وراثت در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[خداوند]] [[احکام دین]] را توسط [[پیامبر]] و اوصیای او به بندگانش می‌رساند، بقا و فنای هر چه را بخواهد نیز به واسطه [[جانشینان]] خود در روی [[زمین]] به [[بندگان]] [[ابلاغ]] می‌کند؛ [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} دوران ویژه‌ای است که دسته‌ای از [[احکام]] در آن به گونه‌ای [[جدید]] اجرا می‌شود، مثل [[قضاوت]] حضرت که بدون [[شاهد]] خواهد بود؛ از جمله [[حکم]] ارث است که در آن زمان به واجدان [[حقیقی]] آن داده می‌شود.  

[[امام صادق]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[برادری]] [[قیام]] فرماید، ارث شخص را به برادرانی می‌دهد که در عالم «اَظِله»<ref>«اظله» به معنای سایه‌ها است. عالم اظله یکی از عوالمی است که انسان از ابتدای خلقت خویش آنها را سیر نموده است و بنابر نظر بعضی از حکما عالم اظله، عالم مجردات است و شاید چون انسان‌ها در آن عالم شبیه سیه بودند و جسمانی نبودند، بلکه فقط وجودی مجرد از ماده داشتند، عالم مجردات نامیده شده است. از جمله عوالم قبل از دنیا، عوالم ذر، أشباه، أظله، أصلاب، می‌باشد و عوالم بعد از دنیا نیز عالم برزخ و عالم قیامت است.</ref> بین آنان [[پیمان برادری]] بسته شده بوده، نه به برادرانی که فقط از پدر و مادر با هم یکی باشند<ref>من لایحضره الفقیه: ج ۴، ص ۲۵۴.</ref>.  

[[خداوند]] [[ارواح]] را دو هزار سال پیش از بدن‌هایشان آفرید و بین آنها [[برادری]] برقرار کرد. هر کدام از این [[ارواح]] که در [[آسمان]] میان‌شان آشنایی برقرار شده، در [[زمین]] نیز با یکدیگر آشنا خواهند بود و هر کدام که با هم بیگانه بودند، در [[زمین]] نیز بیگانه خواهند ماند. در زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] نماید، نسبت‌های خویشی و [[برادران]] برداشته می‌شود و ارث به [[برادران دینی]] می‌رسد<ref>تفسیر برهان: ج ۳، ص ۱۲۰ و بحار الانوار: ج ۶، ص ۲۴۹.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۶۳.</ref>

# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]