دفن در کربلا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = کربلا | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[دفن]] شدن در | [[دفن]] شدن در سرزمین مقدّس [[کربلا]] در فرهنگ شیعه، [[ارزش]] است و [[رحمت الهی]] شامل کسانی میشود که در حایر حسینی و کربلا دفن شوند. بسیاری از بزرگان، [[علما]]، امرا و [[مردم]] عادی [[وصیت]] میکردهاند که در آنجا دفن شوند و حتی کسانی پس از مدفون شدن در جای دیگر، دوباره جسد را به کربلا منتقل کردهاند و نمونههای زیادی برای آن هست، از جمله پدر [[سید رضی]] گردآورندۀ نهج البلاغه<ref>موسوعة العتبات المقدسه، الخلیلی، ج۸، ص۹۵.</ref>. در اینکه محدودۀ این [[استحباب]] و ارزش تا کجاست، دیدگاههای مختلفی است، بستگی به محدودۀ [[حرم]] دارد که از یک فرسخ تا پنج فرسخ هم نقل شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۱۹۱.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | # [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:کربلا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۸
مقدمه
دفن شدن در سرزمین مقدّس کربلا در فرهنگ شیعه، ارزش است و رحمت الهی شامل کسانی میشود که در حایر حسینی و کربلا دفن شوند. بسیاری از بزرگان، علما، امرا و مردم عادی وصیت میکردهاند که در آنجا دفن شوند و حتی کسانی پس از مدفون شدن در جای دیگر، دوباره جسد را به کربلا منتقل کردهاند و نمونههای زیادی برای آن هست، از جمله پدر سید رضی گردآورندۀ نهج البلاغه[۱]. در اینکه محدودۀ این استحباب و ارزش تا کجاست، دیدگاههای مختلفی است، بستگی به محدودۀ حرم دارد که از یک فرسخ تا پنج فرسخ هم نقل شده است[۲].
منابع
پانویس
- ↑ موسوعة العتبات المقدسه، الخلیلی، ج۸، ص۹۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۱۹۱.