خوش‌رویی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدبن' به 'محمد بن') |
(←پانویس) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خوش‌رویی در اخلاق اسلامی]] - [[خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات]] - [[خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خوش‌رویی در اخلاق اسلامی]] - [[خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات]] - [[خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== | == نقش [[گشاده‌رویی]] در ایجاد روابط کارآمد == | ||
[[ | [[سلام]]، مقدمه‌ای برای آشنایی است که با [[مصافحه]]، فشردن دست و... ارتباط سطحی و ابتدایی به یک ارتباط عمیق و بادوام تبدیل می‌شود. گشاده‌رویی از جمله اموری است که در استمرار و استحکام این رابطه بسیار مؤثر است. | ||
به | [[پیامبر]]{{صل}} همیشه [[تبسم]] بر لب داشت و به دیگران نیز سفارش می‌کرد تا همواره متبسم باشند و هم‌دیگر را با چهره‌ای گشاده [[ملاقات]] کنند<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۱۷۷.</ref>. | ||
از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] است که روزی شخصی خدمت [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و عرض کرد: یا [[رسول الله]]! مرا [[نصیحت]] کن. حضرت ضمن سفارش‌ها و نصیحت‌های خود به آن مرد فرمود: «برادرت را با گشاده‌رویی ملاقات نما»<ref>{{متن حدیث|الْقَ أَخَاكَ بِوَجْهٍ مُنْبَسِطٍ}}؛ بحارالانوار، کتاب العشره، باب حسن المعاشره، ح۳۸.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۲۳-۲۴.</ref> | |||
==پی‌آمدهای [[اجتماعی]] گشاده‌رویی== | |||
===ایجاد [[محبت]]=== | |||
[[انسان]] با گشاده‌رویی می‌تواند در [[جامعه]] محبوب شده، محبت [[مردم]] را کسب کند. از رسول خدا{{صل}} روایت شده که فرمود: از جمله اموری که موجب محبت می‌شود، ملاقات با گشاده‌رویی است<ref>وسائل الشیعة، ج۸، باب ۳۰ من ابواب العشره، ح۲.</ref>. | |||
همان‌گونه که [[انسان]] با کمک کردن مادی می‌تواند طرف را شاد کند، با گشاده‌رویی نیز می‌تواند همان کار را انجام دهد. حضرت فرمود: شما که نمی‌توانید [[اموال]] خود را به همه مردم [[گشایش]] دهید، پس با چهره باز و رویی خوش با آنها برخورد کنید<ref>وسائل الشیعة، ج۸، باب ۱۰۷ من ابواب العشره، ح۴.</ref>. | |||
===از بین بردن [[کینه]]=== | |||
[[پیامبر اسلام]]{{صل}} فرمود: گشاده‌رویی کینه را از بین می‌برد: {{متن حدیث|حُسْنُ الْبِشْرِ يَذْهَبُ بِالسَّخِيمَةِ}}<ref>بحارالانوار، کتاب العشره، باب حسن المعاشره، ح۴۱.</ref>. | |||
===جذب افراد=== | |||
شخصی در جامعه محبوب و در برقراری ارتباط بسیار موفق است که گشاده‌رو باشد. همه از انسان ترش‌رو فرار می‌کنند؛ به همین دلیل او در جامعه همیشه منزوی است. وی اگر به مردم شیرینی هم بدهد، مردم او را [[دوست]] ندارند. | |||
این گشاده‌رویی است که موجب جلب [[دوستان]] و استحکام پیوند [[دوستی]] و مایه انس می‌شود. [[اسلام]] همواره [[مسلمانان]] را توصیه کرده است تا با هم‌دیگر برخوردی شایسته داشته باشند و از [[ترش‌رویی]] پرهیز کنند که [[خداوند]] ترش‌رو را [[دوست]] ندارد: {{متن حدیث|عَلِيٍّ{{ع}}: قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فِي وَجْهِ إِخْوَانِهِ}}<ref>مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۱.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۲۴-۲۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۴: | خط ۲۹: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100808.jpg|22px]] [[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|'''سیره اجتماعی پیامبر اعظم''']] | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «خوش‌رویی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «خوش‌رویی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۱: | خط ۳۷: | ||
[[رده:فضایل اخلاقی]] | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
[[رده:آداب اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فضایل اخلاقی است. خوش‌رویی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خوش‌رویی در اخلاق اسلامی - خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات - خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردنقش گشاده‌رویی در ایجاد روابط کارآمد
سلام، مقدمه‌ای برای آشنایی است که با مصافحه، فشردن دست و... ارتباط سطحی و ابتدایی به یک ارتباط عمیق و بادوام تبدیل می‌شود. گشاده‌رویی از جمله اموری است که در استمرار و استحکام این رابطه بسیار مؤثر است.
پیامبر(ص) همیشه تبسم بر لب داشت و به دیگران نیز سفارش می‌کرد تا همواره متبسم باشند و هم‌دیگر را با چهره‌ای گشاده ملاقات کنند[۱].
از امام باقر(ع) روایت است که روزی شخصی خدمت رسول خدا(ص) آمد و عرض کرد: یا رسول الله! مرا نصیحت کن. حضرت ضمن سفارش‌ها و نصیحت‌های خود به آن مرد فرمود: «برادرت را با گشاده‌رویی ملاقات نما»[۲].[۳]
پی‌آمدهای اجتماعی گشاده‌رویی
ایجاد محبت
انسان با گشاده‌رویی می‌تواند در جامعه محبوب شده، محبت مردم را کسب کند. از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود: از جمله اموری که موجب محبت می‌شود، ملاقات با گشاده‌رویی است[۴].
همان‌گونه که انسان با کمک کردن مادی می‌تواند طرف را شاد کند، با گشاده‌رویی نیز می‌تواند همان کار را انجام دهد. حضرت فرمود: شما که نمی‌توانید اموال خود را به همه مردم گشایش دهید، پس با چهره باز و رویی خوش با آنها برخورد کنید[۵].
از بین بردن کینه
پیامبر اسلام(ص) فرمود: گشاده‌رویی کینه را از بین می‌برد: «حُسْنُ الْبِشْرِ يَذْهَبُ بِالسَّخِيمَةِ»[۶].
جذب افراد
شخصی در جامعه محبوب و در برقراری ارتباط بسیار موفق است که گشاده‌رو باشد. همه از انسان ترش‌رو فرار می‌کنند؛ به همین دلیل او در جامعه همیشه منزوی است. وی اگر به مردم شیرینی هم بدهد، مردم او را دوست ندارند.
این گشاده‌رویی است که موجب جلب دوستان و استحکام پیوند دوستی و مایه انس می‌شود. اسلام همواره مسلمانان را توصیه کرده است تا با هم‌دیگر برخوردی شایسته داشته باشند و از ترش‌رویی پرهیز کنند که خداوند ترش‌رو را دوست ندارد: «عَلِيٍّ(ع): قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) يَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فِي وَجْهِ إِخْوَانِهِ»[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سیره نبوی، ج۳، ص۱۷۷.
- ↑ «الْقَ أَخَاكَ بِوَجْهٍ مُنْبَسِطٍ»؛ بحارالانوار، کتاب العشره، باب حسن المعاشره، ح۳۸.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۲۳-۲۴.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۸، باب ۳۰ من ابواب العشره، ح۲.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۸، باب ۱۰۷ من ابواب العشره، ح۴.
- ↑ بحارالانوار، کتاب العشره، باب حسن المعاشره، ح۴۱.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۱.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۲۴-۲۵.