شایستگی‌های اخلاقی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب [[المناقب (کتاب)|المناقب]] [[ابن شهرآشوب]] این‌چنین آورده است: [[حسن]] و [[حسین]] {{ع}} بر پیرمردی گذشتند که خوب [[وضو]] نمی‌گرفت. آن دو با هم دعوای ظاهری راه انداختند و هر یک به دیگری می‌گفت: «تو خوب وضو نمی‌گیری!». هر دو گفتند: «ای [[مرد]] [[کهنسال]]! تو میان ما داور باش. هر یک از ما جداگانه [[وضو]] می‌گیرد». سپس گفتند: «کدام یک از ما خوب وضو می‌گیرد؟». پیرمرد گفت: شما، هر دو، خوب وضو می‌گیرید؛ اما این پیرمرد [[نادان]] است که بلد نیست وضو بگیرد و اکنون، از شما فرا گرفت و به [[برکت]] شما و دلسوزی‌تان بر [[امّت]] جدّتان، به دست شما [[توبه]] کرد<ref>{{متن حدیث|‏ أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ مَرَّا عَلَى‏ شَيْخٍ‏ يَتَوَضَّأُ وَ لَا يُحْسِنُ فَأَخَذَا بِالتَّنَازُعِ يَقُولُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا أَنْتَ لَا تُحْسِنُ الْوُضُوءَ فَقَالا أَيُّهَا الشَّيْخُ كُنْ حَكَماً بَيْنَنَا يَتَوَضَّأْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا سَوِيَّةً ثُمَّ قَالا أَيُّنَا يُحْسِنُ قَالَ كِلَاكُمَا تُحْسِنَانِ الْوُضُوءَ وَ لَكِنَّ هَذَا الشَّيْخَ الْجَاهِلَ هُوَ الَّذِي لَمْ يَكُنْ يُحْسِنُ وَ قَدْ تَعَلَّمَ الْآنَ مِنْكُمَا وَ تَابَ عَلَى يَدَيْكُمَا بِبَرَكَتِكُمَا وَ شَفَقَتِكُمَا عَلَى أُمَّةِ جَدِّكُمَا}} (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۳، ص۴۰۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۱۵۰.</ref>

از [[ابو بصیر]] نقل است، از [[امام صادق]] {{ع}} درباره سخن [[خدای متعال]]: "ای جان مطمئن به سوی خدایت بازگرد. در حالیکه از [[خدا]] [[خشنودی]] و نزد خدا پسندیده. پس در میان بندگانم درآی و به [[بهشت]] وارد شو."، مقصود، [[حسین]] {{ع}} است<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِهِ تَعَالَى‏ {{متن قرآن|يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً * فَادْخُلِي فِي عِبَادِي * وَادْخُلِي جَنَّتِي}} يَعْنِي‏ الْحُسَيْنَ‏ بْنَ‏ عَلِيٍّ}} (تفسیر القمّی، ج۲، ص۴۲۲؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۱۹، ح۱۱).</ref>.