جنگ خندق: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = غزوه

| عنوان مدخل =  

| مداخل مرتبط = [[جنگ خندق در قرآن]] - [[جنگ خندق در تاریخ اسلامی]] - [[جنگ خندق در معارف و سیره نبوی]] - [[جنگ خندق در معارف و سیره علوی]]

| پرسش مرتبط  =

'''غزوه خندق''' یا '''جنگ احزاب'''، یکی از جنگ‌های [[رسول خدا]] {{صل}} با [[مشرکان]] و احزاب مخالف، در [[سال پنجم هجری]] است که در [[غرب]] [[مدینه]] اتفاق افتاد. تحریک [[قبیله]] [[بنی‌نضیر]] و همداستان شدن [[قریش]] و برخی [[قبایل]] با آنان موجب [[اتحاد]] گروه‌های زیادی برای نابودی [[مسلمانان]] شد. به پیشنهاد [[سلمان]] برای جلوگیری از ورود [[دشمن]] خندقی در اطراف مدینه حفر شد. این [[جنگ]] با [[پیروزی]] مسلمانان تمام شد. هلاکت عمرو بن عبدود توسط [[علی]] {{ع}} از وقایع مهم این جنگ محسوب می‌شود.

== مقدمه ==

«جنگ خندق» یا «غزوه احزاب»، یکی از [[جنگ‌های رسول خدا]] {{صل}} با [[مشرکان]] و [[احزاب]] مخالف، در [[سال پنجم هجری]] است که در [[غرب]] [[مدینه]] اتفاق افتاد<ref>احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۳؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۱۴؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۴۰.</ref>. این [[جنگ]]، به خاطر آن کانال که کنده بودند، جنگ خندق و به خاطر همدستی گروه‌های گوناگون [[مشرکین]] و [[همکاری]] [[یهودیان]] داخلی با آنان، [[جنگ احزاب]] نامیده شد<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۶۱-۶۲؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۷۳.</ref>.

بنابراین [[قریش]] به [[رهبری]] [[ابوسفیان]] با چهار هزار مرد از [[مکه]] خارج شد و [[پرچم]] [[جنگ]] را به [[عثمان بن طلحة بن ابی‌طلحه]] داد. در [[لشکر]] ایشان هزار شتر و سیصد اسب بود<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۰؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۴۳.</ref>. هنگامی که [[لشکر]] به مرّالظهران رسید، دو هزار مرد از [[قبایل]] اسلم، اشجع، بنومرّة، کنانه فزاره و غَطفان به ایشان پیوست و از آنجا به سمت [[مدینه]] رفتند. از هر جانب، لشکری به آنها اضافه می‌شد، چندان که تعداد آنان در نزدیکی [[مدینه]] به ده هزار نفر رسید<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۰-۵۱؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۴۴.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[غزوه خندق (مقاله)|غزوه خندق]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۷۲-۱۷۳.</ref>

== پیشنهاد حفر [[خندق]] ==

[[رسول خدا]] {{صل}} با [[مردم]] درباره نحوه مقابله با [[مشرکان]] [[مشورت]] کرد. حضرت پیشنهادهای مختلف مثل ماندن در [[شهر]]، [[دفاع]] از نقاط مرتفع، رفتن به خارج [[شهر]] و [[مبارزه]] رو در رو را شنید. سرانجام پیشنهاد [[سلمان]] را مبنی بر کندن خندقی پیرامون [[مدینه]]، [[انتخاب]] کرد<ref>احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۳؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۲۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۱؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۴۵.</ref> تا [[جنگ]] در ناحیه‌های خاصی صورت گیرد و جلوی یورش [[دشمن]] به داخل [[شهر]] از نقاط آسیب‌پذیر گرفته شود<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[غزوه خندق (مقاله)|غزوه خندق]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۷۴؛ [[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۶۱-۶۲.</ref>.

== کارشکنی [[منافقان]] ==

 

 

