|
|
(۶۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{خرد}} | | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = کتاب آسمانی| عنوان مدخل = انجیل| مداخل مرتبط = [[انجیل در قرآن]] - [[انجیل در حدیث]] - [[انجیل در فقه اسلامی]] - [[انجیل در کلام اسلامی]] - [[انجیل در معارف مهدویت]] - [[انجیل در معارف و سیره رضوی]]|| پرسش مرتبط = }} |
| {{نبوت}}
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[انجیل در قرآن]] | [[انجیل در حدیث]] | [[انجیل در نهج البلاغه]] | [[انجیل در معارف دعا و زیارات]] | [[انجیل در کلام اسلامی]] | [[انجیل در معارف مهدوی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[انجیل (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
|
| |
|
| ==مقدمه==
| | '''انجیل''' کتابی است که بر [[حضرت عیسی]] {{ع}} نازل شده است. بعد از عروج [[حضرت عیسی]] {{ع}}، [[یهودیان]] نسخههای انجیل را از میان بردند برخی بزرگان [[دینی]] آنان بنابر محفوظات و شنیدههای خویش، کتابی برای [[مردم]] نوشتند که الان در چهار کتاب خلاصه شده است. |
| *کلمه "انجیل" از ریشه عبرانی یا [[سریانی]]، همان کتابی است که بر [[حضرت عیسی]]{{ع}} نازل گشت<ref>لسان العرب، ۱۱/ ۶۴۸.</ref>. برخی صاحبنظران این کلمه را یونانی دانستهاند به معنای [[بشارت]]<ref>اعلام القرآن، ۲۲۷؛ قاموس کتاب مقدس، ۱۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>.
| |
| *[[قرآن]] [[دوازده]] بار کلمه "انجیل" را به کار برده و به برخی ویژگیهای این [[کتاب آسمانی]] اشارت برده است؛ از آن جمله اینکه انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} احکامی را در خود داشته است<ref>{{متن قرآن| لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ }}؛ سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>. [[احکام شرعی]] انجیل، آسانتر از [[احکام شریعت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} بوده است<ref>{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُون أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>.
| |
| *[[قرآن کریم]]، از انجیل به [[نیکی]] و بزرگی یاد کرده و آن را سراسر [[نور]]، [[هدایت]] و موعظت دانسته که [[تورات]] را نیز [[تصدیق]] میکند<ref>{{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ}}؛ سوره مائده، آیه ۴۶ و {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ آیه ۱۱۰.</ref>. نیز فرموده است که اگر [[اهل کتاب]] به [[تورات]] و انجیل عمل میکردند، [[خداوند]] از [[زمین]] و [[آسمان]] بدانان روزی میدهد؛ اما تنها شماری اندک به آن پایبندند<ref>{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأَكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاء مَا يَعْمَلُونَ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>. رهبانیتی که [[راهبان]] [[نصارا]] خویش را بدان ملزم کردهاند، در انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} روا نیست<ref>{{متن قرآن| ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلاَّ ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ}}؛
| |
| سوره حدید، آیه ۲۷.</ref>. بنابر [[آیات قرآنی]]، در انجیل از [[پیامبر]] [[مسلمانان]] [[حضرت محمد]]{{صل}} یاد شده و از نشانههای او و نامش، [[احمد]]، سخن رفته است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ سوره صف، آیه ۶.</ref>. نیز گفته است که او [[پیامبر]] امی است<ref>{{متن قرآن|وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۶.</ref>. [[وصف]] [[پیروان]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نیز در آن آمده است<ref>{{متن قرآن|مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}؛ سوره فتح، آیه ۲۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>.
| |
| ==[[کتاب مقدس]]==
| |
| *انجیلی که امروزه در دسترس است، در [[حقیقت]] چهار کتاب است و میان مجموعه کتاب مقدس جای گرفته است. [[کتاب مقدس]]، مجموعه [[عهد]] عتیق ([[تورات]]) و [[عهد جدید]] است. [[عهد عتیق]] را [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] معتبر و [[مقدس]] میشمارند؛ اما [[یهودیان]] [[اعتقادی]] به [[عهد جدید]] ندارند. در [[عهد جدید]] [[احکام شرعی]] یافته نمیشود و [[مسیحیان]] ناچارند در این باره به [[عهد عتیق]] [[رجوع]] کنند<ref>آشنایی با تاریخ ادیان، ۱۵۵.</ref>. [[عهد جدید]]، شامل ۲۷ کتاب است که شورای کارتاژ در سال ۳۹۷ م. به آنها رسمیت بخشیدهاند<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۵.</ref>. [[مسیحیان]] معتقدند که [[چهل]] نویسنده در مدتی بیش از ۱۵۰۰ سال مجموعه [[کتاب مقدس]] را نگاشتهاند<ref>همان، ۳۷.</ref>. همچنین معتقدند که [[خداوند]] به انسانهایی [[الهام]] کرده و آنان از این گذر، [[کتاب مقدس]] را نگاشتهاند. بدینسان [[مسیحیان]] [[کتاب مقدس]] را کتابی آسمانی میپندارند هر چند نویسندگان آن، زمینیاند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>.
| |
| ==تاریخچه==
| |
| *پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[یهودیان]] نسخههای انجیل را از میان بردند و [[مسیحیان]]، سالهای بسیار بی کتاب بودند. سرانجام برخی بزرگان [[دینی]] آنان تصمیم گرفتند بنابر محفوظات و شنیدههای خویش، کتابی برای [[مردم]] فراهم سازند<ref>دائرة المعارف تشیع، ۲/ ۵۴۱.</ref>. بدینسان، بسیاری کسان برای [[نوشتن]] سخنان و وقایع [[زندگی]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} دست به قلم شدند و آثاری آفریدند و شمار این اناجیل به ۶۶ رسید؛ اما در فاصله میان ۴۹۲ تا ۴۹۶ م. پاپ ژیلاسیوس همه آنها را جز چهار انجیل مردود خواند<ref>اعلام قرآن، ۲۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>.
| |
| *بنابر تحقیقات محققان [[مسلمان]]، نزدیکترین انجیل به آموزههای [[قرآن]]، انجیل [[برنابا]] است که بر اثر [[تعصب]] آباء [[کلیسا]] کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به [[پیامبر آخرالزمان]] و [[جهانی بودن]] [[دین]] او آمده است. این انجیل را [[حیدر]] قلی خان سردار کابلی به [[فارسی]] برگرانیده است<ref>همان؛ معارف و معاریف، ۱/ ۲۷۸.</ref>. زمان تدوین اناجیل اربعه میان سالهای ۷۰ تا ۱۱۰ م. است<ref>عهدین، قرآن و علم، ۸۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>.
| |
| *[[مسیحیان]] بر آناند که اناجیل، تنها زندگینامه و سخنان [[حضرت]] مسیحاند که چهار تن به نام [[متی]]، [[مرقس]]، [[لوقا]] و [[یوحنا]] آنها را نگاشتهاند. سه انجیل [[متی]]، [[مرقس]] و [[لوقا]] بسیار به یکدیگر شبیهاند و از این رو، آنها را "اناجیل همنظر" میخوانند. بنابر تحقیقات انجام شده، ۹۱ درصد انجیل [[مرقس]] در انجیل [[متی]] و ۵۳ درصد آن در [[انجیل لوقا]] تکرار شده است<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷.</ref>. اناجیل همنظر شرح مختصری از [[زندگی]] و [[تعالیم]] [[مسیح]]{{ع}} پیش میکشند؛ اما انجیل [[یوحنا]] مختصری است از رویدادهای مهم [[زندگی]] [[مسیح]]{{ع}} و تعلیمات [[روحانی]] و [[اوامر]] او. این انجیل موضوع [[الوهیت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} را برجستهتر مینماید؛ اما مطالبی همچون میلاد و [[صعود]] او و عشای ربانی را وانهاده است. محققین این [[اختلاف]] را دلیلی بر تأخر زمانی انجیل [[یوحنا]] میدانند؛ زیرا نویسنده از اناجیل دیگر [[آگاهی]] داشته و نخواسته است آنها را تکرار کند. در این میان، انجیل [[مرقس]] پیش از دیگر اناجیل نگاشته شده است<ref>قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>.
