ذکر مصیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = مصیبت
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[ذکر مصیبت در حدیث]] - [[ذکر مصیبت در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = ذکر مصیبت (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


'''ذکر مصیبت''': سنّتی در جهت احیای یاد و نام [[ائمه]] و مطرح نگه داشتن حادثۀ [[عاشورا]].
'''[[ذکر مصیبت]]''': سنّتی در جهت احیای یاد و نام [[ائمه]] و مطرح نگه داشتن [[حادثۀ عاشورا]].


==مقدمه==
== مقدمه ==
*در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی [[سخنرانی]] و [[موعظه]] و چه بصورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر بصورتی سوزناک [[نقل]] می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. [[نقل]] حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و [[شایسته]] است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به [[مقام]] [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
در این برنامه، چه به‌صورت مقطع پایانی سخنرانی و [[موعظه]] و چه به‌صورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر به‌صورتی سوزناک نقل می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. نقل حوادث بر اساس [[مقتل‌ها]] انجام می‌‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به مقام [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
* [[امام سجاد]]{{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و [[یادآوری]] آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا [[نقل]] حرف‌های بی اساس در ذکر [[مصیبت]] و مرثیه خوانی نیست.
 
*ذکر [[مصیبت]]، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و [[پیوند عاطفی]] و [[قلبی]] [[شیعه]] با [[سیدالشهدا]] است و نقشۀ [[دشمنان اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را [[هوادار اهل بیت]] و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.  
[[امام سجاد]]{{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا نقل حرف‌های بی‌اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.
*البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم [[شایستگی]] این [[منصب]] حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۹۴.</ref>.
 
ذکر مصیبت، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و پیوند عاطفی و [[قلبی]] [[شیعه]] با [[سیدالشهدا]] است و نقشۀ دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را هوادار اهل بیت و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.  
 
البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم شایستگی این منصب حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای [[مرثیه‌خوانی]] خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۱۹۴.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۲: خط ۲۵:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۸: خط ۳۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ذکر مصیبت]]
[[رده:مصیبت]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۵

ذکر مصیبت: سنّتی در جهت احیای یاد و نام ائمه و مطرح نگه داشتن حادثۀ عاشورا.

مقدمه

در این برنامه، چه به‌صورت مقطع پایانی سخنرانی و موعظه و چه به‌صورت مستقل، حوادث کربلا و کیفیّت شهادت امام حسین(ع) و یاران او و نیز امامان دیگر به‌صورتی سوزناک نقل می‌‌شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سید الشهدا می‌‌گردد. نقل حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.

امام سجاد(ع) که بیست سال به یاد عاشورا می‌‌گریست، می‌فرمود یاد شهادت فرزندان فاطمه چشمانم را پر اشک می‌‌کند: «إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ»[۱]. با این حساب، یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن دروغ یا نقل حرف‌های بی‌اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.

ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینی و پیوند عاطفی و قلبی شیعه با سیدالشهدا است و نقشۀ دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان می‌‌پرورد[۲].

البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم شایستگی این منصب حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.
  2. ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۱۹۴.