با [[احتیاط]] بیشتری پی‌گرفته‌اند؛ زیرا اولاً [[امامان]] {{ع}} از [[تفسیر به رأی]] و [[بازی]] با قرآن و سنجش [[کلام الهی]] با [[عقل]] محدود بشری برحذر داشته‌اند؛ ثانیاً شیعه در مدت طولانی حضور ائمه اطهار {{ع}} به علت دسترسی به [[واقعیت]] [[شریعت]] و تفسیر [[حقیقی]] و قطعی اهل‌بیت {{ع}} از [[آیات]]، خود را از اجتهاد شخصی [[بی‌نیاز]] می‌دانستند. | ||
این دو عامل در کنار فشارهای [[سیاسی]] سبب شد روند [[نگارش]] تفسیر قرآن نزد شیعه با احتیاط پیش برود. | این دو عامل در کنار فشارهای [[سیاسی]] سبب شد روند [[نگارش]] تفسیر قرآن نزد شیعه با احتیاط پیش برود. | ||
در [[دوران غیبت]] [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} به دلیل نیاز به تفسیر قرآن و عدم دسترسی به [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} حرکت [[علمی]] شیعه افزایش یافت و پس از یک [[فترت]] نسبتاً طولانی بار دیگر [[گرایش]] به [[تفسیر]] و [[علوم قرآنی]] [[شتاب]] بیشتر گرفت و در قرن اخیر به اوج خود رسید<ref>جلالیان، حبیب الله، تاریخ تفسیر قرآن کریم، صفحه (۱۶۸-۱۷۸)؛ عمید زنجانی، عباسعلی، مبانی و روشهای تفسیر قرآن، صفحه (۷۴-۷۸)؛ خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۶۵۳-۶۵۴)</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۶۰.</ref> | در [[دوران غیبت]] [[حضرت ولی‌عصر]] {{ع}} به دلیل نیاز به تفسیر قرآن و عدم دسترسی به [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} حرکت [[علمی]] شیعه افزایش یافت و پس از یک [[فترت]] نسبتاً طولانی بار دیگر [[گرایش]] به [[تفسیر]] و [[علوم قرآنی]] [[شتاب]] بیشتر گرفت و در قرن اخیر به اوج خود رسید<ref>جلالیان، حبیب الله، تاریخ تفسیر قرآن کریم، صفحه (۱۶۸-۱۷۸)؛ عمید زنجانی، عباسعلی، مبانی و روشهای تفسیر قرآن، صفحه (۷۴-۷۸)؛ خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۶۵۳-۶۵۴)</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۶۰.</ref> | ||
==[[تفاسیر]] [[امامیه]]== | == [[تفاسیر]] [[امامیه]] == | ||
چند نمونه از آثار مهم [[شیعه]] در زمینه [[تفسیر]] [[قرآن کریم]]: | چند نمونه از آثار مهم [[شیعه]] در زمینه [[تفسیر]] [[قرآن کریم]]: | ||
#تفسیر [[محمد بن مسعود بن محمد عیاشی تمیمی کوفی سمرقندی]] مشهور به [[عیاشی]] از علمای [[قرن سوم هجری]]، معروف به [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]]؛ | # تفسیر [[محمد بن مسعود بن محمد عیاشی تمیمی کوفی سمرقندی]] مشهور به [[عیاشی]] از علمای [[قرن سوم هجری]]، معروف به [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]]؛ | ||
# [[تفسیر قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] منسوب به [[علی بن ابراهیم قمی]] (ایشان که تا [[سال ۳۰۷ ق]] می‌زیسته، از بزرگان روات شیعه و تفسیر وی از مشهورترین مصادر تفسیر امامیه است)؛ | # [[تفسیر قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] منسوب به [[علی بن ابراهیم قمی]] (ایشان که تا [[سال ۳۰۷ ق]] می‌زیسته، از بزرگان روات شیعه و تفسیر وی از مشهورترین مصادر تفسیر امامیه است)؛ | ||
# [[تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید (کتاب)|تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید]]؛ [[شیخ مفید]] را