←منابع
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
'''مسجد جثجاته''': از مساجد مدینه منوره است که در طول تاریخ از بین رفته است.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۸۹۷-۹۰۵.</ref>. | '''مسجد جثجاته''': از مساجد مدینه منوره است که در طول تاریخ از بین رفته است.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۸۹۷-۹۰۵.</ref>. | ||
'''[[مسجد جمعه]]''': یکی از [[مساجد]] [[تاریخی]] [[مدینه منوره]] است. [[پیامبر]]{{صل}} وقتی از [[قبا]] به سوی [[مدینه]] رفتند، میان [[قبیله]] «[[بنی سالم بن عوف]]» [[نماز جمعه]] خواندند. به گفته [[ابن اسحاق]]، این اولین [[نماز]] جمعه‌ای بود که در مدینه اقامه کردند<ref>اخبار مدینة الرسول، ابن نجار، ص۲۵؛ سیره النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۴۹۴.</ref>. [[مسجد بنی سالم]] در میان «[[وادی]] [[رانوناء]]» به دست فردی به نام «عبد [[الصمد]]» ساخته شد. به این [[مسجد]] «[[عاتکه]]» نیز گفته‌اند. در شمال آن [[حصن]] یا دژی خراب که به آن «المزدلف» می‌گفتند قرار داشت. مالک آن «عتبان بن مالک» یکی از [[صحابه رسول خدا]]{{صل}} بود. وی از آن حضرت درخواست کرد تا در آنجا نماز گزارند و پیامبر{{صل}} نیز چنین کردند. برخی معتقدند که برگشت [[قبله]] از [[بیت‌المقدس]] به [[کعبه]] در این جا بوده است. | |||
مسجد جمعه سقفی داشته که به وسیله دو ستون نگهداری می‌شده است. این سقف به مرور خراب شد که مرحوم «[[شمس]] الدین قاوان» به مرمت آن پرداخت<ref>وفاء الوفاء، سمهودی، ج۲، ص۸۲۱.</ref>. طول آن از جنوب به شمال، بیست ذراع (۸۶/۹ متر) و عرض آن از شرق به غرب شانزده ذراع (۸۹/۷ متر) بوده است. تا [[قرن نهم]] نیز دو گنبد داشته و در دوران [[عثمانی]] نیز بازسازی و مرمت شده است. بعدها حسن شربتلی به [[حفظ]] و ترمیم آن [[همت]] گماشت؛ زیرا مسجد مذکور در داخل باغ‌های وی قرار داشت. مکان آن در سمت راست کسی است که از [[مسجد قبا]] حدود پانصد متر به پایین (سمت شمال) می‌رود. شایان گفتن است در دوران سعودی حدود سال‌های ۱۳۹۵ق، به بعد به [[طور]] کامل بازسازی شده و بنای [[زیبا]] و عالی آن از دور نمایان است. این مسجد به «[[بنی سالم]]» و مسجد «وادی» نیز معروف بوده است. | |||
'''مسجد [[حمزه]]''': از مساجد تخریب شده مدینه در دوران سعودی است. این مسجد که [[مدفن]] اولیه حضرت «حمزه{{ع}}» و «[[عبدالله بن جحش]]» بوده، بر اثر سیلی در دوران [[مروان]] تخریب شد و به گفته [[رفعت]] پاشا، جنازه [[حمزه]]{{ع}} را به مکان کنونی که به [[مزار]] [[شهدای احد]] معروف است منتقل ساختند. در سال ۵۷۰ ق، مادر [[خلیفه]] [[الناصر]] [[عباسی]]، بر محل کنونی [[قبر]] حمزه{{ع}} مسجدی ساخت. این [[مسجد]] دارای گنبد و دری آهنین بوده و قبر [[عموی رسول خدا]]{{صل}} در درون آن [[ضریح]] و پوششی داشته است. در سال ۸۹۳ ق، [[سلطان]] [[اشرف]] قایتبای آن مسجد را [[توسعه]] داد و چاهی کنار آن حفر کرد. در دوران [[عثمانی]] نیز بنای آن به [[طور]] [[زیبایی]] ترمیم و تجدید بنا گردید<ref>مرآة الحرمین، رفعت پاشا، ج۱، ص۳۹۳-۳۹۲؛ سیر ترمیم و تعمیر آن را دقیقاً شرح داده است.</ref>. | |||
در دوران [[حکومت]] سعودی، چون [[زایران]] دیوارهای این مسجد را مسح و لمس نموده و [[هدایا]] و [[نذورات]] می‌دادند، آن را خراب و سپس مسجد دیگری در اطراف آن بنا کردند. چون [[قبور]] [[شهدا]] مکشوف شد و نیاز به [[حفظ]] آن بود، در سال ۱۳۸۳ ق دیواری بر گرد آن قبور کشیده و آن را محصور ساختند<ref>تاریخ المعالم المدینة المنوره، احمد یاسین الخیاری، ص۱۳۷.</ref>. مسجد که اکنون در سمت [[مغرب]] مزار شهدای احد قرار داشته و به نام‌های «مسجد [[احد]]، علی{{ع}} و حمزه{{ع}}» معروف است، همان است که به جای مسجد یاد شده ساخته شده است. این مسجد به «مسجد [[شهداء]]» و «[[مشهد]] شهداءِ» هم معروف بود. | |||
== منابع == | == منابع == | ||