اذن در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۱

مقدمه

إِذنْ: علم و دانستن، کاری را به إذن کسی انجام‌ دادن یعنی با اطلاع و آگاهی وی کاری را به‌ انجام‌ رساندن ^[۱]، اجازه‌ دادن، فرمان‌ دادن^[۲].

﴿فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ﴾^[۳].

در چارچوب قدرت، کسی صاحب اِذن (من له الاذن) است که از نظر قدرتِ عرفی، قانونی و شرعی، فرادستِ افراد دیگر باشد. اِذن به جعل تکوینی به خدای تعالی ﴿إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ﴾^[۴] و به جعل تشریعی و اعتبار شرعی، برای رسول خدا به عنوان امام و رهبر جامعه ﴿وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ﴾^[۵] و مؤمنان به عناوین مختلف تعلق گرفته است؛ از جمله اذن ولیّ در ازدواج، اذن صاحب‌خانه برای دخول در حریم شخصی او، اذن به جنگ در دفاع از جان و مال و سرزمین و...^[۶]^[۷].

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۰۰.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.
↑ «پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده» سوره نور، آیه ۶۲.
↑ «مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.
↑ «و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.
↑ محمود سرمدی، "اذن"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۱۸۴.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۴-۶۵.

[1] خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۰۰.

[2] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.

[3] «پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده» سوره نور، آیه ۶۲.

[4] «مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.

[5] «و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.

[6] محمود سرمدی، "اذن"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۱۸۴.

[7] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۴-۶۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = اذن
-| عنوان مدخل  = [[اذن]]
+| عنوان مدخل  = اذن
-| مداخل مرتبط = [[اذن در قرآن]] - [[اذن در حدیث]] - [[اذن در فقه سیاسی]]
+| مداخل مرتبط = [[اذن در قرآن]] - [[اذن در فقه اسلامی]] - [[اذن در فقه سیاسی]] - [[اذن در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[اذن در معارف و سیره رضوی]]
-| پرسش مرتبط  = اذن (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
+== مقدمه ==
+إِذنْ: [[علم]] و دانستن، کاری را به إذن کسی انجام‌ دادن یعنی با اطلاع و [[آگاهی]] وی کاری را به‌ انجام‌ رساندن <ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۰۰.</ref>، اجازه‌ دادن، فرمان‌ دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref>.
-== مقدمه ==
+{{متن قرآن|فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ}}<ref>«پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده» سوره نور، آیه ۶۲.</ref>.
-* إِذنْ: [[علم]] و دانستن، کاری را به إذن کسی انجام‌ دادن یعنی با اطلاع و [[آگاهی]] وی کاری را به‌ انجام‌ رساندن <ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۰۰.</ref>، اجازه‌ دادن، فرمان‌ دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۴.</ref>.
-*{{متن قرآن|فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ}}<ref>«پس چون برای کاری از تو اجازه خواستند به هر یک از آنان که خواستی اجازه بده» سوره نور، آیه ۶۲.</ref>.
+در چارچوب [[قدرت]]، کسی صاحب اِذن (من له الاذن) است که از نظر قدرتِ عرفی، قانونی و [[شرعی]]، فرادستِ افراد دیگر باشد. اِذن به [[جعل]] [[تکوینی]] به [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> و به [[جعل]] [[تشریعی]] و اعتبار [[شرعی]]، برای [[رسول خدا]] به عنوان [[امام]] و [[رهبر]] [[جامعه]] {{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ}}<ref>«و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.</ref> و [[مؤمنان]] به عناوین مختلف تعلق گرفته است؛ از جمله [[اذن]] [[ولیّ]] در [[ازدواج]]، [[اذن]] صاحب‌خانه برای دخول در [[حریم]] شخصی او، [[اذن]] به [[جنگ]] در [[دفاع]] از [[جان]] و [[مال]] و سرزمین و...<ref>محمود سرمدی، "اذن"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۱۸۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۴-۶۵.</ref>.
-* در چارچوب [[قدرت]]، کسی صاحب اِذن (من له الاذن) است که از نظر قدرتِ عرفی، قانونی و [[شرعی]]، فرادستِ افراد دیگر باشد. اِذن به [[جعل]] [[تکوینی]] به [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}}<ref>«مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند» سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> و به [[جعل]] [[تشریعی]] و اعتبار [[شرعی]]، برای [[رسول خدا]] به عنوان [[امام]] و [[رهبر]] [[جامعه]] {{متن قرآن|وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ}}<ref>«و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.</ref> و [[مؤمنان]] به عناوین مختلف تعلق گرفته است؛ از جمله [[اذن]] [[ولیّ]] در [[ازدواج]]، [[اذن]] صاحب‌خانه برای دخول در [[حریم]] شخصی او، [[اذن]] به [[جنگ]] در [[دفاع]] از [[جان]] و [[مال]] و سرزمین و...<ref>محمود سرمدی، "اذن"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۱۸۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۴-۶۵.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
+#[[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
 {{پایان منابع}}