باید از بزرگ‌ترین [[متکلمان شیعه]] دانست. اثر [[تفسیری]] ایشان از میان نوشته‌ها و تألیفات متعدد به جای مانده از وی استخراج شده است و شامل همه [[آیات قرآن]] نیست؛ | # [[تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید (کتاب)|تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید]]؛ [[شیخ مفید]] را باید از بزرگ‌ترین [[متکلمان شیعه]] دانست. اثر [[تفسیری]] ایشان از میان نوشته‌ها و تألیفات متعدد به جای مانده از وی استخراج شده است و شامل همه [[آیات قرآن]] نیست؛ | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۴: | ||
# [[تفسیر المیزان (کتاب)|تفسیر المیزان]] تألیف [[سید محمد حسین طباطبائی]]؛ از بزرگ‌ترین [[مفاخر]] [[جهان اسلام]] | # [[تفسیر المیزان (کتاب)|تفسیر المیزان]] تألیف [[سید محمد حسین طباطبائی]]؛ از بزرگ‌ترین [[مفاخر]] [[جهان اسلام]] | ||
# [[تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب (کتاب)|تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب]]، تألیف میرزا [[محمد بن محمد رضا قمی مشهدی]] [[تفسیری]] به [[زبان عربی]] که [[تفسیر]] همه [[آیات قرآن]] را دارد و [[مفسِّر]] کوشیده است تا چکیده همه تفسیرهای پیش از خود را در آن گردآورد؛ | # [[تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب (کتاب)|تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب]]، تألیف میرزا [[محمد بن محمد رضا قمی مشهدی]] [[تفسیری]] به [[زبان عربی]] که [[تفسیر]] همه [[آیات قرآن]] را دارد و [[مفسِّر]] کوشیده است تا چکیده همه تفسیرهای پیش از خود را در آن گردآورد؛ | ||
# [[تفسیر نورالثقلین (کتاب)|تفسیر نورالثقلین]] اثر شیخ [[عبد علی بن جمعه عروسی حویزی]]، کاری [[روایی]] که در آن به [[روایات پیامبر]] [[اکرم]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{ع}} تکیه شده است؛ | # [[تفسیر نورالثقلین (کتاب)|تفسیر نورالثقلین]] اثر شیخ [[عبد علی بن جمعه عروسی حویزی]]، کاری [[روایی]] که در آن به [[روایات پیامبر]] [[اکرم]] {{صل}} و [[امامان معصوم]] {{ع}} تکیه شده است؛ | ||
# [[البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|البرهان فی تفسیر القرآن]] تألیف [[علامه]] [[سید هاشم بن سلیمان بن اسماعیل بحرانی]] مشهور به [[سید هاشم بحرانی]]، حاوی [[روایات تفسیری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{ع}}؛ | # [[البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|البرهان فی تفسیر القرآن]] تألیف [[علامه]] [[سید هاشم بن سلیمان بن اسماعیل بحرانی]] مشهور به [[سید هاشم بحرانی]]، حاوی [[روایات تفسیری]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه اطهار]] {{ع}}؛ | ||
# [[الفرقان فی تفسیر القرآن (کتاب)|الفرقان فی تفسیر القرآن]]، نوشته شیخ [[علی روحانی نجف آبادی]]. مؤلف پس از ذکر [[آیه]]، نخست معنای آن را توضیح و لغات مشکل را واژه‌شناسی می‌کند. چنانچه روایتی از طریق [[اهل بیت]]{{ع}} به مناسبت [[سوره]] و آیه رسیده باشد ذکر می‌نماید. در این زمینه به اقوال [[صحابه]] و [[تابعین]] و گاه گفتار [[اصحاب]] [[مذاهب]] توجه می‌کند و بیان آنها را در تشریح مطالب آیه به کار می‌گیرد. اگر آیه‌ای جزء [[آیات الاحکام]] باشد، مسائل [[فقهی]] آن را متعرض می‌شود. جلد اول و