| |
| *[[قرآن کریم]]، هیچ گاه از کلمه "اناجیل" استفاده نکرده است؛ بلکه از "انجیل" یاد میکند و از [[آیات قرآنی]] برمیآید که [[کتاب آسمانی]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} دستخوش [[تحریف]] شده است<ref>{{متن قرآن|أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۷۵؛ {{متن قرآن| وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره آل عمران،آیه ۷۸؛ {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ}}؛ سوره مائده/ ۱۳ و ۱۴؛ المیزان/ ۳/ ۸ و ۹.</ref>. اینکه اناجیل فعلی پس از زمان [[حضرت عیسی]]{{ع}} و حتی پس از [[حواریون]] پدید آمدهاند، [[گواهی]] روشن بر این [[حقیقت]] است<ref>اعلام القرآن، ۲۳۰؛ تحقیقی در دین مسیح، ۲۵- ۳۰.</ref>. نویسندگان برای تألیف اناجیل از دو منبع سود جستهاند: یکی [[سنن]] شفاهی [[جماعت]] نخستین [[مسیحی]] که بی [[گمان]] ذهنیات شخصی و تخیلات به این منبع راه یافته است به ویژه اندیشههای [[پولس]] که برخی [[صاحب نظران]] او را معمار [[مسیحیت]] کنونی میدانند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۲۴، ۱۲۵ و ۱۴۷؛ بحارالانوار، ۸/ ۳۱۱.</ref>. از اناجیل تنها انجیل [[متی]] به زبان عبری- زبان [[حضرت عیسی]]{{ع}}- بوده که آن نیز در قرن ۱۱ م. مفقود شده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 140-141.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==تحریفهای [[آشکار]] اناجیل== | | == معناشناسی انجیل == |
| #به [[صلیب]] کشیده شدن [[حضرت عیسی]]{{ع}}<ref>بشارت عهدین، ۵۶- ۵۴.</ref>. [[قرآن]] چنین رویدادی را نمیپذیرد و تصریح دارد که [[خداوند]]، [[حضرت عیسی]]{{ع}} را به سوی خود برده است<ref>{{متن قرآن| وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا }}؛ سوره نساء، آیه ۱۵۷ و ۱۵۸.</ref>.
| | کلمۀ انجیل از ریشۀ [[عبرانی]] یا [[سریانی]] است و همان کتابی است که بر [[حضرت عیسی]] {{ع}} نازل شده است. البته برخی [[صاحبنظران]] این کلمه را یونانی به معنی [[بشارت]] میدانند<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۳۸. </ref>. |
| #[[صاحب]] کتاب نبودن [[حضرت عیسی]]<ref>کلام مسیحی، ۴۹.</ref> بنابر [[باور]] [[مسیحیان]]- که برگرفته از اناجیل است- [[حضرت عیسی]]{{ع}} کتابی به نام انجیل نداشته است؛ اما [[قرآن]] بیان میدارد که [[خداوند]]، انجیل را بر این [[پیامبر الهی]]{{ع}} نازل کرده است<ref>{{متن قرآن| قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۳۰.</ref>.
| |
| #[[تثلیث]]؛ یعنی [[الوهیت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} و [[روح القدس]] در کنار [[خداوند]]<ref>بشارت عهدین، ۶۴- ۶۱.</ref>. [[قرآن کریم]] از این [[اعتقاد]] [[نصارا]] یاد کرده و آنان را نکوهیده است<ref>{{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَلاَ تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ إِلاَّ الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلاَ تَقُولُواْ ثَلاثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلاً }}؛ سوره نساء، آیه ۱۷۱؛ {{متن قرآن|لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلاثَةٍ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِن لَّمْ يَنتَهُواْ عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ }}؛ سوره مائده، آیه ۷۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 140.</ref>.
| |
| ==انجیل در فرهنگنامه آخرالزمان==
| |
| انجیل [[کتاب آسمانی]] [[مسیحیان]] است. این کتاب مجموعه سخنانی است که [[حضرت عیسی]] از [[وحی]] میشنید و بر [[حواریون]] [[املا]] مینمود. [[مکتب]] [[تشیع]] بر این [[اعتقاد]] است که [[کتب آسمانی]] جزو [[میراث]] [[انبیا]] محسوب میشود و دست به دست بین [[پیامبران]] منتقل میشود، و پس از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} به اوصیای ایشان رسیده است و اکنون نیز اصل آن [[کتاب مقدس]]، عاری از هر گونه [[تحریف]]، نزد [[حضرت مهدی]]{{ع}} است. او [[پس از ظهور]] آن کتاب را به همراه [[سایر]] [[کتب آسمانی]] از غاری در [[انطاکیه]] خارج مینماید در میان هر ملتی با [[احکام]] کتاب خودشان [[قضاوت]] خواهد نمود. انجیل پس از عروج [[حضرت عیسی]]{{ع}} به [[آسمان]]، دچار دگرگونیهای فراوان شد، به طوری که هماکنون ما [[شاهد]] تناقضات بسیاری در بخشهای مختلف انجیل هستیم. کتاب انجیل کنونی دارای چندین بخش است، که هر بخشی را یکی از [[حواریون]] جمعآوری نموده است و به نام خود او مشهور است. در همین کتاب انجیل که دچار تحریفهای بسیار شده است نیز ما [[شاهد]] آیاتی هستیم که به آمدن [[منجی آخرالزمان]] [[بشارت]] میدهد. [[حضرت عیسی]]{{ع}} در [[کتاب مقدس]] یادآور میشود که پس از من فتنههایی چون [[جنگ]] و [[قحطی]] و مریضی و [[زلزله]] و... پدید خواهد آمد، در افلاک دگرگونی ایجاد خواهد شد. سپس میگوید: زمان وقوع [[ظهور]] را فقط [[خدا]] میداند، بنابراین برای تعجیل در [[ظهور]] آن [[منجی]] بسیار [[دعا]] کنید و هوشیار باشید، زیرا زمانی که او بیاید، [[مردم]] همه به سوی او خواهند رفت و او در زمانی نامشخص که اصلاً [[گمان]] نمیکنید، سوار بر ابرهای [[آسمان]]، با [[شکوه]] و جلال زائدالوصفی میآید و به [[داوری]] در میان خلق میپردازد، و مردگانی باز خواهند گشت، گروهی نیکسرشت و گروهی بدطینت، هر کدام برای دیدن جزای کار خود. او در میان تمام [[امتها]] با عصای آهنین ([[شمشیر]]) به [[حکمرانی]] مینشیند و [[امید]] تمام [[ملتها]] برای [[گسترش عدالت]] خواهد بود. در جای دیگر از [[کتاب مقدس]] میفرماید: زمانی که [[عیسی]]{{ع}} به سوی [[آسمان]] عروج میکرد، دو مرد سفیدپوش ظاهر شدند و به [[حواریون]] گفتند: نگران نباشید! [[عیسی]]{{ع}} همین طور که به [[آسمان]] بالا میرود، دوباره به سوی [[زمین]] باز خواهد گشت<ref>بشارت عهدین، با تلخیص.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۱۲۵.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==انجیل در فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم== | | == تاریخچه کتاب انجیل == |
| از جمله آیاتی که در باره انجیل و [[مسیحیت]]، در ارتباط با [[پیامبر]] آمده است، یا موضع [[پیامبر]] را نشان میدهد. جالب این که [[قرآن]] گاه از [[مسیحیت]] با تعبیر [[اهل انجیل]] یاد کرده است. البته [[مسیحیان]] هرگز نمیگویند [[عیسی]] کتابی به نام انجیل آورد. آوردن [[وحی]] توسط [[عیسی]] به گونهای که [[مسلمانان]] در مورد [[قرآن]] و [[پیامبر اسلام]] معتقدند، در [[مسیحیت]] جایی ندارد. با این همه انجیل را [[مقدس]] میشمرند و [[عنایت خدا]] به کاتبان آن میدانند. | | بعد از عروج [[حضرت عیسی]] {{ع}}، [[یهودیان]] نسخههای انجیل را از میان بردند و [[مسیحیان]]، سالهای سال بدون کتاب بودند. سرانجام برخی بزرگان [[دینی]] آنان تصمیم گرفتند بنابر محفوظات و شنیدههای خویش، کتابی برای [[مردم]] بسازند به همین [[دلیل]]، بسیاری از [[مسیحیان]] برای [[نوشتن]] سخنان و وقایع [[زندگی]] [[حضرت عیسی]] {{ع}} دست به قلم شدند و آثاری را ساختند و شمار این اناجیل به ۶۶ کتاب رسید؛ اما در فاصله میان سال ۴۹۲ تا ۴۹۶ میلادی، پاپ ژیلاسیوس همه آنها را جز چهار انجیل را مردود دانست<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷؛ قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref>. |
