نامۀ ۵۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
[[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است.


==مقدمه==
== فرازی از [[نامه]] ==
*[[امام]] {{ع}} وقتی خبر عزیمت [[یاران]] [[جمل]] را از [[مکه]] به سمت [[بصره]] شنید و از [[نیت]] آن‌ها [[آگاهی]] یافت، به همراه عده‌ای از [[یاران]] و برای [[مذاکره]] و بازداشتن آن‌ها از [[جنگ]] و [[خون‌ریزی]] به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که [[امام]] به منطقه [[رَبَذه]] رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به [[بصره]] [[آگاهی]] یافت و در نامه‌ای به [[کوفیان]] از آن‌ها برای [[یاری]] [[حق]] [[یاری]] طلبید. زمان صدور [[نامه]] سال ۳۶ ق است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۰۲.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
*اما بعد، من از [[جایگاه]] قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من [[تجاوز]] شده. در هر صورت من [[خدا]] را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه [[حق]] وادارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 802.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پایان منابع}}


==منابع==
== پانویس ==
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
{{پانویس}}


==پانویس==
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
 
[[رده:مدخل]]
[[رده:امام علی]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰

مقدمه

امام (ع) وقتی خبر عزیمت یاران جمل را از مکه به سمت بصره شنید و از نیت آن‌ها آگاهی یافت، به همراه عده‌ای از یاران و برای مذاکره و بازداشتن آن‌ها از جنگ و خون‌ریزی به راه افتاد، اما پس از چندی، زمانی‌که امام به منطقه رَبَذه رسیده بود، از رسیدن آن‌ها به بصره آگاهی یافت و در نامه‌ای به کوفیان از آن‌ها برای یاری حق یاری طلبید. زمان صدور نامه سال ۳۶ ق است.

فرازی از نامه

اما بعد، من از جایگاه قبیله‌ام بیرون شدم و از دو حال بیرون نیست: یا ستمگرم یا ستم‌دیده، یا متجاوزم یا بر من تجاوز شده. در هر صورت من خدا را به یاد کسانی می‌آورم که نامه‌ام به آنان می‌رسد که به جانب من بیایند، تا اگر نیکوکارم یاری‌ام دهند و اگر بدکارم مرا به بازگشت به راه حق وادارند[۱].

منابع

پانویس