وراثت در معارف مهدویت

مقدمه

خداوند احکام دین را توسط پیامبر و اوصیای او به بندگانش می‌رساند، بقا و فنای هر چه را بخواهد نیز به واسطه جانشینان خود در روی زمین به بندگان ابلاغ می‌کند؛ ظهور حضرت مهدی (ع) دوران ویژه‌ای است که دسته‌ای از احکام در آن به گونه‌ای جدید اجرا می‌شود، مثل قضاوت حضرت که بدون شاهد خواهد بود؛ از جمله حکم ارث است که در آن زمان به واجدان حقیقی آن داده می‌شود.

امام صادق (ع) در این باره می‌فرماید: زمانی که حضرت قائم (ع) برادری قیام فرماید، ارث شخص را به برادرانی می‌دهد که در عالم «اَظِله»^[۱] بین آنان پیمان برادری بسته شده بوده، نه به برادرانی که فقط از پدر و مادر با هم یکی باشند^[۲].

در روایات درباره تفسیر این سخن خداوند آمده است: ﴿فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ﴾^[۳].

خداوند ارواح را دو هزار سال پیش از بدن‌هایشان آفرید و بین آنها برادری برقرار کرد. هر کدام از این ارواح که در آسمان میان‌شان آشنایی برقرار شده، در زمین نیز با یکدیگر آشنا خواهند بود و هر کدام که با هم بیگانه بودند، در زمین نیز بیگانه خواهند ماند. در زمانی که حضرت قائم (ع) قیام نماید، نسبت‌های خویشی و برادران برداشته می‌شود و ارث به برادران دینی می‌رسد^[۴].^[۵]

منابع

حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان

پانویس

↑ «اظله» به معنای سایه‌ها است. عالم اظله یکی از عوالمی است که انسان از ابتدای خلقت خویش آنها را سیر نموده است و بنابر نظر بعضی از حکما عالم اظله، عالم مجردات است و شاید چون انسان‌ها در آن عالم شبیه سیه بودند و جسمانی نبودند، بلکه فقط وجودی مجرد از ماده داشتند، عالم مجردات نامیده شده است. از جمله عوالم قبل از دنیا، عوالم ذر، أشباه، أظله، أصلاب، می‌باشد و عوالم بعد از دنیا نیز عالم برزخ و عالم قیامت است.
↑ من لایحضره الفقیه: ج ۴، ص ۲۵۴.
↑ «پس چون در صور دمند (دیگر) در آن روز میان آنان نه پیوندی است و نه از یکدیگر پرس و جو می‌کنند» سوره مؤمنون، آیه ۱۰۱.
↑ تفسیر برهان: ج ۳، ص ۱۲۰ و بحار الانوار: ج ۶، ص ۲۴۹.
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۶۳.

[1] «اظله» به معنای سایه‌ها است. عالم اظله یکی از عوالمی است که انسان از ابتدای خلقت خویش آنها را سیر نموده است و بنابر نظر بعضی از حکما عالم اظله، عالم مجردات است و شاید چون انسان‌ها در آن عالم شبیه سیه بودند و جسمانی نبودند، بلکه فقط وجودی مجرد از ماده داشتند، عالم مجردات نامیده شده است. از جمله عوالم قبل از دنیا، عوالم ذر، أشباه، أظله، أصلاب، می‌باشد و عوالم بعد از دنیا نیز عالم برزخ و عالم قیامت است.

[2] من لایحضره الفقیه: ج ۴، ص ۲۵۴.

[3] «پس چون در صور دمند (دیگر) در آن روز میان آنان نه پیوندی است و نه از یکدیگر پرس و جو می‌کنند» سوره مؤمنون، آیه ۱۰۱.

[4] تفسیر برهان: ج ۳، ص ۱۲۰ و بحار الانوار: ج ۶، ص ۲۴۹.

[5] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۶۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]