| *'''[[جایگاه]] انجیل''': [[مسیحیان]] [[عیسی]] را تجسم [[وحی الهی]] میدانند و به [[عقیده]] آنان، وی نه حامل [[پیام]]؛ بلکه عین [[پیام]] بوده است. بدین سبب [[مسیحیان]] خواستار انجیلی نیستند که [[عیسی]] آن را نوشته، یا به شاگردانش [[املا]] کرده باشد.<ref>میشل، توماس، [[کلام]] [[مسیحی]]، انتشارات [[ادیان]]، ترجمه [[حسین توفیقی]]، ص ۴۹</ref> البته آنان معتقدند که [[خدا]] [[کتاب مقدس]] را به وسیله [[الهامات]] [[روح القدس]] پدید آورده و برای این منظور مؤلفانی از [[بشر]] را برای [[نوشتن]] آنها برانگیخته و در [[نوشتن]] به گونهای [[یاری]] کرده که فقط چیزهایی را که او میخواسته است، نوشتهاند<ref>میشل، توماس، [[کلام]] [[مسیحی]]، انتشارات [[ادیان]]، ترجمه [[حسین توفیقی]]، ص ۲۶</ref>
| |
| #{{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید ؛ و بیگمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان میافزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا میداشتند از نعمتهای آسمانی و زمینی برخوردار میشدند ؛ برخی از ایشان امتی میانهرو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام میدهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«(این) کتاب را که کتابهای آسمانی پیش از خود را راست میشمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.</ref>
| |
| *'''نکات''': از آنجا که تذکرات [[قرآن]] جنبه [[تربیتی]] و هدایتی دارد و اختصاص به [[امت]] عیسوی ندارد و شامل هرکسی حتی [[مسلمانان]] میشود، به [[پیامبر]] یاد آوری میشود تا بگوید:
| |
| #ای [[اهل کتاب]] شما به مجرد این که خود را منسوب به کتاب انجیل میدانید و این نام را برخود نهاده [[اید]] از نظرخداوند دارای [[ارزش]] و جایگاهی نیستید تا این که [[تورات]] و انجیل و آن چه که بعد از آن نازل شده - [[قرآن]] - را به پذیرید و به آن عمل کنید و تحقق عملی فردی واجتماعی ببخشید {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید؛ و بیگمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان میافزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.</ref>
| |
| #چون این گروه از انجیل و [[تورات]] استفاده ابزاری درجهت منافعشان میکنند [[نزول قرآن]] و [[آیات الهی]] و روشن شدن حقایق [[توحید]] باعث [[کفر]] و [[طغیان]] بیشتر آنها میشود {{متن قرآن|وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفتهاند لعنت بر ایشان باد بلکه دستهای او باز است و هرگونه بخواهد میبخشد و بیگمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان میافزاید؛ و میان آن» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>
| |
| #اگراهل کتاب [[تورات]] و انجیل وقران را به پادارند و در فرد و [[جامعه]] به آن تحقق عملی به بخشند ازآسمان و [[زمین]] [[نعمتها]] و [[برکات الهی]] برآنها نازل خواهد شد « {{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا میداشتند از نعمتهای آسمانی و زمینی برخوردار میشدند ؛ برخی از ایشان امتی میانهرو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام میدهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>
| |
| #همه [[اهل کتاب]] [[دین]] ابزار طغیانگر نیستند برخی از آنان معتدل و میانه رو و بسیاری از آنان دارای کرداری [[ناپسند]] هستند و از این [[آیه]] این نکته استفاده میشود که در [[قضاوت]] در باره دیگران باید رعایت [[عدل]] [[انصاف]] را نمود: {{متن قرآن|مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا میداشتند از نعمتهای آسمانی و زمینی برخوردار میشدند ؛ برخی از ایشان امتی میانهرو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام میدهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>
| |
| *'''[[شخصیت پیامبر]] در انجیل'''
| |
| #{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با ویاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود میبینی که بخشش و خشنودییی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهرههایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«همان کسان که از فرستاده پیامآور درس ناخوانده پیروی میکنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مییابند؛ آنان را به نیکی فرمان میدهد و از بدی باز میدارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام میگرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ}}<ref>«ای اهل کتاب! فرستاده ما نزد شما آمده است که بسیاری از آنچه را که از کتاب (آسمانی خود) پنهان میداشتید برای شما بیان میکند و بسیاری (از لغزشهای شما) را میبخشاید؛ به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است» سوره مائده، آیه ۱۵.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ * وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ * وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ}}<ref>«و از پی آنان عیسی بن مریم را فرستادیم در حالی که تورات پیش از خود را راست میشمرد و به او انجیل دادیم که در آن رهنمود و روشنایی بود و تورات پیش از خود را راست میشمرد و رهنمود و پند برای پرهیزگاران بود * و باید پیروان انجیل بنابر آنچه خداوند در آن فرو فرستاده است داوری کنند و آن کسان که بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری نکنند نافرمانند * و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستادهایم که کتاب پیش از خود را راست میشمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواستههای آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۶-۴۸.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|إذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ}}<ref>«یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن میگفتی و هنگامی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و هنگامی که با اذن من از گل، ه» سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«(این) کتاب را که کتابهای آسمانی پیش از خود را راست میشمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل میآموزد» سوره آل عمران، آیه ۴۸.</ref>
| |
| #{{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ}}<ref>«ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم چون و چرا میکنید؟ با آنکه تورات و انجیل جز پس از وی فرو فرستاده نشده است؛ آیا خرد نمیورزید؟» سوره آل عمران، آیه ۶۵.</ref>
| |
| *'''نکته''': در این [[آیات]] نکات زیر قابل توجه است:
| |
| #[[تشبیه]] [[اصحاب پیامبر]] در انجیل (کتاب یا [[دعوت]]) به پیدایش و [[قوت]] گرفتن زراعت و مراحل گوناگون رشد آن: « {{متن قرآن|وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با ویاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود میبینی که بخشش و خشنودییی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهرههایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>
| |
