لعنت بر یزید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
(←مقدمه) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از سنّت‌های [[شیعی]]، فرستادن [[درود]] و [[سلام]] بر [[حسین]] {{ع}} و [[لعنت]] بر [[قاتلان]] او | از سنّت‌های [[شیعی]]، فرستادن [[درود]] و [[سلام]] بر [[حسین]] {{ع}} و [[لعنت]] بر [[قاتلان]] او هنگام آب نوشیدن است. [[لعن]] به معنای طرد از [[رحمت]] و دور کردن است. [[عرب]]، هرگاه کسی تمرّد می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا [[گناهان]] او دامن‌گیرشان نشود<ref>مجمع البحرین.</ref>. | ||
[[امام صادق]] {{ع}}، به [[نقل]] [[داود]] رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: [[لعنت خدا]] بر [[قاتل]] [[حسین]]، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و [[حسین]] را یاد کند و [[قاتل]] او را [[لعنت]] کند، مگر آنکه [[خداوند]]، برای او [[صد]] هزار [[حسنه]] می‌نویسد و [[صد]] هزار [[سیّئه]] از او محو می‌کند: {{متن حدیث| وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ}}<ref>اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۷.</ref>. و این، جزء [[فرهنگ]] [[عاشورایی]] [[مردم]] شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و [[لعنت]] [[حق]] بر [[یزید]] کن". لعنت بر یزید و [[ابن زیاد]] و [[شمر]] و دیگر عاملان و مباشران و [[زمینه سازان]] [[حادثۀ عاشورا]] و | |||
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}<ref>زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۲.</ref> | [[امام صادق]] {{ع}}، به [[نقل]] [[داود]] رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: [[لعنت خدا]] بر [[قاتل]] [[حسین]]، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و [[حسین]] را یاد کند و [[قاتل]] او را [[لعنت]] کند، مگر آنکه [[خداوند]]، برای او [[صد]] هزار [[حسنه]] می‌نویسد و [[صد]] هزار [[سیّئه]] از او محو می‌کند: {{متن حدیث| وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ}}<ref>اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۷.</ref>. و این، جزء [[فرهنگ]] [[عاشورایی]] [[مردم]] شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و [[لعنت]] [[حق]] بر [[یزید]] کن". لعنت بر یزید و [[ابن زیاد]] و [[شمر]] و دیگر عاملان و مباشران و [[زمینه سازان]] [[حادثۀ عاشورا]] و قتل امام حسین {{ع}} در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در [[زیارت عاشورا]] و [[وارث]] آمده است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}<ref>زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷
مقدمه
از سنّت‌های شیعی، فرستادن درود و سلام بر حسین (ع) و لعنت بر قاتلان او هنگام آب نوشیدن است. لعن به معنای طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسی تمرّد می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا گناهان او دامن‌گیرشان نشود[۱].
امام صادق (ع)، به نقل داود رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آنکه خداوند، برای او صد هزار حسنه می‌نویسد و صد هزار سیّئه از او محو می‌کند: « وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ»[۲]. و این، جزء فرهنگ عاشورایی مردم شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و لعنت حق بر یزید کن". لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه سازان حادثۀ عاشورا و قتل امام حسین (ع) در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع البحرین.
- ↑ اسرار الشهاده، فاضل دربندی، ص۷۷؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۷.
- ↑ زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص۴۵۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۲۲.