جلد دوم این تفسیر در [[قم]] (بی تا بی‌نا) به چاپ رسیده و بقیه مجلدات تنها به صورت تایپ و دستی در نسخه‌های محدود تکثیر و در برخی از کتابخانه‌های قم مانند دارالقرآن و مرکز [[فرهنگ قرآن]] موجود می‌باشد؛ | # [[الفرقان فی تفسیر القرآن (کتاب)|الفرقان فی تفسیر القرآن]]، نوشته شیخ [[علی روحانی نجف آبادی]]. مؤلف پس از ذکر [[آیه]]، نخست معنای آن را توضیح و لغات مشکل را واژه‌شناسی می‌کند. چنانچه روایتی از طریق [[اهل بیت]] {{ع}} به مناسبت [[سوره]] و آیه رسیده باشد ذکر می‌نماید. در این زمینه به اقوال [[صحابه]] و [[تابعین]] و گاه گفتار [[اصحاب]] [[مذاهب]] توجه می‌کند و بیان آنها را در تشریح مطالب آیه به کار می‌گیرد. اگر آیه‌ای جزء [[آیات الاحکام]] باشد، مسائل [[فقهی]] آن را متعرض می‌شود. جلد اول و جلد دوم این تفسیر در [[قم]] (بی تا بی‌نا) به چاپ رسیده و بقیه مجلدات تنها به صورت تایپ و دستی در نسخه‌های محدود تکثیر و در برخی از کتابخانه‌های قم مانند دارالقرآن و مرکز [[فرهنگ قرآن]] موجود می‌باشد؛ | ||
# [[تفسیر الکاشف (کتاب)|تفسیر الکاشف]]، اثر [[محمد جواد مغنیه]] که به سبک [[تفسیر القرآن الحکیم (کتاب)|تفسیر المنار]] اما موجزتر از آن است و از [[تأویل]] بی‌جا اجتناب کرده است؛ | # [[تفسیر الکاشف (کتاب)|تفسیر الکاشف]]، اثر [[محمد جواد مغنیه]] که به سبک [[تفسیر القرآن الحکیم (کتاب)|تفسیر المنار]] اما موجزتر از آن است و از [[تأویل]] بی‌جا اجتناب کرده است؛ | ||
# [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان فی تفسیر القرآن]] نوشته علاّمه [[سید محمد حسین طباطبایی]]. این تفسیر از مهم‌ترین و [[جامع‌ترین]] [[تفاسیر شیعه]] به شمار می‌آید. دکتر [[فهد الرومی]] درباره [[تفسیر المیزان]] می‌گوید: "با نگاهی کوتاه در این تفسیر معلوم می‌شود این کتاب برای [[علما]] نوشته شده است، نه [[عوام]]؛ زیرا مباحث دقیق و عمیقی در این کتاب وجود دارد… این [[تفسیر]] از [[بهترین]] [[تفاسیر قرآن]] در قرن حاضر است"<ref> | # [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان فی تفسیر القرآن]] نوشته علاّمه [[سید محمد حسین طباطبایی]]. این تفسیر از مهم‌ترین و [[جامع‌ترین]] [[تفاسیر شیعه]] به شمار می‌آید. دکتر [[فهد الرومی]] درباره [[تفسیر المیزان]] می‌گوید: "با نگاهی کوتاه در این تفسیر معلوم می‌شود این کتاب برای [[علما]] نوشته شده است، نه [[عوام]]؛ زیرا مباحث دقیق و عمیقی در این کتاب وجود دارد… این [[تفسیر]] از [[بهترین]] [[تفاسیر قرآن]] در قرن حاضر است"<ref>رومی، فهدبن عبدالرحمان، اتجاهات التفسیر فی القرن الرابع عشر، جلد۱،صفحه ۲۴۹؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون، جلد۲،صفحه (۴۶-۴۹)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۸۲۷-۸۲۹)؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر، صفحه (۲۶۱-۴۸۵)</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۶۸۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۴۹: | خط ۱۴۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۷
مقدمه
تاریخ تفسیر شیعه امامیه، به تاریخ شکل‌گیری شیعه برمی‌گردد. همان‌طور که جلال‌الدین سیوطی از مفسران معروف اهل‌سنت نوشته است، نخستین بار خود پیامبر اکرم (ص) کلمه شیعه را بر یاران علی (ع) اطلاق فرمود.