| #[[ظهور]] آثار [[سجده]] و [[عبادت]] در سیمای [[اصحاب پیامبر]] از ویژگیهای بیان شده در انجیل: « {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با ویاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود میبینی که بخشش و خشنودییی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهرههایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref> {{متن قرآن|وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با ویاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود میبینی که بخشش و خشنودییی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهرههایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>
| |
| #[[رسالت پیامبر]] [[اسلام]] و [[وظیفه]] [[امر به معروف]] و [[نهی]] ازمنکر نوشته شده در انجیل « {{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ}}<ref>«همان کسان که از فرستاده پیامآور درس ناخوانده پیروی میکنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مییابند؛ آنان را به نیکی فرمان میدهد و از بدی باز میدارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام میگرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> {{متن قرآن|وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>«همان کسان که از فرستاده پیامآور درس ناخوانده پیروی میکنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مییابند؛ آنان را به نیکی فرمان میدهد و از بدی باز میدارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام میگرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref>
| |
| #[[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] میفرماید به [[اهل کتاب]] بگو همانا فرستاده ما به سوی شما آمده است که بسیاری از حقایق [[کتاب آسمانی]] را که بر اساس [[منفعت]] طلبی و یا [[مصلحت اندیشی]] [[نهان]] میکردید برای شما - علمای [[یهود]] و [[نصاری]] - و [[مردم]] [[آشکار]] و روشن سازد و [البته] از بسیاری میگذرد. چون بنای بر [[افشاگری]] و جدلهای بیهوده نیست {{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ}}<ref>«ای اهل کتاب! فرستاده ما نزد شما آمده است که بسیاری از آنچه را که از کتاب (آسمانی خود) پنهان میداشتید برای شما بیان میکند و بسیاری (از لغزشهای شما) را میبخشاید؛ به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است» سوره مائده، آیه ۱۵.</ref>
| |
| #پیامبرموظف به [[قضاوت]] براساس [[احکام]] نازل شده از طرف [[خداوند]] {{متن قرآن|فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ}}<ref>«و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستادهایم که کتاب پیش از خود را راست میشمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواستههای آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. چه [[احکام]] [[نسخ]] نشده [[تورات]] و انجیل و چه [[قرآن]] و دوری از [[قضاوت]] براساس هواها و [[تمایلات]] بدون [[قانون]] و [[احکام الهی]] {{متن قرآن|وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ}}<ref>«و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستادهایم که کتاب پیش از خود را راست میشمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواستههای آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>
| |
| *'''وعدههای مشترک [[قرآن]] و انجیل'''
| |
| #{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«همانا خداوند از مؤمنان، خودشان و داراییهاشان را خریده است در برابر اینکه بهشت از آن آنها باشد؛ در راه خداوند کارزار میکنند، میکشند و کشته میشوند بنا به وعدهای راستین که بر عهده او در تورات و انجیل و قرآن است و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref>
| |
| *'''نکته''': جهادگران در [[راه خدا]] سوداگرانی هستند که با [[خدا]] معامله میکنند و آنان که در [[راه خدا]] [[جان]] خود را از دست میدهند به [[رستگاری]] بزرگ - الْفَوْزُ الْعَظیمُ - نائل میشوند و این [[وعده]] [[حق]] [[خداوند]] است که در [[کتابهای آسمانی]] [[تورات]] و انجیل و [[قرآن]] آمده است<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۸۴-۱۸۸.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==منابع==
| | انجیلی که امروزه در دسترس است، در [[حقیقت]] چهار کتاب است و میان مجموعه کتابهای مقدس قرار گرفته است. [[کتاب مقدس]]، مجموعۀ ای از [[عهد]] عتیق ([[تورات]]) و [[عهد جدید]] است. [[عهد عتیق]] را [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] معتبر و [[مقدس]] میشمارند؛ اما [[یهودیان]] [[اعتقادی]] به [[عهد جدید]] ندارند. در [[عهد جدید]] [[احکام شرعی]] یافت نمیشود و [[مسیحیان]] ناچارند در این باره به [[عهد عتیق]] [[رجوع]] کنند. [[عهد جدید]]، شامل ۲۷ کتاب است که شورای کارتاژ در سال ۳۹۷ میلادی، به آنها رسمیت دادند، [[مسیحیان]] معتقدند [[چهل]] نویسنده در مدتی بیش از ۱۵۰۰ سال، مجموعه [[کتاب مقدس]] را نوشتهاند. همچنین معتقدند [[خداوند]] این متون را به اشخاصی [[الهام]] کرده و آنان به واسطۀ همین [[الهام]]، [[کتاب مقدس]] را نوشتهاند. به این ترتیب مسیحیانف [[کتاب مقدس]] را کتابی آسمانی میدانند، هر چند نوشتار آن توسط اهل [[زمین]]، انجام پذیرفت<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۳۸. </ref>. |
| * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
| |
| * [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
| |
| * [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱''']]
| |
|
| |
|
| ==جستارهای وابسته== | | == اناجیل چندگانه == |
| | براساس تحقیقات محققان [[مسلمان]]، نزدیکترین انجیل به آموزههای [[قرآن]]، [[انجیل برنابا]] است که بر اثر [[تعصب]] [[آباء کلیسا]] کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به [[پیامبر آخرالزمان]] و [[جهانی بودن]] [[دین]] او آمده است. این انجیل را [[حیدر قلی خان سردار کابلی]] به [[فارسی]] ترجمه کرد. زمان تدوین [[اناجیل اربعه]] میان سالهای ۷۰ تا ۱۱۰ میلادی است<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷؛ قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref>. |
|
| |
|
| ==پانویس==
| | [[هدف]] [[مسیحیان]] برای اناجیل ساخته شده این بود که اناجیل، توسط این چهارتن به نام [[متی]]، [[مرقس]]، [[لوقا]] و [[یوحنا]] نوشته شود و از زندگینامه و حرفهای [[حضرت مسیح]] سخن بگوید، در این بین، سه انجیل [[متی]]، [[مرقس]] و [[لوقا]] بسیار به یکدیگر شبیهاند و از این رو، آنها را اناجیل همنظر میخوانند. بنابر تحقیقات انجام شده، ۹۱ درصد انجیل [[مرقس]] در انجیل [[متی]] و ۵۳ درصد آن در [[انجیل لوقا]] تکرار شده است<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷؛ قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref>. |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
|
| |
|
| [[رده:انجیل]] | | == انجیل در قرآن == |
| [[رده:مدخل]] | | در [[قرآن کریم]] دوازده بار کلمۀ انجیل استفاده شده و به برخی از ویژگیهای این [[کتاب آسمانی]] اشاره شده است؛ از جمله اینکه انجیل، دارای [[احکام]] است و [[احکام شرعی]] آن، آسانتر از [[احکام شرعی]] [[حضرت موسی]] {{ع}} بوده است<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۳۸. </ref>. |
