معمر بن خلاد بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = معمر بن خلاد بغدادی | مداخل مرتبط = معمر بن خلاد بغدادی در معارف و سیره رضوی| پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوخلاد معمر بن خلاد بن ابی‌خلاد بغدادی از اصحاب امام کاظم<ref>رجال البرقی، ص۵۳.</ref> و ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = معمر بن خلاد بغدادی | مداخل مرتبط = [[معمر بن خلاد بغدادی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام کاظم| عنوان مدخل = معمر بن خلاد بغدادی | مداخل مرتبط = [[معمر بن خلاد بغدادی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوخلاد معمر بن خلاد بن ابی‌خلاد بغدادی]] از [[اصحاب]] [[امام کاظم]]<ref>رجال البرقی، ص۵۳.</ref> و [[امام رضا]]{{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۹۰.</ref> و از امام رضا{{ع}}، <ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.</ref> [[معاویة بن وهب]]<ref>تنقیح المقال، ج۳، ص۲۳۴.</ref> و [[ریّان بن صلت]] [[روایت]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۴۷.</ref> [[رجال‌نویسان]] وی را [[اهل بغداد]] و فردی [[موثق]] دانسته‌اند. راویانی مانند [[محمد بن عیسی بن زیاد]]،<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.</ref>[[جعفر بن محمد بن اسماعیل]]، <ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۲.</ref> صفار،<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۳۶.</ref> و [[معاویه بن حکیم]] از ابوخلاد [[حدیث]] شنیده و روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۲.</ref> [[کلینی]] نوشته است که ابوخلاد از جمله راویانی است که [[امامت امام جواد]]{{ع}} را از امام رضا{{ع}} نقل کرده است.<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲۰ و ۳۲۱.</ref> [[شیخ طوسی]] دو اثر برای او ذکر کرده است: یکی با عنوان کتاب و دیگری کتاب الزهد<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۷۲ - ۷۷۳.</ref> | [[ابوخلاد معمر بن خلاد بن ابی‌خلاد بغدادی]] از [[اصحاب]] [[امام کاظم]]<ref>رجال البرقی، ص۵۳.</ref> و [[امام رضا]]{{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۹۰.</ref> و از امام رضا{{ع}}، <ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.</ref> [[معاویة بن وهب]]<ref>تنقیح المقال، ج۳، ص۲۳۴.</ref> و [[ریّان بن صلت]] [[روایت]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۴۷.</ref> [[رجال‌نویسان]] وی را [[اهل بغداد]] و فردی [[موثق]] دانسته‌اند. راویانی مانند [[محمد بن عیسی بن زیاد]]،<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.</ref>[[جعفر بن محمد بن اسماعیل]]، <ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۲.</ref> صفار،<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۳۶.</ref> و [[معاویه بن حکیم]] از ابوخلاد [[حدیث]] شنیده و روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۲.</ref> [[کلینی]] نوشته است که ابوخلاد از جمله راویانی است که [[امامت امام جواد]]{{ع}} را از امام رضا{{ع}} نقل کرده است.<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲۰ و ۳۲۱.</ref> [[شیخ طوسی]] دو اثر برای او ذکر کرده است: یکی با عنوان کتاب و دیگری کتاب الزهد<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۷۲ - ۷۷۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۲: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
[[رده:اصحاب امام کاظم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام کاظم است. معمر بن خلاد بغدادی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: معمر بن خلاد بغدادی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوخلاد معمر بن خلاد بن ابی‌خلاد بغدادی از اصحاب امام کاظم[۱] و امام رضا(ع) بود[۲] و از امام رضا(ع)، [۳] معاویة بن وهب[۴] و ریّان بن صلت روایت کرده است.[۵] رجال‌نویسان وی را اهل بغداد و فردی موثق دانسته‌اند. راویانی مانند محمد بن عیسی بن زیاد،[۶]جعفر بن محمد بن اسماعیل، [۷] صفار،[۸] و معاویه بن حکیم از ابوخلاد حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.[۹] کلینی نوشته است که ابوخلاد از جمله راویانی است که امامت امام جواد(ع) را از امام رضا(ع) نقل کرده است.[۱۰] شیخ طوسی دو اثر برای او ذکر کرده است: یکی با عنوان کتاب و دیگری کتاب الزهد[۱۱].[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال البرقی، ص۵۳.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۹۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.
- ↑ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۳۴.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۴۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۷۳.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۲.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۳۳۶.
- ↑ جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۲.
- ↑ الکافی، ج۱، ص۳۲۰ و ۳۲۱.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۷۲ - ۷۷۳.