رازداری: تفاوت میان نسخه‌ها

راز پوشی، در استحکام [[روابط اجتماعی]] بسیار مهم است. [[انسان]] نباید راز دیگری را فاش کرده، آبرویش را ببرد؛ زیرا این کار تخریب شخصیت فرد است و موجب سلب اعتماد [[مردم]] از چنین افرادی می‌شود. [[پیامبر]] [[رحمت]] فرمود: هر که بر [[عیب]] [[برادر]] مسلمانش در [[دنیا]] پرده پوشد و او را [[رسوا]] نسازد، [[خداوند]] در [[قیامت]] عیبش را بپوشاند: {{متن حدیث| مَنْ سَتَرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فِي الدُّنْيَا فَلَمْ يَفْضَحَهُ سَتَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ}}<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۱۸۱.</ref>.

در [[سیره]] [[پیامبر اسلام]] آمده است، حضرت هر که نزد وی میآمد و سخنی می‌‌گفت، به سخنان او گوش فرا می‌داد و رازش را هم با دیگری در میان نمی‌گذاشت. این امر بهانه‌ای برای عده‌ای از [[منافقین]] شد و آنان گفتند: پیامبر بسیار خوش [[باور]] است، [[سخن]] هر که را میشنود آن را تصدیق می‌کند.<ref>مضمون این سخن در آیه ۶۱ سوره توبه آمده است: {{متن قرآن|وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ...}} «و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست.».. سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> حضرت فرمود: هر کسی رازدار برادر [[مؤمن]] خود باشد، [[خدا]] در دنیا و [[آخرت]] رازدار او خواهد بود<ref>نهج الفصاحه، ح۲۷۶۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۹۲-۹۳.</ref>