| [[رده:اتمام لینک داخلی]] | | |
| | [[قرآن]]، گاهی از [[مسیحیت]] با تعبیر [[اهل انجیل]] یاد کرده است. البته [[مسیحیان]] هرگز نمیگویند [[عیسی]] {{ع}} کتابی به نام انجیل آورد است؛ آنان [[اعتقاد]] دارند؛ آوردن [[وحی]] توسط [[عیسی]] {{ع}} به گونهای که [[مسلمانان]] در مورد [[قرآن]] و [[پیامبر اسلام]] معتقدند، در [[مسیحیت]] جایی ندارد. با این همه انجیل را [[مقدس]] و کاتبان آن را مورد [[عنایت خداوند]] میدانند<ref>میشل، توماس، کلام مسیحی، انتشارات ادیان، ترجمه حسین توفیقی، ص ۲۶.</ref>. |
| | |
| | آیاتی که کلمۀ انجیل در آنها استفاده شده به چند بخش تقسیم میشود: |
| | # آیاتی که جنبه [[تربیتی]] دارد مانند: |
| | ##{{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید؛ و بیگمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان میافزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.</ref>. |
| | ##{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا میداشتند از نعمتهای آسمانی و زمینی برخوردار میشدند؛ برخی از ایشان امتی میانهرو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام میدهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>. |
| | ##{{متن قرآن|نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ}}<ref>«(این) کتاب را که کتابهای آسمانی پیش از خود را راست میشمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.</ref>. در این [[آیات]] تحقق مسئولیتهای فردی و [[اجتماعی]] که در [[تورات]]، انجیل و [[قرآن]]، از آن سخن گفته شده، همراه با [[اعتدال]] بوده و [[عدالت]] را شرط رشد و [[منزلت]] [[آدمی]] دانسته و عمل به این امور را [[سبب نزول]] [[برکات]] از [[آسمان]] و [[زمین]] میدانند<ref>ر. ک: [[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر، محمد جعفر]]، [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ص ۱۸۴-۱۸۸. </ref>. |
| | # آیاتی که درباره [[شخصیت پیامبر]] {{صل}} در انجیل سخن گفته شده است: |
| | ##{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با ویاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود میبینی که بخشش و خشنودییی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهرههایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و در انجیل» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. |
| | ##{{متن قرآن|الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ}}<ref>«همان کسان که از فرستاده پیامآور درس ناخوانده پیروی میکنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مییابند» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> |
| | # وعدهای مشترک انجیل و [[قرآن]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ}}<ref>«همانا خداوند از مؤمنان، خودشان و داراییهاشان را خریده است در برابر اینکه بهشت از آن آنها باشد؛ در راه خداوند کارزار میکنند، میکشند و کشته میشوند بنا به وعدهای راستین که بر عهده او در تورات و انجیل و قرآن است» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref><ref>ر. ک: [[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر، محمد جعفر]]، [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ص ۱۸۴-۱۸۸.</ref> |
| | |
| | == تحریف شدن انجیل == |
| | در انجیل کنونی تحریفهایی صورت گرفته است که برخی از آنها عبارتند از: |
| | # به [[صلیب]] کشیده شدن [[حضرت عیسی]] {{ع}}: در حالی که [[قرآن]] چنین رویدادی را نمیپذیرد و تصریح دارد [[خداوند]]، [[حضرت عیسی]] {{ع}} را به سوی خود برده است: {{متن قرآن|وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا}}<ref>«و (این) گفتارشان که «ما مسیح عیسی فرزند مریم، پیامبر خداوند را کشتیم» در حالی که او را نکشتند و به صلیب نکشیدند، بلکه بر آنان مشتبه شد و آنان که در این (کار) اختلاف کردند نسبت بدان در تردیدند، هیچ دانشی بدان ندارند، جز پیروی از گمان و به یقین او را نکشت بلکه خداوند او را نزد خویش فرا برد و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره نساء، آیه ۱۵۷ ـ ۱۵۸</ref>. |
| | # [[صاحب]] کتاب نبودن [[حضرت عیسی]] {{ع}}: بنابر [[باور]] [[مسیحیان]] که برگرفته از اناجیل است [[حضرت عیسی]] {{ع}} کتابی به نام انجیل نداشته است؛ اما [[قرآن]] بیان میکند [[خداوند]]، انجیل را بر [[عیسی]] {{ع}}، نازل کرده است: {{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا}}<ref>«(نوزاد) گفت: بیگمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است» سوره مریم، آیه ۳۰.</ref><ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۴۰. </ref> |
| | # [[تثلیث]]: یعنی [[الوهیت]] [[حضرت مسیح]] و [[روح القدس]] خواندن آن در کنار [[خداوند]]. [[قرآن کریم]] از این [[اعتقاد]] به عنوان [[اعتقاد]] [[نصارا]] یاد کرده و آن را مورد [[مذمت]] قرار داده است: {{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ}}<ref>«ای اهل کتاب! در دینتان غلوّ نورزید و درباره خداوند جز راستی سخنی بر زبان نیاورید؛ جز این نیست که مسیح عیسی پسر مریم، پیامبر خداوند و «کلمه اوست» که آن را به (دامان) مریم افکند و روحی از اوست پس به خداوند و پیامبرانش ایمان آورید و سخن از (خدای) سهگانه مگویید» سوره نساء، آیه ۱۷۱.</ref>؛ {{متن قرآن|لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِنْ لَمْ يَنْتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«به راستی آنان که گفتند خداوند یکی از سه (اقنوم) است کافر شدند و هیچ خدایی جز خدای یگانه نیست و اگر از آنچه میگویند دست نکشند به یقین به کافران ایشان عذابی دردناک خواهد رسید» سوره مائده، آیه ۷۳.</ref><ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۴۰. </ref> |
| | |
| | == انجیل و [[مهدویت]] == |
| | انجیل، [[میراث]] انبیاست و دست به دست بین [[پیامبران]] سپرده شده و بعد از [[پیامبر اسلام]] به اوصیای ایشان رسیده و اکنون نیز اصل آن [[کتاب مقدس]]، عاری از هر گونه [[تحریف]]، نزد [[حضرت مهدی]] {{ع}} قرار دارد. ایشان [[بعد از ظهور]] آن کتاب را به همراه سایر [[کتب آسمانی]] از غاری در [[انطاکیه]] خارج میکند و در میان هر ملتی با [[احکام]] کتاب خودشان [[قضاوت]] میکند<ref>ر. ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۲۵. </ref>. لکن، انجیل کنونی با تمام تحریفهایی که دارد، آیاتی در آن وجود دارد که به آمدن [[منجی آخرالزمان]] [[بشارت]] میدهد. در این [[کتاب مقدس]] یاد آور شده است که پس از فتنههایی چون [[جنگ]] و [[قحطی]] و مریضی و [[زلزله]] و... دگرگونی در عالم ایجاد خواهد شد در آن زمان است که باید برای [[ظهور]] [[حضرت]] [[دعا]] کنید چراکه هیچ کس غیر [[خداوند]] از این امر ([[ظهور]]) مطلع نیست<ref>ر. ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۲۵. </ref>. |
| | |
| | ==[[اناجیل]]== |