شیعیان از آغاز تاریخ خود اثر چشمگیری در تفسیر وحی داشتند؛ زیرا به آبشخور وحی و عدیل قرآن یعنی علی (ع) و خاندانش روی آوردند.
شیعه در تفسیر قرآن از دو منبع اصیل قرآنی بهره‌مند بوده است:
از آنجا که شیعه به عصمت امامان (ع) معتقد است، گفتار و عمل پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) را برای همگان حجت قطعی، و دیدگاه‌های صحابه و تابعین را فاقد حجیت می‌داند و به احادیث معتبر تفسیری که از راه‌های مطمئن از پیامبر (ص) یا ائمه (ع) رسیده باشد، استناد می‌جوید، و اجتهاد را نیز به معنای شیوه استنباط مطالب بر اساس این احادیث معتبر می‌داند.
صحابه و تابعین پس از اهل‌بیت (ع) همانند ابن‌عباس، ابن‌مسعود، جابر بن عبد الله انصاری، ابی بن کعب و میثم تمار در زمینه گسترش تفسیر شیعی تلاش‌های چشمگیری کرده‌اند.
در دوره تابعین، تفسیر شیعه با سعید بن جبیر شهید راه تشیع آغاز شد و با مجاهد بن جبر ادامه یافت.
عالمان شیعه، تفسیر قرآن را با احتیاط بیشتری پی‌گرفته‌اند؛ زیرا اولاً امامان (ع) از تفسیر به رأی و بازی با قرآن و سنجش کلام الهی با عقل محدود بشری برحذر داشته‌اند؛ ثانیاً شیعه در مدت طولانی حضور ائمه اطهار (ع) به علت دسترسی به واقعیت شریعت و تفسیر حقیقی و قطعی اهل‌بیت (ع) از آیات، خود را از اجتهاد شخصی بی‌نیاز می‌دانستند.
این دو عامل در کنار فشارهای سیاسی سبب شد روند نگارش تفسیر قرآن نزد شیعه با احتیاط پیش برود.
در دوران غیبت حضرت ولی‌عصر (ع) به دلیل نیاز به تفسیر قرآن و عدم دسترسی به امام معصوم (ع) حرکت علمی شیعه افزایش یافت و پس از یک فترت نسبتاً طولانی بار دیگر گرایش به تفسیر و علوم قرآنی شتاب بیشتر گرفت و در قرن اخیر به اوج خود رسید[۱].[۲]
تفاسیر امامیه
چند نمونه از آثار مهم شیعه در زمینه تفسیر قرآن کریم:
- تفسیر محمد بن مسعود بن محمد عیاشی تمیمی کوفی سمرقندی مشهور به عیاشی از علمای قرن سوم هجری، معروف به تفسیر عیاشی؛
- تفسیر قمی منسوب به علی بن ابراهیم قمی (ایشان که تا سال ۳۰۷ ق می‌زیسته، از بزرگان روات شیعه و تفسیر وی از مشهورترین مصادر تفسیر امامیه است)؛
- تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید؛ شیخ مفید را باید از بزرگ‌ترین متکلمان شیعه دانست. اثر تفسیری ایشان از میان نوشته‌ها و تألیفات متعدد به جای مانده از وی استخراج شده است و شامل همه آیات قرآن نیست؛
- التبیان فی تفسیر القرآن (تفسیر التبیان)، تألیف شیخ اب‍ی‌ج‍ع‍ف‍ر محمد بن حسن طوسی مشهور به شیخ طوسی، نخستین تفسیر شیعه که میان نقل و عقل جمع کرده است و بسیاری از مفسران از جمله مرحوم طبرسی، صاحب تفسیر مجمع‌البیان به آن اعتماد کرده‌اند؛
