تفسیر عبدالوهاب بن عطاء عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عبدالوهاب بن عطاء عجلی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
این [[تفسیر]] را [[ابن ندیم]] با همین عنوان در شمار تألیفات [[عبدالوهاب بن عطاء عجلی]] ذکر کرده<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۴.</ref> و [[داوودی]] در معرفی وی با عبارت | این [[تفسیر]] را [[ابن ندیم]] با همین عنوان در شمار تألیفات [[عبدالوهاب بن عطاء عجلی]] ذکر کرده<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۴.</ref> و [[داوودی]] در معرفی وی با عبارت {{عربی|"صنّف التفسير"}} و... از این تفسیر خبر داده است<ref>ر. ک: داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۳۶۴، رقم ۳۱۵.</ref>. [[اسماعیل پاشا]] نیز از مؤلف این تفسیر با عنوان {{عربی|"الخفاف البصري"}} یاد کرده و با عبارت {{عربی|"له تفسير القرآن"}} از این تفسیر خبر داده است<ref>بغدادی، هدیة العارفین، ج۵، ص۶۳۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۴: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
*[[عبدالوهاب بن عطاء عجلی]] | * [[عبدالوهاب بن عطاء عجلی]] | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۳
مقدمه
این تفسیر را ابن ندیم با همین عنوان در شمار تألیفات عبدالوهاب بن عطاء عجلی ذکر کرده[۱] و داوودی در معرفی وی با عبارت "صنّف التفسير" و... از این تفسیر خبر داده است[۲]. اسماعیل پاشا نیز از مؤلف این تفسیر با عنوان "الخفاف البصري" یاد کرده و با عبارت "له تفسير القرآن" از این تفسیر خبر داده است[۳].[۴]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن ندیم، الفهرست، ص۲۸۴.
- ↑ ر. ک: داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۳۶۴، رقم ۳۱۵.
- ↑ بغدادی، هدیة العارفین، ج۵، ص۶۳۶.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۳.