| | لفظ «انجیل» در لغت به معنای [[بشارت]] و خبر [[نیک]] و مژده است و در اصطلاح [[مسیحیان]] نام کتابها و رسایلی است که پس از [[زمان]] [[مسیح]] به دست [[حواریون]] و [[شاگردان]] آنها جمعآوری شده و شامل اقوال، [[معجزات]]، [[تعالیم]] [[حضرت عیسی]] و برخی از [[احکام]] است. چنان که از [[آیات قرآنی]] استفاده میشود، [[خدای تعالی]] کتابی به نام انجیل به [[عیسی]]{{ع}} داد و در ده جا نام آن را در [[قرآن]] ذکر فرموده است و مطابق آیهای که در [[سوره مائده]] است، انجیلی که خدای تعالی به عیسی{{ع}} داد، در آن [[هدایت]] و [[نور]] و [[تصدیق]] کننده [[تورات]] و [[راهنما]] و پندی برای [[مؤمنان]] بود. |
| | طبق آیهای که در [[سوره اعراف]] آمده، نام [[پیغمبر اسلام]]{{صل}} در انجیل نوشته شده و طبق [[آیه]] دیگری که در [[سوره صف]] آمده، حضرت عیسی{{ع}} در آن کتاب مسیحیان را به آمدن آن [[پیغمبر]] پس از خود بشارت داده است. |
| | آنچه از نظر [[مورخان]] [[قطعی]] است و شواهدی هم بر [[تأیید]] این نظریه وجود دارد، این است که [[انجیل اصلی]] اکنون در دست نیست و آنچه به نام انجیل نوشته شده، چه آنها که اکنون در دست مسیحیان است و چه آنها که از نظر [[کلیسا]] مردود شناخته شد و از بین رفته، پس از [[حضرت مسیح]] به دست حواریون و شاگردان ایشان تألیف و تنظیم شده و تناقضات و [[اختلافات]] زیاد دارد و پارهای از احکام که در آنها دیده میشود، بزرگترین دلیل و [[گواه]] بر آن است که هیچ یک از آنها انجیل اصلی نیست و تنها پارهای از گفتار مسیح را در قسمتهای مختلف آنها میتوان یافت. و چون [[هدف]] ما در این کتاب نقل قسمتهای [[تاریخی]] احوال [[انبیای الهی]] بوده، نمیتوانیم به تحقیق و توضیح بیشتری در این باره بپردازیم<ref>خوانندگان محترم میتوانند برای تحقیق بیشتر به کتابهایی که در دسترس است- مانند مقدمه انجیل برنابا، ترجمه فهیم کرمانی یا به کتاب قصص الانبیای عبدالوهاب نجار مراجعه کنند.</ref>. |
| | |
| | به هر صورت میان [[پیروان مسیح]]{{ع}} پس از آن حضرت انجیلها و رسالههای بسیاری تنظیم گردید که در [[قرن چهارم]] میلادی تعداد آنها به بیش از ۱۶۰ عدد میرسید و پس از آنکه کنستانتین اول، امپراتور [[روم]] پیرو [[آیین]] [[مسیح]] گردید، دستور داد انجمنی از کشیشها تشکیل دادند و از میان همه [[اناجیل]] و رسالهها، آنچه را با اغراض و [[سیاست]] و اهداف خود موافق تشخیص دادند، پذیرفتند و قانونی و معتبر شناختند و مابقی را مردود دانستند. |
| | آنچه را [[کلیسا]] معتبر و قانونی دانست، چهار انجیل به نام [[انجیل متی]]؛ [[انجیل مرقس]]، [[انجیل لوقا]] و انجیل یوحناست و چهارده رساله نیز از [[پولس]] بدان ضمیمه کرده و همه را به نام [[عهد جدید]] نامگذاری کرده و انتشار دادند. |
| | از میان اناجیلی - که کلیسا آن را مردود دانست - [[انجیل برنابا]] بود که خود از [[حواریون]] بزرگ [[حضرت مسیح]] و از مبشران [[نجات]] بود و زحمات بسیاری در [[پیشرفت]] [[دین]] مسیح کشید و به همین سبب [[رسولان]] او را به این نام یعنی [[برنابا]] ملقب نمودند که به معنای پسر [[وعظ]] است. |
| | [[شخصیت]] و [[عظمت]] برنابا نزد [[مسیحیان]] به خوبی روشن بود تا آنجا که پولس را که بنیانگذار [[مسیحیت]] فعلی است [[شاگرد]] او میدانند و خود پولس در چند جا به این امر اعتراف کرده است و در کتب مسیحیان هر جا نامی از برنابا برده شده، از او به بزرگی یاد کرده و در کتاب [[اعمال رسولان]]، او را با [[ستاره]] مشتری همانند کردهاند. |
| | با این وضع معلوم نبود علت این که کلیسا انجیل او را مردود [[شناخت]] چه بود تا وقتی که نسخهای از آن به دست آمد و به [[عربی]] و [[فارسی]] [[ترجمه]] شد و معلوم شد علت [[مخالفت]] کلیسا با انجیل مزبور، آن بود که موضوعات بسیاری در انجیل برنابا وجود داشت که به [[صلاح]] [[مقام]] [[پاپ]] و کلیسا نبود و خرافاتی را که آنها میان [[مردم]] رواج داده بودند محکوم میکرده است. |
| | |
| | [[انجیل برنابا]] مسئله [[بهشت]] فروشی و خرید [[گناهان]] و [[غفران]] دادن [[کشیشان]] را - که منبع درآمد سرشاری برای [[کلیسا]] و گردانندگان آن بود - منکر شده و اساس این [[خرافات]] را که مسئله [[فدا]] شدن [[مسیح]] و [[مصلوب]] شدن او بود از بین برده است. |
| | انجیل برنابا مصلوب را همان [[یهودای اسخریوطی]] میداند، نه [[حضرت مسیح]] و تصریح میکند که مسیح کشته نشد و به دار آویخته نشد، بلکه یهودای اسخریوطی بود که بدو شبیه گردید و به دارش آویختند. |
| | انجیل برنابا [[عیسی]] را بندهای از [[بندگان خدا]] میداند، نه [[خدا]] یا [[پسر خدا]]. |
| | در انجیل برنابا، به آمدن [[پیغمبر اسلام]] آشکارا در چند جا اشاره شده و مردم را به ظهور آن حضرت [[بشارت]] داده است، بدین ترتیب کلیسا به خود [[حق]] میداد که آن را مردود بشناسد و خواندنش را ممنوع سازد. |
| | علت دیگری هم که سبب مردود شناختن انجیل برنابا شد، این بود که [[برنابا]] با این که خود، [[پولس]] را به مردم معرفی کرد و میان انجمن مبشران [[دین]] مسیح وارد ساخت، اما در پایان کار با [[افکار]] و [[معتقدات]] پولس که از مکتبهای [[بتپرستی]] یونان سرچشمه میگرفت، [[مخالفت]] کرد و آنها را بر خلاف [[روح]] [[آیین]] عیسی دانست و چون پولس در نظر [[مسیحیان]] بزرگ معرفی شده بود و گفتار او را مقدم بر گفتار دیگران میدانستند، از این رو نتوانستند انجیل [[دشمن]] پولس، یعنی برنابا را به رسمیت بشناسند و [[اناجیل]] دیگر را که مخالفتی با پولس و افکار او نداشت به رسمیت شناختند. |
| | به هر صورت اغراض [[سیاسی]] و [[منافع مادی]] و [[دوستی]] و [[دشمنیها]] کار خود را کرد و انجیلی را که صاحب آن از نظر [[ایمان]] و [[عقیده]] از هر کس به مسیح نزدیکتر و در نشر آیین آن حضرت از دیگران دلسوزتر و جدیتر و فداکارتر بوده و محتویات آن با روح آیین مسیح سازگارتر است مردود شناخته و به جای آن اناجیلی را که حتی در انتساب آنها به صاحبانش تردید است و بر فرض [[صحت]] انتساب مزبور، صاحبانش از [[آیین]] [[حقیقی]] [[مسیح]] روی برتافته و به صورت [[دشمنان]] و گرگانی برای آیین [[مقدس]] مسیح در آمده بودند، معتبر و قانونی دانستند. |
| | |
| | یکی از نویسندگان معاصر موضوع به دست آمدن [[انجیل برنابا]] را اینگونه ذکر کرده است: انجیل برنابا قرنها ناپدید بود و کسی از [[ترس]] [[کلیسا]] جرئت اظهار و نشر آن را نداشت تا در [[قرن]] شانزده میلادی اسقفی به نام فراموینو یک نسخهای از آن را که به زبان ایتالیایی بود، در کتابخانه [[پاپ]] اسکوتس پنجم به دست آورد و در آستین خود پنهان کرد و در فرصتهای مناسب آن را با دقت مطالعه کرد و در پرتو آن به [[اسلام]] [[هدایت]] یافت و در اوایل قرن هیجدهم [[مسیحی]] نیز یک نسخه اسپانیولی از این انجیل به دست آمد و پس از آن دکتر منکھوس آن را به زبان [[انگلیسی]] [[ترجمه]] کرد و در سال ۱۹۰۸ شخصی به نام دکتر [[خلیل]] [[سعادت]] آن را به [[زبان عربی]] ترجمه کرد و در این اواخر [[علامه]] معظم، آقای [[حیدر قلی خان سردار کابلی]] آن را به [[فارسی]] ترجمه کردهاند و آن ترجمه در [[کرمانشاه]] به چاپ رسید<ref>در این قسمت، اجمال تاریخچه پیدا شدن انجیل برنابا ذکر شده و اگر طالب تفصیل و شرح بیشتری هستید، به مقدمه ترجمه عربی استاد دکتر خلیل سعادت که بر انجیل مزبور نوشته و در ترجمههای فارسی آن را به فارسی برگرداندهاند، مراجعه فرمایید.</ref>. |