- روض الجنان و روح الجنان به زبان فارسی، تألیف جمال‌الدین حسین بن علی بن محمد بن احمد خزاعی معروف به ابوالفتوح رازی به زبان فارسی که در دقت‌نظر کم‌نظیر است و مفسران بزرگی نظیر زمخشری، فخر رازی، فتح‌الله کاشانی و... به‌این تفسیر اعتماد کرده‌اند؛
- مجمع البیان فی تفسیر القرآن تألیف فضل بن حسن طبرسی از بهترین و مشهورترین تفسیرهای شیعه و دارای ترتیب و تبویب دقیق. در این تفسیر، میان لغت و إعراب و بیان سبب نزول و... جمع شده است؛
- تفسیر جوامع الجامع تألیف فضل بن حسن طبرسی
- تفسیر صافی تألیف فیض کاشانی
- تفسیر المیزان تألیف سید محمد حسین طباطبائی؛ از بزرگ‌ترین مفاخر جهان اسلام
- تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تألیف میرزا محمد بن محمد رضا قمی مشهدی تفسیری به زبان عربی که تفسیر همه آیات قرآن را دارد و مفسِّر کوشیده است تا چکیده همه تفسیرهای پیش از خود را در آن گردآورد؛
- تفسیر نورالثقلین اثر شیخ عبد علی بن جمعه عروسی حویزی، کاری روایی که در آن به روایات پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) تکیه شده است؛
- البرهان فی تفسیر القرآن تألیف علامه سید هاشم بن سلیمان بن اسماعیل بحرانی مشهور به سید هاشم بحرانی، حاوی روایات تفسیری از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع)؛
- الفرقان فی تفسیر القرآن، نوشته شیخ علی روحانی نجف آبادی. مؤلف پس از ذکر آیه، نخست معنای آن را توضیح و لغات مشکل را واژه‌شناسی می‌کند. چنانچه روایتی از طریق اهل بیت (ع) به مناسبت سوره و آیه رسیده باشد ذکر می‌نماید. در این زمینه به اقوال صحابه و تابعین و گاه گفتار اصحاب مذاهب توجه می‌کند و بیان آنها را در تشریح مطالب آیه به کار می‌گیرد. اگر آیه‌ای جزء آیات الاحکام باشد، مسائل فقهی آن را متعرض می‌شود. جلد اول و جلد دوم این تفسیر در قم (بی تا بی‌نا) به چاپ رسیده و بقیه مجلدات تنها به صورت تایپ و دستی در نسخه‌های محدود تکثیر و در برخی از کتابخانه‌های قم مانند دارالقرآن و مرکز فرهنگ قرآن موجود می‌باشد؛
- تفسیر الکاشف، اثر محمد جواد مغنیه که به سبک تفسیر المنار اما موجزتر از آن است و از تأویل بی‌جا اجتناب کرده است؛
- المیزان فی تفسیر القرآن نوشته علاّمه سید محمد حسین طباطبایی. این تفسیر از مهم‌ترین و جامع‌ترین تفاسیر شیعه به شمار می‌آید. دکتر فهد الرومی درباره تفسیر المیزان می‌گوید: "با نگاهی کوتاه در این تفسیر معلوم می‌شود این کتاب برای علما نوشته شده است، نه عوام؛ زیرا مباحث دقیق و عمیقی در این کتاب وجود دارد… این تفسیر از بهترین تفاسیر قرآن در قرن حاضر است"[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- تفاسیر تابعین تابعین