[[نُعَیم بن مسعود اشجعی]] که سه روز قبل، [[مسلمان]] شده بود، خدمت [[رسول خدا]] {{صل}} رسید و گفت: "[[قوم]] من از [[مسلمان]] شدنم با خبر نیستند؛ پس هر دستوری دارید بفرمایید تا انجام دهم". [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "اگر می‌توانی برو و اینها را از ما دور کن که [[نیرنگ]] نیز جزئی از [[جنگ]] است". او نیز این کار را به خوبی انجام داد؛ بنابراین نزد کعب، [[رئیس]] [[بنی‌قریظه]] رفت و به او گفت: "[[زندگی]]، [[زن]] و [[فرزند]] [[قریش]] دور از اینجاست و در مواقع حساس می‌توانند رها کنند و شما را تنها بگذارند؛ اما اینجا [[محل زندگی]] شماست و شما امکان دور شدن از اینجا را ندارید؛ پس آنها را در [[جنگ]] [[همراهی]] نکنید؛ مگر اینکه تعدادی از اشراف آنها را در قلعه نگه دارید تا مطمئن شوید آنها شما را در [[جنگ]] تنها نخواهند گذاشت". آنها نیز از حرف او استقبال کردند. سپس نزد [[ابوسفیان]] رفت و به او گفت: "اینها از [[همکاری]] با شما پشیمان شده و [[پشیمانی]] خود را به [[محمد]] {{صل}} اطلاع داده و گفته‌اند ما برای اعلام [[وفاداری]]، اشرافی از [[قریش]] را تحویل شما می‌دهیم تا شما گردن بزنید؛ پس اگر از شما خواستند تا بزرگانتان به عنوان تضمین ادامه [[جنگ]] در قلعه آنها بمانند، نپذیرید". [[ابوسفیان]] نیز حرف وی را پذیرفت. بنابراین بزرگان [[بنی‌قریظه]] در [[مذاکره]] با [[ابوسفیان]] این مسئله را مطرح کردند؛ اما آنها نپذیرفتند و [[بنی‌قریظه]] نیز با مشاهده خودداری [[قریش]] و [[غطفان]] از [[تسلیم]] تعدادی از اشراف، سخنان [[نعیم بن مسعود]] را صحیح دانستند و از [[جنگ]] منصرف شدند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۲۹- ۲۳۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی ج۲، ص۴۸۰- ۴۸۷.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[غزوه خندق (مقاله)|غزوه خندق]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۷۷.</ref>

 

 

در این هنگام، [[رسول خدا]] {{صل}} [[حذیفه]] را به خارج از [[خندق]] فرستاد تا تحرکات شبانه [[دشمن]] را بررسی کند. وی وارد [[لشکر]] شد و [[ابوسفیان]] را در حال [[سخنرانی]] [[مشاهده]] کرد که می‌گفت: "ای گروه [[قریش]]! نقطه‌ای که ما در آن هستیم، [[محل زندگی]] ما نیست. چهارپایان ما هلاک شدند و باد و [[طوفان]]، [[خیمه]] و خرگاه و [[آتش]] برای ما باقی نگذاشته است و [[بنی‌قریظه]] با ما [[پیمان‌شکنی]] کردند. [[صلاح]] در این است که از اینجا کوچ کنیم". سپس بر شتر خود سوار شد و او را با تازیانه می‌زد؛ در حالی که نمی‌دانست دست‌های شترش بسته است<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۳۱- ۲۳۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۸۹- ۴۹۰؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۵۸۰.</ref>.

 

[[حذیفه]] در بازگشت، خبر مسرّت‌بخش عقب‌نشینی [[مشرکان]] را به اطلاع [[پیامبر]] {{صل}} و سایر [[مسلمانان]] رساند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۳۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۲۹۲.</ref>. بدین ترتیب، این [[جنگ]] با [[شهادت]] شش نفر از [[مسلمانان]] و [[هلاکت]] سه نفر از [[مشرکان]] به نفع [[مسلمانان]] خاتمه یافت<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۹۶.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[غزوه خندق (مقاله)|غزوه خندق]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۱۷۸؛ [[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۶۱-۶۲.</ref>.

 

برخی از علما، می‌افزایند: «... جرقه جنگ، از ناحیه گروهی، از [[یهود]] [[بنی نضیر]] روشن شد، که به [[مکه]] آمدند و طایفه [[قریش]] را، به [[جنگ]] با [[پیامبر]]{{صل}} [[تشویق]] کردند و به آنها قول دادند؛ تا آخرین نفس، در کنارشان می‌ایستند و سپس، به سراغ [[قبیله غطفان]] رفتند و... از همپیمانان خود، مانند [[قبیله بنی اسد]] و [[بنی سلیم]]، نیز [[دعوت]] کردند...؛ تا کار [[اسلام]] را برای همیشه یکسره کنند و [[پیغمبر]]{{صل}} را به [[قتل]] برسانند... و [[مدینه]] را [[غارت]] کنند و چراغ اسلام را خاموش نمایند»<ref>ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه ج۱۷، ص٢.</ref>.

 

پس محل وقوع [[جنگ احزاب]]، [[شهر مدینه]] بود و منظور، از دو واژه مبهم مندرج در [[آیه]] مورد پژوهش - فوق و [[اسفل]] - شهر مدینه می‌باشد، که مهاجمین از آن دو ناحیه قصد [[حمله]] به آن [[شهر]] را داشتند.

 

 

 

# [[پرونده:42439.jpg|22px]] [[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[غزوه خندق (مقاله)|غزوه خندق]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]

 

 

 

[[رده:غزوه‌ها]]