قتل صبر

مقدمه

قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر (ص) کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد^[۱]. به شهدا و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود^[۲]. از مظلومیّت سید الشهدا (ع) و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی (ع) را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد (ع) بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه‌ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً»^[۳]. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به "قتل صبر" کشت^[۴]^[۵].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».
↑ دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.
↑ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.
↑ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۱.

[1] مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».

[2] دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.

[3] اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۵.

[4] تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.

[5] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]