- تفاسیر تک نگار
- تفاسیر عصر جدید
- تفاسیر عصر کهن
- تفسیر اجتهادی
- تفسیر اجمالی قرآن
- تفسیر اِعراب
- تفسیر باطنی
- تفسیر پلورالیستی قرآن
- تفسیر تبیینی قرآن
- تفسیر تحلیلی
- تفسیر تدبری قرآن
- تفسیر تمسکی قرآن
- تفسیر در عصر تابعین
- تفسیر در عصر تدوین
- تفسیر در عصر پیامبر خاتم
- تفسیر درایی
- تفسیر زبدة البیان
- تفسیر سکولاریستی قرآن
- تفسیر سیستمی
- تفسیر عبدالله بن عباس
- تفسیر قرآن به قرآن
- تفسیر لفظی قرآن
- تفسیر لیبرالیستی قرآن
- تفسیر مأثور
- تفسیر مجمل به مبین
- تفسیر مطلق به مقید
- تفسیر معتزلیان جدید
- تفسیر معنا
- تفسیر معنوی قرآن
- تفسیر موضوع
- تفسیر وجوه قرآن
- تفسیر ترتیبی
- تفسیر مزجی
- تفسیر موضوعی
- تفسیر اهل بیت
- تفسیر پیامبر خاتم
- تفسیر تابعین
- تفسیر دوران نهضت‌های اصلاحی
- تفسیر صحابه
- تفسیر عصر جدید
- تفسیر باطن قرآن
- تفسیر ظاهر قرآن
- تفسیر اهل‌سنت
- تفسیر باطنیه
- تفسیر خوارج
- تفسیر شیعه
- تفسیر متصوفه
- تفسیر اجتماعی
- تفسیر اخلاقی
- تفسیر ادبی
- تفسیر اشاری
- تفسیر به رأی
- تفسیر بیانی
- تفسیر پوزیتیویستی
- تفسیر تاریخی
- تفسیر تربیتی
- تفسیر رمزی
- تفسیر عرفانی
- تفسیر علمی
- تفسیر فقهی
- تفسیر فلسفی
- تفسیر کلامی
- آداب تفسیر قرآن
- آراء تفسیری
- اسرائیلیات در تفسیر
- اقطاب اسرائیلیات
- اقطاب وضّاعین
- اولین مدون تفسیر
- تأویل قرآن
- تدوین تفسیر قرآن
- تفاسیر قرآن
- تفسیر پذیری قرآن
- تفسیر نگاری
- تنزیل قرآن
- توقیفیت تفسیر قرآن
- جری و تطبیق
- روایات تفسیری
- روشهای تفسیری
- سیاق عام
- شرافت تفسیر قرآن
- طرق تفسیری
- غرایب تفسیر
- فضیلت تفسیر قرآن
- قواعد تفسیر
- مبادی تفسیر
- مدارس تفسیر قرآن
- مراتب تفسیر
- مراحل تفسیر
- مصادر نقلی تفسیر
- مفسران
- مقدمات تفسیر
- مکاتب تفسیری
- منابع تفسیر
- تأویل قرآن
منابع
پانویس
- ↑ جلالیان، حبیب الله، تاریخ تفسیر قرآن کریم، صفحه (۱۶۸-۱۷۸)؛ عمید زنجانی، عباسعلی، مبانی و روشهای تفسیر قرآن، صفحه (۷۴-۷۸)؛ خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۶۵۳-۶۵۴)
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۶۰.
- ↑ رومی، فهدبن عبدالرحمان، اتجاهات التفسیر فی القرن الرابع عشر، جلد۱،صفحه ۲۴۹؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون، جلد۲،صفحه (۴۶-۴۹)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۸۲۷-۸۲۹)؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر، صفحه (۲۶۱-۴۸۵)
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۶۸۶.