رمز جاودانگی عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

# خدایی بودن آن: حرکت حسین{{ع}}، [[جهاد]] و شهادتش، انگیزه و محرّکش همه و همه برای [[خدا]] بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ [[جاودانه]] می‌گیرد. نور خدا [[خاموشی]] ندارد و [[جهاد]] برای [[حق]]، همواره امتداد می‌یابد. قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش [[الهی]] است.

# افشاگری‌های [[اسرای اهل بیت]]: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، [[خون]] و [[پیام]]، عمل و [[تبلیغات]]. خطابه‌های [[زینب]] و [[سجاد]]{{ع}} و سخنان بازماندگان [[کربلا]] در دوران [[اسارت]]، نقش مهمّی در افشاگری چهرۀ [[دشمن]] و خنثی کردن تبلیغات [[دروغین]] [[امویان]] و [[آگاهی]] [[مردم]] از ماهیت [[قیام]] و [[شخصیّت]] [[سید الشهدا]] و [[شهیدان]] عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.

# احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر تربت امام حسین [[سجده]] کنند. اینها همه سبب شده که مکتب عاشورا و [[حادثۀ کربلا]] و مظلومیّت امام حسین{{ع}} و شهدای کربلا، به‌صورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن عاشورا مهم است<ref>در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).</ref>.

# کیفیّت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداکاری‌ها و [[اخلاص]] یاران امام و اوج [[خشونت]] و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سید الشهدا و غربت و مظلومیّت و [[عطش]] در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۰۱.</ref>.