سلام بر حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
درودی است که هنگام [[نوشیدن آب]] خنک بر زبان می‌آید. به [[عربی]] گفته می‌شود: {{عربی|سلام الله على الحسين و اصحابه}}. [[امام سجاد]]، [[امام صادق]] و [[ائمه]] دیگر، هنگام | درودی است که هنگام [[نوشیدن آب]] خنک بر زبان می‌آید. به [[عربی]] گفته می‌شود: {{عربی|سلام الله على الحسين و اصحابه}}. [[امام سجاد]]، [[امام صادق]] و [[ائمه]] دیگر، هنگام نوشیدن آب، از حسین{{ع}} یاد می‌کردند. از خود [[سید الشهدا]] (یا بعنوان زبان [[حال]]) نقل شده که: {{متن حدیث|شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي}}<ref>الخصائص الحسینیه، شوشتری، ص۹۹.</ref>. [[شیعیان]] من! هرگاه [[آب گوارا]] نوشیدید، مرا یاد کنید، هرگاه [[غریب]] یا شهیدی را شنیدید، بر من [[گریه]] کنید. آب و [[تشنگی]]، تداعی‌کنندۀ عاشورای حسین است و هر [[مرثیه‌خوانی]] نیز از [[فرات]] و آب و [[عطش]]، [[گریز]] به صحرای [[کربلا]] می‌زند و از حسین عطشان یاد می‌کند<ref>صلوات خاص امام حسن و امام حسین، بحار الأنوار، ج۹۱، ص۷۴؛ سلام بلندی بر این امام شهید است، مراجعه شود.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۴۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
مقدمه
درودی است که هنگام نوشیدن آب خنک بر زبان می‌آید. به عربی گفته می‌شود: سلام الله على الحسين و اصحابه. امام سجاد، امام صادق و ائمه دیگر، هنگام نوشیدن آب، از حسین(ع) یاد می‌کردند. از خود سید الشهدا (یا بعنوان زبان حال) نقل شده که: «شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي»[۱]. شیعیان من! هرگاه آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید، هرگاه غریب یا شهیدی را شنیدید، بر من گریه کنید. آب و تشنگی، تداعی‌کنندۀ عاشورای حسین است و هر مرثیه‌خوانی نیز از فرات و آب و عطش، گریز به صحرای کربلا می‌زند و از حسین عطشان یاد می‌کند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ الخصائص الحسینیه، شوشتری، ص۹۹.
- ↑ صلوات خاص امام حسن و امام حسین، بحار الأنوار، ج۹۱، ص۷۴؛ سلام بلندی بر این امام شهید است، مراجعه شود.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۴۷.