| | نگارنده گوید: پس از ترجمه علامه سردار کابلی، ترجمه فارسی دیگری نیز به قلم [[فاضل]] ارجمند آقای [[مرتضی]] فهیم [[کرمانی]] چند سالی است منتشر شده که از نظر [[روانی]] قلم و [[اتقان]] ترجمه، مزایایی بر ترجمه قبلی دارد. [[خدای تعالی]] بر توفیقات جناب ایشان در [[خدمت]] به اسلام بیفزاید و [[جامعه]] ما را قدردان زحمات خدمتگزارانی امثال ایشان بفرماید.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۶۱۲.</ref> |
| | |
| | ===[[اندرزها]] و [[مواعظ]] [[حضرت عیسی]]{{ع}}=== |
| | اضافه بر مواعظ و اندرزهایی که در [[اناجیل]] معتبر و غیر معتبر از حضرت عیسی{{ع}} نقل شده، موعظههایی هم در [[روایات اسلامی]] و [[احادیث اهل بیت]]{{عم}} از آن حضرت [[روایت]] شده که شاید با تتبع و تحقیق، بسیاری از آنها یا دستکم قسمتی از آنها با آنچه در اناجیل و رسایل [[عیسویان]] نقل شده، شبیه به یک دیگر باشند و همین [[روایات]]، تأییدی بر [[صحت]] آن قسمتها قرار گیرد. |
| | به هر صورت ما در این جا قسمتی از آنها را از روی روایات گلچین کرده، و در ذیل [[ترجمه]] آنها را از نظر شما میگذرانیم: |
| | # [[شیخ صدوق]] از [[امام باقر]]{{ع}} روایت کرده که حضرت عیسی{{ع}} برای پارهای از کارهای خود با سه تن از [[اصحاب]] بیرون رفتند و در راه به سه عدد خشت طلا برخوردند که در سر راه افتاده بود. [[عیسی]]{{ع}} به اصحاب فرمود: اینها کشنده مردماند. این سخن را گفته و از آنجا گذشت. سپس یکی از آنها گفت: مرا حاجتی است. این سخن را گفته و بازگشت. دومی نیز گفت: مرا حاجتی است و از عیسی خداحافظی کرد و بازگشت. سومی نیز همین سخن را گفته و بازگشت و هر سه به نزد خشتهای طلا آمدند. مقداری که آنجا نشستند دو نفر از آنها رو به [[رفیق]] سومی خود کرده و گفتند: برخیز و برو برای ما غذایی خریداری کن. او برای خرید [[غذا]] رفت و چون غذا را خریداری کرد، مقداری زهر نیز خرید و در آن غذا ریخت تا طلاهای آن دو را نیز تصاحب کند و شریکی نداشته باشد. آن دو نیز با خود گفتند که چون آن رفیق دیگرمان آمد، او را میکشیم تا در طلاها [[شریک]] مانباشد و یک شریک کمتر داشته باشیم. وقتی وی از راه رسید، برخاسته و او را کشتند و خود نیز چون غذا را خوردند در همان جا مردند. در این وقت [[حضرت عیسی]]{{ع}} بازگشت و آنها را در کنار خشتهای طلا مرده یافت. پس آنها را به [[اذن خدا]] زنده کرد، سپس بدانها فرمود: مگر من به شما نگفتم که اینها کشنده مردماند؟<ref>امالی، ص۱۰۹.</ref>. |
| | #در کتاب [[امالی]] از آن حضرت [[روایت]] شده که [[حضرت عیسی]]{{ع}} میان [[بنیاسرائیل]] به پا خاست و فرمود: ای بنیاسرائیل! [[حکمت]] را به [[نادانان]] میاموزید که بدانان [[ستم]] میکنید و آن را از ([[آموختن]] به) اهلش دریغ ندارید که بدانها ستم خواهید کرد و به [[ستمکار]] در ستمش کمک نکنید که [[فضیلت]] خود را از بین میبرید<ref>امالی، ص۱۸۳.</ref>. |
| | #همچنین در آن کتاب از آن حضرت روایت کرده که [[عیسی بن مریم]]{{ع}} به یکی از [[اصحاب]] خود فرمود: آنچه را [[دوست]] نداری دیگران با تو انجام دهند، تو با دیگران انجام نده و اگر کسی به گونه راستت سیلی نواخت. گونه چپت را هم بده (تا بدان بنوازد)<ref>امالی، ص۲۲۰.</ref>. |
| | #در همان کتاب از [[امام صادق]]{{ع}} روایت شده که [[عیسی]]{{ع}} به اصحاب خود میفرمود: ای [[فرزندان آدم]]! از [[دنیا]] به سوی [[خدا]] بگریزید و دلهاتان را از آن بردارید؛ زیرا که شما [[شایسته]] آن نیستید و دنیا نیز شایسته شما نیست. شما در آن نخواهید ماند و دنیا برای شما [[پایدار]] نمیماند. [[دنیایی]] پر [[فریب]] و پر ماجراست و فریب خورده کسی است که [[مغرور]] آن گردد و مغبون است کسی که بدان [[دل]] ببندد و هلاک شونده کسی است که آن را دوست بدارد و بخواهد. به درگاه [[آفریدگار]] خود [[توبه]] کنید و از [[پروردگار]] بترسید و [[واهمه]] کنید از روزی که پدر [[مجازات]] پسر را نکشد و [[فرزندی]] به جای پدر مجازات نشود. پدرانتان کجا هستند؟ مادرانتان کجایند؟ [[خواهران]] و برادرانتان کجایند؟ فرزندانتان کجایند؟ آنها را خواندند و [[اجابت]] کردند و با این [[جهان]] [[وداع]] کردند و با [[مردگان]] مجاور گشتند و در زمره هلاک شدگان در آمدند و از دنیا رفتند. از [[دوستان]] جدا شدند و نیازمند آنچه از پیش فرستادند گردیدند و از آنچه به جای نهادند، [[بینیاز]] گشتند. تا شما به چه کسی [[پند]] داده شوید؟ و تا چند جلوگیری شوید، ولی خودداری نکنید و در [[سرگرمی]] و بیخبری باشید؟ حکایت شما در [[دنیا]] حکایت چهار پایانی است که پیوسته در [[اندیشه]] شکم و [[شهوت]] خود هستند. چرا از کسی که شما را [[آفریده]] [[شرم]] ندارید. با این که او نافرمان خود را [[تهدید]] به [[دوزخ]] کرده و شما تاب آن را ندارید و [[فرمان]] بردارش را [[وعده]] [[بهشت]] و مجاورت در [[فردوس]] [[اعلی]] داده، پس شما در رسیدن به بهشت با یک دیگر [[رقابت]] کنید و از [[بهشتیان]] باشید و به خود [[انصاف]] دهید و به [[ناتوانان]] و حاجتمندان خود [[مهربان]] باشید و به درگاه [[خدا]] از روی [[اخلاص]] [[توبه]] آرید. بندگانی [[نیکوکار]] باشید نه پادشاهانی [[جبار]] و نه از [[فراعنه]] [[سرکشی]] که به خدایی - که آنها را به [[مرگ]] [[مقهور]] کرده - سرکشی میورزند. جبار [[جباران]] و [[پروردگار]] [[زمین]] و [[آسمان]] و [[معبود]] پیشینیان و پسینیان و فرمانروای [[روز جزا]]، سخت [[کیفر]] و دارای عذابی دردناک است. ستمکاری از دست وی [[بدر]] نرود و چیزی از او فوت نشود و هیچ چیز بر وی [[نهان]] نماند و چیزی از او نهفته نگردد. [[دانش]] وی همه چیز را شماره کرده و به جایگاهش فرود آورد، بهشت باشد یا دوزخ. ای [[آدمی]] زاده [[ناتوان]]! به کجا میگریزی از کسی که در [[تاریکی]] شب تو و روشنی روزت تو را میجوید و در هر حالی از حالات تو را میطلبد؟ به خوبی [[تبلیغ]] کرد هر که پند داد، و [[رستگار]] گردید هر که پند گرفت<ref>امالی، ص۳۳۱ و ۳۳۲.</ref>. |
| | #در همان کتاب از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: [[حضرت مسیح]] به فرموده که کسی که اندوهش زیاد باشد، بدنش [[بیمار]] گردد. کسی که بد خو باشد خود را معذب سازد. کسی که سخنش بسیار باشد، [[لغزش]] و غلطش بسیار باشد. کسی که [[دروغ]] بسیار گوید، بها و زیباییاش برود و کسی که با [[مردم]] در افتد (و با آنها [[نزاع]] کند)، مروتش برود<ref>امالی، ص۳۲۴.</ref>. |
| | #در [[کتاب خصال]] از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[روایت]] شده که [[حضرت عیسی بن مریم]]{{ع}} فرمود: دینار و [[پول]]، [[بیماری]] و درد [[دین]] است و عالم و دانشمند، طبیب دین است. پس هرگاه دیدید که طبیب درد را به سوی خود میکشاند (و به جمعآوری پول مشغول شده) و او را متهم سازید و بدانید که او نمیتواند دیگران را [[نصیحت]] کند<ref>خصال، ج۱، ص۵۶.</ref>. |
| | #در [[معانی الاخبار]] از [[امام صادق]]{{ع}} روایت شده که [[عیسی بن مریم]]{{س}} در یکی از خطبههای خود به [[بنیاسرائیل]] گفت: من میان شما شب خود را به [[روز]] آوردم، در حالی که نان خورشم [[گرسنگی]]، خوراکم علف صحرا، چراغم ماه، فرشم [[خاک]]، و بسترم سنگ است. خانهای ندارم که ویران شود، [[مالی]] ندارم که تباه گردد، [[فرزندی]] ندارم که بمیرد، زنی ندارم که غمناک و محزون گردد. صبح کردم در حالی که هیچ ندارم و [[شام]] کردم در حالی که هیچ ندارم و با این حال بینیازترین [[فرزندان آدم]] هستم<ref>معانی الاخبار، ص۷۴.</ref>. |
