قتل صبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}}))
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = امام حسین
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قتل صبر در حدیث]] - [[قتل صبر در تاریخ اسلامی]] - [[قتل صبر در معارف و سیره حسینی]]</div>
| عنوان مدخل =
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام حسین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
قتل صبر آن است که [[انسانی]] یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر]]{{صل}} کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن [[چهار پایان]] [[نهی]] شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن [[قدر]] به او ضربه بزنند تا بمیرد<ref>مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».</ref>. به [[شهدا]] و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.</ref>. از [[مظلومیّت]] [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[قساوت]] [[کوفیان]] یکی هم آن بود که [[حسین بن علی]]{{ع}} را در حالی که هنوز رمق در [[بدن]] داشت، مورد ضربه‌های [[شمشیر]] و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]]{{ع}} بعنوان [[افشاگری]] از [[ستم]] [[یزیدیان]]، در خطبه‌ای که در [[کوفه]] در حال [[اسارت]] خواند و خود را به [[مردم]] [[فریب]] خورده و به [[خواب]] [[سیاسی]] رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً}}<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۱۵.</ref>. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین [[افتخار]] مرا بس!در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در [[تاریخ]] آمده است که [[ابن زیاد]] او را به "قتل صبر" کشت<ref>تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۱.</ref>.
قتل صبر آن است که [[انسانی]] یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر]]{{صل}} کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان [[نهی]] شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد<ref>مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».</ref>. به [[شهدا]] و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.</ref>. از مظلومیّت [[سید الشهدا]]{{ع}} و [[قساوت]] [[کوفیان]] یکی هم آن بود که [[حسین بن علی]]{{ع}} را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های [[شمشیر]] و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]]{{ع}} بعنوان افشاگری از [[ستم]] [[یزیدیان]]، در خطبه‌ای که در [[کوفه]] در حال [[اسارت]] خواند و خود را به [[مردم]] [[فریب]] خورده و به [[خواب]] [[سیاسی]] رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً}}<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.</ref>. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در [[تاریخ]] آمده است که [[ابن زیاد]] او را به "قتل صبر" کشت<ref>تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۸۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:جنایت های سپاه عمر سعد در واقعه کربلا]]
[[رده:قتل صبر]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶

مقدمه

قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر(ص) کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد[۱]. به شهدا و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود[۲]. از مظلومیّت سید الشهدا(ع) و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی(ع) را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد(ع) بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه‌ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً»[۳]. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به "قتل صبر" کشت[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».
  2. دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.
  3. اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.
  4. تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۸۱.