حضرت اسماعیل علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۴۱: خط ۴۱:
به [[روایت]] [[منابع اسلامی]] چون [[ساره]] از ابراهیم خواست [[هاجر]] و فرزندش را از او دور کند، وی اسماعیل{{ع}} و مادرش را به [[مکه]] برد و ایشان را در میان بیابان رها کرد. با رفتن ابراهیم [[تشنگی]] بر ایشان [[غلبه]] کرد، اما [[جبرئیل]] آب [[زمزم]] را برای ایشان از [[زمین]] بیرون آورد، اسماعیل پای بر زمین کوبید و از آن محل آب بیرون جوشید. ابراهیم{{ع}} دوبار به دیدن هاجر و اسماعیل رفت، و هر دو بار به علت اینکه فرزندش به شکار رفته بود موفق به دیدار او نشد. چون ساره از هاجر و فرزندش [[خشنود]] نبود، هاجر با ابراهیم به مکه رفت، و زمانی که ابراهیم{{ع}} به [[بنای کعبه]] پرداخت، اسماعیل{{ع}} پدر را در این کار [[یاری]] داد.
به [[روایت]] [[منابع اسلامی]] چون [[ساره]] از ابراهیم خواست [[هاجر]] و فرزندش را از او دور کند، وی اسماعیل{{ع}} و مادرش را به [[مکه]] برد و ایشان را در میان بیابان رها کرد. با رفتن ابراهیم [[تشنگی]] بر ایشان [[غلبه]] کرد، اما [[جبرئیل]] آب [[زمزم]] را برای ایشان از [[زمین]] بیرون آورد، اسماعیل پای بر زمین کوبید و از آن محل آب بیرون جوشید. ابراهیم{{ع}} دوبار به دیدن هاجر و اسماعیل رفت، و هر دو بار به علت اینکه فرزندش به شکار رفته بود موفق به دیدار او نشد. چون ساره از هاجر و فرزندش [[خشنود]] نبود، هاجر با ابراهیم به مکه رفت، و زمانی که ابراهیم{{ع}} به [[بنای کعبه]] پرداخت، اسماعیل{{ع}} پدر را در این کار [[یاری]] داد.
[[اعراب]] خود را از [[ذریه]] اسماعیل{{ع}} و عبران را از اخلاف [[اسحاق]] می‌دانند. و نیز می‌گویند که [[حضرت محمد]]{{صل}} از اخلاف قیدار بنی اسماعیل بوده است. احتمالاً [[اعرابی]] که ساکن [[جزیره سینا]]، تا کرانه [[خلیج فارس]] بودند، از بنی اسماعیل به شمار می‌آمدند<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۴۲.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۰۵.</ref>
[[اعراب]] خود را از [[ذریه]] اسماعیل{{ع}} و عبران را از اخلاف [[اسحاق]] می‌دانند. و نیز می‌گویند که [[حضرت محمد]]{{صل}} از اخلاف قیدار بنی اسماعیل بوده است. احتمالاً [[اعرابی]] که ساکن [[جزیره سینا]]، تا کرانه [[خلیج فارس]] بودند، از بنی اسماعیل به شمار می‌آمدند<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۴۲.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۰۵.</ref>
==[[ذبیح الله]]==
در این که کدام یک از [[فرزندان]] ابراهیم (اسماعیل یا [[اسحاق]]) به [[قربانگاه]] برده شده و [[لقب]] «ذبیح الله» یافت، در میان [[مفسران]] [[اختلاف]] نظر است، گروهی اسحاق را ذبیح می‌دانند، و جمعی اسماعیل را نظر اول را بسیاری از [[مفسران اهل سنت]] و نظر دوم را [[مفسران شیعه]] برگزیده‌اند.
آن چه با [[ظواهر آیات]] مختلف [[قرآن]] هماهنگ است این است که ذبیح، «اسماعیل» بوده است؛ زیرا: اولاً در یک جا می‌خوانیم {{متن قرآن|وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ}}<ref>«و بدو اسحاق را نوید دادیم که پیامبری از شایستگان بود» سوره صافات، آیه ۱۱۲.</ref><ref>عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۱۰.</ref>. این تعبیر به خوبی نشان می‌دهد که [[خداوند]] [[بشارت]] به تولد اسحاق را بعد از این ماجرا و به خاطر فداکاری‌های ابراهیم به او داد. بنابراین ماجرای [[ذبح]] مربوط به او نبود.