| | # [[شیخ مفید]] در کتاب اختصاصی از امام صادق{{ع}} روایت کرده است که عیسی بن مریم{{ع}} فرمود: من [[بیماران]] را مداوا کردم و به [[اذن خدا]] شفایشان دادم و [[کور]] مادر زاد و شخص برص دار را به اذن خدا بهبودی دادم و [[مردگان]] را به اذن خدا زنده کردم، ولی شخص احمق را نتوانستم [[اصلاح]] و معالجه کنم. بدان حضرت گفتند: یا [[روح]] [[اللّه]]! احمق کیست؟ فرمود: شخص خود پسند و خودرأی. کسی که هر [[فضیلت]] و [[برتری]] را برای خود میبیند نه برای دیگران و همه جا [[حق]] را به خود میدهد نه به دیگران، این است آن احمقی که بهبودی و مداوایش مقدور نیست<ref>بحارالانوار، ج۱۴، ص۳۲۳ به نقل از: مفید، الاختصاص.</ref>. |
| | #[[ورام بن ابی فراس]] در [[تنبیه]] الخواطر روایت کرده است که به [[عیسی بن مریم]]{{ع}} [[وحی]] شد که ای [[عیسی]]! برای [[مردم]] در [[بردباری]] همچون [[زمین]] زیر پای آنان باش و در [[سخاوت]] هم چون آب روان و در [[مهرورزی]] و رحمتت هم چون [[خورشید و ماه]] باش که بر [[نیکوکار]] و [[بدکار]] تابش میکند<ref>تنبیه الخواطر، ج۱، ص۸۰.</ref>. |
| | #همچنین از آن حضرت [[روایت]] کرده که فرمود: کیست که بر موج دریا خانهای بنا کند؟ این دنیای شما اینگونه است پس آن را قرارگاه مگیرید<ref>تنبیه الخواطر، ج۱، ص۱۲۳.</ref>. |
| | #به آن حضرت عرض شد: چه کسی تو را [[ادب]] کرد؟ فرمود: کسی مرا ادب نکرد، [[زشتی]] [[نادانی]] را [[مشاهده]] کردم پس از آن دوری گزیدم<ref>تنبیه الخواطر، ج۱، ص۸۶.</ref>. |
| | # [[شیخ کلینی]] در [[روضه کافی]] از [[امام صادق]]{{ع}} روایت کرده که [[حضرت عیسی]] فرمود: «کار [[دنیا]] و [[آخرت]] هر دو سخت است، اما کار دنیا بدان سبب دشوار است که تو دست به چیزی از آن دراز نمیکنی، جز آنکه شخص [[فاجر]] و [[بزهکاری]] را میبینی که پیش از تو بدان [[سبقت]] جسته است و اما کار آخرت دشوار است؛ زیرا کمک کاری در آخرت نمییابی که تو را بدان کمک دهد»<ref>روضه کافی، ص۱۴۴؛ بحار الانوار، ج۱۴، ص۳۳.</ref>.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۶۱۵-۶۲۰.</ref> |
| | |
| | ==انجیل یا [[اناجیل]]؟== |
| | انجیل در اصل، کلمه [[یونانی]] است که به معنی «[[بشارت]]» یا «[[آموزش]] جدید» آمده است و نام کتابی است که بر [[حضرت عیسی]]{{ع}} نازل شده است، قابل توجه اینکه [[قرآن]] هر جا که از [[کتاب عیسی]]{{ع}} نام برده «انجیل» را به صورت مفرد آورده است، و [[نزول]] آن را از طرف [[خدا]] معرفی میکند، بنابراین اناجیل بسیاری که بین [[مسیحیان]] متداول است، حتی معروفترین آنها یعنی [[اناجیل چهارگانه]] ([[لوقا]]، [[مرقس]]، [[متی]] و [[یوحنا]]) [[وحی الهی]] نیستند، همانگونه که خود مسیحیان نیز [[انکار]] نمیکنند که این انجیلهای موجود، همه بهدست [[شاگردان]] یا شاگردانِ شاگردان، [[حضرت مسیح]]{{ع}} و مدتها بعد از او نوشته شدهاند، منتها آنان ادعا میکنند که شاگردان [[مسیح]]، این اناجیل را با [[الهام الهی]] نوشتهاند. در اینجا مناسب است بررسی فشردهای درباره [[عهد جدید]] و اناجیل نموده و با نویسندگان آنها آشنا شویم: |
| | مهمترین کتاب مذهبی مسیحیان که تکیهگاه عموم فرق [[مسیحی]] میباشد و همچون [[کتاب آسمانی]] روی آنها تکیه میکنند، مجموعهای است که آن را «عهد جدید» مینامند. عهد جدید که مجموع آن بیش از یک سوم [[عهد قدیم]] نیست از ۲۷ کتاب و رساله پراکنده در موضوعات کاملاً مختلف تشکیل یافته به این ترتیب: |
| | # [[انجیل متی]]<ref>متی بر وزن حتی در اصل به معنی خدا بخش بوده است.</ref> این انجیل به وسیله «متی» یکی از شاگردان [[دوازدهگانه]] مسیح{{ع}} در سال ۳۸ میلادی و به [[عقیده]] بعضی دیگر بین سالهای ۵۰ تا ۶۰ میلادی [[نگارش]] یافته است. |
| | # [[انجیل مرقس]]<ref>(مرقس) بر وزن هرمز یا بر وزن مردم هر دو گفته شده است.</ref> مرقس از [[حواریون]] نبوده ولی انجیل خود را زیر نظر «[[پطرس]]» تصنیف نموده است. مرقس در سال ۶۸ میلادی کشته شد. |
| | # [[انجیل لوقا]] - «لوقا» [[رفیق]] و همسفر «[[پولس]]» [[رسول]] بود، پولس مدتی پس از [[عیسی]] به [[دین]] مسیح گروید و در [[زمان]] وی، از [[یهودیان]] [[متعصب]] بود، [[وفات]] لوقا را در حدود سال ۷۰ میلادی نوشتهاند «[[تاریخ]] [[نگارش]] [[انجیل لوقا]] به [[زعم]] عمومی تخمیناً ۶۳ میلادی است». |
| | # [[انجیل یوحنا]] - «[[یوحنا]]» از [[شاگردان]] [[مسیح]] و از [[رفقا]] و همسفرهای [[پولس]] میباشد. و به [[شهادت]] اغلب محققین تألیف آن را به اواخر [[قرن اول]] نسبت میدهند. از مندرجات این [[اناجیل]] که عموماً داستان به دار آویختن مسیح و حوادث بعد از آن را شرح میدهند به خوبی ثابت میشود که این همه اناجیل، سالها بعد از مسیح نگاشته شدهاند و هیچکدام [[کتاب آسمانی]] نازل بر مسیح{{ع}} نیستند. |
| | # [[اعمال رسولان]] ([[اعمال]] حواریان و [[مبلغان]] صدر اول). |
| | #۱۴ رساله از نامههای پولس به [[اقوام]] و افراد مختلف. |
| | #رساله [[یعقوب]] (بیستمین رساله از کتب و رسالههای بیست و هفتگانه [[عهد جدید]]). |
| | #نامههای [[پطرس]] (رساله ۲۱ و ۲۲ عهد جدید). |
| | #نامههای یوحنا (رساله ۲۳ و ۲۴ و ۲۵ عهد جدید). |
| | # [[نامه]] [[یهودا]] (رساله ۲۶ عهد جدید). |
| | # [[مکاشفه]] یوحنا (آخرین قسمت عهد جدید). |
| | بنابراین طبق تصریح [[مورخان]] [[مسیحی]] و طبق [[گواهی]] صریح اناجیل و سایر کتب و رسالههای عهد جدید، هیچیک از اینها، کتاب آسمانی نیستند و عموماً کتابهایی هستند که بعد از مسیح{{ع}} نگاشته شدهاند و از این بیان، چنین نتیجه میگیریم که [[انجیل]]، کتاب آسمانی مسیح از میان رفته و امروز در دست نیست، تنها قسمتهایی از آن را شاگردان مسیح در اناجیل خود، آوردهاند که متأسفانه آن نیز آمیخته با خرافاتی شده است.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصههای قرآن (کتاب)|قصههای قرآن]] ص ۴۴۵.</ref> |
| | |
| | == جستارهای وابسته == |
| | {{مدخل وابسته}} |
| | * [[کتب آسمانی]] |
| | * [[اناجیل اربعه]] |
| | * [[اناجیل ثلاثه]] |
| | * [[انجیل اصلی]] |
| | * [[انجیل برنابا]] |
| | * [[انجیل لوقا]] |
| | * [[انجیل متی]] |
| | * [[انجیل مرقس]] |
| | * [[انجیل یوحنا]] |
| | * [[اختلاف معنوی انجیل]] |
| | * [[انزال انجیل]] |
| | * [[بشارت به نبوت پیامبر خاتم]] |
| | * [[تحریف انجیل]] |
| | * [[جفر ابیض]] |
| | * [[حضرت عیسی]] |
| | {{پایان مدخل وابسته}} |
| | |
| | == منابع == |
| | {{منابع}} |
| | # [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] |
| | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم''']] |
| | # [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|'''فرهنگنامه دینی''']] |
| | # [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] |
| | # [[پرونده:13681351.jpg|22px]] [[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|'''تاریخ انبیاء''']] |
| | # [[پرونده:1100842.jpg|22px]] [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصههای قرآن (کتاب)|'''قصههای قرآن''']] |
| | {{پایان منابع}} |
| | |
| | == پانویس == |
| | {{پانویس}} |
| | |
| | {{نبوت شناسی}} |
| | |
| | [[رده:مسیحیت]] |
| | [[رده:کتابهای پیامبران]] |