به علاوه هنگامی که خداوند [[نبوت]] کسی را بشارت می‌دهد، مفهومش این است که زنده می‌ماند و این با مسأله ذبح در [[کودکی]] سازگار نیست.
ثانیاً در [[سوره هود]] می‌خوانیم {{متن قرآن|فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِنْ وَرَاءِ إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ}}<ref>«آنگاه ما به او مژده اسحاق و از پی اسحاق، یعقوب را دادیم» سوره هود، آیه ۷۱.</ref>. این [[آیه]] نشان می‌دهد که ابراهیم مطمئن بود اسحاق می‌می‌ماند و [[فرزندی]] همچون [[یعقوب]] از او به وجود می‌آید، بنابراین نوبتی برای ذبح نخواهد ماند، کسانی که ذبیح را اسحاق می‌دانند، در واقع این [[حقیقت]] را نادیده گرفته‌اند.
ثالثاً در [[آیات]] بسیار و [[منابع اسلامی]] بی‌شماری آمده که نشان می‌دهد ذبیح، اسماعیل بوده است. به عنوان نمونه در [[حدیث]] معتبری از [[پیامبر گرامی]]{{صل}} خوانیم: {{متن حدیث|أنا بن الذبيحين}}؛ «من فرزند دو ذبیحم».
منظور از دو ذبیح یکی پدرش «عبدالله» است که [[عبدالمطلب]]، جد [[پیامبر]]{{صل}} [[نذر]] کرده بود او را برای [[خدا]] [[قربانی]] کند. سپس یکصد شتر به [[فرمان خدا]]، [[فداء]] او قرار داد و داستانش مشهور است و دیگر «اسماعیل» بود؛ زیرا مسلم است که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} از فرزندان اسماعیل است، نه اسحاق.
در دعایی که علی{{ع}} از [[پیامبر گرامی]]{{صل}} نقل کرده می‌خوانیم:
{{متن حدیث|يَا مَنْ فَدَا إِسْمَاعِيلَ مِنَ الذَّبْحِ‌}}<ref>تفسیر نورالثقلین ج۴، ص۴۲۲.</ref>؛ «ای کسی که فدایی برای [[ذبح اسماعیل]] قرار دادی».
به هر [[حال]] آن چه برای ما از همه محکم‌تر است [[ظواهر آیات]] [[قرآن]] است که به خوبی نشان می‌دهد که ذبیح، اسماعیل بوده است. گر چه برای ما تفاوتی نمی‌کند که ذبیح، اسماعیل باشد یا [[اسحاق]]، هر دو فرزند ابراهیم و [[پیامبر]] بزرگ [[خدا]] بودند، [[هدف]] روشن شدن این ماجرای [[تاریخی]] است<ref>تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۱۱۹. (به نقل از گلواژه‌های حج و عمره، بصیری، ص۲۹۲).</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۵۰۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۵۴: خط ۶۶:
# [[پرونده:000054.jpg|22px]] [[محمد خراسانی|خراسانی، محمد]]، [[اسماعیل - خراسانی (مقاله)| مقاله «اسماعیل»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']]
# [[پرونده:000054.jpg|22px]] [[محمد خراسانی|خراسانی، محمد]]، [[اسماعیل - خراسانی (مقاله)| مقاله «اسماعیل»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']]
# [[پرونده:10524027.jpg|22px]] [[حسن علی نوری‌ها|نوری‌ها، حسن علی]]، [[اسماعیل - نوری‌ها (مقاله)|مقاله «اسماعیل»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']]
# [[پرونده:10524027.jpg|22px]] [[حسن علی نوری‌ها|نوری‌ها، حسن علی]]، [[اسماعیل - نوری‌ها (مقاله)|مقاله «اسماعیل»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']]
# [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۷۶٬۰۰۹

ویرایش